Wybrane modele pracy z dzieckiem i rodziną WS-3F-WRD

TREŚCI PROGRAMOWE:
Wybrane metody pracy z dzieckiem i rodziną, koncepcja coachingu rodzinnego, podstawowe założenia coachingu rodzinnego, podstawy teoretyczne tej metody oraz wybrane narzędzia pracy z dzieckiem i rodziną, koncepcja zasobów rodzinnych, w tym: modele pomocy psychopedagogicznej oparte na wykorzystaniu zasobów, narzędzia do analizy i eksploracji zasobów indywidualnych i rodzinnych, nabycie umiejętności ustalania celów służących zmianie sytuacji rodzinnej, szukanie kompromisu pomiędzy celami indywidualnymi i celami całego systemu rodzinnego, wybrane narzędzia pracy z dzieckiem i rodziną, dzięki którym można zminimalizować czynników ryzyka i wzmocnić czynniki chroniące, tj. zasoby w systemie rodzinnym.

W cyklu 2024Z:

Wybrane modele pracy z dzieckiem i rodziną (model skoncentrowany na deficytach, model skoncentrowany na rozwiązaniach, model ekologiczny, systemowe rozumienie rodziny).
Koncepcja coachingu rodzinnego, podstawowe założenia coachingu rodzinnego, podstawy teoretyczne tej metody oraz wybrane narzędzia pracy z dzieckiem i rodziną.
Koncepcja zasobów rodzinnych, w tym modele pomocy psychopedagogicznej oparte na wykorzystaniu zasobów, narzędzia do analizy i eksploracji zasobów indywidualnych i rodzinnych, nabycie umiejętności ustalania celów służących zmianie sytuacji rodzinnej, szukanie kompromisu pomiędzy celami indywidualnymi i celami całego systemu rodzinnego.
Wybrane narzędzia pracy z dzieckiem i rodziną, dzięki którym można zminimalizować czynniki ryzyka i wzmocnić czynniki chroniące, tj. zasoby w systemie rodzinnym.

W cyklu 2024Zn:

Rodzaj przedmiotu

obowiązkowe

Koordynatorzy przedmiotu

Magdalena Roszak

Efekty kształcenia

Wiedza
Ma uszczegółowioną wiedzę na temat form wsparcia systemu rodzinnego. Zna koncepcje zasobów rodzinnych i model coachingu rodzinnego.
Ma uszczegółowioną wiedzę dotyczącą procesu wsparcia w coachingu rodzinnym, podstaw teoretycznych, stosowanych narzędzi i technik psychopedagogicznych.
Ma wiedzę dotyczącą sposobów nawiązywaniu pozytywnych kontaktów interpersonalnych, zasad prawidłowej komunikacji oraz budowania wspierającej relacji specjalista-osoba, zarówno z dziećmi, jak i ich rodzicami/opiekunami prawnymi.

Umiejętności
Potrafi dokonać obserwacji i interpretacji sytuacji danej rodziny (w tym czynników ryzyka i czynników chroniących/zasobów) oraz zaproponować, zaplanować i przeprowadzić odpowiednie działania optymalizujące, wzmacniające, które mają na celu zwiększenie jakości funkcjonowania danego systemy rodzinnego.
Potrafi planować i organizować proces coachingowy zarówno z jednostką, jak i całym systemem rodzinnym oraz ocenić przydatność stosowanych, narzędzi, technik coachingowych.
Potrafi kierować procesem coachingowym, posiada umiejętności budowania relacji z osobą lub/i rodziną.

Kompetencje społeczne
Ma krytyczny stosunek do posiadanej wiedzy i umiejętności, własnych działań pedagogicznych ze szczególnym uwzględnieniem oddziaływań wychowawczych.
Rozumie konieczność doskonalenia kompetencji zawodowych w zakresie pogłębiania metod psychopedagogicznego wsparcia dziecka i rodziny.
Jest gotów(-owa) do adaptacji metod pracy do potrzeb dziecka i rodziny.

Literatura

W cyklu 2024Z:

Kulesza M., Surzykiewicz, J. (red.) (2013). Coaching społeczny. Innowacyjne techniki i narzędzia wsparcia osób zagrożonych wykluczeniem społecznym. Warszawa, Difin.

Surzykiewicz, J, Kulesza M. (red.) (2013). Coaching społeczny. W poszukiwaniu efektywnych form wsparcia osób w trudnych sytuacjach życiowych. Warszawa, Difin.

Kulesza Marek, Kulesza Marta (2015). Coaching rodzinny – zarys koncepcji. (w): M. Ozorowski, A. Najda (red.), Coaching rodzinny. Innowacyjne podejście do osób zagrożonych wykluczeniem społecznym. Łomża, Spes,.

Ozorowski, M., Najda, A. (red.) (2015). Coaching rodzinny. Innowacyjne podejście do osób zagrożonych wykluczeniem społecznym. Łomża, Spes,.

Kulesza, M. (2017). "Rodzinne zasoby w pedagogice społecznej i praktyce psychopedagogicznej". Difin. Warszawa

Mellibruda, J. (2011). Siedem ścieżek integracji psychoterapii. Instytut Psychologii Zdrowia. Warszawa.

Margasiński, A. (2009), SOR. Skale oceny rodziny. Polska adaptacja FACES IV – Flexibility and Cohesion Evaluation Scales Davida H. Olsona. Podręcznik. Warszawa, PTP.

Plopa, M. (2004). Psychologia rodziny. Kraków: Wydawnictwo „Impuls”.

Prochaska, J.,O., Norcross, J.C. (2006). Systemy psychoterapeutyczne. Analiza Transteoretyczna. Intytut Psychologii Zdrowia. Warszawa

Bronfenbrenner, U., Morris, P.A. (1998). The ecology of developmental process. W: Damon, W., Lerner, R.M. (red.). Handbook of child psychology. Vol.1.New York: Wiley. s. 993-1028.

Clutterbuck D. (2009). Coaching zespołowy. Poznań, Dom Wydawniczy REBIS

Czarkowska, L. (2010). Profesjonalizm i proces profesjonalizacji w coachingu. Coaching Review nr 1/2010.

Kulesza, M. (2017). Rodzinne zasoby w pedagogice społecznej i praktyce psychopedagogicznej. Warszawa. Diffin.

Miller W.R., Rollnick S. (2014). Dialog motywujący, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.

Rosenberg M. (2016). Porozumienie bez przemocy, Wydawnictwo Czarna Owca, Warszawa