Diagnostyka w pedagogice specjalnej SP-DNS2
- Podstawy diagnostyki w pedagogice specjalnej – analiza historyczna.
- Cele, założenia i obszary diagnozy.
- Cechy diagnozy w pedagogice specjalnej.
- Diagnoza rozwojowa i funkcjonalna, ICF. Diagnoza nozologiczna wg klasyfikacji ICD, DSM.
- Procedury badań diagnostycznych i eksperymentalnych w pedagogice specjalnej ─ analizy jakościowe i ilościowe.
- Orzecznictwo psychopedagogiczne a orzekanie o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności.
- Pedagogiczne metody oceny funkcjonowania edukacyjnego, fizycznego, psychicznego i społecznego osób ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi
- Modele podejmowanych działań przez zespoły specjalistów i modele działania diagnostów.
- Modele diagnozowania w pedagogice (Ziemski, Kępiński, Obuchowska, Marcinkowska, modele diagnozy dydaktycznej, wychowawczej i środowiskowej, ujęcie strukturalno-dynamiczne, i in.)
- Wyznaczniki metodyki diagnozy
- Diagnoza w planowaniu procesu rehabilitacji wychowanka: obszary, w których mogą występować przyczyny utrudniające funkcjonowanie osoby w różnych obszarach jej życia.
- Uwarunkowania kontaktu diagnostycznego
- Metody, techniki i narzędzia diagnozy pedagogicznej - ocena funkcjonowania edukacyjnego, fizycznego, psychicznego i społecznego osób z niepełnosprawnością i niedostosowanych społecznie.
- Planowanie i konstrukcja narzędzi diagnozy w pedagogice specjalnej.
- Analiza dokumentów i wytworów pod kątem określania specjalnych potrzeb edukacyjnych.
- Postępowanie etyczne w procesie diagnozowanie pedagogicznego
|
W cyklu 2021Ln:
Model pracy z małym dzieckiem. Diagnostyka w pedagogice specjalnej: funkcje spełniane przez pedagoga specjalnego; psycholog i pedagog jako diagności; modele działania diagnosty; przedmiot rozpoznania diagnostycznego. Pomiar pedagogiczny. Cechy diagnozy w pedagogice specjalnej. Diagnoza w planowaniu procesu rehabilitacji wychowanka: obszary, w których mogą występować przyczyny utrudniające funkcjonowanie osoby; diagnoza nozologiczna a diagnoza funkcjonalna, diagnoza potencjału rozwojowego, diagnoza wrażliwości edukacyjnej. Ewaluacja edukacyjna. Planowanie i konstrukcja narzędzi diagnozy w pedagogice specjalnej. |
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza:
Zna teoretyczne podstawy diagnozowania w pedagogice specjalnej.
Określa cele, założenia, obszary i cechy diagnozy.
Rozróżnia procedury badań diagnostycznych i eksperymentalnych w pedagogice specjalnej – analizy jakościowe i ilościowe.
Określa przydatność metod diagnostycznych w ocenie specyfiki zaburzeń w rozwoju.
Zna wybrane metody oceny funkcjonowania edukacyjnego, fizycznego, psychicznego i społecznego osób z niepełnosprawnościami i niedostosowanych społecznie.
Ocenia skuteczności stosowanych metod wychowania, nauczania specjalnego, rehabilitacji i resocjalizacji oraz socjoterapii.
Określa rolę i miejsce diagnostyki opiekuńczo-wychowawczej, rehabilitacyjnej, resocjalizacyjnej i socjoterapeutycznej w pracy różnych instytucji.
Zna zasady i normy etyczne związane z diagnozowaniem w pedagogice specjalnej.
Umiejętności:
Rozróżnia procedury badań diagnostycznych.
Analizuje dokumenty i wytwory ucznia pod kątem określenia jego możliwości i specjalnych potrzeb edukacyjno-terapeutycznych.
Interpretuje wyniki diagnozy pedagogicznej.
Konstruuje proste narzędzia do diagnozy pedagogicznej.
Potrafi planować ewaluacje procesu edukacyjno-terapeutycznego uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.
Kompetencje społeczne:
Wykazuje się aktywnością w realizacji indywidualnych i zespołowych zadań wynikających z uczenia się roli pedagoga specjalnego.
Jest świadomy znaczenia procesu diagnozowania w pracy pedagoga specjalnego.
Wykazuje gotowość przyjęcia odpowiedzialności za podejmowane decyzje związane z organizacją procesu diagnostycznego.
Kryteria oceniania
Metody kształcenia:
metody podające (oparte na słowie - wykład, instruktaż do ćwiczeń, praca z książką, aktem prawnym), problemowe (forum, zadania otwarte) eksponujące (zadania kształtujące system wartości), praktyczne (ćwiczenia przedmiotowe)
Zaliczenie
Obecność i aktywny udział w zajęciach
Literatura
- Dłużniewska, A., Szubielska, M. (2017). Diagnoza – definicja, klasyfikacja, modele, narzędzia. W: K. Krakowiak (red.), Diagnoza specjalnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych dzieci i młodzieży. Warszawa: Ośrodek Rozwoju Edukacji, s. 20-44
- Jarosz, E., Wysocka, E. (2006). Diagnoza psychopedagogiczna. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
- Niemierko, B. (2009). Diagnostyka edukacyjna, podręcznik akademicki. Warszawa: PWN.
- Olechowska, A. (2016). Specjalne potrzeby edukacyjne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA.
- Oster, G. D., Golud, P. (2003). Rysunek w psychoterapii. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
- Skałbania, B. (2011). Diagnostyka pedagogiczna. Wybrane obszary badawcze i rozwiązania praktyczne. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
|
W cyklu 2021Ln:
- Dłużniewska, A., Szubielska, M. (2017). Diagnoza – definicja, klasyfikacja, modele, narzędzia. W: K. Krakowiak (red.), Diagnoza specjalnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych dzieci i młodzieży. Warszawa: Ośrodek Rozwoju Edukacji, s. 20-44 |
Uwagi
|
W cyklu 2021Ln:
metody podające (oparte na słowie - wykład, instruktaż do ćwiczeń, praca z książką, aktem prawnym), problemowe (forum, zadania otwarte) eksponujące (zadania kształtujące system wartości), praktyczne (ćwiczenia przedmiotowe) Nakład pracy studenta: - wykład- 30 godz. - przygotowanie się do zajęć, lektury - 45 godz. Sumaryczna liczba punktów ECTS - 4 |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: