Dydaktyka twórczości PE-3S-DYT1

1. Dydaktyka twórczości jako nowa subdyscyplina pedagogiczna
2. Dydaktyka klasyczna a dydaktyka twórczości
3. Definicje twórczości a praktyka dydaktyczna
4. Koncepcje kształcenia do działalności twórczej
5. Główne skierowania kształcenia do twórczości
6. Treści przysposabiania do twórczości
7. Klasyczne i nieklasyczne metody rozwijania dyspozycji twórczych
8. Środki kształcenia w dydaktyce twórczości
9. Rozwiązywanie zadań a dydaktyka twórczości
10. Dyrektywy G. Polya jako przesłanki dla konstruowania programów
rozwijania dyspozycji twórczych
11. Programy rozwijania dyspozycji twórczych
12. Lekcje twórczości – szkolna praktyka dydaktyki twórczości
13. Nauczyciel i uczeń; uczeń i mistrz
14. Szkolne uwarunkowania kształcenia do twórczości.

1. Dydaktyka twórczości jako nowa subdyscyplina pedagogiczna
2. Dydaktyka klasyczna a dydaktyka twórczości
3. Definicje twórczości a praktyka dydaktyczna
4. Koncepcje kształcenia do działalności twórczej
5. Główne skierowania kształcenia do twórczości
6. Treści przysposabiania do twórczości
7. Klasyczne i nieklasyczne metody rozwijania dyspozycji twórczych
8. Środki kształcenia w dydaktyce twórczości
9. Rozwiązywanie zadań a dydaktyka twórczości
10. Dyrektywy G. Polya jako przesłanki dla konstruowania programów
rozwijania dyspozycji twórczych
11. Programy rozwijania dyspozycji twórczych
12. Lekcje twórczości – szkolna praktyka dydaktyki twórczości
13. Nauczyciel i uczeń; uczeń i mistrz
14. Szkolne uwarunkowania kształcenia do twórczości.

Obowiązkowa:
Góralski A.: Teoria twórczości. APS 2003 r
Kupisiewicz Cz.: Dydaktyka. Podręcznik akademicki, Impuls 2012
Okoń W:
Polya G.: Jak to rozwiązać PWN 2008
Śliwerski B.: Pedagogika ogólna Kraków 2012
Uzupełniająca:
Góralski A.: Twórcze rozwiązywanie zadań PWN 1989
Łaszczyk J. (red.): O pedagogice twórczości WSPS 1997
Okoń W: Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej. Żak, 1995
Suchodolski B.: Wychowanie i strategia życia WSiP 1987

Obowiązkowa:
Góralski A.: Teoria twórczości. APS 2003 r
Kupisiewicz Cz.: Dydaktyka. Podręcznik akademicki, Impuls 2012
Okoń W:
Polya G.: Jak to rozwiązać PWN 2008
Śliwerski B.: Pedagogika ogólna Kraków 2012
Uzupełniająca:
Góralski A.: Twórcze rozwiązywanie zadań PWN 1989
Łaszczyk J. (red.): O pedagogice twórczości WSPS 1997
Okoń W: Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej. Żak, 1995
Suchodolski B.: Wychowanie i strategia życia WSiP 1987

Wiodącą metodą realizacji zajęć dydaktycznych jest krytyczna analiza tekstów stanowiąca podstawę dla tworzenia projektów rozwiązań własnych. Stosowana jest także metoda znana w heurystyce jako seminarium rozwiązywania zadań (rozwiązania indywidualne - projekty - poddawane są pod ocenę innych uczestników grupy ćwiczeniowej).
Stosowane są także elementu metody wykładu, a jako nadrzędna - metoda dyskusji.

Wiodącą metodą realizacji zajęć dydaktycznych jest krytyczna analiza tekstów stanowiąca podstawę dla tworzenia projektów rozwiązań własnych. Stosowana jest także metoda znana w heurystyce jako seminarium rozwiązywania zadań (rozwiązania indywidualne - projekty - poddawane są pod ocenę innych uczestników grupy ćwiczeniowej).
Stosowane są także elementu metody wykładu, a jako nadrzędna - metoda dyskusji.