Psychopatologia rozwoju PE-2F-PRU
TREŚCI PROGRAMOWE
Dane historyczne dotyczące zainteresowania się problemami zdrowia psychicznego u dzieci i młodzieży; Określenie dyscyplin: psychologia kliniczna, psychopatologia, psychologia kliniczna dzieci i młodzieży; Przedmiot zainteresowania nauk zajmujących się zdrowiem psychicznym dzieci i młodzieży: zdrowie, zdrowie psychiczne, zaburzenia psychiczne, osoba dziecka; Teorie wyjaśniające zaburzenia zdrowia psychicznego; przyczyny powstania zaburzeń psychicznych: biologiczne, psychologiczne i społeczne; Diagnoza psychologiczna zaburzeń zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży; Rodzina dziecka chorego i niepełnosprawnego; Zaburzenia zdrowia psychicznego i rozwojowe w okresie niemowlęctwa i wczesnego dzieciństwa (pogłębiona i szczegółowa charakterystyka); Zaburzenia rozpoczynające się w okresie szkolnym (pogłębiona i szczegółowa charakterystyka); Problemy zdrowia psychicznego okresu adolescencji (pogłębiona i szczegółowa charakterystyka) Dziecko chore somatycznie; Dziecko z chorobami ośrodkowego układu nerwowego; Przemoc w rodzinie; Uzależnienia chemiczne i niechemiczne wśród dzieci i młodzieży.
W cyklu 2020Z:
TREŚCI PROGRAMOWE |
W cyklu 2021Z:
Wprowadzenie w problematykę przedmiotu. Pojęcie rozwoju i zmiany rozwojowej. Podstawowe pojęcia i modele rozwoju psychoruchowy dziecka. Zasady i prawidłowości rozwoju psychicznego człowieka. Czynniki warunkujące prawidłowy przebieg rozwoju psychoruchowego dziecka. Wybrane koncepcje i teorie rozwoju psychicznego człowieka. Sposoby odróżniania zachowań normatywnych od patologicznych: kryterium statystyczne, społeczno-kliniczne, rozwojowe i psychiatryczne. Pojęcie normy i patologii w psychologii klinicznej. Wybrane zagadnienia psychopatologii wieku rozwojowego (rozległe zaburzenia rozwojowe: niepełnosprawność intelektualna i autyzm; zaburzenia nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, specyficzne trudności w uczeniu się). Udział psychologii w rozwiązywaniu problemów zdrowia somatycznego. Zapoznanie z trudnościami i odmiennościami procesów rozwojowych u niepełnosprawnych dzieci i dorosłych. Podstawy klinicznej diagnozy i terapii psychologicznej. |
W cyklu 2022Z:
Treści ćwiczeń: |
W cyklu 2022Zn:
1. Wprowadzenie w problematykę przedmiotu. Określenie psychopatologii jak dyscypliny oraz podstawowych pojęć: norma, normalność, zdrowie, dobrostan. Pojęcie rozwoju i zmiany rozwojowej (uniwersalne, wspólne, indywidualne). Kryteria normy i patologii, systemy klasyfikacji zaburzeń (ICD-11, DSM-5, DC:0-3 R, DC-LD, ICF – 2001, ICF-CY – 2007.). Rodzina z dzieckiem z zaburzeniami rozwoju. |
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2022Zn: | W cyklu 2022Z: | W cyklu 2021Z: | W cyklu 2020Z: | W cyklu 2021Zn: | W cyklu 2020Zn: | W cyklu 2020L: |
Efekty kształcenia
Wiedza
- Charakteryzuje modele patologii rozwoju.
- Wskazuje kryteria różnicowania zjawisk normatywnych od symptomatycznych.
- Opisuje przejawy zaburzeń w rozwoju poznawczym, emocjonalnym, społecznym.
Umiejętności
- Posiada umiejętności wyszukiwania i przetwarzania informacji na tematy związane z nieprawidłowościami w rozwoju oraz interpretowania ich do działań pedagogicznych.
- Potrafi w sposób jasny, spójny i precyzyjny wypowiadać się w mowie i na piśmie na tematy związane z nieprawidłowościami w rozwoju człowieka.
Kompetencje społeczne
- Ma świadomość poziomu swojej wiedzy z zakresu psychopatologii rozwoju i jej znaczenia w realizacji zadań pedagogicznych.
- Wykazuje się odpowiedzialnością za własne przygotowanie do pracy pedagogicznej w zakresie wiedzy psychologicznej.
Kryteria oceniania
- wykład kursoryczny,
- dyskusja
-studia przypadków
NAKŁAD PRACY STUDENTA:
Godziny kontaktowe np. wykład 15, ćwiczenia 15
Przygotowanie się do zajęć, lektury 30
Przygotowanie się do egzaminu 15
Sumaryczna liczba punktów ECTS 3
Literatura
Literatura obowiązkowa
1.Grzegorzewska, I., Cierpiałkowska, L., Borkowska, A. (2020). Psychologia kliniczna dzieci i młodziezy. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN SA.
2. Cierpiałkowska, L., Sęk, H. (red.) 2016). Psychologia kliniczna. Warszawa, PWN
3. DC:0-3R (2005). Klasyfikacja diagnostyczna. Warszawa: Wyd. „Fundament”.
4. ICD-10. Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych. Rewizja Dziesiąta. (1997, 2000) Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne “Vesalius”, Wydawnictwo Instytutu Psychiatrii i Neurologii. Kraków, Warszawa (188-238).
5. Jerzak, M. (red.) 2016). Zaburzenia psychiczne i rozwojowe u dzieci a rzeczywistość szkolna. Warszawa, PWN
6. Kendall, P. (2014). Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji, Gdańsk:GWP.
7.Komender, J., Jagielska, G., Bryńska, A. (2009). Autyzm i zespół Aspergera, Warszawa:PZWL.
8. Marcelli, D. (2013). Psychopatologia wieku dziecięcego. Wrocław, Elsevier
9. Namysłowska, I. (2007). Psychiatria dzieci i młodzieży. Warszawa, PZWL
10. Pisula, E. (2012). Autyzm. Od badań mózgu do praktyki psychologicznej, Sopot: GWP.
110. Wolańczyk ,T., Komender, J. (2005). Zaburzenia emocjonalne i behawioralne u dzieci. Warszawa: PZWL.
12. Zasępa, E. (2016). Osoba z niepełnosprawnością intelektualną. Procesy poznawcze. Kraków, Oficyna Wyd. Impuls
Literatura uzupełniająca:
1. Attwood, T. (2006). Zespół Aspergera, Warszawa: Wyd. Zysk i S-ka.
2. Biała M. (1994) Teoria zabawy wg. Koncepcji D.W. Winnicotta, Nowiny Psychologiczne 4.
3. Danielewicz, D., Pisula, E. (2011). Rodzice i rodzeństwo wobec trudności w zdrowiu i rozwoju dziecka, Warszawa: Wyd. APS.
4. Frith, U. (2008). Autyzm. Wyjaśnienie tajemnicy. Gdańsk: GWP.
5. Krasowicz-Kupis, G. (2009). Psychologia dysleksji. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN
Hanć, T. (2009). Dzieciństwo i dorastanie z ADHD. Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Kazdin, A.E., Weisz, J.R. (red.) (2006). Psychoterapia dzieci i młodzieży. Metody oparte na dowodach. Kraków, Wydawnictwo UJ.
Kulik, A. (2010). Zmęczenie przewlekłe u nastolatków. Charakterystyka psychologiczna. Lublin, Wydawnictwo KUL
Kołakowski, A. (red.) (2013). Zaburzenia zachowania u dzieci. Teoria i praktyka. Sopot, GWP.
Reinecke, M.A., Clark, D.A. (red.). Psychoterapia poznawcza w teorii i praktyce (s. 486–524). Gdańsk, GWP.
W cyklu 2020Z:
Literatura obowiązkowa: |
W cyklu 2020Zn:
Literatura obowiązkowa Grzegorzewska, I., Cierpiałkowska, L., Borkowska, A. (2020). Psychologia kliniczna dzieci i młodziezy. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN SA. 1. Cierpiałkowska, L., Sęk, H. (red.) 2016). Psychologia kliniczna. Warszawa, PWN Literatura uzupełniająca: |
W cyklu 2021Z:
Literatura obowiązkowa: Literatura uzupełniająca: |
W cyklu 2022Z:
Literatura obowiązkowa: Literatura uzupełniająca: |
W cyklu 2022Zn:
Literatura obowiązkowa: Literatura uzupełniająca: |
Uwagi
W cyklu 2020Z:
Zajęcia odbywały się będą z wykorzystaniem aplikacji Teams. gr ćw II DUPE-PSD gr ćw II DUPE-PKM gr ćw II DUPE-EZG gr ćw II DUPE-PZL |
W cyklu 2021Z:
NAKŁAD PRACY STUDENTA: |
W cyklu 2022Z:
metody pracy: prezentacja i analiza studium przypadków, film, praca zespołowa nad przygotowaniem i prezentacją wybranych zagadnień. |
W cyklu 2022Zn:
metody pracy: prezentacja i analiza studium przypadków, film, praca zespołowa nad przygotowaniem i prezentacją wybranych zagadnień. |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: