Komunikacja osób z niepełnosprawnością sprzężoną (AAC) PC-5S-KNS

TREŚCI PROGRAMOWE:
Ćwiczenia:
1. Wyjaśnienia terminologiczne
2. Niepełnosprawność sprzężona - rodzaje i przyczyny
3. Funkcjonowanie osób z niepełnoprawnością sprzężoną. Specyficzne potrzeby osób z niepełnosprawnościami sprzężonymi w nawiązywaniu kontaktu z otoczeniem.
4. Rodzaje znaków (systemów)
5. Rodzaje pomocy do komunikacji
6. Rozwój umiejętności porozumiewania się
7. Diagnoza umiejętności porozumiewania się dziecka niemówiącego
8. Wprowadzenie systemu AAC
9. Tablice uczestnictwa
10. Osobiste pomoce do komunikacji
11. Tablice tematyczne, osie
12. Czytanie uczestniczące
13. Technologie wspomagające
14. Prawa osób niemówiących

Warsztaty:
1. Oglądanie i analizowanie zajęć użytkowników AAC
2. Ćwiczenia praktyczne z zakresu tworzenia tablic uczestnictwa AAC
3. Partnerowanie komunikacyjne w klubie dorosłych użytkowników AAC

TREŚCI PROGRAMOWE:
Ćwiczenia:
1. Wyjaśnienia terminologiczne
2. Niepełnosprawność sprzężona - rodzaje i przyczyny
3. Funkcjonowanie osób z niepełnoprawnością sprzężoną. Specyficzne potrzeby osób z niepełnosprawnościami sprzężonymi w nawiązywaniu kontaktu z otoczeniem.
4. Rodzaje znaków (systemów)
5. Rodzaje pomocy do komunikacji
6. Rozwój umiejętności porozumiewania się
7. Diagnoza umiejętności porozumiewania się dziecka niemówiącego
8. Wprowadzenie systemu AAC
9. Tablice uczestnictwa
10. Osobiste pomoce do komunikacji
11. Tablice tematyczne, osie
12. Czytanie uczestniczące
13. Technologie wspomagające
14. Prawa osób niemówiących

Warsztaty:
1. Oglądanie i analizowanie zajęć użytkowników AAC
2. Ćwiczenia praktyczne z zakresu tworzenia tablic uczestnictwa AAC
3. Partnerowanie komunikacyjne w klubie dorosłych użytkowników AAC

LITERATURA OBOWIĄZKOWA:
1. Przybinda E., Michalik M., Grzelak E., Komunikacja wspomagająca i alternatywna (AAC) w praktyce logopedycznej i terapeutycznej, Wydawnictwo Harmonia, Gdańsk 2023
2. Andrykowska A., Bernacik- Rakocz M., „Pomoce elektroniczne w komunikacji uczniów niemówiących z wieloraką niepełnosprawnością – studium przypadku Mikołaja i Andrzeja” (w) Wolska D., Mikruta A., (red.) „Annales Uniwersitatis
3. Błeszyński J., „Alternatywne i wspomagające metody komunikacji”, oficyna IMPULS, Kraków 2006
4. Bogucka J., Grycman M., Kaniecka K., „Porozmawiajmy. Poradnik dla nauczyciela”, Oficyna Wydawnicza Excalibur, Bydgoszcz 2011
5. Dońska-Olszko M. , Lechowicz A., „Komputerowe wspomaganie nauczania dzieci z ciężkim uszkodzeniem narządu ruchu” [w:] Mazanek E. (red.) „Dziecko niepełnosprawne ruchowo. Wychowanie i nauczanie”, WSiP, Warszawa 1998
6. Duranowska-Serocka A., „Jak porozumiewać się, kiedy nie można mówić? Poradnik dla opiekunów chorego z afazją”, wyd. Przedsiębiorstwo Glottispol Sp. z o. o., Gdańsk 2010
7. Grycman M, „Specjalny czas” jako metoda terapeutyczna. Scholasticus Miesięcznik Popularnonaukowy 3/4 , Wyd. Popularnonaukowe Linea, Wrocław- Lublin 1992

LITERATURA UZUPEŁNAJĄCA:
1. Grycman M., Smyczek A. [red.], „Wiem czego chcę!” Z praktyki polskich użytkowników i terapeutów AAC”, Stowarzyszenie „Mówić bez słów”, Kraków 2004
2. Grycman M., „Sprawdź jak się porozumiewam. Ocena efektywności porozumiewania się dzieci niemówiących wraz z propozycjami strategii terapeutycznych”, RCRP, Kwidzyn 2009
4. Grycman M., „Wspomagania kompetencji komunikacyjnej dzieci z ciężkimi zaburzeniami porozumiewania się. Emocje”, Kwidzyn 2010
5. Hejna E., Niklewska – Piotrowska E., „Wykorzystanie narzędzi: „Sprawdź jak się porozumiewam” oraz „Program wspomagania kompetencji komunikacyjnej dzieci z ciężkimi zaburzeniami porozumiewania się” dr M. Grycman do konstruowania programów terapeutycznych dla dzieci niemówiących w praktyce terapeutycznej psychologa i logopedy” (w) Wolska D., Mikruta A., (red.) „Annales Uniwersitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Paedagogica II” Wydawnictwo Naukowe UP. Kraków 2012
6. Kaczmarek B.B., „Makaton – język gestów i symboli”, Stowarzyszenie „Mówić bez Słów”. Biuletyn, nr 2, Kraków 2003
7. Kaczmarek B.B., (red.), „Znaczenie wspomagających i alternatywnych metod komunikacji dla teorii i praktyki rehabilitacji osób z niepełnosprawnością intelektualną”. (w:) Żółkowska T., Konopska L. (red.), „W kręgu niepełnosprawności – teoretyczne i praktyczne aspekty poszukiwań w pedagogice specjalnej. US, Wyd. Print Group, Szczecin 2009

LITERATURA OBOWIĄZKOWA:
1. Przybinda E., Michalik M., Grzelak E., Komunikacja wspomagająca i alternatywna (AAC) w praktyce logopedycznej i terapeutycznej, Wydawnictwo Harmonia, Gdańsk 2023
2. Andrykowska A., Bernacik- Rakocz M., „Pomoce elektroniczne w komunikacji uczniów niemówiących z wieloraką niepełnosprawnością – studium przypadku Mikołaja i Andrzeja” (w) Wolska D., Mikruta A., (red.) „Annales Uniwersitatis
3. Błeszyński J., „Alternatywne i wspomagające metody komunikacji”, oficyna IMPULS, Kraków 2006
4. Bogucka J., Grycman M., Kaniecka K., „Porozmawiajmy. Poradnik dla nauczyciela”, Oficyna Wydawnicza Excalibur, Bydgoszcz 2011
5. Dońska-Olszko M. , Lechowicz A., „Komputerowe wspomaganie nauczania dzieci z ciężkim uszkodzeniem narządu ruchu” [w:] Mazanek E. (red.) „Dziecko niepełnosprawne ruchowo. Wychowanie i nauczanie”, WSiP, Warszawa 1998
6. Duranowska-Serocka A., „Jak porozumiewać się, kiedy nie można mówić? Poradnik dla opiekunów chorego z afazją”, wyd. Przedsiębiorstwo Glottispol Sp. z o. o., Gdańsk 2010
7. Grycman M, „Specjalny czas” jako metoda terapeutyczna. Scholasticus Miesięcznik Popularnonaukowy 3/4 , Wyd. Popularnonaukowe Linea, Wrocław- Lublin 1992

LITERATURA UZUPEŁNAJĄCA:
1. Grycman M., Smyczek A. [red.], „Wiem czego chcę!” Z praktyki polskich użytkowników i terapeutów AAC”, Stowarzyszenie „Mówić bez słów”, Kraków 2004
2. Grycman M., „Sprawdź jak się porozumiewam. Ocena efektywności porozumiewania się dzieci niemówiących wraz z propozycjami strategii terapeutycznych”, RCRP, Kwidzyn 2009
4. Grycman M., „Wspomagania kompetencji komunikacyjnej dzieci z ciężkimi zaburzeniami porozumiewania się. Emocje”, Kwidzyn 2010
5. Hejna E., Niklewska – Piotrowska E., „Wykorzystanie narzędzi: „Sprawdź jak się porozumiewam” oraz „Program wspomagania kompetencji komunikacyjnej dzieci z ciężkimi zaburzeniami porozumiewania się” dr M. Grycman do konstruowania programów terapeutycznych dla dzieci niemówiących w praktyce terapeutycznej psychologa i logopedy” (w) Wolska D., Mikruta A., (red.) „Annales Uniwersitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Paedagogica II” Wydawnictwo Naukowe UP. Kraków 2012
6. Kaczmarek B.B., „Makaton – język gestów i symboli”, Stowarzyszenie „Mówić bez Słów”. Biuletyn, nr 2, Kraków 2003
7. Kaczmarek B.B., (red.), „Znaczenie wspomagających i alternatywnych metod komunikacji dla teorii i praktyki rehabilitacji osób z niepełnosprawnością intelektualną”. (w:) Żółkowska T., Konopska L. (red.), „W kręgu niepełnosprawności – teoretyczne i praktyczne aspekty poszukiwań w pedagogice specjalnej. US, Wyd. Print Group, Szczecin 2009

METODY KSZTAŁCENIA:
Ćwiczenia: prezentacja multimedialna w autorskim opracowaniu wykładowcy; materiały pisemne dawane słuchaczom.
Warsztaty: zajęcia praktyczne z zakresu komunikacji osób z niepełnosprawnością sprzężoną AAC

NAKŁAD PRACY STUDENTA:
1. Godziny kontaktowe -15 godzin ćwiczeń, 15 godzin laboratoria
2. Przygotowanie tablic uczestnictwa AAC 15 godzin
3. Zapoznanie się z paszportami komunikacyjnymi dorosłych użytkowników AAC - 5 godzin
4. Studiowanie literatury - 10 godzin
5. Przygotowanie książeczek do czytania uczestniczącego - 10 godzin
6. Sumaryczna liczba punktów - 3 punkty ECTS

METODY KSZTAŁCENIA:
Ćwiczenia: prezentacja multimedialna w autorskim opracowaniu wykładowcy; materiały pisemne dawane słuchaczom.
Warsztaty: zajęcia praktyczne z zakresu komunikacji osób z niepełnosprawnością sprzężoną AAC

NAKŁAD PRACY STUDENTA:
1. Godziny kontaktowe -15 godzin ćwiczeń, 15 godzin laboratoria = 30
2. Przygotowanie tablic uczestnictwa AAC 15 godzin
3. Zapoznanie się z paszportami komunikacyjnymi dorosłych użytkowników AAC - 5 godzin
4. Studiowanie literatury - 15 godzin
5. Przygotowanie książeczek do czytania uczestniczącego - 20 godzin
6. Sumaryczna liczba punktów - 3 punkty ECTS