Komunikacja u osób ze sprzężonymi zaburzeniami PC-2S-KOS

1. Znaczenie pojęć „niepełnosprawność sprzężona”, „wieloraka”, „złożona”, sposoby pracy w zespołach terapeutyczno-diagnostycznych.
2. Wpływ złożonych dysfunkcji na możliwości komunikacyjne. Specyficzne potrzeby osób z niepełnosprawnościami sprzężonymi w nawiązywaniu kontaktu z otoczeniem
3. Diagnoza możliwości i ograniczeń komunikacyjnych (teoretyczne omówienie zagadnień).
4. Praca z osobami ze złożonymi dysfunkcjami sensorycznymi (głuchoniewidomymi).
5. Warsztaty: alfabet Lorma, daktylografia, gesty GORA, alfabet pisany na dłoni, matoda TadOma

1. Znaczenie pojęć „niepełnosprawność sprzężona”, „wieloraka”, „złożona”, sposoby pracy w zespołach terapeutyczno-diagnostycznych.
2. Wpływ złożonych dysfunkcji na możliwości komunikacyjne. Specyficzne potrzeby osób z niepełnosprawnościami sprzężonymi w nawiązywaniu kontaktu z otoczeniem
3. Diagnoza możliwości i ograniczeń komunikacyjnych (teoretyczne omówienie zagadnień).
4. Praca z osobami ze złożonymi dysfunkcjami sensorycznymi (głuchoniewidomymi).
5. Warsztaty: alfabet Lorma, daktylografia, gesty GORA, alfabet pisany na dłoni, matoda TadOma

1. Znaczenie pojęć „niepełnosprawność sprzężona”, „wieloraka”, „złożona”, sposoby pracy w zespołach terapeutyczno-diagnostycznych.

2. Wpływ złożonych dysfunkcji na możliwości komunikacyjne. Specyficzne potrzeby osób z niepełnosprawnościami sprzężonymi w nawiązywaniu kontaktu z otoczeniem

3. Diagnoza możliwości i ograniczeń komunikacyjnych (teoretyczne omówienie zagadnień).

4. Praca z osobami ze złożonymi dysfunkcjami sensorycznymi (głuchoniewidomymi).

5. Warsztaty: alfabet Lorma, daktylografia, gesty GORA, alfabet pisany na dłoni, matoda TadOma

1. Znaczenie pojęć „niepełnosprawność sprzężona”, „wieloraka”, „złożona”, sposoby pracy w zespołach terapeutyczno-diagnostycznych.
2. Wpływ złożonych dysfunkcji na możliwości komunikacyjne. Specyficzne potrzeby osób z niepełnosprawnościami sprzężonymi w nawiązywaniu kontaktu z otoczeniem
3. Diagnoza możliwości i ograniczeń komunikacyjnych (teoretyczne omówienie zagadnień).
4. Praca z osobami ze złożonymi dysfunkcjami sensorycznymi (głuchoniewidomymi).
5. Warsztaty: alfabet Lorma, daktylografia, gesty GORA, alfabet pisany na dłoni, matoda TadOma

1. Znaczenie pojęć „niepełnosprawność sprzężona”, „wieloraka”, „złożona”, sposoby pracy w zespołach terapeutyczno-diagnostycznych.

2. Indywidualne narzędzia do komunikacji

3. Czytanie uczestniczące

3. Diagnoza możliwości i ograniczeń komunikacyjnych (teoretyczne omówienie zagadnień).

4. Praca z osobami ze złożonymi dysfunkcjami sensorycznymi (głuchoniewidomymi).

5. Warsztaty: alfabet Lorma, daktylografia, alfabet pisany na dłoni, matoda TadOma, albumy do komunikacji

1. Znaczenie pojęć „niepełnosprawność sprzężona”, „wieloraka”, „złożona”, sposoby pracy w zespołach terapeutyczno-diagnostycznych.
2. Indywidualne narzędzia do komunikacji
3. Czytanie uczestniczące
3. Diagnoza możliwości i ograniczeń komunikacyjnych (teoretyczne omówienie zagadnień).
4. Praca z osobami ze złożonymi dysfunkcjami sensorycznymi (głuchoniewidomymi).
5. Warsztaty: alfabet Lorma, daktylografia, alfabet pisany na dłoni, matoda TadOma, albumy do komunikacji

1. Błeszyński J., (2008),Alternatywne i wspomagające metody komunikacji – wyd. Oficyna wydawnicza Impuls, Kraków
2. R. Stillman, Ch. Battle, (1995), „Skala Callier-Azusa (H). Skala do oceny umiejętności komunikowania się osób głuchoniewidomych oraz osób z głęboką złożoną niepełnosprawnością.”, Polski Związek Niewidomych, Warszawa.
3. MODEL INSITE (2007) „Model wczesnej interwencji przeprowadzanej w domu”, wyd. Nowojorski Komitet Pomocy Niewidomym w Polsce, Laski
4. Smyczek A., Szwiec J. (2000) „Metodyka nauczania alternatywnych sposobów porozumiewania się i techniki porozumiewania się symbolami”, [w:]: „Rewalidacja 1(7) – czasopismo dla nauczycieli i terapeutów”, CMPP MEN, Warszawa
5. Warrick A., (1999), „Porozumiewanie się bez słów”, wyd. Stowarzyszenie na Rzecz Propagowania Wspomagających Metod Porozumiewania się „Mówić bez słów” ,Warszawa
6. Piszczek M. (red.), (1999), „Metody komunikacji alternatywnej w pracy z osobami niepełnosprawnymi”, CMPP MEN, Warszawa
7. Brearley G., (1997), „Psychoterapia dzieci niepełnosprawnych ruchowo”, WS i P, Warszawa
8. Frőhlich A., (1998), „Stymulacja od podstaw”, WS i P, Warszawa
9. Loebl W.,(1996), „Dylematy pedagogiczne osób ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi”, wyd. Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk
10. Pennock K., (1999), „Ratowanie dzieci z uszkodzeniem mózgu”, wyd. Bookinista, Toruń.
11. Michalik M. (2019), Lingwistyczno-logopedyczne podstawy komunikacji alternatywnej i wspomagającej. Ujęcie metodologiczne. Wyd.Naukowe UP w Krakowie
https://repozytorium.uph.edu.pl/bitstream/handle/11331/2924/Wspomagaj%C4%85ce%20i%20alternatywne%20metody%20komunikacji.pdf?sequence=1
https://www.researchgate.net/publication/338740731_Dwutorowe_programowanie_terapii_logopedycznej_z_wykorzystaniem_metod_komunikacji_wspomagajacej_i_alternatywnej_AAC

1. Błeszyński J., (2008),Alternatywne i wspomagające metody komunikacji – wyd. Oficyna wydawnicza Impuls, Kraków
2. R. Stillman, Ch. Battle, (1995), „Skala Callier-Azusa (H). Skala do oceny umiejętności komunikowania się osób głuchoniewidomych oraz osób z głęboką złożoną niepełnosprawnością.”, Polski Związek Niewidomych, Warszawa.
3. MODEL INSITE (2007) „Model wczesnej interwencji przeprowadzanej w domu”, wyd. Nowojorski Komitet Pomocy Niewidomym w Polsce, Laski
4. Smyczek A., Szwiec J. (2000) „Metodyka nauczania alternatywnych sposobów porozumiewania się i techniki porozumiewania się symbolami”, [w:]: „Rewalidacja 1(7) – czasopismo dla nauczycieli i terapeutów”, CMPP MEN, Warszawa
5. Warrick A., (1999), „Porozumiewanie się bez słów”, wyd. Stowarzyszenie na Rzecz Propagowania Wspomagających Metod Porozumiewania się „Mówić bez słów” ,Warszawa
6. Piszczek M. (red.), (1999), „Metody komunikacji alternatywnej w pracy z osobami niepełnosprawnymi”, CMPP MEN, Warszawa
7. Brearley G., (1997), „Psychoterapia dzieci niepełnosprawnych ruchowo”, WS i P, Warszawa
8. Frőhlich A., (1998), „Stymulacja od podstaw”, WS i P, Warszawa
9. Loebl W.,(1996), „Dylematy pedagogiczne osób ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi”, wyd. Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk
10. Pennock K., (1999), „Ratowanie dzieci z uszkodzeniem mózgu”, wyd. Bookinista, Toruń.
11. Michalik M. (2019), Lingwistyczno-logopedyczne podstawy komunikacji alternatywnej i wspomagającej. Ujęcie metodologiczne. Wyd.Naukowe UP w Krakowie
https://repozytorium.uph.edu.pl/bitstream/handle/11331/2924/Wspomagaj%C4%85ce%20i%20alternatywne%20metody%20komunikacji.pdf?sequence=1
https://www.researchgate.net/publication/338740731_Dwutorowe_programowanie_terapii_logopedycznej_z_wykorzystaniem_metod_komunikacji_wspomagajacej_i_alternatywnej_AAC

1. Błeszyński J., (2008),Alternatywne i wspomagające metody komunikacji – wyd. Oficyna wydawnicza Impuls, Kraków

2. R. Stillman, Ch. Battle, (1995), „Skala Callier-Azusa (H). Skala do oceny umiejętności komunikowania się osób głuchoniewidomych oraz osób z głęboką złożoną niepełnosprawnością.”, Polski Związek Niewidomych, Warszawa.

3. MODEL INSITE (2007) „Model wczesnej interwencji przeprowadzanej w domu”, wyd. Nowojorski Komitet Pomocy Niewidomym w Polsce, Laski

4. Smyczek A., Szwiec J. (2000) „Metodyka nauczania alternatywnych sposobów porozumiewania się i techniki porozumiewania się symbolami”, [w:]: „Rewalidacja 1(7) – czasopismo dla nauczycieli i terapeutów”, CMPP MEN, Warszawa

5. Warrick A., (1999), „Porozumiewanie się bez słów”, wyd. Stowarzyszenie na Rzecz Propagowania Wspomagających Metod Porozumiewania się „Mówić bez słów” ,Warszawa

6. Piszczek M. (red.), (1999), „Metody komunikacji alternatywnej w pracy z osobami niepełnosprawnymi”, CMPP MEN, Warszawa

7. Brearley G., (1997), „Psychoterapia dzieci niepełnosprawnych ruchowo”, WS i P, Warszawa

8. Frőhlich A., (1998), „Stymulacja od podstaw”, WS i P, Warszawa

9. Loebl W.,(1996), „Dylematy pedagogiczne osób ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi”, wyd. Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk

10. Pennock K., (1999), „Ratowanie dzieci z uszkodzeniem mózgu”, wyd. Bookinista, Toruń.

11. Michalik M. (2019), Lingwistyczno-logopedyczne podstawy komunikacji alternatywnej i wspomagającej. Ujęcie metodologiczne. Wyd.Naukowe UP w Krakowie

https://repozytorium.uph.edu.pl/bitstream/handle/11331/2924/Wspomagaj%C4%85ce%20i%20alternatywne%20metody%20komunikacji.pdf?sequence=1

https://www.researchgate.net/publication/338740731_Dwutorowe_programowanie_terapii_logopedycznej_z_wykorzystaniem_metod_komunikacji_wspomagajacej_i_alternatywnej_AAC

1. Błeszyński J., (2008),Alternatywne i wspomagające metody komunikacji – wyd. Oficyna wydawnicza Impuls, Kraków
2. R. Stillman, Ch. Battle, (1995), „Skala Callier-Azusa (H). Skala do oceny umiejętności komunikowania się osób głuchoniewidomych oraz osób z głęboką złożoną niepełnosprawnością.”, Polski Związek Niewidomych, Warszawa.
3. MODEL INSITE (2007) „Model wczesnej interwencji przeprowadzanej w domu”, wyd. Nowojorski Komitet Pomocy Niewidomym w Polsce, Laski
4. Smyczek A., Szwiec J. (2000) „Metodyka nauczania alternatywnych sposobów porozumiewania się i techniki porozumiewania się symbolami”, [w:]: „Rewalidacja 1(7) – czasopismo dla nauczycieli i terapeutów”, CMPP MEN, Warszawa
5. Warrick A., (1999), „Porozumiewanie się bez słów”, wyd. Stowarzyszenie na Rzecz Propagowania Wspomagających Metod Porozumiewania się „Mówić bez słów” ,Warszawa
6. Piszczek M. (red.), (1999), „Metody komunikacji alternatywnej w pracy z osobami niepełnosprawnymi”, CMPP MEN, Warszawa
7. Brearley G., (1997), „Psychoterapia dzieci niepełnosprawnych ruchowo”, WS i P, Warszawa
8. Frőhlich A., (1998), „Stymulacja od podstaw”, WS i P, Warszawa
9. Loebl W.,(1996), „Dylematy pedagogiczne osób ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi”, wyd. Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk
10. Pennock K., (1999), „Ratowanie dzieci z uszkodzeniem mózgu”, wyd. Bookinista, Toruń.
11. Michalik M. (2019), Lingwistyczno-logopedyczne podstawy komunikacji alternatywnej i wspomagającej. Ujęcie metodologiczne. Wyd.Naukowe UP w Krakowie

https://repozytorium.uph.edu.pl/bitstream/handle/11331/2924/Wspomagaj%C4%85ce%20i%20alternatywne%20metody%20komunikacji.pdf?sequence=1

https://www.researchgate.net/publication/338740731_Dwutorowe_programowanie_terapii_logopedycznej_z_wykorzystaniem_metod_komunikacji_wspomagajacej_i_alternatywnej_AAC

1. Błeszyński J., (2008),Alternatywne i wspomagające metody komunikacji – wyd. Oficyna wydawnicza Impuls, Kraków

2. R. Stillman, Ch. Battle, (1995), „Skala Callier-Azusa (H). Skala do oceny umiejętności komunikowania się osób głuchoniewidomych oraz osób z głęboką złożoną niepełnosprawnością.”, Polski Związek Niewidomych, Warszawa.

3. MODEL INSITE (2007) „Model wczesnej interwencji przeprowadzanej w domu”, wyd. Nowojorski Komitet Pomocy Niewidomym w Polsce, Laski

1. Błeszyński J., (2008),Alternatywne i wspomagające metody komunikacji – wyd. Oficyna wydawnicza Impuls, Kraków
2. R. Stillman, Ch. Battle, (1995), „Skala Callier-Azusa (H). Skala do oceny umiejętności komunikowania się osób głuchoniewidomych oraz osób z głęboką złożoną niepełnosprawnością.”, Polski Związek Niewidomych, Warszawa.
3. MODEL INSITE (2007) „Model wczesnej interwencji przeprowadzanej w domu”, wyd. Nowojorski Komitet Pomocy Niewidomym w Polsce, Laski

Ćwiczenia z wykorzystaniem aplikacji Microsoft Teams.

Kontakt z prowadzącym ćwiczenia odbywać się będzie drogą mailową za pośrednictwem poczty w domenie aps.edu.pl. (glorens@aps.edu.pl). Dodatkowo w wyznaczonych terminach dyżurów kontakt z prowadzącym z wykorzystaniem aplikacji MS Teams.

Ćwiczenia w aplikacji Teams - prezentacje narzędzi do badań pacjentów z niepełnosprawnością sprzężoną, prezentacja nagrania terapii wspartej różnymi metodami.

Warsztaty z wykorzystaniem aplikacji Microsoft Teams z wykorzystaniem filmów z pacjentami z niepełnosparwnośćią sprzężoną. Kontakt z prowadzącym ćwiczenia (glorens@aps.edu.pl) odbywać się będzie drogą mailową za pośrednictwem poczty w domenie aps.edu.pl. Dodatkowo w wyznaczonych terminach dyżurów kontakt z prowadzącymi z wykorzystaniem aplikacji MS Teams.

Ćwiczenia z wykorzystaniem aplikacji Microsoft Teams.

Kontakt z prowadzącym ćwiczenia odbywać się będzie drogą mailową za pośrednictwem poczty w domenie aps.edu.pl. (glorens@aps.edu.pl). Dodatkowo w wyznaczonych terminach dyżurów kontakt z prowadzącym z wykorzystaniem aplikacji MS Teams.

Ćwiczenia w aplikacji Teams - prezentacje narzędzi do badań pacjentów z niepełnosprawnością sprzężoną, prezentacja nagrania terapii wspartej różnymi metodami.

Warsztaty z wykorzystaniem aplikacji Microsoft Teams z wykorzystaniem filmów z pacjentami z niepełnosparwnośćią sprzężoną. Kontakt z prowadzącym ćwiczenia (glorens@aps.edu.pl) odbywać się będzie drogą mailową za pośrednictwem poczty w domenie aps.edu.pl. Dodatkowo w wyznaczonych terminach dyżurów kontakt z prowadzącymi z wykorzystaniem aplikacji MS Teams.
Kod umożliwiający wejście studenta do grupy zajęciowej w Teamsach (kod generowany przez Teamsy) został przekazany grupie w wiadomości mailowej przez USOSmail oraz na czacie w zespole na TEAMS.

ćwiczenia w sali - prezentacja narzędzi do badania pacjenta z niepełnosprawnością sprzęzoną

warsztaty w sali, prezentacja metod wspomagających komunikację pacjenta z niepełnosprawnością sprzężoną

NAKŁAD PRACY STUDENTA:

- godziny kontaktowe (wykład + ćwiczenia + warsztaty): 15 + 5 + 10

- lektura: 30

- przygotowanie do zaliczenia: 30

- przygotowanie konspektu spotkania dla użytkowników AAC: 30

LICZBA PUNKTÓW ECTS: 5

NAKŁAD PRACY STUDENTA:
- godziny kontaktowe (wykład + ćwiczenia + warsztaty): 15 + 5 + 10
- lektura: 30
- przygotowanie do zaliczenia: 30
- przygotowanie konspektu spotkania dla użytkowników AAC: 30

LICZBA PUNKTÓW ECTS: 5

ćwiczenia w sali - prezentacja narzędzi do badania pacjenta z niepełnosprawnością sprzęzoną

warsztaty w sali, prezentacja metod wspomagających komunikację pacjenta z niepełnosprawnością sprzężoną

NAKŁAD PRACY STUDENTA:

- godziny kontaktowe (wykład + ćwiczenia + warsztaty): 15 + 5 + 10

- lektura: 30

- przygotowanie do zaliczenia: 30

- przygotowanie konspektu spotkania dla użytkowników AAC: 30

LICZBA PUNKTÓW ECTS: 5

ćwiczenia w sali - prezentacja narzędzi do badania pacjenta z niepełnosprawnością sprzężoną

warsztaty w sali, prezentacja metod wspomagających komunikację pacjenta z niepełnosprawnością sprzężoną

NAKŁAD PRACY STUDENTA:
- godziny kontaktowe (wykład + ćwiczenia + warsztaty): 15 + 5 + 10
- lektura: 30
- przygotowanie do zaliczenia: 30
- przygotowanie konspektu spotkania dla użytkowników AAC: 30

LICZBA PUNKTÓW ECTS: 5