Diagnoza środowiska 10-4S-DSR1
1, 2. Diagnoza środowiska - wybrane zagadnienia terminologiczne.
3. Etapy postępowania diagnostycznego.
4. Cele diagnozy i jej zastosowanie.
5. Zasady diagnozy pedagogicznej.
6. Analiza SWOT w diagnozie
7. Prezentacja i omówienie przykłądowych diagnoz.
8. Miejsce wywiadu, kwestionariusza ankiety i obserwacji w diagnozie środowiska.
9,10. Projektowanie diagnozy - praca grupowa.
11,12,13. Prezentacja opracowanych diagnoz przez studentów.
14. Wnioski dla teorii i praktyki pedagogicznej wynikające z opracowanych diagnoz.
15. Kolokwium zaliczeniowe
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
WIEDZA
PE2_W19
- posiada uszczegółowioną wiedzę dotyczącą prowadzenia działalności pedagogicznej w zakresie diagnozowania środowiska.
UMIEJĘTNOŚCI
PE2_U12
- potrafi efektywnie pracować w zespole, umie wyznaczać oraz przyjmować wspólne cele działania, w razie potrzeby potrafi przyjąć rolę lidera.
PE2_U13
- potrafi przeprowadzić diagnozę środowiskową, wykorzystując specyficzne dla niej postępowanie badawcze.
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
PE2_K09
- wykazuje wrażliwość i gotowość działania na rzecz osób wymagających opieki, pomocy i szczególnej troski, co przejawia się w formułowanych wnioskach (diagnoza środowiskowa) i pomysłach, które swą realizację znajdą na zajęciach z projektu społecznego.
Kryteria oceniania
Metody dydaktyczne: podająca, prezentacje grupowe studentów, zajęcia warsztatowe
Nakład pracy studenta:
godziny kontaktowe - 30 ćwiczeń,
przygotowanie się do zajęć - 30 godzin,
opracowanie diagnozy - 20 godzin,
przygotowanie do kolokwium - 20 godzin.
Ocenie podlega wiedza (kolokwium) oraz praca (diagnoza wybranego środowiska).
Liczba punktów ECTS - 4
Literatura
Literatura podstawowa
1. Piszczek M. (red.) (2011). Diagnoza wielospecjalistyczna i konstruowanie indywidualnych programów edukacyjno - terapeutycznych dla uczniów głębiej upośledzonych umysłowo. Warszawa: Kompendium.
2. Popowska D. (2012). Metody, techniki i narzędzia diagnostyczne w poradnictwie zawodowym. Warszawa: KOWEZIU.
3.Ziemski S. (1973). Problemy dobrej diagnozy. Warszawa: Wiedza Powszechna
Literatura uzupełniająca
1.Jarosz E., Wysocka E. (2006). Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe problemy i rozwiązania. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
2.Kawula S. (1980). Istota i zakres diagnostyki pedagogicznej środowiska. W: S. Kawula, Z.Dąbrowski, M. Gałaś, Diagnozowanie potrzeb opiekuńczo-wychowawczych i kulturalnych środowiska (s. 40-80). Toruń: Uniwersytet Mikołaja Kopernika.
3.Skałbania B. (2011). Diagnostyka pedagogiczna. Wybrane obszary badawcze i rozwiązania praktyczne. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
4.Wysocka E. (2007). Człowiek a środowisko życia. Podstawy teoretyczno-metodologiczne
diagnozy. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: