Tutoring i portfolio - 1 WS-2F-TP1

TREŚCI PROGRAMOWE:
Tutoring jako paradygmat spersonalizowanej edukacji. Podłoże historyczne, terminologia, cele i wartości tutoringu.
Samorozwój w cyklu życia w aspekcie biologicznym, psychologicznym jak i społecznym oraz kulturowym. Uczenie samodzielnego myślenia, budowania opinii i sądów opartych na wiedzy, badaniach naukowych i innych rzeczowych argumentach związanych z wiedzą z obszaru pedagogiki. Dokumentacja osiąganych efektów kształcenia pod postacią portfolio.
Uczestnik studiów będzie miał możliwość wyboru tutora, z którym opracuje zindywidualizowany program tutoringu.
Znaczenie autorefleksji i samorozwoju: identyfikowanie zasobów własnych.

TREŚCI PROGRAMOWE:
• Tutoring jako paradygmat spersonalizowanej edukacji. Podłoże historyczne, terminologia, cele i wartości tutoringu.
• Istota samorozwoju. Autorefleksja oraz budowanie indywidualnego programu rozwoju związanego z rozwojem kompetencji praktycznych w tym z działalnością naukową.
• Analiza doświadczeń oddziaływań tutorskich w oparciu o historie indywidualnych przypadków.
• Dokumentacja osiąganych efektów kształcenia pod postacią portfolio.
Uczestnik studiów będzie miał możliwość wyboru tutora, z którym opracuje zindywidualizowany program tutoringu.

• Bałachowicz Józefa, Rowicka Agnieszka (red.): Nowoczesny wychowawca - tutor, mentor, coach. Warszawa: Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Janusza Korczaka, 2013.
• Baranowska Aneta: Tutoring rówieśniczy. "Wychowawca" 2015, nr 10, s. 31-33
• Brzezińska Anna I., Appelt Karolina: Tutoring nauczycielski - tutoring rówieśniczy. Aspekty etyczne. "Forum Oświatowe" 2013, nr 2, s. 13-29
• Drozd Ewa, Zembrzuska Agnieszka: School Tutoring as a Concept and a Support Method in Student's Development. „Forum Oświatowe” 2013, nr 2, s. 167-175
• Fijałkowski Adam: Z dziejów myślenia o tutoringu. Krótki zarys historii indywidualnego kształcenia i wychowania. "Kwartalnik Pedagogiczny" 2009, nr 2, s. 5-33
• Pereświet-Sołtan Anetta: Tutoring jako ważny obszar uczenia się dorosłych. "Edukacja Dorosłych" 2011, nr 2, s. 137-15
• Sarnat-Ciastko Adrianna: Tutoring w polskiej szkole. Warszawa: Difin, 2015
• Sitko Maria: Tutoring szansą dla systemu edukacji. „Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze” 2011, nr 4, s. 27-32

• Dziedziczak-Foltyn A., Karpińska-Musiał B., Sarnat-Ciastko A., (2020), Tutoring drogą do doskonałości akademickiej, Gdańsk: Impuls.
• Karpińska-Musiał B., Panońko, M., (2018), Tutoring jako spotkanie. Historie indywidualnych przypadków, Warszawa: Wolters-Kluwer.
• Szala, M., Fingas, B., Czekierda, P., Tutoring. Teoria praktyka studia przypadków; Warszawa: Wolters-Kluwer.

Warsztat, dyskusja grupowa i indywidualna..
NAKŁAD PRACY STUDENTA szacowany w godzinach potrzebnych do zrealizowania danej aktywności tj.

liczba godzin kontaktowych: 9,
liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zajęć, w tym przygotowanie planu rozwojowego i weryfikacja postępów realizacji planu rozwojowego: 20,
liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zaprezentowania indywidualnego planu rozwojowego: 10,
liczba godzin przeznaczonych na przygotowanie i realizację działań związanych z realizacją planu rozwojowego: 20,
sumaryczna liczba godzin aktywności studenta: 59 ,

(z zachowaniem zasady, że średnio 25 - 30 godzinom pracy odpowiada 1 punkt ECTS)

Metody dydaktyczne: pogadanka, praca własna, metoda problemowa, realizacja zadań, dyskusja, burza mózgów.
liczba godzin kontaktowych: 9
liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zajęć: 10
Przygotowanie i realizacja planu rozwojowego oraz jego konsultowanie z prowadzącą/prowadzącym: 25
Przygotowanie portfolio: 10
Sumaryczna liczba godzin aktywności studenta: 54, co odpowiada 2 punktom ECTS.