Metody terapii dzieci z zaburzeniami w rozwoju SP-MTD

1. Cele i zadania metod edukacyjno- terapeutycznych.

a. ciekawość i zainteresowania dziecka jako warunek skuteczności
oddziaływań edukacyjno – terapeutycznych.

2. Możliwości wykorzystania rówieśniczego tutoringu w edukacji dzieci z
niepełnosprawnością intelektualną.
a. relacje niepełnosprawne dziecko – sprawne rodzeństwo.

3. Metody usprawniające funkcjonowanie percepcyjno – motoryczne:
a. Weroniki Scherborne.
b. Kinezjologii Edukacyjnej.
c. Malowania dziesięcioma palcami.
d. Terapia integracji sensorycznej.
e. N.C Kephart
f. terapia taktylna S. Masgutowej

4.Metody usprawniające funkcjonowanie poznawczo – komunikacyjne
a. Baśniowe spotkania.
b. Metoda Marii Montesorii.
c. Metoda F. Affolter.
d. Metoda B. Zakrzewskiej.

5.Metody usprawniające funkcjonowanie społeczne:
a. Muzykoterapia
b. Biblioterapia
c. Trening relaksacyjny
d. Choreoterapia.

6.Metoda stymulacji polisensorycznej „poranny krąg” - specyfika pracy z
osobami z głębszą niepełnospranością intelektualną.

1. Cele i zadania metod edukacyjno- terapeutycznych.

a. ciekawość i zainteresowania dziecka jako warunek skuteczności
oddziaływań edukacyjno – terapeutycznych.

2. Możliwości wykorzystania rówieśniczego tutoringu w edukacji dzieci z
niepełnosprawnością intelektualną.
a. relacje niepełnosprawne dziecko – sprawne rodzeństwo.

3. Metody usprawniające funkcjonowanie percepcyjno – motoryczne:
a. Weroniki Scherborne.
b. Kinezjologii Edukacyjnej.
c. Malowania dziesięcioma palcami.
d. Terapia integracji sensorycznej.
e. N.C Kephart
f. terapia taktylna S. Masgutowej

4.Metody usprawniające funkcjonowanie poznawczo – komunikacyjne
a. Baśniowe spotkania.
b. Metoda Marii Montesorii.
c. Metoda F. Affolter.
d. Metoda B. Zakrzewskiej.

5.Metody usprawniające funkcjonowanie społeczne:
a. Muzykoterapia
b. Biblioterapia
c. Trening relaksacyjny
d. Choreoterapia.

6.Metoda stymulacji polisensorycznej „poranny krąg” - specyfika pracy z
osobami z głębszą niepełnospranością intelektualną.

1. Cele i zadania metod edukacyjno- terapeutycznych.

a. ciekawość i zainteresowania dziecka jako warunek skuteczności
oddziaływań edukacyjno – terapeutycznych.

2. Możliwości wykorzystania rówieśniczego tutoringu w edukacji dzieci z
niepełnosprawnością intelektualną.
a. relacje niepełnosprawne dziecko – sprawne rodzeństwo.

3. Metody usprawniające funkcjonowanie percepcyjno – motoryczne:
a. Weroniki Scherborne.
b. Kinezjologii Edukacyjnej.
c. Malowania dziesięcioma palcami.
d. Terapia integracji sensorycznej.
e. N.C Kephart
f. terapia taktylna S. Masgutowej

4.Metody usprawniające funkcjonowanie poznawczo – komunikacyjne
a. Baśniowe spotkania.
b. Metoda Marii Montesorii.
c. Metoda F. Affolter.
d. Metoda B. Zakrzewskiej.

5.Metody usprawniające funkcjonowanie społeczne:
a. Muzykoterapia
b. Biblioterapia
c. Trening relaksacyjny
d. Choreoterapia.

6.Metoda stymulacji polisensorycznej „poranny krąg” - specyfika pracy z
osobami z głębszą niepełnospranością intelektualną.

1.Bogdanowicz M. (1996)."Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziec", WSiP, Warszawa.

2.Doman, G., Doman, J. (1992). Jak nauczyć małe dziecko czytać. Bydgoszcz.

3.Dykcik, W., Szychowiak, B. (red.). (2001). Nowatorskie i alternatywne metody w praktyce pedagogiki specjalnej. Poznań: WNUAM.

4.Głodkowska J. (2000) „Pomóżmy dziecku z upośledzeniem umysłowym doświadczać przestrzeni”. Warszawa: WSIP.

5.Kaja B. (1995) „ Zarys terapii dziecka” Bydgoszcz WSP.

6.Kephart, N. C. (1970). Dziecko opóźnione w nauce szkolnej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

7.Kędzior-Niczyporuk, E. (red.). (2003). Wprowadzenie do pedagogiki zabawy. Lublin: Wydawnictwo KLANZA.

8.Knill, Ch. (1992). Dotyk i komunikacja. Warszawa: CMPP-P.

9.Kujawa, E., Kurzyna, M. (2009). Metoda 18 struktur wyrazowych w pracy z dziećmi z trudnościami w czytaniu i pisaniu. (wydanie ósme).Warszawa WSIP.

10.Olechowska, A. (2001). Wspieranie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Wskazówki dla nauczycieli. Warszawa: Wyd. APS.

11.Smyczek A., Grycman M. (red). (2004) Wiem Czego chcę! Doświadczenia polskich terapeutów i użytkowników wspomagających sposobów porozumiewania się (AAC). Stowarzyszenie Mówić bez słów, Kraków.

12.Twardowski, A. (2012). Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka w środowisku rodzinnym. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

13.Twardowski, A. (2014). Możliwości wykorzystanie rówieśniczego tutoringu w edukacji dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. [w:] Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej 5/2014.

14.Zakrzewska, B. (1996). Trudności w czytaniu i pisaniu. Modele ćwiczeń. Warszawa: WSiP.

15.Zwolańska. J. (2002).Twórcza kinezjologia w praktyce: propozycje dla każdego” Wybór i redakcja merytoryczna: Joanna Zwoleńska Warszawa Kined.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1.Buzan, T. (2005). Pamięć na zawołanie. Wydawnictwo: RAVI.

2.Olechnowicz, H. (1999). Jaskiniowcy zagubieni w XXI wieku. Praca terapeutyczna z małymi dziećmi. Warszawa: WSiP.

3. Tudge J., B. Rogoff (1995) Wpływ rówieśników na rozwój poznawczy – podejście Piageta i Wygotskiego, [w:] Dziecko wśród rówieśników i dorosłych (red). Brzezińska A., Lutomski G., Smykowski B., Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań.

1.Bogdanowicz M. (1996)."Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziec", WSiP, Warszawa.

2.Doman, G., Doman, J. (1992). Jak nauczyć małe dziecko czytać. Bydgoszcz.

3.Dykcik, W., Szychowiak, B. (red.). (2001). Nowatorskie i alternatywne metody w praktyce pedagogiki specjalnej. Poznań: WNUAM.

4.Głodkowska J. (2000) „Pomóżmy dziecku z upośledzeniem umysłowym doświadczać przestrzeni”. Warszawa: WSIP.

5.Kaja B. (1995) „ Zarys terapii dziecka” Bydgoszcz WSP.

6.Kephart, N. C. (1970). Dziecko opóźnione w nauce szkolnej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

7.Kędzior-Niczyporuk, E. (red.). (2003). Wprowadzenie do pedagogiki zabawy. Lublin: Wydawnictwo KLANZA.

8.Knill, Ch. (1992). Dotyk i komunikacja. Warszawa: CMPP-P.

9.Kujawa, E., Kurzyna, M. (2009). Metoda 18 struktur wyrazowych w pracy z dziećmi z trudnościami w czytaniu i pisaniu. (wydanie ósme).Warszawa WSIP.

10.Olechowska, A. (2001). Wspieranie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Wskazówki dla nauczycieli. Warszawa: Wyd. APS.

11.Smyczek A., Grycman M. (red). (2004) Wiem Czego chcę! Doświadczenia polskich terapeutów i użytkowników wspomagających sposobów porozumiewania się (AAC). Stowarzyszenie Mówić bez słów, Kraków.

12.Twardowski, A. (2012). Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka w środowisku rodzinnym. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

13.Twardowski, A. (2014). Możliwości wykorzystanie rówieśniczego tutoringu w edukacji dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. [w:] Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej 5/2014.

14.Zakrzewska, B. (1996). Trudności w czytaniu i pisaniu. Modele ćwiczeń. Warszawa: WSiP.

15.Zwolańska. J. (2002).Twórcza kinezjologia w praktyce: propozycje dla każdego” Wybór i redakcja merytoryczna: Joanna Zwoleńska Warszawa Kined.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1.Buzan, T. (2005). Pamięć na zawołanie. Wydawnictwo: RAVI.

2.Olechnowicz, H. (1999). Jaskiniowcy zagubieni w XXI wieku. Praca terapeutyczna z małymi dziećmi. Warszawa: WSiP.

3. Tudge J., B. Rogoff (1995) Wpływ rówieśników na rozwój poznawczy – podejście Piageta i Wygotskiego, [w:] Dziecko wśród rówieśników i dorosłych (red). Brzezińska A., Lutomski G., Smykowski B., Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań.

1.Bogdanowicz M. (1996)."Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziec", WSiP, Warszawa.

2.Doman, G., Doman, J. (1992). Jak nauczyć małe dziecko czytać. Bydgoszcz.

3.Dykcik, W., Szychowiak, B. (red.). (2001). Nowatorskie i alternatywne metody w praktyce pedagogiki specjalnej. Poznań: WNUAM.

4.Głodkowska J. (2000) „Pomóżmy dziecku z upośledzeniem umysłowym doświadczać przestrzeni”. Warszawa: WSIP.

5.Kaja B. (1995) „ Zarys terapii dziecka” Bydgoszcz WSP.

6.Kephart, N. C. (1970). Dziecko opóźnione w nauce szkolnej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

7.Kędzior-Niczyporuk, E. (red.). (2003). Wprowadzenie do pedagogiki zabawy. Lublin: Wydawnictwo KLANZA.

8.Knill, Ch. (1992). Dotyk i komunikacja. Warszawa: CMPP-P.

9.Kujawa, E., Kurzyna, M. (2009). Metoda 18 struktur wyrazowych w pracy z dziećmi z trudnościami w czytaniu i pisaniu. (wydanie ósme).Warszawa WSIP.

10.Olechowska, A. (2001). Wspieranie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Wskazówki dla nauczycieli. Warszawa: Wyd. APS.

11.Smyczek A., Grycman M. (red). (2004) Wiem Czego chcę! Doświadczenia polskich terapeutów i użytkowników wspomagających sposobów porozumiewania się (AAC). Stowarzyszenie Mówić bez słów, Kraków.

12.Twardowski, A. (2012). Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka w środowisku rodzinnym. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

13.Twardowski, A. (2014). Możliwości wykorzystanie rówieśniczego tutoringu w edukacji dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. [w:] Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej 5/2014.

14.Zakrzewska, B. (1996). Trudności w czytaniu i pisaniu. Modele ćwiczeń. Warszawa: WSiP.

15.Zwolańska. J. (2002).Twórcza kinezjologia w praktyce: propozycje dla każdego” Wybór i redakcja merytoryczna: Joanna Zwoleńska Warszawa Kined.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

1.Buzan, T. (2005). Pamięć na zawołanie. Wydawnictwo: RAVI.

2.Olechnowicz, H. (1999). Jaskiniowcy zagubieni w XXI wieku. Praca terapeutyczna z małymi dziećmi. Warszawa: WSiP.

3. Tudge J., B. Rogoff (1995) Wpływ rówieśników na rozwój poznawczy – podejście Piageta i Wygotskiego, [w:] Dziecko wśród rówieśników i dorosłych (red). Brzezińska A., Lutomski G., Smykowski B., Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań.

OPIS METOD KSZTAŁCENIA:

wykład
dyskusja
praca z tekstem
działania praktyczne
metoda sytuacyjna

Liczba punktów ECTS: 3

OPIS METOD KSZTAŁCENIA:

wykład
dyskusja
praca z tekstem
działania praktyczne
metoda sytuacyjna

Liczba punktów ECTS: 3

OPIS METOD KSZTAŁCENIA:

wykład
dyskusja
praca z tekstem
działania praktyczne
metoda sytuacyjna

Liczba punktów ECTS: 3