Niewerbalne metody komunikacji w rehabilitacji małego dziecka SP-MND1
1. Pojęcie komunikacji alternatywnej i wspomagającej (AAC)
2. Komunikacja na poziomie przedsymbolicznym- sygnały sensoryczne a wyzwalanie aktywności,
3. Poranny Krąg J. Kielina – organizacja przestrzeni i rozumienie świata
4. Komunikacja na poziomie symboli konkretnych – system kalendarzowy ( metodyka wprowadzania pojęć)
5. Komunikacja na poziomie symboli abstrakcyjnych.
6. Ocena predyspozycji dziecka do zastosowania wspomagających i alternatywnych metod komunikacji.
7. Zasady doboru metod alternatywnych i wspomagających komunikacji
8. Porozumiewanie się z użyciem AAC- zasady pracy z dzieckiem
9. Rodzaje, dobór oraz wykorzystanie środków technicznych do komunikacji z dzieckiem niepełnosprawnym.
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza:
Zna główne założenia komunikacji alternatywnej i wspomagającej w procesie rozwoju komunikacji małego dziecka.
Zna etapy rozwoju komunikacji werbalnej i niewerbalnej u małego dziecka.
Zna prawidłowy przebiegu procesu diagnostycznego ukierunkowanego na dobór strategii komunikacyjnych.
Zna narzędzia diagnostyczne do badania kompetencji umysłowych i społecznych.
Zna metody komunikacji wspomagającej i alternatywnej (AAC), podstawy języka migowego, narzędzia i strategie komunikacyjne wspierające rozwój mowy i zachowań komunikacyjnych .
Zna rolę komputera, mediów i nowych technologii we wspomaganiu rozwoju komunikacji małego dziecka. Zna zasady opracowania i doboru środków, pomocy i narzędzi komunikacyjnych.
Umiejętności:
Potrafi dokonać oceny umiejętności komunikacyjnych dziecka w aspekcie zachowań niewerbalnych.
Potrafi omówić założenia komunikacji wspomagającej i alternatywnej z rodzicami.
Potrafi właściwie dobrać, zmodyfikować oraz opracować i wykonać pomoce do zajęć stymulujących rozwój komunikacji z dzieckiem z w wieku niemowlęcym i poniemowlęcym.
Potrafi opracować zestaw pomocy komunikacyjnych, uwzględniając poziom funkcjonowania dziecka.
Potrafi planować i stosować metody komunikacji wspomagającej i alternatywnej (AAC), podstawy języka migowego. Potrafi dobrać odpowiednią strategię wdrażania odpowiednich metod komunikacji z uwzględnieniem specyfiki rozwoju dziecka.
Potrafi określać rolę komputera, mediów i nowych technologii we wspomaganiu rozwoju dziecka.
Kompetencje społeczne:
Jest gotów do wykorzystania zdobytej wiedzy do analizy zdarzeń pedagogicznych.
Ma przekonanie o sensie zdobywania wiedzy, wartości i potrzebie podejmowania działań wspomagających rozwój małego dziecka.
Odpowiedzialnie przygotowuje się do realizacji zadań. Podejmowania odpowiedzialności i wypełniania zobowiązań społecznych, w tym komunikowania się i współpracy z otoczeniem oraz aktywnego uczestnictwa w grupach i organizacjach realizujących działania edukacyjne, rehabilitacyjne, terapeutyczne.
Literatura
Literatura obowiązkowa:
1. Błeszczyński J., (2006). (red): Alternatywne i wspomagające metody komunikacji: Impuls: Kraków.
2. Demel G., (1982). Elementy logopedii, WSiP, Warszawa.
3. Dońska-Olszko M., Lechowicz A., (1998). Komputerowe nauczanie wspomagania nauczania dzieci z ciężkimi uszkodzeniami narządu ruchu., W: Mazanek E. [red.] Dziecko niepełnosprawne ruchowo, cz. 3, WSiP, Warszawa.
4. Knill Ch., (1992). Dotyk i komunikacja, CMPP-P, Warszawa.
5. Lechowicz A., Użytkownicy systemu komunikacji Bliss twarzą w twarz ze światem W: Przyjaciel Dziecka 1 - 3, 1997.
6. Ligęza M.,(1999). Podstawy rozwoju języka i mowy dzieci, W: Gałkowski T., Jastrzębowska G [red.] Logopedia. Pytania i odpowiedzi, Uniwersytet Opolski, Opole.
7. Loebl W., (1998). Uniwersalny system pasygraficzny w komunikacji językowej osób niepełnosprawnych, W: Szkoła Specjalna 6 Wyd. APS. Warszawa.
8. Żurek T., (1999). Alternatywna i wspomagająca komunikacja dla osób niepełnosprawnych, W: Pilecki J., Olszewski S., [red.] Wspomaganie rozwoju osób niepełnosprawnych, Kraków.
Literatura uzupełniająca:
1. Piszczek M., (1998). Nauka porozumiewania się gestami W: Rewalidacja 1(3)/98, str. 21 – 37.
2. Piszczek M., Uwagi dotyczące wykorzystania gestykulacji w porozumiewaniu się z dzieckiem upośledzonym umysłowo, W: Piszczek M. [red.],(1997) Metody komunikacji alternatywnej w pracy z osobami niepełnosprawnymi, CMPP-P MEN, Warszawa.
3. Smyczek A., Szczawiński P., (2000). Wspomagające sposoby porozumiewania się. Gesty, Stowarzyszenie "Mówić bez słów", Warszawa.
4. Smyczek A., Szwiec J., (2000). Metodyka nauczania alternatywnych sposobów porozumiewania się i techniki posługiwania się symbolami. W: Rewalidacja 1(7)/2000.
5. Stecko E., (1997). Zaburzenia mowy u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym, W: Rewalidacja, 2/1997.
6. Tkaczuk L., (1996). Komunikacja niewerbalna. Postawa, mimika, gest. Wydawnictwo Astrum, Wrocław.
7. Zaorska M., 91998). Niewerbalne sygnały komunikacji u dzieci słabowidzących, W: Logopedia 26, 1998.
Uwagi
|
W cyklu 2021Ln:
KOMPETENCJE SPOŁECZNE: - dyskusja - dialog - symulacja NAKŁAD PRACY STUDENTA: Liczba godzin kontaktowych - 20 Przygotowanie się do zajęć - 10 Przygotowanie pomocy - 10 Przygotowanie się do zaliczenia - 10 Sumaryczna liczba godzin aktywności studenta - 60 Liczba punktów ECTS - 2 |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: