Prowadzony w cyklach: 2020L, 2021L, 2022L, 2023L, 2024L, 2025L

Punkty ECTS: brak danych

Język: polski

Organizowany przez: Instytut Pedagogiki (dla: Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej)

Wybrane problemy andragogiki PE-3S-WPA1

TREŚCI PROGRAMOWE:
Andragogika jako dyscyplina naukowa. Historia oświaty dorosłych w Europie i Polsce. Kształcenie ustawiczne jako idea i praktyka edukacyjna. Koncepcja całożyciowego uczenia się. Wychowanie dorosłych. Potrzeby edukacji dorosłych w Polsce i ich realizacja - edukacja formalna i pozaformalna. Edukacja w zakładzie pracy. Kultura jako obszar edukacji dorosłych. Przedmiot i zadania andragogiki. Podstawowa terminologia w zakresie andragogiki. Rozwój człowieka dorosłego jako kategoria andragogiczna. Koncepcje rozwoju człowieka dorosłego. Dorosłość jako kategoria andragogiczna. Periodyzacja okresu dorosłości. Człowiek dorosły w roli ucznia. Model andragogiczny kształcenia dorosłych versus model pedagogiczny. Biograficzne uczenie się. Model motywacji edukacyjnej ludzi dorosłych. Kryzysy życiowe osób dorosłych w aspekcie teoretycznym i praktycznego wsparcia. Rola instytucji oświatowych i kulturalnych. Kompetencje zawodowe andragoga. Strategie kształcenia człowieka dorosłego. Modele pracy edukacyjnej z dorosłymi. Etyka w pracy nauczyciela osób dorosłych. Andragogiczne teorie uczenia się. System edukacji dorosłych w Polsce.

W cyklu 2020L:

Tematyka ćwiczeń:
1. Model andragogiczny kształcenia dorosłych versus model pedagogiczny. Implikacje dla andragogów;
2. Człowiek dorosły w roli ucznia;
3. Rozwój człowieka dorosłego jako kategoria andragogiczna. Koncepcje rozwoju człowieka dorosłego;
4. Periodyzacja okresu dorosłości. Zadania rozwojowe człowieka;
5. Wychowanie osób dorosłych;
6. Nauczyciel osób dorosłych. Kompetencje andragoga;
7. Edukacja formalna osób dorosłych. Instytucje organizujące edukację osób dorosłych;
8. Edukacja pozaformalna osób dorosłych;
9. Potrzeby edukacyjne osób starszych i możliwości ich urzeczywistnienia. Uniwersytety Trzeciego Wieku, kluby seniora- zadania i rola w życiu osób starszych;
10. Biograficzne uczenie. Uczenie się z perspektywy osób starszych;
11. Edukacja osób dorosłych niepełnosprawnych;
12. Wybrane teorie andragogiczne;
13. Strategie kształcenia osób dorosłych;
Tematyka wykładów:
1. Andragogika jako dyscyplina naukowa;
2. Dorosłość jako kategoria andragogiczna;
3. Psychologiczne aspekty funkcjonowania ludzi dorosłych;
4. Edukacja ustawiczna - idea i praktyka;
5. Idea całożyciowego uczenia się;
6. Motywacja edukacyjna osób dorosłych;
7. Modele pracy edukacyjnej z osobami dorosłymi;

W cyklu 2021L:

Tematyka ćwiczeń:
1. Model andragogiczny kształcenia dorosłych versus model pedagogiczny. Implikacje dla andragogów
2. Rozwój człowieka dorosłego jako kategoria andragogiczna
3. Periodyzacja okresu dorosłości. Zadania rozwojowe człowieka
4. Nauczyciel osób dorosłych. Kompetencje andragoga
5. Modele pracy edukacyjnej z osobami dorosłymi
6. Edukacja formalna osób dorosłych
7. Edukacja pozaformalna osób dorosłych
8. Potrzeby edukacyjne osób starszych i możliwości ich realizacji
9. Biograficzne uczenie się
10. Edukacja osób dorosłych niepełnosprawnych
11. Koncepcje uczenia się dorosłych ( 2 zajęcia)
12. Edukacja akademicka

Tematyka wykładów:
Andragogika jako dyscyplina naukowa
Dorosłość jako kategoria andragogiczna
Rozwój człowieka dorosłego- koncepcje psychologiczne i andragogiczna perspektywa
Motywacja edukacyjna osób dorosłych
Edukacja ustawiczna - idea i praktyka
Idea całożyciowego uczenia się
Człowiek dorosły w roli ucznia

W cyklu 2022L:

Tematyka ćwiczeń:

1. Model andragogiczny kształcenia dorosłych versus model pedagogiczny. Implikacje dla andragogów;
2. Człowiek dorosły w roli ucznia;
3. Rozwój człowieka dorosłego jako kategoria andragogiczna. Koncepcje rozwoju człowieka dorosłego;
4. Periodyzacja okresu dorosłości. Zadania rozwojowe człowieka;
5. Wychowanie osób dorosłych;
6. Nauczyciel osób dorosłych. Kompetencje andragoga;
7. Edukacja formalna osób dorosłych. Instytucje organizujące edukację osób dorosłych;
8. Edukacja pozaformalna osób dorosłych;
9. Uniwersytety ludowe- historia i współczesność;
10. Potrzeby edukacyjne osób starszych i możliwości ich urzeczywistnienia. Uniwersytety Trzeciego Wieku, kluby seniora- zadania i rola w życiu osób starszych;
11. Biograficzne uczenie. Uczenie się z perspektywy osób starszych;
12. Edukacja osób dorosłych niepełnosprawnych;
13. Wybrane teorie andragogiczne.

Tematyka wykładów:

1. Andragogika jako dyscyplina naukowa;
2. Dorosłość jako kategoria andragogiczna;
3. Psychologiczne aspekty funkcjonowania edukacyjnego ludzi dorosłych;
4. Edukacja ustawiczna - idea i praktyka;
5. Idea całożyciowego uczenia się;
6. Motywacja edukacyjna osób dorosłych;
7. Modele pracy edukacyjnej z osobami dorosłymi;

W cyklu 2023L:

Tematyka ćwiczeń:

1. Model andragogiczny kształcenia dorosłych versus model pedagogiczny. Implikacje dla andragogów;
2. Człowiek dorosły w roli ucznia;
3. Rozwój człowieka dorosłego jako kategoria andragogiczna. Koncepcje rozwoju człowieka dorosłego;
4. Periodyzacja okresu dorosłości. Zadania rozwojowe człowieka;
5. Wychowanie osób dorosłych;
6. Nauczyciel osób dorosłych. Kompetencje andragoga;
7. Edukacja formalna osób dorosłych. Instytucje organizujące edukację osób dorosłych;
8. Edukacja pozaformalna osób dorosłych;
9. Edukacja akademicka;
10. Potrzeby edukacyjne osób starszych i możliwości ich urzeczywistnienia. Uniwersytety Trzeciego Wieku, kluby seniora- zadania i rola w życiu osób starszych;
11. Biograficzne uczenie. Uczenie się z perspektywy osób starszych;
12. Edukacja osób dorosłych niepełnosprawnych;
13. Teorie andragogiczne:
- Teoria uczenia się transformatywnego Jacka Mezirowa
- Teoria uczenia się przez praktykę Petera Jarvisa

Tematyka wykładów:

W cyklu 2024L:

Tematyka ćwiczeń:
1. Model andragogiczny kształcenia dorosłych versus model pedagogiczny. Implikacje dla andragogów
2. Rozwój człowieka dorosłego jako kategoria andragogiczna. Koncepcje rozwoju człowieka dorosłego;
3. Periodyzacja okresu dorosłości. Zadania rozwojowe człowieka;
4. Człowiek dorosły w obszarze aksjologicznych wymiarów współczesności;
5. Nauczyciel osób dorosłych. Kompetencje andragoga ;
6. Modele pracy edukacyjnej z osobami dorosłymi;
7. Edukacja formalna osób dorosłych;
8. Edukacja pozaformalna osób dorosłych;
9. Potrzeby edukacyjne osób starszych i możliwości ich urzeczywistnienia. Uniwersytety Trzeciego Wieku, kluby seniora- zadania i rola w życiu osób starszych;
10. Uniwersytety ludowe- historia i współczesność;
11. Edukacja osób dorosłych niepełnosprawnych;
12. Koncepcje uczenia się dorosłych; ( 2 zajęcia)
13. Edukacja akademicka.

Tematyka wykładów:
Andragogika jako dyscyplina naukowa;
Dorosłość jako kategoria andragogiczna;
Rozwój człowieka dorosłego- koncepcje psychologiczne i andragogiczna perspektywa;
Motywacja edukacyjna osób dorosłych;
Edukacja ustawiczna - idea i praktyka;
Idea całożyciowego uczenia się;
Człowiek dorosły w roli ucznia.

Cele Zrównoważonego Rozwoju ONZ

Cel 4: Zapewnić wszystkim edukację wysokiej jakości oraz promować uczenie się przez całe życie

Rodzaj przedmiotu

obowiązkowe

Koordynatorzy przedmiotu

Jolanta Wiśniewska

Efekty kształcenia

Wiedza
Ma podstawową wiedzę na temat andragogiki jako dyscypliny naukowej.
Zna i rozumie na poziomie elementarnym podstawową terminologię w obrębie andragogiki.
Zna wybrane koncepcje andragogiczne.
Ma uporządkowaną wiedzę na temat edukacji osób dorosłych i identyfikuje problematykę etyczną w jej obszarze.
Ma uszczegółowioną wiedzę dotyczącą specyfiki działalności edukacyjnej realizowanej z osobami dorosłymi.
Ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę oosobach dorosłych jako uczestnikach procesów edukacyjnych.
Ma uporządkowaną wiedzę na temat koncepcji rozwoju człowieka dorosłego.

Umiejętności
Potrafi dokonać obserwacji i poddać krytycznej analizie współczesne uwarunkowania społeczne; analizuje ich powiązania z różnymi obszarami działalności andragogicznej oraz proponuje rozwiązania dla identyfikowanych problemów.
Potrafi wykorzystywać podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu pedagogiki oraz powiązanych z nią dyscyplin w celu analizowania i interpretowania problemów pedagogicznych, także tych złożonych i nietypowych oraz podejmowania działań naprawczych, zarówno w warunkach rozpoznanych, jak i nie w pełni przewidywalnych.
Ma rozwinięte umiejętności w zakresie komunikacji interpersonalnej, potrafi używać języka specjalistycznego i porozumiewać się w sposób precyzyjny i spójny przy użyciu różnych kanałów i technik komunikacyjnych ze specjalistami w zakresie pedagogiki, jak i z odbiorcami spoza grona specjalistów; potrafi dokonać autoprezentacji.

Kompetencje społeczne
Ma krytyczny stosunek do posiadanej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego; dokonuje samooceny własnych kompetencji i doskonali umiejętności.
Jest przekonany/a o znaczeniu wiedzy naukowej w rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych, poszukuje tego typu wiedzy, a w przypadku problemów zwraca się do ekspertów i zasięga ich opinii.

Literatura

W cyklu 2020L:

Literatura obowiązkowa
T. Aleksander (2009), Andragogika- podręcznik akademicki, ITE-PIB, Radom-Kraków.
P. Alheit (2011), Podejście biograficzne do całożyciowego uczenia się, W: Teraźniejszość - Człowiek - Edukacja, nr 3 (55), s. 7-21.
E. Dubas (2009), Etapy dorosłości i proces kształcenia, W: A. Fabiś, B. Cyboran (red.) Dorosły w procesie kształcenia, Wyższa Szkoła Administracji, Bielsko-Biała, Zakopane.
K. Illeris (2009), O specyfice uczenia się ludzi dorosłych, W: Teraźniejszość - Człowiek - Edukacja, nr 1 (45), s. 85-96.
J. Kargul, (2005), Obszary pozaformalnej i nieformalnej edukacji dorosłych : przesłanki do budowy teorii edukacji całożyciowej, Wrocław.
D. Jankowski, K. Przyszczypkowski, J. Skrzypczak (1999), Podstawy edukacji dorosłych. Zarys problematyki. Wyd. Naukowe UAM, Poznań.
M. S. Knowles , E. F. Holton III, R. A. Swanson (2009), Edukacja dorosłych, PWN, Warszawa.
D. Luber, (2009), Rola i znaczenie andragoga w procesie edukacji i wychowania dorosłych, W: Dorosły w procesie kształcenia, A. Fabiś i B. Cyboran (red.), Wyższa Szkoła Administracji, Bielsko-Biała.
M. Malewski (1998), Teorie andragogiczne, WUW, Wrocław.
M. Malewski (2010), Od nauczania do uczenia się. O paradygmatycznej zmianie w andragogice, Wrocław.
P. Oleś (2011), Psychologia człowieka dorosłego, PWN, Warszawa.
T. Wujek (1996), Wprowadzenie do andragogiki, ITE, Radom.

W cyklu 2021L:

Literatura obowiązkowa:
T. Aleksander (2009), Andragogika- podręcznik akademicki, ITE-PIB, Radom-Kraków
P. Alheit (2011), Podejście biograficzne do całożyciowego uczenia się, W: Teraźniejszość - Człowiek - Edukacja, nr 3 (55), s. 7-21.
E. Dubas (2009), Etapy dorosłości i proces kształcenia, W: A. Fabiś, B. Cyboran (red.) Dorosły w procesie kształcenia, Wyższa Szkoła Administracji, Bielsko-Biała, Zakopane, s.115.
K. Illeris (2009), O specyfice uczenia się ludzi dorosłych, W: „Teraźniejszość - Człowiek - Edukacja”, nr 1 (45)
J. Kargul, (2005), Obszary pozaformalnej i nieformalnej edukacji dorosłych : przesłanki do budowy teorii edukacji całożyciowej, Wrocław
D. Jankowski, K. Przyszczypkowski, J. Skrzypczak (1999), Podstawy edukacji dorosłych. Zarys problematyki. Wyd. Naukowe UAM, Poznań
M. S. Knowles , E. F. Holton III, R. A. Swanson (2009), Edukacja dorosłych, PWN, Warszawa
D. Luber, (2009), Rola i znaczenie andragoga w procesie edukacji i wychowania dorosłych, W: Dorosły w procesie kształcenia, A. Fabiś i B. Cyboran (red.), Wyższa Szkoła Administracji, Bielsko-Biała
D. Luber, (2009), Uczeń dorosły jako podmiot edukacji i wychowania, W: „Nauczyciel i Szkoła” 1-2 (42-43), M. Malewski (1998), Teorie andragogiczne, WUW, Wrocław
M. Malewski (2010), Od nauczania do uczenia się. O paradygmatycznej zmianie w andragogice, Wrocław
A. Karpińska, (2018), W. Wróblewska (Proces studiowania znaczącym komponentem jakości kształcenia w szkole wyższej, W: „Pedagogika Szkoły Wyższej”
P. Oleś (2011), Psychologia człowieka dorosłego, PWN, Warszawa

Literatura uzupełniająca:
Brzezińska A.I. (red.) (2005), Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk.
Demetrio D., Autobiografia. Terapeutyczny wymiar pisania o sobie, Oficyna Wydawnicza Impuls, 2000, Kraków.
P. Dominice, (2006), Uczyć się z życia: biografia edukacyjna w edukacji dorosłych, Łódź.
E. Dubas, Uczenie się z własnej biografii jako egzemplifikacja biograficznego uczenia się, W: Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne, 2017, nr 1(4)
J. Golonka-Legut, Uczenie się w perspektywie biograficzności. Perspektywa andragogiczna, Rocznik Andragogiczny, 2015, t. 22.
K. Illeris, (2006), Trzy wymiary uczenia się: poznawcze, emocjonalne i społeczne ramy współczesnej teorii uczenia się, Wrocław.
A. Matlakiewicz, H. Solarczyk-Szwec (2009), Dorośli uczą się inaczej. Andragogiczne podstawy kształcenia ustawicznego, Toruń.
E. Mazurek, Biograficzne uczenie się i narracyjne uczenie się- Ramy teoretyczne, W: Edukacja Dorosłych, 2017, nr 1
H. Solarczyk-Szwec, (2015), Cztery ćwiartki biograficznego uczenia się, W: Rocznik Andragogiczny
J. Stochmiałek (2009), Przezwyciężanie kryzysów życiowych przez osoby dorosłe, WUKSW, Warszawa

Czasopisma:
Edukacja Ustawiczna Dorosłych
Edukacja Dorosłych
Rocznik Andragogiczny
Teraźniejszość Człowiek Edukacja
Edukacja Zawodowa i Ustawiczna

W cyklu 2022L:

Literatura obowiązkowa

T. Aleksander (2009), Andragogika- podręcznik akademicki, Radom-Kraków.
P. Alheit (2011), Podejście biograficzne do całożyciowego uczenia się, W: „Teraźniejszość - Człowiek - Edukacja”, nr 3 (55), s. 7-21.
E. Dubas (2009), Etapy dorosłości i proces kształcenia, W: A. Fabiś, B. Cyboran (red.) Dorosły w procesie kształcenia, Bielsko-Biała, Zakopane.
K. Illeris (2009), O specyfice uczenia się ludzi dorosłych, W: „Teraźniejszość - Człowiek - Edukacja”, nr 1 (45), s. 85-96.
J. Kargul, (2005), Obszary pozaformalnej i nieformalnej edukacji dorosłych : przesłanki do budowy teorii edukacji całożyciowej, Wrocław.
D. Jankowski, K. Przyszczypkowski, J. Skrzypczak (1999), Podstawy edukacji dorosłych. Zarys problematyki., Poznań.
A. Karpińska, (2018), W. Wróblewska, Proces studiowania znaczącym komponentem jakości kształcenia w szkole wyższej, W: „Pedagogika Szkoły Wyższej”
M. S. Knowles , E. F. Holton III, R. A. Swanson (2009), Edukacja dorosłych, PWN, Warszawa.
D. Luber, (2009), Rola i znaczenie andragoga w procesie edukacji i wychowania dorosłych, W: Dorosły w procesie kształcenia, A. Fabiś i B. Cyboran (red.), Bielsko-Biała.
D. Luber, (2009), Uczeń dorosły jako podmiot edukacji i wychowania, W: „Nauczyciel i Szkoła” 1-2 (42-43), M. Malewski (1998), Teorie andragogiczne, Wrocław.
T. Maliszewski, M. Rosalska (red.), (2016), Uniwersytety ludowe. Pomiędzy starymi a nowymi wyzwaniami, Toruń
M. Malewski (1998), Teorie andragogiczne, Wrocław.
M. Malewski (2010), Od nauczania do uczenia się. O paradygmatycznej zmianie w andragogice, Wrocław.
P. Oleś (2011), Psychologia człowieka dorosłego, Warszawa.
J. Tomiło, (2008), O wychowaniu dorosłych szkice i rozważania, Pułtusk.
T. Wujek (1996), Wprowadzenie do andragogiki, Radom.

Literatura uzupełniająca

Brzezińska A.I. (red.) (2005), Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk.
Demetrio D. (2000), Autobiografia. Terapeutyczny wymiar pisania o sobie, Kraków.
P. Dominice, (2006), Uczyć się z życia: biografia edukacyjna w edukacji dorosłych, Łódź.
E. Dubas, Uczenie się z własnej biografii jako egzemplifikacja biograficznego uczenia się, W: Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne, 2017, nr 1(4)
J. Golonka-Legut, Uczenie się w perspektywie biograficzności. Perspektywa andragogiczna, Rocznik Andragogiczny, 2015, t. 22.
K. Illeris, (2006), Trzy wymiary uczenia się: poznawcze, emocjonalne i społeczne ramy współczesnej teorii uczenia się, Wrocław.
P. Jurkiewicz, J. Wiśniewska (red), (2016), Wokół pracy zawodowej osób niepełnosprawnych, Warszawa
A. Matlakiewicz, H. Solarczyk-Szwec (2009), Dorośli uczą się inaczej. Andragogiczne podstawy kształcenia ustawicznego, Toruń.
E. Mazurek, Biograficzne uczenie się i narracyjne uczenie się- Ramy teoretyczne, W: „Edukacja Dorosłych", 2017, nr 1
H. Solarczyk-Szwec (2015), Cztery ćwiartki biograficznego uczenia się, W: „Rocznik Andragogiczny"
J. Stochmiałek (2009), Przezwyciężanie kryzysów życiowych przez osoby dorosłe, WUKSW, Warszawa.

W cyklu 2023L:

Literatura obowiązkowa
T. Aleksander (2009), Andragogika- podręcznik akademicki, Radom-Kraków.
P. Alheit (2011), Podejście biograficzne do całożyciowego uczenia się, W: „Teraźniejszość - Człowiek - Edukacja”, nr 3 (55), s. 7-21.
E. Dubas (2009), Etapy dorosłości i proces kształcenia, W: A. Fabiś, B. Cyboran (red.) Dorosły w procesie kształcenia, Bielsko-Biała, Zakopane.
K. Illeris (2009), O specyfice uczenia się ludzi dorosłych, W: „Teraźniejszość - Człowiek - Edukacja”, nr 1 (45), s. 85-96.
J. Kargul, (2005), Obszary pozaformalnej i nieformalnej edukacji dorosłych : przesłanki do budowy teorii edukacji całożyciowej, Wrocław.
D. Jankowski, K. Przyszczypkowski, J. Skrzypczak (1999), Podstawy edukacji dorosłych. Zarys problematyki, Poznań.
A. Karpińska, (2018), W. Wróblewska, Proces studiowania znaczącym komponentem jakości kształcenia w szkole wyższej, W: „Pedagogika Szkoły Wyższej”
M. S. Knowles , E. F. Holton III, R. A. Swanson (2009), Edukacja dorosłych, PWN, Warszawa.
D. Luber, (2009), Rola i znaczenie andragoga w procesie edukacji i wychowania dorosłych, W: Dorosły w procesie kształcenia, A. Fabiś i B. Cyboran (red.), Bielsko-Biała.
D. Luber, (2009), Uczeń dorosły jako podmiot edukacji i wychowania, W: „Nauczyciel i Szkoła” 1-2 (42-43), M. Malewski (1998), Teorie andragogiczne, Wrocław.
M. Malewski (1998), Teorie andragogiczne, Wrocław.
M. Malewski (2010), Od nauczania do uczenia się. O paradygmatycznej zmianie w andragogice, Wrocław.
P. Oleś (2011), Psychologia człowieka dorosłego, Warszawa.
J. Tomiło, (2008), O wychowaniu dorosłych szkice i rozważania, Pułtusk.
T. Wujek (1996), Wprowadzenie do andragogiki, Radom.

Literatura uzupełniająca

Bron A., Rozumienie uczenia się w teoriach andragogicznych, „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja” 2006, 4.
Brzezińska A.I. (red.) (2005), Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk.
Demetrio D. (2000), Autobiografia. Terapeutyczny wymiar pisania o sobie, Kraków.
P. Dominice, (2006), Uczyć się z życia: biografia edukacyjna w edukacji dorosłych, Łódź.
E. Dubas, Uczenie się z własnej biografii jako egzemplifikacja biograficznego uczenia się, W: Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne, 2017, nr 1(4)
J. Golonka-Legut, Uczenie się w perspektywie biograficzności. Perspektywa andragogiczna, Rocznik Andragogiczny, 2015, t. 22.
K. Illeris, (2006), Trzy wymiary uczenia się: poznawcze, emocjonalne i społeczne ramy współczesnej teorii uczenia się, Wrocław.
P. Jurkiewicz, J. Wiśniewska (red), (2016), Wokół pracy zawodowej osób niepełnosprawnych, Warszawa
A. Matlakiewicz, H. Solarczyk-Szwec (2009), Dorośli uczą się inaczej. Andragogiczne podstawy kształcenia ustawicznego, Toruń.
E. Mazurek, Biograficzne uczenie się i narracyjne uczenie się- Ramy teoretyczne, W: „Edukacja Dorosłych", 2017, nr 1
H. Solarczyk-Szwec (2015), Cztery ćwiartki biograficznego uczenia się, W: „Rocznik Andragogiczny"
J. Stochmiałek (2009), Przezwyciężanie kryzysów życiowych przez osoby dorosłe, WUKSW, Warszawa.
J. Wiśniewska (2019), Osoba starsza w spektrum edukacyjnym - pomiędzy koncepcją a potrzebami, W: Pedagogika – bez granic / Szlosek Franciszek ( red. ).
B. Worek (2019), Uczące się społeczeństwo O aktywności edukacyjnej dorosłych Polaków, Kraków

W cyklu 2024L:

Literatura obowiązkowa:
T. Aleksander (2009), Andragogika- podręcznik akademicki, ITE-PIB, Radom-Kraków
P. Alheit (2011), Podejście biograficzne do całożyciowego uczenia się, W: Teraźniejszość - Człowiek - Edukacja, nr 3 (55), s. 7-21.
E. Dubas (2009), Etapy dorosłości i proces kształcenia, W: A. Fabiś, B. Cyboran (red.) Dorosły w procesie kształcenia, Wyższa Szkoła Administracji, Bielsko-Biała, Zakopane, s.115.
K. Illeris (2009), O specyfice uczenia się ludzi dorosłych, W: „Teraźniejszość - Człowiek - Edukacja”,
nr 1 (45)
J. Kargul, (2005), Obszary pozaformalnej i nieformalnej edukacji dorosłych : przesłanki do budowy teorii edukacji całożyciowej, Wrocław
D. Jankowski, K. Przyszczypkowski, J. Skrzypczak (1999), Podstawy edukacji dorosłych. Zarys problematyki. Wyd. Naukowe UAM, Poznań
M. S. Knowles , E. F. Holton III, R. A. Swanson (2009), Edukacja dorosłych, PWN, Warszawa
D. Luber, (2009), Rola i znaczenie andragoga w procesie edukacji i wychowania dorosłych, W: Dorosły w procesie kształcenia, A. Fabiś i B. Cyboran (red.), Wyższa Szkoła Administracji, Bielsko-Biała
D. Luber, (2009), Uczeń dorosły jako podmiot edukacji i wychowania, W: „Nauczyciel i Szkoła” 1-2 (42-43), M. Malewski (1998), Teorie andragogiczne, WUW, Wrocław
M. Malewski (2010), Od nauczania do uczenia się. O paradygmatycznej zmianie w andragogice, Wrocław
A. Karpińska, (2018), W. Wróblewska (Proces studiowania znaczącym komponentem jakości kształcenia w szkole wyższej, W: „Pedagogika Szkoły Wyższej”
P. Oleś (2011), Psychologia człowieka dorosłego, PWN, Warszawa

Literatura uzupełniająca:
R. Bodarski, Dorosłość wobec wartości. Podmiotowy wymiar kształtowania wartości w życiu człowieka, W: Studia z Teorii Wychowania, 2021, nr 2 (35)
A.I. Brzezińska (red.) (2005), Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk.
D. Demetrio, Autobiografia. Terapeutyczny wymiar pisania o sobie, Oficyna Wydawnicza Impuls, 2000, Kraków.
P. Dominice, (2006), Uczyć się z życia: biografia edukacyjna w edukacji dorosłych, Łódź.
E. Dubas, Uczenie się z własnej biografii jako egzemplifikacja biograficznego uczenia się, W: Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne, 2017, nr 1(4).
J. Golonka-Legut, Uczenie się w perspektywie biograficzności. Perspektywa andragogiczna, Rocznik Andragogiczny, 2015, t. 22.
K. Illeris, (2006), Trzy wymiary uczenia się: poznawcze, emocjonalne i społeczne ramy współczesnej teorii uczenia się, Wrocław.
A. Matlakiewicz, H. Solarczyk-Szwec (2009), Dorośli uczą się inaczej. Andragogiczne podstawy kształcenia ustawicznego, Toruń.
E. Mazurek, Biograficzne uczenie się i narracyjne uczenie się- Ramy teoretyczne, W: Edukacja Dorosłych, 2017, nr 1.
H. Solarczyk-Szwec, (2015), Cztery ćwiartki biograficznego uczenia się, W: Rocznik Andragogiczny.
J. Stochmiałek (2009), Przezwyciężanie kryzysów życiowych przez osoby dorosłe, WUKSW, Warszawa
P. Szpakowski, Dorosłość w kontekście wartości i edukacji. Andragogiczna perspektywa badawcza (praca doktorska), Łódż 2014. (Internet)
J. Wiśniewska (2019), Osoba starsza w spektrum edukacyjnym - pomiędzy koncepcją a potrzebami, W: Pedagogika – bez granic / Szlosek Franciszek ( red. ).
B. Worek (2019), Uczące się społeczeństwo O aktywności edukacyjnej dorosłych Polaków, Kraków

Czasopisma:
Edukacja Ustawiczna Dorosłych
Edukacja Dorosłych
Rocznik Andragogiczny
Teraźniejszość Człowiek Edukacja
Edukacja Zawodowa i Ustawiczna

Uwagi

W cyklu 2020L:

FORMA AKTYWNOŚCI (średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności)

Godziny kontaktowe np. wykład, ćwiczenia, 45 godz.

Przygotowanie się do zajęć, lektury 20 godz.

Przygotowanie się do zaliczenia 20 godz.

Przygotowanie zadań ćwiczeniowych 20 godz

Sumaryczna liczba punktów ECTS 3

Zajęcia odbywają się według planu w aplikacji Teams
Link do Zespołu:
https://teams.microsoft.com/l/team/19%3ab86f8b5bea81470baf72471f521b51eb%40thread.tacv2/conversations?groupId=905fc3b8-f269-40a9-bb76-6a7f1edd6018&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86

W cyklu 2021L:

FORMA AKTYWNOŚCI (średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności)

Godziny kontaktowe np. wykład, ćwiczenia, 45 godz.

Przygotowanie się do zajęć, lektury 20 godz.

Przygotowanie się do zaliczenia 20 godz.

Przygotowanie zadań ćwiczeniowych 20 godz

Sumaryczna liczba punktów ECTS 3
Link do Zespołu:
https://teams.microsoft.com/l/team/19%3aNAW4pJfCJo_1UpTiO513aeoQxkShONAdm7s8z5zU3681%40thread.tacv2/conversations?groupId=75fb2365-6232-458f-ab97-457ba092473f&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86

W cyklu 2022L:

FORMA AKTYWNOŚCI (średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności)

Godziny kontaktowe np. wykład, ćwiczenia, 45 godz.
Przygotowanie się do zajęć, lektury 20 godz.
Przygotowanie się do zaliczenia 20 godz.
Przygotowanie zadań ćwiczeniowych 20 godz

Sumaryczna liczba punktów ECTS 3

W cyklu 2023L:

Metody dydaktyczne: praca z tekstem, dyskusja, debata, analiza przypadków, burza mózgów, metoda projektów

FORMA AKTYWNOŚCI (średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności)

Godziny kontaktowe np. wykład, ćwiczenia, 45 godz.
Przygotowanie się do zajęć, lektury 20 godz.
Przygotowanie się do zaliczenia 20 godz.
Przygotowanie zadań ćwiczeniowych 20 godz

Sumaryczna liczba punktów ECTS 3

W cyklu 2024L:

FORMA AKTYWNOŚCI (średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności)

Godziny kontaktowe np. wykład, ćwiczenia, 45 godz.
Przygotowanie się do zajęć, lektury 20 godz.
Przygotowanie się do zaliczenia 20 godz.
Przygotowanie zadań ćwiczeniowych 20 godz
Sumaryczna liczba punktów ECTS 3

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu PE-3S-WPA1 w USOSweb