Człowiek w cyberkulturze PE-2S-CCY

TEMATYKA ZAJĘĆ
1. Media społecznościowe jako (nie tylko) kanał komunikacyjny ale również przestrzeń edukacyjna i kulturowa.

2. Social learning i media społecznościowe – teoria społecznego uczenia się i jej zastosowanie w mediach społecznościowych, media społecznościowe jako kanał komunikacyjny i zjawisko kulturowe.
3. Nadawcy i odbiorcy mediów społecznościowych, charakterystyka mediów społecznościowych, dynamika mediów społecznościowych.
4. Język mediów społecznościowych i treści dydaktycznych, budowanie wartościowych komunikatów medialnych pełniących wybrane zadania w procesie edukacyjnym, teorie i modele komunikacji.
5. Multimedialne komunikaty w mediach społecznościowych, narzędzia i metody ich tworzenia (grafiki, infografiki, podcasty, wideo, animacje i inne), kształcenie multimedialne, potrzeby odbiorców w kontekście języka i ich możliwości poznawcze oraz technologiczne.
6. Kontrola efektów kształcenia w mediach społecznościowych, narzędzia i sposoby kontroli efektów kształcenia, trwałość działań edukacyjnych w mediach społecznościowych
7. Media społecznościowe jako przestrzeń edukacyjna, media społecznościowe jako środowisko kształcenia (również w czasie pandemii).

Dwoisty charakter pojęcia cyberkultura: aspekt cywilizacyjny (techniczno-społeczny) i aspekt symboliczny (społeczno-kulturowy). Technologie cyfrowe i ich wpływ na społeczeństwo. Sieci komunikacyjne, robotyzacja i horyzont cyborgizacji. Kulturowe aspekty przestrzeni cyfrowej. Kultura popularna jako przestrzeń artykulacji społecznego odbioru rozwoju digitalizacji (historyczne i współczesne SF, cyberpunk). Cyberkultura a tożsamość jednostki. Od redefiniowania relacji twórca – odbiorca po nowe relacje społeczne w Internecie (media społecznościowe, cyberaktywizm, hakerstwo z przesłanek ideowych).

Literatura obowiązkowa
1. A. Bandura, Teoria społecznego uczenia się, PWN, Warszawa 2007 (rozdział 1 i 2 – s. 21-62)
2. A. Roguski - Zrozumieć social media, Helion, 2020
3. A. Borkowska, M. Witkowska - Media społecznościowe w szkole, https://akademia.nask.pl/publikacje/SM_w_szkole.pdf
4. J. Gajda, S. Juszczyk, B. Siemieniecki, K. Wenta, Edukacja medialna, Adam Marszałek, Toruń 2002 (rozdział 2)
5. J. Bednarek, Media w nauczaniu, PWN, 2006 (s. 85-96)
6.E. Lubina, Ewolucja języka edukacji medialnej, E-mentor, nr 4 (11) / 2005
7. J. Dirksen, Projektowanie metod dydaktycznych, 2017

Literatura i materiały uzupełniające
1.A. Bandura i eksperyment z lalką Bobo https://youtu.be/J50755HDfsk
2. S.Deaton - Social learning theory in the age of social media: Implications for educational practitioners; i-manager’s Journal of Educational Technology, vol. 12, no. 1, April – June 2015
3. N. Dabbagh, A. Kitsantas – Personal Learning Enviroments, social media, and self-regulated learning; A natural formula for connecting formal and informal learning; Internet and Higher Education 15 (2012) 3-8.
4. T. Globan-Klas, Media i komunikowanie masowe, PWN 2005 (s. 54 –77)
5. M.Spławska-Murmyło, A. Wawryszuk, Wykorzystanie technologii informacyjno-komunikacyjnych w komunikacji międzyludzkiej http://www.bc.ore.edu.pl/Content/963/INF_9_1.pdf
6. A. Ogonowska, Stop! Siecioholizm, Polskie Towarzystwo Edukacji Medialnej
7. A. Klej – Wykorzystanie potencjału interaktywnych technologii w procesie dydaktycznym w oparciu o audiowizualną metodę uczenia się Edgara Dale’a, E-mentor, nr 4 (51) / 2013
8. A. Molga, Nauczanie multimedialne, Dydaktyka Informatyki, 8/2013
9. J. Półturzycki, Dydaktyka dla nauczycieli, Adam Marszałek, Toruń, 1996 (rozdział 13)
10. M. Słomczyński, D. Sidor – Niepowodzenia edukacyjne w kształceniu zdalnym, E-mentor, nr 5 (47) 2012
11. B. Cyrek, Media społecznościowe – nowa przestrzeń nauki, Kognitywistyka i Media w Edukacji, 2/2016
12. J. Morbitzer, O nowej przestrzeni edukacyjnej w hybrydowym świecie, Labor et Educatio, 2015/3
13. Z. Osiński, Internet jako efektywna przestrzeń edukacyjna, E-mentor, nr 5 (52)/2013

Literatura obowiązkowa:
1. M. Castells, Społeczeństwo sieci, Warszawa 2010.
2. M. Filiciak, A. Tarkowski, Dwa Zero. Alfabet nowej kultury i inne teksty, Gdańsk 2015.
3. A. Roguski, Zrozumieć social media, Gliwice 2020.
4. A. Keen, Kult amatora. Jak Internet niszczy kulturę, Warszawa 2007.
5. D. Doroziński, Hakerzy. Technoanarchiści cyberprzestrzeni, Gliwice 2001.

Literatura uzupełniająca:
1. J. Bobryk, Świadomość człowieka w epoce mediów elektronicznych, Warszawa 2004.
2. P. Levinson, Telefon komórkowy. Jak zmienił świat najbardziej mobilny ze środków komunikacji, Warszawa 2006.
3. J. Dovey, H. W. Kennedy, Kultura gier komputerowych, Kraków 2011.
4. G. Coleman, Hacker, Hoaxer, Whistleblower, Spy: The Many Faces of Anonymous, Verso Books 2014.
5. A. Mazurkiewicz, Z problematyki cyberpunku. Literatura – sztuka – kultura, Łódź 2014.

SPOSOBY POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA
- ocena wypowiedzi ustnych w formie dyskursu prowadzonego podczas zajęć,
- ocena poziomu i jakości uczestnictwa w dyskursie prowadzonym podczas zajęć,
- ocena prac wykonywanych podczas zajęćForma aktywności (średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności):

Godziny kontaktowe (wykład, ćwiczenia) w tym e-learning: 15
Przygotowanie się do zajęć, lektury: 10
Przygotowanie projektu: 15
Sumaryczna liczba punktów ECTS: 2

KOD DO ZESPOŁU NA MCTEAMS: rqnqsqp

W związku z sytuacją epidemiologiczną, realizujemy zajęcia zdalnie. Spotykamy się w godzinach rzeczywistych odpowiadających planom w USOSie. Podstawą uzyskania oceny dostatecznej jest udział we wszystkich zajęciach – jedna nieobecność usprawiedliwiona. Ocena dobra i bardzo dobra – przygotowanie i zaprezentowanie umówionego tematu. Link do zajęć będzie przesłany na adres poczty e-mailowej.

METODY KSZTAŁCENIA
Analiza tekstów kultury. Metoda projektów indywidualnych. Studium przypadku. Dyskusja moderowana i burza mózgów.

Forma aktywności – nakład pracy studenta:
Godziny kontaktowe (15 wyk., 15 ćw.) – 30
Przygotowanie do zajęć, lektury – 15
Analiza materiałów internetowych – 5
Zapoznanie ze stronami internetowymi – 5
Zapoznanie z aplikacjami komputerowymi – 10
Projekt zaliczeniowy (ćw.) – 5
Esej egzaminacyjny (wyk.) – 10