Projekt badawczy specjalnościowy PC-5S-PBS
- Znaczenie pojęć „niepełnosprawność sprzężona”, „wieloraka”, „złożona”, sposoby pracy w zespołach terapeutyczno-diagnostycznych.
- Wpływ złożonych dysfunkcji na możliwości komunikacyjne.
- Specyficzne potrzeby osób z niepełnosprawnościami sprzężonymi w nawiązywaniu kontaktu z otoczeniem.
- Diagnoza możliwości i ograniczeń komunikacyjnych (teoretyczne omówienie zagadnień).
- Praca z osobami ze złożonymi dysfunkcjami sensorycznymi (głuchoniewidomymi).
- Programy diagnostyczne i terapeutyczne dla dzieci ze sprzężoną niepełnosprawnością oparte na obserwacji i analizie zachowań dziecka oraz wspieraniu poczucia bezpieczeństwa (terapia polisensoryczna, metoda Knillów, elementy programu INSITE).
- Budowanie środowiska językowego dla osoby uczącej się AAC (przygotowanie partnerów komunikacyjnych, strukturyzacje, wspomaganie przekazu, wspomagana znakami stymulacja języka).
- Budowanie kompetencji partnera komunikacji osoby uczącej się AAC.
- Obieranie i nauczanie strategii komunikacji.
- Zabawy interakcyjne na poziomie przedjęzykowym (wyzwalanie intencji komunikacyjnej, rozszerzanie zachowań komunikacyjnych).
- Planowanie sytuacji nauczania osób niemówiących posługiwania się pierwszymi i kolejnymi znakami manualnymi oraz graficznymi.
- Rozszerzanie wypowiedzi użytkowników AAC i ich komunikacyjnych funkcji.
- Dobieranie i konstruowanie prostych pomocy do komunikacji (tablice wyboru, uczestnictwa, kontekstowe), także w wersji nakładek/tablic na komunikatory.
- Wplatanie nauki AAC w rutynę domową lub/i placówki edukacyjnej.
- Studia przypadków: diagnoza umiejętności komunikacji dziecka niemówiącego i słabo mówiącego oraz planowanie pracy z nim (opcjonalnie: na materiale filmowym dostarczonym przez uczestników.
W cyklu 2022L:
Treści programowe: |
W cyklu 2023L:
Treści programowe: |
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza
Potrafi wymienić zaburzenia mowy o podłożu psychogennym.
Zna psychologiczne podstawy logopedii.
Zna podstawy psychopatologii i psychiatrii.
Zna poglądy różnych autorów na temat mutyzmu.
Zna zagadnienie mutyzmu wybiórczego.
Zna obraz kliniczny schizofrenii i potrafi scharakteryzować schizofazję.
Zna podstawy psychiatrii.
Zna definicje afonii i dysfonii psychogennej.
Zna zaburzenia głosu.
Zna metody terapii w przypadku psychogennych zaburzeń mowy.
Umiejętności
Potrafi dokonać diagnozy różnicowej i odróżnić psychogenne zaburzenia mowy od zaburzeń mowy o innej etiologii.
Potrafi przeprowadzać diagnozę, zgodnie z metodyką postępowania logopedycznego.
Potrafi diagnozować i analizować mutyzm wybiórczy.
Potrafi analizować i stosować podstawy psychopatologii i psychiatrii.
Kompetencje społeczne
Zna zasady etyki zawodowej w postępowaniu z pacjentami z psychogennymi zaburzeniami mowy.
Jest gotów do okazywania empatii pacjentom potrzebującym wsparcia i pomocy.
Ma świadomość konieczności współpracy logopedy z psychoterapeutą lub lekarzem psychiatrą w przypadku niektórych psychogennych zaburzeń mowy.
Jest gotów do współpracy z nauczycielami i specjalistami w celu doskonalenia swojego warsztatu pracy.
Literatura
W cyklu 2022L:
Literatura podstawowa: |
W cyklu 2023L:
Literatura podstawowa: |
Uwagi
W cyklu 2022L:
Metody kształcenia w ramach ćwiczeń: |
W cyklu 2023L:
Metody kształcenia w ramach ćwiczeń: |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: