Komunikacja alternatywna i wspomagająca osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu PC-5S-KAA
1. Specyfika pracy z dziećmi w Spektrum Autyzmu
2. Kluczowe umiejętności warunkujące rozwój komunikacji dzieci z ASD
3. Pojęcie komunikacji oraz komunikacji alternatywnej i wspomagającej AAC
4. Metody komunikacji alternatywnej i wspomagającej
5. Środowisko oraz rola partnerów komunikacyjnych w komunikacji AAC
6. Diagnoza - Ocena predyspozycji dziecka do zastosowania wspomagających lub/i alternatywnych metod komunikacji.
7. Indywidualny System Komunikacji - dobór metod alternatywnych lub/i wspomagających komunikacji.
8. Modelowanie w komunikacji AAC
9. Porozumiewanie się z użyciem AAC- zasady pracy z dzieckiem.
10. Komunikacja dzieci w spektrum Autyzmu
11. Komunikacja dzieci ze sprzężoną niepełnosprawnością
12. Rodzaje, dobór oraz wykorzystanie narzędzi do komunikacji z dzieckiem z niepełnosprawnością – wykorzystanie niskiej technologii
13. Rodzaje, dobór oraz wykorzystanie narzędzi do komunikacji z dzieckiem z niepełnosprawnością – wykorzystanie wysokiej technologii
14. Dostosowanie i organizacja przestrzeni w komunikacji
15. Tworzenie strategii komunikacyjnych
16. Kryteria skuteczności oddziaływań w Komunikacji wspomagającej i alternatywnej - AAC
|
W cyklu 2022Z:
TREŚCI PROGRAMOWE: 1. Specyfika komunikacji u dzieci z ASD |
W cyklu 2023Z:
1. Specyfika pracy z dziećmi w Spektrum Autyzmu |
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2022Z: | W cyklu 2024Z: | W cyklu 2023Z: |
Efekty kształcenia
Wiedza
Zna metody komunikacji alternatywnej i wspomagającej wykorzystywane przez osoby z zaburzeniami ze spektrum autyzmu.
Zna metodyczne podstawy wprowadzania komunikacji alternatywnej i wspomagającej.
Umiejętności
Potrafi dokonywać pogłębionej diagnozy kompetencji komunikacyjnych oraz potrzeb osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu w zakresie komunikacji alternatywnej i wspomagającej. Potrafi dobrać odpowiednią metodę do użytkownika AAC.
Potrafi planować, realizować i dokonywać ewaluacji procesu nauczania uczniów z zaburzeniami ze spektrum autyzmu komunikacji alternatywnej i wspomagającej, prognozować przebieg i skutki planowanych działań, wykorzystując aktualną wiedzę psychologiczną i pedagogiczną oraz różnorodne metody, techniki i narzędzia w tym zaawansowane techniki informacyjno-komunikacyjne.
Potrafi projektować i przeprowadzać zajęcia edukacyjne i terapeutyczne z wykorzystaniem metod komunikacji alternatywnej i wspomagającej, dokonywać ewaluacji realizowanych zajęć, generować niestandardowe rozwiązania konkretnych problemów.
Kompetencje społeczne
Dokonuje krytycznej oceny własnej wiedzy i umiejętności oraz korzysta z niej w procesie rozwiązywania złożonych procesów rehabilitacyjnych, edukacyjnych i terapeutycznych.
Kryteria oceniania
OPIS METOD KSZTAŁCENIA:
Wykład
Dyskusja
Praca z tekstem
Praca z materiałem filmowym
Działania praktyczne
Metoda sytuacyjna
Praca pisemna
Test jednokrotnego wyboru z pytaniami otwartymi
Literatura
Baraniewicz, D., Baraniewicz, M. (2017). Osoba z głęboką niepełnosprawnością intelektualną w drodze do dorosłości. Niepełnosprawność, 25, 102-111.
Błeszyński, J.J. (2013). Niepełnosprawność intelektualna. Mowa-język-komunikacja. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia.
Chmielowska-Marmucka, A., Górska, B. (2015). O komunikacji interpersonalnej–werbalnej, niewerbalnej i wokalnej wymianie sygnałów w kontekście edukacyjnym. Problemy współczesnej pedagogiki, 1(1), 25-39.
Cytowska, B., Drzazga, A. (2015). Znaczenie i wykorzystanie komunikacji wspomagającej i alternatywnej (AAC) w porozumiewaniu się z osobami z głęboką niepełnosprawnością intelektualną. W: B. Winczura (red.) Dzieci o specjalnych potrzebach komunikacyjnych. Diagnoza-edukacja-terapia, (s. 337-353). Kraków: Impuls.
Grycman, M. (2014). Porozumiewanie się z dziećmi ze złożonymi zaburzeniami komunikacji: poradnik nie tylko dla rodziców. Kwidzyn: Stowarzyszenie Rehabilitacyjne Centrum Rozwoju Porozumiewania.
Grycman, M., Jerzyk, M., Bucyk, M. (2020). Model aktywny. Komunikacja wspomagająca i alternatywna. Kwidzyń: Stowarzyszenie Rehabilitacyjne Centrum Rozwoju Porozumiewania.
Kielin, J. (2014). Rozwój daje radość. Terapia dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Kielin, J., Klimek-Markowicz, K. (2016) Krok po kroku. Nauczanie i terapia dzieci z umiarkowaną, znaczną i głęboką niepełnosprawnością intelektualną. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Kwiatkowska, M. (1997). Dzieci głęboko niezrozumiane – program pracy edukacyjnej z dziećmi upośledzonymi umysłowo w stopniu głębokim. Warszawa: „Pod wiatr”.
Marcinkowska, B. (2013) Model Kompetencji komunikacyjnych osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną – w poszukiwaniu wzajemności i współpracy. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.
Marcinkowska, B. (2016). Gdy słowa znaczą niewiele – o komunikowaniu się z osobami z głęboką niepełnosprawnością intelektualną. W: E. Lewandowska-Tarasiuk, J. Licheński, B. Mossakowska, Słowa, obrazy, dźwięki. Terapia słowem. Warszawa: Wydawnictwo Pani Twardowska, s.144-154.
|
W cyklu 2022Z:
ESDM - Wczesny start Błeszyński J. (red.), Alternatywne i wspomagające metody komunikacji., Impuls, Kraków 2006; 2. Smyczek A., Bolon B., Bobińska – Domżał A., Guzik J., „Twoje znaki, moje słowa i zabawa już gotowa! Program edukacyjny dla rodzin dzieci niemówiących, używających komunikacji wspomagającej (AAC)”, Stowarzyszenie „Mówić bez Słów”, Kraków 2006; 3. Martinsen H. M., Tetzchner von S., Wprowadzenie do wspoamagających i alternatywnych metod porozumiewania się., Stowarzyszenie „Mówić bez Słów”, Warszawa 2002; 4. Grycman M., Kaniecka K. (1993). O wczesną stymulację umiejętności komunikacyjnych dzieci niepełnosprawnych” (w) Scholasticus Miesięcznik Popularnonaukowy 2 , Wyd. Popularnonaukowe Linea, Wrocław- Lublin 5. Grycman M., Smyczek A. (red.) (2004). Wiem czego chcę! Z praktyki polskich użytkowników i terapeutów AAC, Stowarzyszenie „Mówić bez słów”, Kraków 6. Kaczmarek B.B. (2004). Metoda Makaton we wspomaganiu porozumiewania się dzieci z zaburzeniami mowy i języka. (w) Dykcik W., Twardowski A. (red.) Wspomaganie rozwoju i rehabilitacja dzieci z genetycznie uwarunkowanymi zespołami zaburzeń PTP, Poznań 7. Kaczmarek B.B. (2009). Znaczenie wspomagających i alternatywnych metod komunikacji dla teorii i praktyki rehabilitacji osób z niepełnosprawnością intelektualną. (w) Żółkowska T., Konopska L. (red.), W kręgu niepełnosprawności - teoretyczne i praktyczne aspekty poszukiwań w pedagogice specjalnej. US, Wyd. Print Group, Szczecin 8. Lechowicz A.(1997). Użytkownicy systemu komunikacji Bliss twarzą w twarz ze światem (w) Przyjaciel Dziecka, Nr 1-3 9. Smyczek A. (2006). Wspomaganie rozwoju komunikacji i języka dzieci niepełnosprawnych dzieci od 1-go do 6-go roku życia (w) Król M., Taczała J., Kryszczyńska J. (red.) Co? Jak? Kiedy? I dlaczego? Możliwości diagnostyki i terapii dzieci z wczesnym uszkodzeniem mózgu w wieku od 1 do 6-go roku życia i wsparcia ich rodzin, Materiały konferencyjne, Stowarzyszenie Pomocy Dzieciom Niepełnosprawnym „Krok za krokiem”, Zamość 10. Cichocka – Segiet K., „Dziecko niemówiące na ścieżce edukacyjnej – diagnoza kompetencji komunikacyjnych” i „Diagnoza kompetencji szkolnych oraz indywidualne programy nauczania w pracy z uczniem nieposługującym się mową werbalną” w: red. Konieczna A., „Diagnozowanie potrzeb edukacyjnych dziecka”,. Wydawnictwo APS, Warszawa 2010; 11. Grycman M., Sprawdź, jak się porozumiewam., Kuria Prowincjalna Zakonu Pijarów, Kraków 2009; 15. Styczek I.; Logopedia.; Warszawa 1980; 16. Biuletyny Stowarzyszenia “Mówić bez Słów”; |
Uwagi
|
W cyklu 2022Z:
METODY KSZTAŁCENIA: Podające, praktycznego działania, problemowe. NAKŁAD PRACY STUDENTA: Liczba godzin kontaktowych: 30 Liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zajęć: 5 Liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do egzaminu/ zaliczenia: 10 Liczba godzin przeznaczonych na inne zadania: 10 Sumaryczna liczba godzin aktywności studenta: 5 Metody kształcenia: podające, praktycznego działania, projekt Sumaryczna liczba punktów ECTS: 2 |
W cyklu 2023Z:
OPIS METOD KSZTAŁCENIA: Nakład pracy studenta: Sumaryczna liczba punktów ECTS: 2 |
W cyklu 2024Z:
Praca pisemna NAKŁAD PRACY STUDENTA: Liczba godzin kontaktowych: 30 Liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zajęć: 5 Liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do egzaminu/ zaliczenia: 10 Liczba godzin przeznaczonych na inne zadania: 10 Sumaryczna liczba godzin aktywności studenta: 5 Metody kształcenia: podające, praktycznego działania, projekt Sumaryczna liczba punktów ECTS: 2 |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: