Diagnozowanie logopedyczne zaburzeń wymowy PC-5S-DLW
- Wyjaśnienia terminologiczne dot. diagnozowania logopedycznego (różnicowanie objawów, przyczyn i patomechanizmów)
- Badanie logopedyczne ukierunkowane na zaburzenia artykulacyjne i zaburzenia struktury wyrazów (w przypadkach dyslalii i opóźnionego rozwoju mowy na etapie wyrównywania się – zróżnicowanie procedury badania, przebieg i omówienie konkretnych przypadków (przykłady nagrań DVD)
- Dokumentacja przebiegu badania logopedycznego (karty badania logopedycznego, protokoły przebiegu badania logopedycznego, opinie logopedyczne).
- Programy terapii logopedycznej w przypadkach dyslalii i opóźnionego rozwoju mowy.
- Praktyczne zastosowanie wiedzy dotyczącej diagnozowania logopedycznego - prezentacje (dokonywane przez studentów) studiów przypadków (na podstawie relacji z przeprowadzonego samodzielnie badania i nagrań na DVD) ze szczegółowym omówieniem: diagnozy wraz z uzasadnieniem, rokowań dotyczących dalszego rozwoju mowy u podopiecznych oraz planu usprawniania logopedycznego.
W cyklu 2021L:
TREŚCI PROGRAMOWE WYKŁADU: TREŚCI PROGRAMOWE WARSZTATÓW: |
W cyklu 2022L:
TREŚCI PROGRAMOWE WYKŁADU: TREŚCI PROGRAMOWE WARSZTATÓW: |
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza
Potrafi zdefiniować terminy: diagnozowanie logopedyczne, diagnoza logopedyczna oraz podać ich cechy.
Zna zasady diagnozy logopedycznej.
Potrafi nazywać zakłócenia w artykulacji i realizacji wyrazów.
Zna zagadnienia rodzajów zaburzeń wymowy (dyslalii).
Zna językoznawcze podstawy logopedii; fonetykę i fonologię współczesnego języka polskiego.
Zna narzędzia badania logopedycznego w przypadkach dyslalii.
Zna rolę warsztatu pracy logopedy.
Potrafi omówić wyniki poszczególnych prób badania logopedycznego oraz podać ich możliwe interpretacje.
Zna metodykę postępowania logopedycznego.
Umiejętności
Potrafi przeprowadzić badanie logopedyczne w przypadkach zaburzeń artykulacyjnych oraz opóźnionego rozwoju mowy na etapie wyrównywania się.
Potrafi określać zaburzenia wymowy (dyslalie) i opóźniony rozwój mowy w diagnozie.
Potrafi zarejestrować stan struktur językowych w mowie dziecka i odpowiednio je sklasyfikować jako: w normie rozwojowej,
w opóźnionym albo zaburzonym rozwoju mowy.
Potrafi przeprowadzać diagnozę, zgodnie z metodyką postępowania logopedycznego.
Poddaje trafnej analizie objawy, przyczyny i patomechanizmy zakłóceń w realizacji fonemów i struktury wyrazów u prezentowanych pacjentów.
Potrafi przeprowadzać diagnozę, zgodnie z metodyką postępowania logopedycznego.
Potrafi dokonać rozpoznania logopedycznego w przypadkach dyslalii (postawić diagnozę logopedyczną i ją uzasadnić).
Potrafi przeprowadzać diagnozę, zgodnie z metodyką postępowania logopedycznego.
Potrafi określić cel usprawniania danej osoby, rokowania i opracować dla niej program terapii logopedycznej.
Potrafi konstruować programy terapii logopedycznej, zgodnie z metodyką postępowania logopedycznego.
Kompetencje społeczne
Ma poczucie odpowiedzialności za sformułowane wnioski z postępowania diagnostycznego oraz sporządzoną opinię logopedyczną o podopiecznym.
Jest gotów do wykorzystania zdobytej wiedzy do analizy zdarzeń pedagogicznych.
Jest świadomy konieczności doskonalenia umiejętności zawodowych dotyczących diagnozy i terapii osób z zaburzeniami wymowy.
Jest gotów do samodzielnego pogłębiania wiedzy pedagogicznej.
Przestrzega zasad etyki zawodowej (uwzględniając tajemnicę zawodową).
Jest gotów do autorefleksji nad rozwojem zawodowym.
Potrafi zasięgać opinii ekspertów w przypadku trudności z samodzielnym rozwiązywaniem problemów.
Jest gotów do współpracy z nauczycielami i specjalistami w celu doskonalenia swojego warsztatu pracy.
Literatura
W cyklu 2021L:
LITERATURA OBOWIĄZKOWA: 1. Czaplewska E. (2012). Diagnoza zaburzeń rozwoju artykulacji. W: Czaplewska E., Milewski S., (red.), Diagnoza logopedyczna. Gdańsk: GWP. 2. Demel G. (1983). Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola. Warszawa: WSiP. 3. Emiluta – Rozya D. (2004).Współpraca logopedy z psychologiem i lekarzem w rozpoznawaniu uwarunkowań trudności dziecka w komunikowaniu się werbalnym. W: J. Przesmycka – Kamieńska (red.), Diagnoza psychologiczna dzieci z trudnościami w porozumiewaniu się werbalnym. Wrocław: UWr. 4. Emiluta-Rozya D. (2008). Modyfikacja zestawienia form zaburzeń mowy H. Mierzejewskiej i D. Emiluty-Rozya. W: J. Porayski – Pomsta (red.), Diagnoza i terapia w logopedii. Warszawa: Elipsa. 5. Emiluta-Rozya D. (2013). Całościowe badanie logopedyczne. Warszawa: Wyd. APS - tylko wskazane podczas zajęć fragmenty (s. 15-17, 18-19, 29-41) 6. Emiluta-Rozya D. (2015). Uwagi do narzędzi diagnostycznych mojego autorstwa i współautorstwa. W: Wolańska E., Kurowska M. (red.), Metody i narzędzia diagnostyczne w logopedii. Warszawa: ELIPSA. 7. Emiluta-Rozya D., Jauer-Niworowska O. (2021). Logopedyczne i psychologiczne aspekty diagnozowania zaburzeń mowy. Warszawa: Wyd. APS - tylko rozdział 3 "Typologia zaburzeń mowy..." (s. 26-64). 8. Emiluta-Rozya D., Lipiec D. (2021). Zaburzenia artykulacji - przyczyny symptomatologia, klasyfikacje. W: Domagała A., Mirecka U. (red.), Logopedia przedszkolna i wczesnoszkolna. Tom 1: Rozwój sprawności językowych. Podstawowe problemy logopedyczne. Wieku. Gdańsk: Grupa Wydawnicza Harmonia (Harmonia Universalis). 9. Lipiec D., Więcek-Poborczyk I. (2018). Normatywne i nienormatywne realizacje fonemu [r] we współczesnym języku polskim. W: Śniatkowski S., Emiluta-Rozya D., Bieńkowska K.I. (red.), Norma i zaburzenia komunikacji językowej w kontekście edukacyjnym. Warszawa: Wyd. APS. 10. Lipiec, D., Więcek-Poborczyk, I. (2021). Nienormatywne dźwiękowe realizacje fonemów języka polskiego u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. W: Domagała A., Mirecka U. (red.), Logopedia przedszkolna i wczesnoszkolna. Tom 1: Rozwój sprawności językowych. Podstawowe problemy logopedyczne. Gdańsk: Grupa Wydawnicza Harmonia (Harmonia Universalis). 11. Pluta-Wojciechowska D. (2017). Dyslalia obwodowa. Katowice: Ergo sum. 12. Rocławski B. (1991). Słuch fonemowy i fonetyczny. Gdańsk: Wyd. UG. 13. Styczek I. (1982). Badanie i kształtowanie słuchu fonematycznego. Warszawa: WSiP. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Więcek-Poborczyk I., Lipiec D., Mężyk A. (2021). Faza ustna połykania u dzieci w wieku przedszkolnym - perspektywa logopedyczna. Warszawa: Wyd. APS. 2. Mierzejewska H., Emiluta – Rozya D. (1994). Terminy jako problem badania kompleksowego. W: J. Ożdżyński (red.), Polska terminologia logopedyczna. Kraków: WSP. 3. Kielar-Turska M. (2018). Proces diagnozowania logopedycznego z punktu widzenia psychologii i psycholingwistyki rozwojowej. W: S. Śniatkowski, D. Emiluta-Rozya, K.I. Bieńkowska (red.), Norma i zaburzenia komunikacji językowej w kontekście edukacyjnym. Warszawa: Wyd. APS. 4. Stecko E. (2014). Sprawdź jak mówię. Karta badania logopedycznego z materiałami pomocniczym. Warszawa: Emart. 5. Szeląg E., Szymaszek A. (2006). Test do badania słuchu fonematycznego u dzieci i dorosłych. Gdańsk:Gd.Wyd. Psychol. 6. Tarkowski Z. (1992). Test Sprawności Językowej PFZM, Lublin. W ramach tego przedmiotu mogą powtarzać się publikacje podawane do innych wcześniejszych zajęć. Diagnozowanie logopedyczne wymaga pogłębionej analizy treści publikacji zalecanych wcześniej podczas studiów. |
W cyklu 2022L:
LITERATURA OBOWIĄZKOWA: 1. Czaplewska E. (2012). Diagnoza zaburzeń rozwoju artykulacji. W: Czaplewska E., Milewski S., (red.), Diagnoza logopedyczna. Gdańsk: GWP. 2. Demel G. (1983). Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola. Warszawa: WSiP. 3. Emiluta – Rozya D. (2004).Współpraca logopedy z psychologiem i lekarzem w rozpoznawaniu uwarunkowań trudności dziecka w komunikowaniu się werbalnym. W: J. Przesmycka – Kamieńska (red.), Diagnoza psychologiczna dzieci z trudnościami w porozumiewaniu się werbalnym. Wrocław: UWr. 4. Emiluta-Rozya D. (2008). Modyfikacja zestawienia form zaburzeń mowy H. Mierzejewskiej i D. Emiluty-Rozya. W: J. Porayski – Pomsta (red.), Diagnoza i terapia w logopedii. Warszawa: Elipsa. 5. Emiluta-Rozya D. (2013). Całościowe badanie logopedyczne. Warszawa: Wyd. APS - tylko wskazane podczas zajęć fragmenty (s. 15-17, 18-19, 29-41) 6. Emiluta-Rozya D. (2015). Uwagi do narzędzi diagnostycznych mojego autorstwa i współautorstwa. W: Wolańska E., Kurowska M. (red.), Metody i narzędzia diagnostyczne w logopedii. Warszawa: ELIPSA. 7. Emiluta-Rozya D., Jauer-Niworowska O. (2021). Logopedyczne i psychologiczne aspekty diagnozowania zaburzeń mowy. Warszawa: Wyd. APS - tylko rozdział 3 "Typologia zaburzeń mowy..." (s. 26-64). 8. Emiluta-Rozya D., Lipiec D. (2021). Zaburzenia artykulacji - przyczyny symptomatologia, klasyfikacje. W: Domagała A., Mirecka U. (red.), Logopedia przedszkolna i wczesnoszkolna. Tom 1: Rozwój sprawności językowych. Podstawowe problemy logopedyczne. Wieku. Gdańsk: Grupa Wydawnicza Harmonia (Harmonia Universalis). 9. Lipiec D., Więcek-Poborczyk I. (2018). Normatywne i nienormatywne realizacje fonemu [r] we współczesnym języku polskim. W: Śniatkowski S., Emiluta-Rozya D., Bieńkowska K.I. (red.), Norma i zaburzenia komunikacji językowej w kontekście edukacyjnym. Warszawa: Wyd. APS. 10. Lipiec, D., Więcek-Poborczyk, I. (2021). Nienormatywne dźwiękowe realizacje fonemów języka polskiego u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. W: Domagała A., Mirecka U. (red.), Logopedia przedszkolna i wczesnoszkolna. Tom 1: Rozwój sprawności językowych. Podstawowe problemy logopedyczne. Gdańsk: Grupa Wydawnicza Harmonia (Harmonia Universalis). 11. Pluta-Wojciechowska D. (2017). Dyslalia obwodowa. Katowice: Ergo sum. 12. Rocławski B. (1991). Słuch fonemowy i fonetyczny. Gdańsk: Wyd. UG. 13. Styczek I. (1982). Badanie i kształtowanie słuchu fonematycznego. Warszawa: WSiP. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Więcek-Poborczyk I., Lipiec D., Mężyk A. (2021). Faza ustna połykania u dzieci w wieku przedszkolnym - perspektywa logopedyczna. Warszawa: Wyd. APS. 2. Mierzejewska H., Emiluta – Rozya D. (1994). Terminy jako problem badania kompleksowego. W: J. Ożdżyński (red.), Polska terminologia logopedyczna. Kraków: WSP. 3. Kielar-Turska M. (2018). Proces diagnozowania logopedycznego z punktu widzenia psychologii i psycholingwistyki rozwojowej. W: S. Śniatkowski, D. Emiluta-Rozya, K.I. Bieńkowska (red.), Norma i zaburzenia komunikacji językowej w kontekście edukacyjnym. Warszawa: Wyd. APS. 4. Stecko E. (2014). Sprawdź jak mówię. Karta badania logopedycznego z materiałami pomocniczym. Warszawa: Emart. 5. Szeląg E., Szymaszek A. (2006). Test do badania słuchu fonematycznego u dzieci i dorosłych. Gdańsk:Gd.Wyd. Psychol. 6. Tarkowski Z. (1992). Test Sprawności Językowej PFZM, Lublin. W ramach tego przedmiotu mogą powtarzać się publikacje podawane do innych wcześniejszych zajęć. Diagnozowanie logopedyczne wymaga pogłębionej analizy treści publikacji zalecanych wcześniej podczas studiów. |
Uwagi
W cyklu 2021L:
METODY KSZTAŁCENIA: Wykład, warsztaty (oglądanie filmów i nagrań dvd, prezentacje studiów przypadków dzieci z dyslalią). NAKŁAD PRACY STUDENTA 1. Godziny kontaktowe - wykład (15 godzin), warsztaty (30 godzin)=45 godzin |
W cyklu 2022L:
METODY KSZTAŁCENIA: Wykład, warsztaty (oglądanie filmów i nagrań dvd, prezentacje studiów przypadków dzieci z dyslalią). NAKŁAD PRACY STUDENTA 1. Godziny kontaktowe - wykład (15 godzin), warsztaty (30 godzin)= 45 godz. |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: