Wprowadzenie do komunikacji alternatywnej i wspomagającej PC-5F-WKA

Treści ćwiczeń:
1. Pojęcie komunikacji (nadawca-odbiorca-komunikat).
2. Funkcje mowy i języka.
3. Kompetencja językowa i komunikacyjna.
4. Zastępcze metody komunikacji.
5. Użytkownicy wspomagających i alternatywnych metod komunikacji (AAC)
6. Pomoce komunikacyjne (tablice komunikacyjne, systemy wspomagające).
7. Dziecko niemówiące w szkole - budzenie świadomości indywidualizacji doboru metod komunikacji alternatywnej i wspomagającej do możliwości psychofizycznych uczniów z zaburzeniami porozumiewania się.

Treści ćwiczeń:
1. Pojęcie komunikacji (nadawca-odbiorca-komunikat).
2. Funkcje mowy i języka.
3. Zastępcze metody komunikacji.
4. Użytkownicy wspomagających i alternatywnych metod komunikacji (AAC)
5. Pomoce komunikacyjne (tablice komunikacyjne, systemy wspomagające).
6. Dziecko niemówiące w szkole - budzenie świadomości indywidualizacji doboru metod komunikacji alternatywnej i wspomagającej do możliwości psychofizycznych uczniów z zaburzeniami porozumiewania się.

Treści ćwiczeń:
1. Pojęcie komunikacji (nadawca-odbiorca-komunikat).
2. Funkcje mowy i języka.
3. Kompetencja językowa i komunikacyjna.
4. Zastępcze metody komunikacji.
5. Użytkownicy wspomagających i alternatywnych metod komunikacji (AAC)
6. Pomoce komunikacyjne (tablice komunikacyjne, systemy wspomagające).
7. Dziecko niemówiące w szkole - budzenie świadomości indywidualizacji doboru metod komunikacji alternatywnej i wspomagającej do możliwości psychofizycznych uczniów z zaburzeniami porozumiewania się.

Treści ćwiczeń:
1. Pojęcie komunikacji (nadawca-odbiorca-komunikat).
2. Funkcje mowy i języka.
3. Kompetencja językowa i komunikacyjna.
4. Zastępcze metody komunikacji.
5. Użytkownicy wspomagających i alternatywnych metod komunikacji (AAC)
6. Pomoce komunikacyjne (tablice komunikacyjne, systemy wspomagające).
7. Dziecko niemówiące w szkole - budzenie świadomości indywidualizacji doboru metod komunikacji alternatywnej i wspomagającej do możliwości psychofizycznych uczniów z zaburzeniami porozumiewania się.

Treści ćwiczeń:
1. Pojęcie komunikacji (nadawca-odbiorca-komunikat).
2. Funkcje mowy i języka.
3. Kompetencja językowa i komunikacyjna.
4. Zastępcze metody komunikacji.
5. Użytkownicy wspomagających i alternatywnych metod komunikacji (AAC)
6. Pomoce komunikacyjne (tablice komunikacyjne, systemy wspomagające).
7. Dziecko niemówiące w szkole - budzenie świadomości indywidualizacji doboru metod komunikacji alternatywnej i wspomagającej do możliwości psychofizycznych uczniów z zaburzeniami porozumiewania się.

Treści ćwiczeń:
1. Pojęcie komunikacji (nadawca-odbiorca-komunikat).
2. Funkcje mowy i języka.
3. Kompetencja językowa i komunikacyjna.
4. Zastępcze metody komunikacji.
5. Użytkownicy wspomagających i alternatywnych metod komunikacji (AAC)
6. Pomoce komunikacyjne (tablice komunikacyjne, systemy wspomagające).
7. Dziecko niemówiące w szkole - budzenie świadomości indywidualizacji doboru metod komunikacji alternatywnej i wspomagającej do możliwości psychofizycznych uczniów z zaburzeniami porozumiewania się.

1. Błeszyński J. (red.), 2008, Alternatywne i wspomagające metody komunikacji, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
2.Grycman M., Kaczmarek B. (2017). Podręczny słownik terminów AAC (komunikacji wspomagającej i alternatywnej): Kraków: Impuls.
3.Goszczycka - Nosko, M. (2019). AAC dla każdego. Poradnik dla rodziców i terapeutów: Gdańsk: Harmonia.
4.Kaczmarek B., Wojciechowska A. (2015). Autyzm i ACC. Alternatywne i wspomagające sposoby porozumiewania się w edukacji osób z autyzmem: Kraków: Impuls.
5. Konieczna,I., Cichocka-Segiet, K. (2016) Proces wspierania dziecka ze specjalnymi potrzebami komunikacyjnymi w zakresie rozwijania kompetencji społecznych. W: Szkoła specjalna, nr 4 (285), tom LXXVII, s. 279-290.
6. Konieczna, I. (2019). Komunikacja osoby dorosłej z dzieckiem rozpoczynającym edukację - o wzajemności w rozmowie. Studium teoretyczno - empiryczne z udziałem dzieci ze specjalnymi potrzebami komunikacyjnymi. Warszawa: Wydawnictwo APS.
7.Tetzchner S., Martinsen H., (2002), „Wprowadzenie do wspomagających i alternatywnych sposobów porozumiewania się”, Stowarzyszenie „Mówić bez Słów”, Warszawa.

1. Błeszyński J. (red.), 2008, Alternatywne i wspomagające metody komunikacji, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
2.Grycman M., Kaczmarek B. (2017). Podręczny słownik terminów AAC (komunikacji wspomagającej i alternatywnej): Kraków: Impuls.
3.Goszczycka - Nosko, M. (2019). AAC dla każdego. Poradnik dla rodziców i terapeutów: Gdańsk: Harmonia.
4.Kaczmarek B., Wojciechowska A. (2015). Autyzm i ACC. Alternatywne i wspomagające sposoby porozumiewania się w edukacji osób z autyzmem: Kraków: Impuls.
5. Konieczna,I., Cichocka-Segiet, K. (2016) Proces wspierania dziecka ze specjalnymi potrzebami komunikacyjnymi w zakresie rozwijania kompetencji społecznych. W: Szkoła specjalna, nr 4 (285), tom LXXVII, s. 279-290.
6. Konieczna, I. (2019). Komunikacja osoby dorosłej z dzieckiem rozpoczynającym edukację - o wzajemności w rozmowie. Studium teoretyczno - empiryczne z udziałem dzieci ze specjalnymi potrzebami komunikacyjnymi. Warszawa: Wydawnictwo APS.
7.Tetzchner S., Martinsen H., (2002), „Wprowadzenie do wspomagających i alternatywnych sposobów porozumiewania się”, Stowarzyszenie „Mówić bez Słów”, Warszawa.

1. Błeszyński J. (red.), 2008, Alternatywne i wspomagające metody komunikacji, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
2.Grycman M., Kaczmarek B. (2017). Podręczny słownik terminów AAC (komunikacji wspomagającej i alternatywnej): Kraków: Impuls.
3.Goszczycka - Nosko, M. (2019). AAC dla każdego. Poradnik dla rodziców i terapeutów: Gdańsk: Harmonia.
4.Kaczmarek B., Wojciechowska A. (2015). Autyzm i ACC. Alternatywne i wspomagające sposoby porozumiewania się w edukacji osób z autyzmem: Kraków: Impuls.
5. Konieczna,I., Cichocka-Segiet, K. (2016) Proces wspierania dziecka ze specjalnymi potrzebami komunikacyjnymi w zakresie rozwijania kompetencji społecznych. W: Szkoła specjalna, nr 4 (285), tom LXXVII, s. 279-290.
6. Konieczna, I. (2019). Komunikacja osoby dorosłej z dzieckiem rozpoczynającym edukację - o wzajemności w rozmowie. Studium teoretyczno - empiryczne z udziałem dzieci ze specjalnymi potrzebami komunikacyjnymi. Warszawa: Wydawnictwo APS.
7.Tetzchner S., Martinsen H., (2002), „Wprowadzenie do wspomagających i alternatywnych sposobów porozumiewania się”, Stowarzyszenie „Mówić bez Słów”, Warszawa.

Błeszyński J. (red.), 2008, Alternatywne i wspomagające metody komunikacji, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
2.Grycman M., Kaczmarek B. (2017). Podręczny słownik terminów AAC (komunikacji wspomagającej i alternatywnej): Kraków: Impuls.
3.Goszczycka - Nosko, M. (2019). AAC dla każdego. Poradnik dla rodziców i terapeutów: Gdańsk: Harmonia.
4.Kaczmarek B., Wojciechowska A. (2015). Autyzm i ACC. Alternatywne i wspomagające sposoby porozumiewania się w edukacji osób z autyzmem: Kraków: Impuls.
5. Konieczna,I., Cichocka-Segiet, K. (2016) Proces wspierania dziecka ze specjalnymi potrzebami komunikacyjnymi w zakresie rozwijania kompetencji społecznych. W: Szkoła specjalna, nr 4 (285), tom LXXVII, s. 279-290.
6. Konieczna, I. (2019). Komunikacja osoby dorosłej z dzieckiem rozpoczynającym edukację - o wzajemności w rozmowie. Studium teoretyczno - empiryczne z udziałem dzieci ze specjalnymi potrzebami komunikacyjnymi. Warszawa: Wydawnictwo APS.
7.Tetzchner S., Martinsen H., (2002), „Wprowadzenie do wspomagających i alternatywnych sposobów porozumiewania się”, Stowarzyszenie „Mówić bez Słów”, Warszawa.

1. Błeszyński J. (red.), 2008, Alternatywne i wspomagające metody komunikacji, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
2.Grycman M., Kaczmarek B. (2017). Podręczny słownik terminów AAC (komunikacji wspomagającej i alternatywnej): Kraków: Impuls.
3.Goszczycka - Nosko, M. (2019). AAC dla każdego. Poradnik dla rodziców i terapeutów: Gdańsk: Harmonia.
4.Kaczmarek B., Wojciechowska A. (2015). Autyzm i ACC. Alternatywne i wspomagające sposoby porozumiewania się w edukacji osób z autyzmem: Kraków: Impuls.
5. Konieczna,I., Cichocka-Segiet, K. (2016) Proces wspierania dziecka ze specjalnymi potrzebami komunikacyjnymi w zakresie rozwijania kompetencji społecznych. W: Szkoła specjalna, nr 4 (285), tom LXXVII, s. 279-290.
6. Konieczna, I. (2019). Komunikacja osoby dorosłej z dzieckiem rozpoczynającym edukację - o wzajemności w rozmowie. Studium teoretyczno - empiryczne z udziałem dzieci ze specjalnymi potrzebami komunikacyjnymi. Warszawa: Wydawnictwo APS.
7.Tetzchner S., Martinsen H., (2002), „Wprowadzenie do wspomagających i alternatywnych sposobów porozumiewania się”, Stowarzyszenie „Mówić bez Słów”, Warszawa.

1. Błeszyński J. (red.), 2008, Alternatywne i wspomagające metody komunikacji, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
2.Grycman M., Kaczmarek B. (2017). Podręczny słownik terminów AAC (komunikacji wspomagającej i alternatywnej): Kraków: Impuls.
3.Goszczycka - Nosko, M. (2019). AAC dla każdego. Poradnik dla rodziców i terapeutów: Gdańsk: Harmonia.
4.Kaczmarek B., Wojciechowska A. (2015). Autyzm i ACC. Alternatywne i wspomagające sposoby porozumiewania się w edukacji osób z autyzmem: Kraków: Impuls.
5. Konieczna,I., Cichocka-Segiet, K. (2016) Proces wspierania dziecka ze specjalnymi potrzebami komunikacyjnymi w zakresie rozwijania kompetencji społecznych. W: Szkoła specjalna, nr 4 (285), tom LXXVII, s. 279-290.
6. Konieczna, I. (2019). Komunikacja osoby dorosłej z dzieckiem rozpoczynającym edukację - o wzajemności w rozmowie. Studium teoretyczno - empiryczne z udziałem dzieci ze specjalnymi potrzebami komunikacyjnymi. Warszawa: Wydawnictwo APS.
7.Tetzchner S., Martinsen H., (2002), „Wprowadzenie do wspomagających i alternatywnych sposobów porozumiewania się”, Stowarzyszenie „Mówić bez Słów”, Warszawa.

OPIS METOD KSZTAŁCENIA:
dyskusja
praca z tekstem
działania praktyczne
metoda sytuacyjna

NAKŁAD PRACY STUDENTÓW
liczba godzin kontaktowych:
ćwiczenia - 15
liczba godzin przygotowania się do zajęć, lektury - 5
liczba godzin przygotowania się do zaliczenia- 5
sumaryczna liczba punktów ECTS - 1

Informacje dla gr. ćwiczeniowa dla II DM PC 1 - 4 prowadzący dr I. Konieczna znajdują się w zakładce informacje dla grupy od 1 do

Informacje dla gr. ćwiczeniowa dla II DMPC 5-9 prowadzący dr K. Smolińska znajdują się w zakładce informacje dla grupy od 5-9

Zajęcia odbywają się na platformie MS zgodnie z planem.

OPIS METOD KSZTAŁCENIA:
dyskusja
praca z tekstem
działania praktyczne
metoda sytuacyjna

NAKŁAD PRACY STUDENTÓW
liczba godzin kontaktowych:
ćwiczenia - 12
liczba godzin przygotowania się do zajęć, lektury - 5
liczba godzin przygotowania się do zaliczenia- 5
sumaryczna liczba punktów ECTS - 1

Informacje dla gr. ćwiczeniowa dla II ZUDM PC 1 prowadzący dr I. Konieczna znajdują się w zakładce informacje dla grupy 1.

Informacje dla gr. ćwiczeniowa dla II ZUDMPC 2-3 prowadzący dr K. Smolińska znajdują się w zakładce informacje dla grupy od 2-3.

Zajęcia odbywają się na platformie MS zgodnie z planem.

OPIS METOD KSZTAŁCENIA:
dyskusja
praca z tekstem
działania praktyczne
metoda sytuacyjna

NAKŁAD PRACY STUDENTÓW
liczba godzin kontaktowych:
ćwiczenia - 15
liczba godzin przygotowania się do zajęć, lektury - 5
liczba godzin przygotowania się do zaliczenia- 5
sumaryczna liczba punktów ECTS - 1

OPIS METOD KSZTAŁCENIA:
dyskusja
praca z tekstem
działania praktyczne
metoda sytuacyjna

NAKŁAD PRACY STUDENTÓW
liczba godzin kontaktowych:
ćwiczenia - 12
liczba godzin przygotowania się do zajęć, lektury - 5
liczba godzin przygotowania się do zaliczenia- 5
sumaryczna liczba punktów ECTS - 1

OPIS METOD KSZTAŁCENIA:
dyskusja
praca z tekstem
działania praktyczne
metoda sytuacyjna

NAKŁAD PRACY STUDENTÓW
liczba godzin kontaktowych:
ćwiczenia - 15
liczba godzin przygotowania się do zajęć, lektury - 5
liczba godzin przygotowania się do zaliczenia- 5
sumaryczna liczba punktów ECTS - 1
POSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:
- zaliczenie z oceną

OPIS METOD KSZTAŁCENIA:
dyskusja
praca z tekstem
działania praktyczne
metoda sytuacyjna

NAKŁAD PRACY STUDENTÓW
liczba godzin kontaktowych:
ćwiczenia - 12
liczba godzin przygotowania się do zajęć, lektury - 5
liczba godzin przygotowania się do zaliczenia- 5
sumaryczna liczba punktów ECTS - 1
POSÓB POMIARU EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:
- zaliczenie z oceną