Dydaktyka specjalna PC-5F-DYS

WYKŁAD:
1.Dydaktyka specjalna jako nauka teoretyczna i empiryczna. Podział dydaktyki specjalnej.
2.Dydaktyka specjalna w kontekście porównawczym i interdyscyplinarnym.
3.Neurodydaktyka- neurologiczne podstawy funkcjonowania intelektualnego i kształcenia specjalnego.
4.Dydaktyka specjalna w kontekście tematycznym i metodologicznym dydaktyki ogólnej i pedagogiki specjalnej, psychologii, socjologii,
pedeutologii. Psychologia różnic indywidualnych jako przesłanka dydaktyki specjalnej.
5.Dydaktyka specjalna a humanistyczne koncepcje kształcenia i pedagogiczne standardy europejskie.
6.Koncepcje i systemy dydaktyczne kształcenia specjalnego.
7.Wzorce edukacyjne a dydaktyka specjalna.
8.Dydaktyka specjalna a metodyki nauczania na poszczególnych etapach edukacji.
9.Podział dydaktyki specjalnej: dydaktyka korekcyjna, dydaktyka resocjalizacyjna, dydaktyka wspierająca uczniów ze specjalnymi
potrzebami edukacyjnymi, oligofrenodydaktyka, surdodydaktyka, tyflodydaktyka.
10.Zasady, metody, proces kształcenia w aspekcie trudności związanych ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.
11.Ewaluacja i efektywność w kształceniu specjalnym. Miejsce i rola dydaktyki specjalnej w szkolnictwie ogólnodostępnym.

ĆWICZENIA:
Wybrane metody wspomagające proces kształcenia i wychowania uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi: gry dydaktyczne; rozrywki umysłowe; gry interakcyjne rozwijające kompetencje społeczne, wspomagające zdolności poznawcze, rozwijające sprawność motoryczną i sensoryczną; metody aktywizujące do rozwiązywania problemów w twórczy sposób, do efektywnego współdziałania w zespole, do rozwoju sprawności umysłowych i osobistych zainteresowań; metoda baśniowych spotkań; metody i techniki oddziaływania instrumentalnego – „Szkoła super”, praktyka pozytywna, autokorekcja, hiperkorekcja, modelowanie; techniki Freineta; metoda projektów; mapy myśli; metody rozwijające umiejętność uczenia się; metody relaksacyjne – trening wizualizacji; metody rozwijające kreatywność.

TREŚCI PROGRAMOWE:
WYKŁADY:
1. Dydaktyka specjalna jako nauka teoretyczna i empiryczna. Podział dydaktyki specjalnej na dydaktyki szczegółowe.
2. Dydaktyka specjalna w kontekście porównawczym i interdyscyplinarnym.
3. Koncepcje i systemy dydaktyczne kształcenia specjalnego.
4. Wzorce edukacyjne w odniesieniu do grupy osób ze zróżnicowanymi potrzebami edukacyjnymi, a dydaktyka specjalna.
5. Zasady, metody, proces kształcenia w aspekcie trudności związanych ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi uczniów z różnymi zaburzeniami w rozwoju (niepełnosprawność ruchowa, intelektualna, słuchu, wzroku, całościowe zaburzenia w rozwoju, zaburzenia sprzężone, zaburzenia dynamiki procesów nerwowych, choroba przewlekła, niedostosowanie społeczne i inne).
6. Miejsce i rola dydaktyki specjalnej w szkolnictwie ogólnodostępnym.

ĆWICZENIA:
7. Wybrane metody wspomagające proces kształcenia i wychowania uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi: gry dydaktyczne; rozrywki umysłowe; gry interakcyjne rozwijające kompetencje społeczne, wspomagające zdolności poznawcze, rozwijające sprawność motoryczną i sensoryczną; metody aktywizujące do rozwiązywania problemów w twórczy sposób, do efektywnego współdziałania w zespole, do rozwoju sprawności umysłowych i osobistych zainteresowań; metoda baśniowych spotkań; metody i techniki oddziaływania instrumentalnego – „Szkoła super”, praktyka pozytywna, autokorekcja, hiperkorekcja, modelowanie; techniki Freineta; metoda projektów; mapy myśli; metody rozwijające umiejętność uczenia się; metody relaksacyjne – trening wizualizacji; metody rozwijające kreatywność.

WYKŁAD:
1. Dydaktyka specjalna jako nauka teoretyczna i empiryczna. Swoistość i systematyka dydaktyki specjalnej.
2. Dydaktyka specjalna w kontekście porównawczym i interdyscyplinarnym (w powiązaniu z dydaktyką ogólną, pedagogiką specjalną, psychologią, filozofią, socjologią, pedeutologią).
3. Humanistyczne koncepcje pedagogiczne i wybrane systemy kształcenia specjalnego.
4. Wzorce, kanony i zasady dydaktyki specjalnej.
5. Naukowe poznawanie rzeczywistości edukacyjnej i zmienności systemu oświaty w Polsce.
6. Proces kształcenia w aspekcie trudności związanych ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.
7. Ewaluacja i ocena efektywności kształcenia specjalnego.
8. Miejsce i rola dydaktyki specjalnej w przygotowaniu nauczycieli szkół ogólnodostępnych do uczestniczenia w edukacji integracyjnej i włączającej.

ĆWICZENIA:
Wybrane metody wspomagające proces kształcenia i wychowania uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi: gry dydaktyczne; rozrywki umysłowe; gry interakcyjne rozwijające kompetencje społeczne, wspomagające zdolności poznawcze, rozwijające sprawność motoryczną i sensoryczną; metody aktywizujące do rozwiązywania problemów w twórczy sposób, do efektywnego współdziałania w zespole, do rozwoju sprawności umysłowych i osobistych zainteresowań; metoda baśniowych spotkań; metody i techniki oddziaływania instrumentalnego – „Szkoła super”, praktyka pozytywna, autokorekcja, hiperkorekcja, modelowanie; techniki Freineta; metoda projektów; mapy myśli; metody rozwijające umiejętność uczenia się; metody relaksacyjne – trening wizualizacji; metody rozwijające kreatywność.

TREŚCI PROGRAMOWE:
WYKŁADY:
1. Dydaktyka specjalna jako nauka teoretyczna i empiryczna. Podział dydaktyki specjalnej na dydaktyki szczegółowe.
2. Dydaktyka specjalna w kontekście porównawczym i interdyscyplinarnym.
3. Koncepcje i systemy dydaktyczne kształcenia specjalnego.
4. Wzorce edukacyjne w odniesieniu do grupy osób ze zróżnicowanymi potrzebami edukacyjnymi, a dydaktyka specjalna.
5. Zasady, metody, proces kształcenia w aspekcie trudności związanych ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi uczniów z różnymi zaburzeniami w rozwoju (niepełnosprawność ruchowa, intelektualna, słuchu, wzroku, całościowe zaburzenia w rozwoju, zaburzenia sprzężone, zaburzenia dynamiki procesów nerwowych, choroba przewlekła, niedostosowanie społeczne i inne).
6. Miejsce i rola dydaktyki specjalnej w szkolnictwie ogólnodostępnym.

ĆWICZENIA:
7. Wybrane metody wspomagające proces kształcenia i wychowania uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi: gry dydaktyczne; rozrywki umysłowe; gry interakcyjne rozwijające kompetencje społeczne, wspomagające zdolności poznawcze, rozwijające sprawność motoryczną i sensoryczną; metody aktywizujące do rozwiązywania problemów w twórczy sposób, do efektywnego współdziałania w zespole, do rozwoju sprawności umysłowych i osobistych zainteresowań; metoda baśniowych spotkań; metody i techniki oddziaływania instrumentalnego – „Szkoła super”, praktyka pozytywna, autokorekcja, hiperkorekcja, modelowanie; techniki Freineta; metoda projektów; mapy myśli; metody rozwijające umiejętność uczenia się; metody relaksacyjne – trening wizualizacji; metody rozwijające kreatywność.

WYKŁAD:
1. Dydaktyka specjalna jako nauka teoretyczna i empiryczna. Swoistość i systematyka dydaktyki specjalnej.
2. Dydaktyka specjalna w kontekście porównawczym i interdyscyplinarnym (w powiązaniu z dydaktyką ogólną, pedagogiką specjalną, psychologią, filozofią, socjologią, pedeutologią).
3. Humanistyczne koncepcje pedagogiczne i wybrane systemy kształcenia specjalnego.
4. Wzorce, kanony i zasady dydaktyki specjalnej.
5. Naukowe poznawanie rzeczywistości edukacyjnej i zmienności systemu oświaty w Polsce.
6. Proces kształcenia w aspekcie trudności związanych ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.
7. Ewaluacja i ocena efektywności kształcenia specjalnego.
8. Miejsce i rola dydaktyki specjalnej w przygotowaniu nauczycieli szkół ogólnodostępnych do uczestniczenia w edukacji integracyjnej i włączającej.
ĆWICZENIA:
Wybrane metody wspomagające proces kształcenia i wychowania uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi: gry dydaktyczne; rozrywki umysłowe; gry interakcyjne rozwijające kompetencje społeczne, wspomagające zdolności poznawcze, rozwijające sprawność motoryczną i sensoryczną; metody aktywizujące do rozwiązywania problemów w twórczy sposób, do efektywnego współdziałania w zespole, do rozwoju sprawności umysłowych i osobistych zainteresowań; metoda baśniowych spotkań; metody i techniki oddziaływania instrumentalnego – „Szkoła super”, praktyka pozytywna, autokorekcja, hiperkorekcja, modelowanie; techniki Freineta; metoda projektów; mapy myśli; metody rozwijające umiejętność uczenia się; metody relaksacyjne – trening wizualizacji; metody rozwijające kreatywność.

TREŚCI PROGRAMOWE:
WYKŁADY:
1. Dydaktyka specjalna jako nauka teoretyczna i empiryczna. Podział dydaktyki specjalnej na dydaktyki szczegółowe.
2. Dydaktyka specjalna w kontekście porównawczym i interdyscyplinarnym.
3. Koncepcje i systemy dydaktyczne kształcenia specjalnego.
4. Wzorce edukacyjne w odniesieniu do grupy osób ze zróżnicowanymi potrzebami edukacyjnymi, a dydaktyka specjalna.
5. Zasady, metody, proces kształcenia w aspekcie trudności związanych ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi uczniów z różnymi zaburzeniami w rozwoju (niepełnosprawność ruchowa, intelektualna, słuchu, wzroku, całościowe zaburzenia w rozwoju, zaburzenia sprzężone, zaburzenia dynamiki procesów nerwowych, choroba przewlekła, niedostosowanie społeczne i inne).
6. Miejsce i rola dydaktyki specjalnej w szkolnictwie ogólnodostępnym. Niepowodzenia edukacyjne i ich przyczyny.

ĆWICZENIA:
7. Wybrane metody wspomagające proces kształcenia i wychowania uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi: gry dydaktyczne; rozrywki umysłowe; gry interakcyjne rozwijające kompetencje społeczne, wspomagające zdolności poznawcze, rozwijające sprawność motoryczną i sensoryczną; metody aktywizujące do rozwiązywania problemów w twórczy sposób, do efektywnego współdziałania w zespole, do rozwoju sprawności umysłowych i osobistych zainteresowań; metoda baśniowych spotkań; metody i techniki oddziaływania instrumentalnego – „Szkoła super”, praktyka pozytywna, autokorekcja, hiperkorekcja, modelowanie; techniki Freineta; metoda projektów; mapy myśli; metody rozwijające umiejętność uczenia się; metody relaksacyjne – trening wizualizacji; metody rozwijające kreatywność.

Byers R., Rose R., Jak zaplanować pracę z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych, APS, Warszawa 2002
Baranowicz K. (2006). Pozadydaktyczne efekty edukacji integracyjnej dzieci niepełnosprawnych. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
Chrzanowska I., Z badań nad ocenianiem uczniów szkół podstawowych dla upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim, WSPS, Warszawa 1997
Głodkowska J. (red.) Dydaktyka specjalna w przygotowaniu do kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.
Gruszczyk- Kolczyńska E. (2004). Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki. Warszawa: WSiP.
Dykcik W. (red.), Społeczeństwo wobec autonomii osób niepełnosprawnych, Eruditus, Poznań 1996
Niemierko B. (2007). Kształcenie szkolne. Podręcznik skutecznej dydaktyki. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie i Profesjonalne.

Literatura do ćwiczeń:
1. Kubiczek B., Metody aktywizujące. Jak nauczyć uczniów uczenia się.
2. Vopel K.W. Gry i zabawy interakcyjne dla dzieci i młodzieży, Kielce, Jedność; cz. 1,2,3,4; (s.5 – 16).
3. Chałas K. , Metoda projektów i jej egzemplifikacja w praktyce, Warszawa.
4. Goźlińska E., Jak skonstruować grę dydaktyczną, WSiP, Warszawa.
5. Haring N.G., Schiefelbusch R.L. (red.), Nauczanie specjalne, PWN, Warszawa, rozdział 10 pt. Podsumowanie: Szkoła Super
6. Nathan H. Azrin i Viktoria A. Besalel, Jak stosować praktykę pozytywną, autokorekcję i hiperkorekcję, S. Striefel, Jak uczyć przez modelowanie i imitację.
7. Semenowicz H., Freinet w Polsce, WSiP, Warszawa, Kłosińska T. , Droga do twórczości. Wdrażanie technik Celestyna Freineta, Kraków, Impuls.
8. Kapica G. Rozrywki umysłowe w nauczaniu początkowym, Warszawa.
9. Buzan, B. Buzan, Mapy twoich myśli, Wydawnictwo RAVI, ŁÓDŹ

Literatura obowiązkowa do wykładów:

Głodkowska, J.(red). (2010). Dydaktyka specjalna w przygotowaniu do kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi: podręcznik akademicki. Warszawa: APS. (Rozdział I, Rozdział II, Rozdział IV, Rozdział V, Rozdział VII – G. Walczak: Obudowa metodyczna kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi; Rozdział XI).

Pągowska, M.(2017). Dydaktyka specjalna – teoretyczne i empiryczne podstawy kształcenia uczniów wymagających specjalnej realizacji ich potrzeb edukacyjnych. W: J. Głodkowska (red.), Dydaktyka specjalna. Od systematyki do projektowania dydaktyk specjalistycznych. Warszawa: PWN.

Szumski, G.(2016). Integracyjne kształcenie niepełnosprawnych. Warszawa: PWN (Rozdział 3. Kiedy kształcenie niepełnosprawnych nie jest segregacyjne? s. 97-157).

Literatura do ćwiczeń:

1. Kubiczek B., Metody aktywizujące. Jak nauczyć uczniów uczenia się.
2. Vopel K.W. Gry i zabawy interakcyjne dla dzieci i młodzieży, Kielce, Jedność; cz. 1,2,3,4; (s.5 – 16).
3. Chałas K. , Metoda projektów i jej egzemplifikacja w praktyce, Warszawa.
4. Goźlińska E., Jak skonstruować grę dydaktyczną, WSiP, Warszawa.
5. Haring N.G., Schiefelbusch R.L. (red.), Nauczanie specjalne, PWN, Warszawa, rozdział 10 pt. Podsumowanie: Szkoła Super
6. Nathan H. Azrin i Viktoria A. Besalel, Jak stosować praktykę pozytywną, autokorekcję i hiperkorekcję, S. Striefel, Jak uczyć przez modelowanie i imitację.
7. Semenowicz H., Freinet w Polsce, WSiP, Warszawa, Kłosińska T. , Droga do twórczości. Wdrażanie technik Celestyna Freineta, Kraków, Impuls.
8. Kapica G. Rozrywki umysłowe w nauczaniu początkowym, Warszawa.
9. Buzan, B. Buzan, Mapy twoich myśli, Wydawnictwo RAVI, ŁÓDŹ

Literatura do wykładów:
Literatura obowiązkowa:
1. Głodkowska, J. (red.). (2010, 2012a wydanie drugie). Dydaktyka specjalna w przygotowaniu do kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.
2. Głodkowska, J. (2017b). Dydaktyka specjalna ‒ od wzorca do interpretacji. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
3. Głodkowska, J. (2020a) (red.). Dydaktyka specjalna w horyzoncie znaczeń, koncepcji i praktyki pedagogicznej. Warszawa, Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.

Literatura uzupełniająca:
1. Głodkowska, J. (red.) (2017c). Dydaktyka specjalna ‒ od systematyki do projektowania dydaktyk specjalistycznych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 61‒75.
2. Głodkowska, J. (2020b) (red.). Dydaktyka specjalna – od konstruktów teoretycznych do modeli badawczych. Warszawa, Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.
3. Zacharuk, T. Jówko, E. (2017) Edukacja inkluzyjna: bogactwo form i treści. Siedlce: Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego

Literatura do ćwiczeń:
1. Kubiczek B., Metody aktywizujące. Jak nauczyć uczniów uczenia się.
2. Vopel K.W. Gry i zabawy interakcyjne dla dzieci i młodzieży, Kielce, Jedność; cz. 1,2,3,4; (s.5 – 16).
3. Chałas K. , Metoda projektów i jej egzemplifikacja w praktyce, Warszawa.
4. Goźlińska E., Jak skonstruować grę dydaktyczną, WSiP, Warszawa.
5. Haring N.G., Schiefelbusch R.L. (red.), Nauczanie specjalne, PWN, Warszawa, rozdział 10 pt. Podsumowanie: Szkoła Super
6. Nathan H. Azrin i Viktoria A. Besalel, Jak stosować praktykę pozytywną, autokorekcję i hiperkorekcję, S. Striefel, Jak uczyć przez modelowanie i imitację.
7. Semenowicz H., Freinet w Polsce, WSiP, Warszawa, Kłosińska T. , Droga do twórczości. Wdrażanie technik Celestyna Freineta, Kraków, Impuls.
8. Kapica G. Rozrywki umysłowe w nauczaniu początkowym, Warszawa.
9. Buzan, B. Buzan, Mapy twoich myśli, Wydawnictwo RAVI, ŁÓDŹ

Literatura obowiązkowa do wykładów:

Głodkowska, J.(red). (2010). Dydaktyka specjalna w przygotowaniu do kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi: podręcznik akademicki. Warszawa: APS. (Rozdział I, Rozdział II, Rozdział IV, Rozdział V, Rozdział VII – G. Walczak: Obudowa metodyczna kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi; Rozdział XI).

Pągowska, M.(2017). Dydaktyka specjalna – teoretyczne i empiryczne podstawy kształcenia uczniów wymagających specjalnej realizacji ich potrzeb edukacyjnych. W: J. Głodkowska (red.), Dydaktyka specjalna. Od systematyki do projektowania dydaktyk specjalistycznych. Warszawa: PWN.

Szumski, G.(2016). Integracyjne kształcenie niepełnosprawnych. Warszawa: PWN (Rozdział 3. Kiedy kształcenie niepełnosprawnych nie jest segregacyjne? s. 97-157).

Literatura do ćwiczeń:

1. Kubiczek B., Metody aktywizujące. Jak nauczyć uczniów uczenia się.
2. Vopel K.W. Gry i zabawy interakcyjne dla dzieci i młodzieży, Kielce, Jedność; cz. 1,2,3,4; (s.5 – 16).
3. Chałas K. , Metoda projektów i jej egzemplifikacja w praktyce, Warszawa.
4. Goźlińska E., Jak skonstruować grę dydaktyczną, WSiP, Warszawa.
5. Haring N.G., Schiefelbusch R.L. (red.), Nauczanie specjalne, PWN, Warszawa, rozdział 10 pt. Podsumowanie: Szkoła Super
6. Nathan H. Azrin i Viktoria A. Besalel, Jak stosować praktykę pozytywną, autokorekcję i hiperkorekcję, S. Striefel, Jak uczyć przez modelowanie i imitację.
7. Semenowicz H., Freinet w Polsce, WSiP, Warszawa, Kłosińska T. , Droga do twórczości. Wdrażanie technik Celestyna Freineta, Kraków, Impuls.
8. Kapica G. Rozrywki umysłowe w nauczaniu początkowym, Warszawa.
9. Buzan, B. Buzan, Mapy twoich myśli, Wydawnictwo RAVI, ŁÓDŹ

Literatura do wykładów:
Literatura obowiązkowa:
1. Głodkowska, J. (red.). (2010, 2012a wydanie drugie). Dydaktyka specjalna w przygotowaniu do kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.
2. Głodkowska, J. (2017b). Dydaktyka specjalna ‒ od wzorca do interpretacji. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
3. Głodkowska, J. (2020a) (red.). Dydaktyka specjalna w horyzoncie znaczeń, koncepcji i praktyki pedagogicznej. Warszawa, Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.
Literatura uzupełniająca:
1. Głodkowska, J. (red.) (2017c). Dydaktyka specjalna ‒ od systematyki do projektowania dydaktyk specjalistycznych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 61‒75.
2. Głodkowska, J. (2020b) (red.). Dydaktyka specjalna – od konstruktów teoretycznych do modeli badawczych. Warszawa, Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.
3. Zacharuk, T. Jówko, E. (2017) Edukacja inkluzyjna: bogactwo form i treści. Siedlce: Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego
Literatura do ćwiczeń:
1. Kubiczek B., Metody aktywizujące. Jak nauczyć uczniów uczenia się.
2. Vopel K.W. Gry i zabawy interakcyjne dla dzieci i młodzieży, Kielce, Jedność; cz. 1,2,3,4; (s.5 – 16).
3. Chałas K. , Metoda projektów i jej egzemplifikacja w praktyce, Warszawa.
4. Goźlińska E., Jak skonstruować grę dydaktyczną, WSiP, Warszawa.
5. Haring N.G., Schiefelbusch R.L. (red.), Nauczanie specjalne, PWN, Warszawa, rozdział 10 pt. Podsumowanie: Szkoła Super
6. Nathan H. Azrin i Viktoria A. Besalel, Jak stosować praktykę pozytywną, autokorekcję i hiperkorekcję, S. Striefel, Jak uczyć przez modelowanie i imitację.
7. Semenowicz H., Freinet w Polsce, WSiP, Warszawa, Kłosińska T. , Droga do twórczości. Wdrażanie technik Celestyna Freineta, Kraków, Impuls.
8. Kapica G. Rozrywki umysłowe w nauczaniu początkowym, Warszawa.
9. Buzan, B. Buzan, Mapy twoich myśli, Wydawnictwo RAVI, ŁÓDŹ

Literatura obowiązkowa do wykładów:

Głodkowska, J.(red). (2010). Dydaktyka specjalna w przygotowaniu do kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi: podręcznik akademicki. Warszawa: APS. (Rozdział I, Rozdział II, Rozdział IV, Rozdział V, Rozdział VII – G. Walczak: Obudowa metodyczna kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi; Rozdział XI).

Pągowska, M.(2017). Dydaktyka specjalna – teoretyczne i empiryczne podstawy kształcenia uczniów wymagających specjalnej realizacji ich potrzeb edukacyjnych. W: J. Głodkowska (red.), Dydaktyka specjalna. Od systematyki do projektowania dydaktyk specjalistycznych. Warszawa: PWN.

Szumski, G.(2016). Integracyjne kształcenie niepełnosprawnych. Warszawa: PWN (Rozdział 3. Kiedy kształcenie niepełnosprawnych nie jest segregacyjne? s. 97-157).

Literatura do ćwiczeń:

1. Kubiczek B., Metody aktywizujące. Jak nauczyć uczniów uczenia się.
2. Vopel K.W. Gry i zabawy interakcyjne dla dzieci i młodzieży, Kielce, Jedność; cz. 1,2,3,4; (s.5 – 16).
3. Chałas K. , Metoda projektów i jej egzemplifikacja w praktyce, Warszawa.
4. Goźlińska E., Jak skonstruować grę dydaktyczną, WSiP, Warszawa.
5. Haring N.G., Schiefelbusch R.L. (red.), Nauczanie specjalne, PWN, Warszawa, rozdział 10 pt. Podsumowanie: Szkoła Super
6. Nathan H. Azrin i Viktoria A. Besalel, Jak stosować praktykę pozytywną, autokorekcję i hiperkorekcję, S. Striefel, Jak uczyć przez modelowanie i imitację.
7. Semenowicz H., Freinet w Polsce, WSiP, Warszawa, Kłosińska T. , Droga do twórczości. Wdrażanie technik Celestyna Freineta, Kraków, Impuls.
8. Kapica G. Rozrywki umysłowe w nauczaniu początkowym, Warszawa.
9. Buzan, B. Buzan, Mapy twoich myśli, Wydawnictwo RAVI, ŁÓDŹ

INFORMACJE O ZDALNEJ REALIZACJI ZAJĘĆ:
WYKŁADY: zajęcia realizowane są zgodnie z planem zajęć w aplikacji Ms Teams. Link do zespołu:
https://teams.microsoft.com/l/channel/19%3ac63315142bf44a189dcf87729d160525%40thread.tacv2/Og%25C3%25B3lny?groupId=ebe9798b-58b0-4ab7-8d41-5d6be7f7fc4e&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86

ĆWICZENIA:
gr ćwiczeniowa dla II DMPC 1 -LOG
link do zespołu
https://teams.microsoft.com/l/team/19%3aeb1b8df478a84e23a5c99495a4594c9f%40thread.tacv2/conversations?groupId=850bdb54-5eb7-41e6-a4cf-0a63874116aa&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86
-----------------------------------------------------------------------------------------------
gr ćwiczeniowa dla II DMPC 2
Link do zespołu:
https://teams.microsoft.com/l/team/19%3acb9f726982c14f0f9ef78b280182533b%40thread.tacv2/conversations?groupId=e76bd0a3-f439-4ee2-9792-87f2b748d8b2&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86
-----------------------------------------------------------------------------------------------
gr ćwiczeniowa dla II DMPC 3.
Ćwiczenia prowadzone za pomocą aplikacji Teams - link do zespołu
https://teams.microsoft.com/l/channel/19%3ae96babf3ad48455299d1e6b1ec4fa72d%40thread.tacv2/Og%25C3%25B3lny?groupId=d68db736-2da7-407b-ac7a-e4bdfbd91ffb&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86
-----------------------------------------------------------------------------------------------
gr ćwiczeniowa dla II DMPC 4
Link do zespołu:
https://teams.microsoft.com/l/channel/19%3a26f6d9d1d29d4b62a7c297765e69622b%40thread.tacv2/Og%25C3%25B3lny?groupId=d798b728-71e5-4a2d-9153-4a1303b261d5&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86
-----------------------------------------------------------------------------------------------
gr ćwiczeniowa dla II DMPC 5
Link do zespołu;
https://teams.microsoft.com/l/team/19%3a805fcf429e6742d78a92a2483fc71cc5%40thread.tacv2/conversations?groupId=9b45e54f-3008-4fd4-a57e-12fb9f6c10a9&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86
-----------------------------------------------------------------------------------------------
gr ćwiczeniowa dla II DMPC 6
Link do zespołu https://teams.microsoft.com/l/team/19%3a779ee768ea014e36bb45c946e8671902%40thread.tacv2/conversations?groupId=6f4b8144-0712-4503-9218-d4dc54e4c8b2&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86
-----------------------------------------------------------------------------------------------
gr ćwiczeniowa dla II DMPC 7
https://teams.microsoft.com/l/team/19%3a188b1b9f47b145099cd91b2df0fd34e4%40thread.tacv2/conversations?groupId=1824bbdb-0704-471d-9d5c-288d154cec11&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86
-----------------------------------------------------------------------------------------------
gr ćwiczeniowa dla II DMPC 8
https://teams.microsoft.com/l/team/19%3a6bab7c0afe4b4a06b3090bb2ddaa58ac%40thread.tacv2/conversations?groupId=7ceb6939-8e96-4d38-9309-c5f0d8af12b6&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86
-----------------------------------------------------------------------------------------------
gr ćwiczeniowa dla II DMPC 9
https://teams.microsoft.com/l/team/19%3a2a791b536123412c8e16aa935b736390%40thread.tacv2/conversations?groupId=84c60817-a52d-4a89-a255-513f82cde36d&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86
-----------------------------------------------------------------------------------------------
METODY: Wykład, metody aktywizujące, projekt.

NAKŁAD PRACY STUDENTA:
Godziny kontaktowe (wykład, ćwiczenia) - 15 godz. wykład; 45 godz. ćwiczenia;
Przygotowanie się do zajęć, lektury - 20;
Przygotowanie się do egzaminu - 10;
Sumaryczna liczba punktów ECTS - 3.

ZESPOŁY W APLIKACJI MS TEAMS:

GRUPA WYKŁADOWA: LINK:
https://teams.microsoft.com/l/team/19%3a9e91bee113d7439ba9beb0ae15957a1f%40thread.tacv2/conversations?groupId=5f526146-6c9b-497f-8e58-633ec9eed93a&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86

KOD: woar1vr
-----------------------------------------------------------------------------------------------
GRUPY ĆWICZENIOWE:
GR.1. Link do zespołu:
https://teams.microsoft.com/l/channel/19%3ad4c9adc1a3a342f9899b2f8cbb23d0b4%40thread.tacv2/Og%25C3%25B3lny?groupId=5db25169-0883-4df7-9040-b15843f066c5&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86

GR.2. KOD DO ZESPOŁU: qnnmoyh

GR.3. KOD DO ZESPOŁU: thni6zf
-----------------------------------------------------------------------------------------------

NAKŁAD PRACY STUDENTA:
Godziny kontaktowe (wykład, ćwiczenia) - 12 godz. wykład; 27 godz. ćwiczenia;
Przygotowanie się do zajęć, lektury - 25;
Przygotowanie się do egzaminu - 20;

Sumaryczna liczba punktów ECTS - 3.

METODY: Wykład, metody aktywizujące, projekt.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
NAKŁAD PRACY STUDENTA:
Godziny kontaktowe (wykład, ćwiczenia) - 15 godz. wykład; 45 godz. ćwiczenia;
Przygotowanie się do zajęć, lektury - 20;
Przygotowanie się do egzaminu - 10;
Sumaryczna liczba punktów ECTS - 3.

Metody kształcenia: wykład, dyskusja, metoda ćwiczeniowa
-----------------------------------------------------------------------------------------------

NAKŁAD PRACY STUDENTA:
Godziny kontaktowe (wykład, ćwiczenia) - 12 godz. wykład; 27 godz. ćwiczenia;
Przygotowanie się do zajęć, lektury - 25;
Przygotowanie się do egzaminu - 20;

Sumaryczna liczba punktów ECTS - 3.

NAKŁAD PRACY STUDENTA:
Godziny kontaktowe (wykład, ćwiczenia) - 15 godz. wykład; 45 godz. ćwiczenia;
Przygotowanie się do zajęć, lektury - 20;
Przygotowanie się do egzaminu - 10;
Sumaryczna liczba punktów ECTS - 3.

Metody kształcenia: wykład, dyskusja, metoda ćwiczeniowa
-----------------------------------------------------------------------------------------------

NAKŁAD PRACY STUDENTA:
Godziny kontaktowe (wykład, ćwiczenia) - 12 godz. wykład; 27 godz. ćwiczenia;
Przygotowanie się do zajęć, lektury - 25;
Przygotowanie się do egzaminu - 20;

Sumaryczna liczba punktów ECTS - 3.