|
W cyklu 2020Z:
Literatura obowiązkowa:
Emiluta-Rozya D. (2008). Modyfikacja zestawienia form zaburzeń mowy H.Mierzejewskiej i D.Emiluty – Rozya. W: J. Porayski-Pomsta (red.). Diagnoza i terapia w logopedii. Warszawa: Elipsa lub Emiluta-Rozya D. (2012). Formy zaburzeń mowy. W: S. Grabias, M. Kurkowski (red.). Logopedia. Teoria zaburzeń mowy. Lublin: UMCS.
Emiluta-Rozya D. (2013). Całościowe badanie logopedyczne. Warszawa:Wyd. APS.
Emiluta-Rozya D. (2013). Próba wykorzystania wybranego zagadnienia z afazjologii w poszukiwaniu patomechanizmów zaburzeń mowy u dzieci. W: Z. Zaron, J. Porayski-Pomsta (red.) Język i logopedia. IPS, Wydział Polonistyki UW.
Emiluta-Rozya D. (2015). Uwagi do narzędzi diagnostycznych mojego autorstwa i współautorstwa. W: M. Kurowska, E. Wolańska (red.). Metody i narzędzia diagnostyczne w logopedii. Warszawa: Elipsa.
Emiluta-Rozya D. (2016). Programowanie terapii na podstawie wyników badania logopedycznego. STUDIA PRAGMALINGWISTYCZNE, T. VIII.
Grabias S., Woźniak T., Panasiuk J. (2015). Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Lublin: UMCS.
Iskra L., Szuchnik J. (2005). Diagnoza logopedyczna. W: T. Gałkowski T., E. Szeląg, G. Jastrzębowska (red.). Podstawy neurologopedii. Opole: Wyd. UO.
Jastrzębowska G. (2005). Diagnoza i terapia rozwojowych zaburzeń mowy. W: T. Gałkowski T., E. Szeląg, G. Jastrzębowska (red.). Podstawy neurologopedii. Opole: Wyd. UO.
Jastrzębowska G., Pelc-Pękała O. (2003). Metodyka ogólna diagnozy i terapii logopedycznej. W: G.Jastrzębowska, T. Gałkowski (red.). Logopedia. Pytania i odpowiedzi. t. 2 ,
Jauer – Niworowska O. (2009) Dyzartria nabyta. Diagnoza logopedyczna i terapia osób dorosłych. Warszawa: wyd. APS.
Jauer – Niworowska O., Kwasiborska J. (2009). Dyzartria - wskazówki do diagnozy różnicowej poszczególnych typów. Gliwice: wyd. Komlogo.
Jauer-Niworowska O. (2008). Rola kształtowania prawidłowego schematu ciała w terapii psychologicznej i logopedycznej dzieci z dyzartrią na tle mózgowego porażenia dziecięcego (MPD). W: J.Porayski-Pomsta (red.). Diagnoza i terapia w logopedii. Warszawa: Elipsa.
Jauer-Niworowska O. (2008). Diagnoza zaburzeń dyzartrycznych z uwzględnieniem ich patomechanizmu na podstawie doświadczeń własnych i danych z literatury przedmiotu. W: J.Porayski-Pomsta (red.). Diagnoza i terapia w logopedii. Warszawa: Elipsa.
Jauer-Niworowska O. (2012). Diagnoza osób z dyzartrią oparta na holistycznym podejściu do pacjenta. Nowe spojrzenie na problematykę. W: Michalik M., Siudak A., Orłowska – Popek Z. (red.). Diagnoza różnicowa zaburzeń komunikacji językowej. Kraków: Wyd. Collegium Columbinum.
Jauer-Niworowska O. (2015) Kompleksowa, interdyscyplinarna diagnoza i terapia osób z dyzartriami Uzasadnienie podejścia holistycznego. W: M. Kurowska, E. Wolańska (red.). Metody i narzędzia diagnostyczne w logopedii. Warszawa: Elipsa.
Jauer-Niworowska O., Emiluta-Rozya D. (2017). Wieloczynnikowe uwarunkowania zaburzeń komunikacji językowej 15-letniej pacjentki. STUDIA PRAGMALINGWISTYCZNE, T. IX.
Jauer-Niworowska O., Emiluta -Rozya D. (2017). Podstawy teoretyczne diagnozy i terapii logopedycznej pacjentów z uszkodzeniami/dysfunkcjami układu pozapiramidowego. PORADNIK JĘZYKOWY”, z. 6.
Krajna E., Żebryk-Stopa A. (2012) Zasady diagnostyki neurologopedycznej. W: A. Obrębowski (red.) Wprowadzenie do neurologopedii. Poznań: Termedia.
Kwasiborska-Dudek J., Emiluta-Rozya D. (red.) (2020) Diagnoza i terapia małego dziecka z zaburzeniem ze spektrum autyzmu (ASD). Gdańsk: Harmonia Universalis, Warszawa: Wyd. APS.
Mirecka U., Gustaw K. (2005). Skala dyzartrii dla dzieci. Wrocław.
Parol U. (1997). Dziecko z niedokształceniem mowy. Diagnoza, analiza, terapia. Warszawa: WSiP.
Schopler E., Reichler R,J., Bashflord A., Lansing M.D., L.,M..,Marcus (1995). Profil Psychoedukacyjny (PEP-R). Gdańsk: Wyd. SPOA.
Sundberg M. (2018). VB-MAPP. Ocena osiągania kamieni milowych rozwoju i planowanie terapii. Warszawa: Scolaris.
Stillman R., Battle Ch. (19991). Skala Callier-Azusa Ocena umiejętności komunikowania się osób głuchoniewidomych oraz osób z głęboką, złożoną niesprawnością. Warszawa: PZN.
Literatura uzupełniająca:
Cieszyńska J., Korendo M. (2008). Karty diagnozy. 10 etapów rozwoju dziecka od 4. do 36. miesiąca życia. Kraków: Wydawnictwo Edukacyjne.
Cieszyńska J., M. Korendo (2007). Wczesna interwencja terapeutyczna. Kraków: Wydawnictwo Edukacyjne.
Czaplewska E., Milewski S. (2012). Diagnoza logopedyczna. Gdańsk: GWP.
Czaplewska E., Kaczorowska-Bray K. (2012). SLI w kontekście psycholingwistycznych teorii przetwarzania procesów mowy – implikacje dla praktyku logopedycznej. W: S. Milewski, K. Kaczorowska-Bray (red.) Logopedia. Wybrane aspekty historii, teorii i praktyki. Gdańsk: HARMONIA UNIVERSALIS.
Emiluta – Rozya D. (2004). Współpraca logopedy z psychologiem i lekarzem w rozpoznawaniu uwarunkowań trudności dziecka w komunikowaniu się werbalnym. W: J. Przesmycka – Kamińska (2004). Diagnoza psychologiczna dzieci z trudnościami w porozumiewaniu się werbalnym. Wrocław: Wyd. UWr.
Grabias S. (1997). Mowa i jej zaburzenia, AUDIOFONOLOGIA, T. X.
Krakowiak K., Panasiuk M. (1992). Umiejętności komunikacyjne dziecka z uszkodzonym słuchem. Lublin: Wyd. UMCS.
Krawiec M. (2003). Próby do badania kompetencji językowej dzieci 6 – 8- letnich z uszkodzeniami słuchu. Radom: SODiR.
Kurowska M., Wolańska E. (red.) (2015). Metody i narzędzia diagnostyczne w logopedii. Warszawa: Elipsa.
Leonard L. (2006). SLI – Specyficzne zaburzenia rozwoju językowego. Gdańsk: GWP.
Mierzejewska H., Emiluta–Rozya D. (1994). Terminy jako problem badania kompleksowego. W: J. Ożdżyński (red.) Polska terminologia logopedyczna. Kraków: Wyd. WSP.
Mierzejewska H., Emiluta–Rozya (1997). Projekt zestawienia form zaburzeń mowy. AUDIOFONOLOGIA X lub (2000). LOGOPEDIA TOM 28.
Mierzejewska H., Przybysz–Piwko M. (1997). Rozważania na temat terminologii logopedycznej. W: H. Mierzejewska, M. Przybysz–Piwko (red.). Rozwój poznawczy i rozwój językowy dzieci z trudnościami w komunikacji werbalnej. Warszawa: Wyd. DIG.
Mierzejewska H., Przybysz–Piwko M. (1997).Terminologia w opisie i interpretacji zaburzeń mowy. W: H. Mierzejewska, M. Przybysz–Piwko (red.). Mózgowe porażenie dziecięce. Warszawa: Wyd. DIG.
Mierzejewska H., Przybysz–Piwko M. (1995). Terminologia w logopedii jako nauce interdyscyplinarnej. W: H. Mierzejewska, M. Przybysz–Piwko (red.). Zaburzenia głosu – badanie – diagnozowanie, metody usprawniania. Warszawa: Wyd. DIG.
Porayski-Pomsta J.,Przybysz–Piwko M. (red.) (2012). Interwencja logopedyczna. Zagadnienia ogólne i praktyka. Warszawa: ELIPSA.
Przyrowski Z. (2009). Kwestionariusz Rozwoju Sensomotorycznego. Warszawa: EMPIS.
Tarkowski Z. Test Sprawności Językowej PFZM, Lublin, 1992
Smoczyńska M. i współautorzy) (2015). Test Rozwoju Językowego. Warszawa: IBE.
|
W cyklu 2020Zn:
Literatura obowiązkowa:
Emiluta-Rozya D. (2008). Modyfikacja zestawienia form zaburzeń mowy H.Mierzejewskiej i D.Emiluty – Rozya. W: J. Porayski-Pomsta (red.). Diagnoza i terapia w logopedii. Warszawa: Elipsa lub Emiluta-Rozya D. (2012). Formy zaburzeń mowy. W: S. Grabias, M. Kurkowski (red.). Logopedia. Teoria zaburzeń mowy. Lublin: UMCS.
Emiluta-Rozya D. (2013). Całościowe badanie logopedyczne. Warszawa:Wyd. APS.
Emiluta-Rozya D. (2013). Próba wykorzystania wybranego zagadnienia z afazjologii w poszukiwaniu patomechanizmów zaburzeń mowy u dzieci. W: Z. Zaron, J. Porayski-Pomsta (red.) Język i logopedia. IPS, Wydział Polonistyki UW.
Emiluta-Rozya D. (2015). Uwagi do narzędzi diagnostycznych mojego autorstwa i współautorstwa. W: M. Kurowska, E. Wolańska (red.). Metody i narzędzia diagnostyczne w logopedii. Warszawa: Elipsa.
Emiluta-Rozya D. (2016). Programowanie terapii na podstawie wyników badania logopedycznego. STUDIA PRAGMALINGWISTYCZNE, T. VIII.
Grabias S., Woźniak T., Panasiuk J. (2015). Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Lublin: UMCS.
Iskra L., Szuchnik J. (2005). Diagnoza logopedyczna. W: T. Gałkowski T., E. Szeląg, G. Jastrzębowska (red.). Podstawy neurologopedii. Opole: Wyd. UO.
Jastrzębowska G. (2005). Diagnoza i terapia rozwojowych zaburzeń mowy. W: T. Gałkowski T., E. Szeląg, G. Jastrzębowska (red.). Podstawy neurologopedii. Opole: Wyd. UO.
Jastrzębowska G., Pelc-Pękała O. (2003). Metodyka ogólna diagnozy i terapii logopedycznej. W: G.Jastrzębowska, T. Gałkowski (red.). Logopedia. Pytania i odpowiedzi. t. 2 ,
Jauer – Niworowska O. (2009) Dyzartria nabyta. Diagnoza logopedyczna i terapia osób dorosłych. Warszawa: wyd. APS.
Jauer – Niworowska O., Kwasiborska J. (2009). Dyzartria - wskazówki do diagnozy różnicowej poszczególnych typów. Gliwice: wyd. Komlogo.
Jauer-Niworowska O. (2008). Rola kształtowania prawidłowego schematu ciała w terapii psychologicznej i logopedycznej dzieci z dyzartrią na tle mózgowego porażenia dziecięcego (MPD). W: J.Porayski-Pomsta (red.). Diagnoza i terapia w logopedii. Warszawa: Elipsa.
Jauer-Niworowska O. (2008). Diagnoza zaburzeń dyzartrycznych z uwzględnieniem ich patomechanizmu na podstawie doświadczeń własnych i danych z literatury przedmiotu. W: J.Porayski-Pomsta (red.). Diagnoza i terapia w logopedii. Warszawa: Elipsa.
Jauer-Niworowska O. (2012). Diagnoza osób z dyzartrią oparta na holistycznym podejściu do pacjenta. Nowe spojrzenie na problematykę. W: Michalik M., Siudak A., Orłowska – Popek Z. (red.). Diagnoza różnicowa zaburzeń komunikacji językowej. Kraków: Wyd. Collegium Columbinum.
Jauer-Niworowska O. (2015) Kompleksowa, interdyscyplinarna diagnoza i terapia osób z dyzartriami Uzasadnienie podejścia holistycznego. W: M. Kurowska, E. Wolańska (red.). Metody i narzędzia diagnostyczne w logopedii. Warszawa: Elipsa.
Jauer-Niworowska O., Emiluta-Rozya D. (2017). Wieloczynnikowe uwarunkowania zaburzeń komunikacji językowej 15-letniej pacjentki. STUDIA PRAGMALINGWISTYCZNE, T. IX.
Jauer-Niworowska O., Emiluta -Rozya D. (2017). Podstawy teoretyczne diagnozy i terapii logopedycznej pacjentów z uszkodzeniami/dysfunkcjami układu pozapiramidowego. PORADNIK JĘZYKOWY”, z. 6.
Krajna E., Żebryk-Stopa A. (2012) Zasady diagnostyki neurologopedycznej. W: A. Obrębowski (red.) Wprowadzenie do neurologopedii. Poznań: Termedia.
Kwasiborska-Dudek J., Emiluta-Rozya D. (red.) (2020) Diagnoza i terapia małego dziecka z zaburzeniem ze spektrum autyzmu (ASD). Gdańsk: Harmonia Universalis, Warszawa: Wyd. APS.
Mirecka U., Gustaw K. (2005). Skala dyzartrii dla dzieci. Wrocław.
Parol U. (1997). Dziecko z niedokształceniem mowy. Diagnoza, analiza, terapia. Warszawa: WSiP.
Schopler E., Reichler R,J., Bashflord A., Lansing M.D., L.,M..,Marcus (1995). Profil Psychoedukacyjny (PEP-R). Gdańsk: Wyd. SPOA.
Sundberg M. (2018). VB-MAPP. Ocena osiągania kamieni milowych rozwoju i planowanie terapii. Warszawa: Scolaris.
Stillman R., Battle Ch. (19991). Skala Callier-Azusa Ocena umiejętności komunikowania się osób głuchoniewidomych oraz osób z głęboką, złożoną niesprawnością. Warszawa: PZN.
Literatura uzupełniająca:
Cieszyńska J., Korendo M. (2008). Karty diagnozy. 10 etapów rozwoju dziecka od 4. do 36. miesiąca życia. Kraków: Wydawnictwo Edukacyjne.
Cieszyńska J., M. Korendo (2007). Wczesna interwencja terapeutyczna. Kraków: Wydawnictwo Edukacyjne.
Czaplewska E., Milewski S. (2012). Diagnoza logopedyczna. Gdańsk: GWP.
Czaplewska E., Kaczorowska-Bray K. (2012). SLI w kontekście psycholingwistycznych teorii przetwarzania procesów mowy – implikacje dla praktyku logopedycznej. W: S. Milewski, K. Kaczorowska-Bray (red.) Logopedia. Wybrane aspekty historii, teorii i praktyki. Gdańsk: HARMONIA UNIVERSALIS.
Emiluta – Rozya D. (2004). Współpraca logopedy z psychologiem i lekarzem w rozpoznawaniu uwarunkowań trudności dziecka w komunikowaniu się werbalnym. W: J. Przesmycka – Kamińska (2004). Diagnoza psychologiczna dzieci z trudnościami w porozumiewaniu się werbalnym. Wrocław: Wyd. UWr.
Grabias S. (1997). Mowa i jej zaburzenia, AUDIOFONOLOGIA, T. X.
Krakowiak K., Panasiuk M. (1992). Umiejętności komunikacyjne dziecka z uszkodzonym słuchem. Lublin: Wyd. UMCS.
Krawiec M. (2003). Próby do badania kompetencji językowej dzieci 6 – 8- letnich z uszkodzeniami słuchu. Radom: SODiR.
Kurowska M., Wolańska E. (red.) (2015). Metody i narzędzia diagnostyczne w logopedii. Warszawa: Elipsa.
Leonard L. (2006). SLI – Specyficzne zaburzenia rozwoju językowego. Gdańsk: GWP.
Mierzejewska H., Emiluta–Rozya D. (1994). Terminy jako problem badania kompleksowego. W: J. Ożdżyński (red.) Polska terminologia logopedyczna. Kraków: Wyd. WSP.
Mierzejewska H., Emiluta–Rozya (1997). Projekt zestawienia form zaburzeń mowy. AUDIOFONOLOGIA X lub (2000). LOGOPEDIA TOM 28.
Mierzejewska H., Przybysz–Piwko M. (1997). Rozważania na temat terminologii logopedycznej. W: H. Mierzejewska, M. Przybysz–Piwko (red.). Rozwój poznawczy i rozwój językowy dzieci z trudnościami w komunikacji werbalnej. Warszawa: Wyd. DIG.
Mierzejewska H., Przybysz–Piwko M. (1997).Terminologia w opisie i interpretacji zaburzeń mowy. W: H. Mierzejewska, M. Przybysz–Piwko (red.). Mózgowe porażenie dziecięce. Warszawa: Wyd. DIG.
Mierzejewska H., Przybysz–Piwko M. (1995). Terminologia w logopedii jako nauce interdyscyplinarnej. W: H. Mierzejewska, M. Przybysz–Piwko (red.). Zaburzenia głosu – badanie – diagnozowanie, metody usprawniania. Warszawa: Wyd. DIG.
Porayski-Pomsta J.,Przybysz–Piwko M. (red.) (2012). Interwencja logopedyczna. Zagadnienia ogólne i praktyka. Warszawa: ELIPSA.
Przyrowski Z. (2009). Kwestionariusz Rozwoju Sensomotorycznego. Warszawa: EMPIS.
Tarkowski Z. Test Sprawności Językowej PFZM, Lublin, 1992
Test Rozwoju Językowego (M. Smoczyńska i współautorzy), IBE, 2015
|
W cyklu 2021Z:
Uzupełnienie literatury o przedmiocie podanej w zakładce "niezależnie od cyklu":
Jauer-Niworowska O., Emiluta-Rozya D. (2021). Logopedyczne i psychologiczne aspekty diagnozowania zaburzeń mowy. Wyd. APS.
Lipiec D., Więcek-Poborczyk I. (2021). Nienormatywne dźwiękowe realizacje fonemów języka polskiego. W: A. Domagała, U. Mirecka, Logopedia przedszkolna i wczesnoszkolna, T.1. Harmonia Universalis.
Emiluta-Rozya D., Lipiec D. (2021). Zaburzenia artykulacji - przyczyny, symptomatologia, klasyfikacje. W: A. Domagała, U. Mirecka, Logopedia przedszkolna i wczesnoszkolna, T.1. Harmonia Universalis.
|
W cyklu 2021Zn:
Uzupełnienie informacji o przedmiocie (niezależnie od cyklu):
Jauer-Niworowska O., Emiluta-Rozya D. (2021). Logopedyczne i psychologiczne aspekty diagnozowania zaburzeń mowy. Wyd. APS.
Lipiec D., Więcek-Poborczyk I. (2021). Nienormatywne dźwiękowe realizacje fonemów języka polskiego. W: A. Domagała, U. Mirecka, Logopedia przedszkolna i wczesnoszkolna, T.1. Harmonia Universalis.
Emiluta-Rozya D., Lipiec D. (2021). Zaburzenia artykulacji - przyczyny, symptomatologia, klasyfikacje. W: A. Domagała, U. Mirecka, Logopedia przedszkolna i wczesnoszkolna, T.1. Harmonia Universalis.
|
W cyklu 2021Ln:
Uzupełnienie informacji o przedmiocie (niezależnie od cyklu):
Jauer-Niworowska O., Emiluta-Rozya D. (2021). Logopedyczne i psychologiczne aspekty diagnozowania zaburzeń mowy. Wyd. APS.
Lipiec D., Więcek-Poborczyk I. (2021). Nienormatywne dźwiękowe realizacje fonemów języka polskiego. W: A. Domagała, U. Mirecka, Logopedia przedszkolna i wczesnoszkolna, T.1. Harmonia Universalis.
Emiluta-Rozya D., Lipiec D. (2021). Zaburzenia artykulacji - przyczyny, symptomatologia, klasyfikacje. W: A. Domagała, U. Mirecka, Logopedia przedszkolna i wczesnoszkolna, T.1. Harmonia Universalis.
|
W cyklu 2022Z:
LITERATURA OBOWIĄZKOWA
do wykładu i ćwiczeń
1. Cieszyńska J., Korendo M. (2008). Karty diagnozy. 10 etapów rozwoju dziecka od 4. do 36. miesiąca życia . Kraków: Wydawnictwo Edukacyjne.
2. 2. Cieszyńska J., Korendo M. (2007). Wczesna interwencja terapeutyczna. Kraków: Wydawnictwo Edukacyjne.
3. Emiluta–Rozya D. (2013a). Całościowe badanie logopedyczne, Warszawa: Wyd. APS.
4. Emiluta-Rozya D. (2013b). Próba wykorzystania wybranego zagadnienia z afazjo logii w poszukiwaniu patomechanizmów zaburzeń mowy u dzieci [w:] Z. Zaron, J. Porayski-Pomsta (red.). „Język i logopedia”, IPS, Wydział Polonistyki UW.
5. Emiluta–Rozya D. (2016). Programowanie terapii na podstawie wyników badania logopedycznego, Studia Pragmalingwistyczne, T. VIII.
6. Jauer-Niworowska O., Emiluta-Rozya D. (2017). Wieloczynnikowe uwarunkowania zaburzeń komunikacji językowej 15-letniej pacjentki. STUDIA PRAGMALINGWISTYCZNE, T. IX.
7. Jauer-Niworowska O., Emiluta-Rozya D. (2021). Logopedyczne i psychologiczne aspekty diagnozowania zaburzeń mowy. Wyd. APS.
8. Kwasiborska-Dudek J., Emiluta-Rozya D. (2020). Diagnoza i terapia małego dziecka z ASD. Gdańsk: Harmonia Universalis
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA
Emiluta – Rozya D. (2004). Współpraca logopedy z psychologiem i lekarzem w rozpoznawaniu uwarunkowań trudności dziecka w komunikowaniu się werbalnym [w:] J. Przesmycka – Kamieńska „Diagnoza psychologiczna dzieci z trudnościami w porozumiewaniu się werbalnym” UWr.
Emiluta-Rozya D. (2018). Klasyfikacje zaburzeń mowy i ich przydatność praktyczna - nieustający problem dyskusji logopedycznej, W: Śniatkowski Sławomir, Emiluta-Rozya Danuta, Bieńkowska Katarzyna ItaNorma i zaburzenia komunikacji językowej w kontekście edukacyjnym. ( red.). Warszawa: Wyd. APS.
Grabias S., Woźniak T., Panasiuk J. (2015). Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Lublin: UMCS.
Iskra I., Szuchnik J. (2005). Diagnoza logopedyczna [w:] Gałkowski T., Szeląg E., Jastrzębowska G., „Podstawy neurologopedii” Wyd. UO.
Jastrzębowska G. (2005). Diagnoza i terapia rozwojowych zaburzeń mowy [w:] Gałkowski T., Szeląg E., Jastrzębowska G., „Podstawy neurologopedii” Wyd. UO.
Jastrzębowska G., Pelc - Pękała O. (2003). Metodyka ogólna diagnozy i terapii logopedycznej [w:] G.Jastrzębowska, T. Gałkowski (red.) „Logopedia” t. 2 .
Jauer – Niworowska O. (2009) Dyzartria nabyta. Diagnoza logopedyczna i terapia osób dorosłych. Warszawa: wyd. APS. (wymagana errata)
Jauer – Niworowska O., Kwasiborska J. (2009). Dyzartria - wskazówki do diagnozy różnicowej poszczególnych typów. Gliwice: wyd. Komlogo.
Jauer-Niworowska O. (2008). Rola kształtowania prawidłowego schematu ciała w terapii psychologicznej i logopedycznej dzieci z dyzartrią na tle mózgowego porażenia dziecięcego (MPD). W: J.Porayski-Pomsta (red.). Diagnoza i terapia w logopedii. Warszawa: Elipsa.
Jauer-Niworowska O. (2008). Diagnoza zaburzeń dyzartrycznych z uwzględnieniem ich patomechanizmu na podstawie doświadczeń własnych i danych z literatury przedmiotu. W: J.Porayski-Pomsta (red.). Diagnoza i terapia w logopedii. Warszawa: Elipsa.
Jauer-Niworowska O. (2012). Diagnoza osób z dyzartrią oparta na holistycznym podejściu do pacjenta. Nowe spojrzenie na problematykę. W: Michalik M., Siudak A., Orłowska – Popek Z. (red.). Diagnoza różnicowa zaburzeń komunikacji językowej. Kraków: Wyd. Collegium Columbinum.
Jauer-Niworowska O. (2015) Kompleksowa, interdyscyplinarna diagnoza i terapia osób z dyzartriami Uzasadnienie podejścia holistycznego. W: M. Kurowska, E. Wolańska (red.). Metody i narzędzia diagnostyczne w logopedii. Warszawa: Elipsa.
Jauer-Niworowska O., Emiluta -Rozya D. (2017). Podstawy teoretyczne diagnozy i terapii logopedycznej pacjentów z uszkodzeniami/dysfunkcjami układu pozapiramidowego. PORADNIK JĘZYKOWY”, z. 6.
Krajna E., Żebryk-Stopa A. (2012) Zasady diagnostyki neurologopedycznej. W: A. Obrębowski (red.) Wprowadzenie do neurologopedii, Termedia, Poznań
Krakowiak K., Panasiuk M. (1992). Umiejętności komunikacyjne dziecka z uszkodzonym słuchem, UMCS.
Kurowska M., Wolańska E. (red.) (2015). Metody i narzędzia diagnostyczne w logopedii, Elipsa.
Smoczyńska M. i współ. (2015). Test Rozwoju Językowego. Warszawa: IBE.
Styczek I. (1982). Badanie i kształtowanie słuchu fonematycznego, WSiP.
ORAZ PUBLIKACJE DOBIERANE INDYWIDUALNIE W ZALEŻNOŚCI OD SPECYFIKI REALIZOWANEGO PRZEZ STUDENTÓW STUDIUM PRZYPADKU |
W cyklu 2022Zn:
LITERATURA OBOWIĄZKOWA
do wykładu i ćwiczeń
1. Cieszyńska J., Korendo M. (2008). Karty diagnozy. 10 etapów rozwoju dziecka od 4. do 36. miesiąca życia . Kraków: Wydawnictwo Edukacyjne.
2. 2. Cieszyńska J., Korendo M. (2007). Wczesna interwencja terapeutyczna. Kraków: Wydawnictwo Edukacyjne.
3. Emiluta – Rozya D. (2013a). Całościowe badanie logopedyczne, Warszawa: Wyd. APS.
4. Emiluta-Rozya D. (2013b). Próba wykorzystania wybranego zagadnienia z afazjo logii w poszukiwaniu patomechanizmów zaburzeń mowy u dzieci [w:] Z. Zaron, J. Porayski-Pomsta (red.). „Język i logopedia”, IPS, Wydział Polonistyki UW.
5. Emiluta – Rozya D. (2016). Programowanie terapii na podstawie wyników badania logopedycznego, Studia Pragmalingwistyczne, T. VIII.
6. Jauer-Niworowska O., Emiluta-Rozya D. (2017). Wieloczynnikowe uwarunkowania zaburzeń komunikacji językowej 15-letniej pacjentki. STUDIA PRAGMALINGWISTYCZNE, T. IX.
7. Jauer-Niworowska O., Emiluta-Rozya D. (2021). Logopedyczne i psychologiczne aspekty diagnozowania zaburzeń mowy. Wyd. APS.
8. Kwasiborska-Dudek J., Emiluta-Rozya D. (2020). Diagnoza i terapia małego dziecka z ASD. Gdańsk: Harmonia Universalis
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA
Emiluta – Rozya D. (2004). Współpraca logopedy z psychologiem i lekarzem w rozpoznawaniu uwarunkowań trudności dziecka w komunikowaniu się werbalnym [w:] J. Przesmycka – Kamieńska „Diagnoza psychologiczna dzieci z trudnościami w porozumiewaniu się werbalnym” UWr.
Emiluta-Rozya D. (2018). Klasyfikacje zaburzeń mowy i ich przydatność praktyczna - nieustający problem dyskusji logopedycznej, W: Śniatkowski Sławomir, Emiluta-Rozya Danuta, Bieńkowska Katarzyna ItaNorma i zaburzenia komunikacji językowej w kontekście edukacyjnym. ( red.). Warszawa: Wyd. APS.
Grabias S., Woźniak T., Panasiuk J. (2015). Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Lublin: UMCS.
Iskra I., Szuchnik J. (2005). Diagnoza logopedyczna [w:] Gałkowski T., Szeląg E., Jastrzębowska G., „Podstawy neurologopedii” Wyd. UO.
Jastrzębowska G. (2005). Diagnoza i terapia rozwojowych zaburzeń mowy [w:] Gałkowski T., Szeląg E., Jastrzębowska G., „Podstawy neurologopedii” Wyd. UO.
Jastrzębowska G., Pelc - Pękała O. (2003). Metodyka ogólna diagnozy i terapii logopedycznej [w:] G.Jastrzębowska, T. Gałkowski (red.) „Logopedia” t. 2 .
Jauer – Niworowska O. (2009) Dyzartria nabyta. Diagnoza logopedyczna i terapia osób dorosłych. Warszawa: wyd. APS. (wymagana errata)
Jauer – Niworowska O., Kwasiborska J. (2009). Dyzartria - wskazówki do diagnozy różnicowej poszczególnych typów. Gliwice: wyd. Komlogo.
Jauer-Niworowska O. (2008). Rola kształtowania prawidłowego schematu ciała w terapii psychologicznej i logopedycznej dzieci z dyzartrią na tle mózgowego porażenia dziecięcego (MPD). W: J.Porayski-Pomsta (red.). Diagnoza i terapia w logopedii. Warszawa: Elipsa.
Jauer-Niworowska O. (2008). Diagnoza zaburzeń dyzartrycznych z uwzględnieniem ich patomechanizmu na podstawie doświadczeń własnych i danych z literatury przedmiotu. W: J.Porayski-Pomsta (red.). Diagnoza i terapia w logopedii. Warszawa: Elipsa.
Jauer-Niworowska O. (2012). Diagnoza osób z dyzartrią oparta na holistycznym podejściu do pacjenta. Nowe spojrzenie na problematykę. W: Michalik M., Siudak A., Orłowska – Popek Z. (red.). Diagnoza różnicowa zaburzeń komunikacji językowej. Kraków: Wyd. Collegium Columbinum.
Jauer-Niworowska O. (2015) Kompleksowa, interdyscyplinarna diagnoza i terapia osób z dyzartriami Uzasadnienie podejścia holistycznego. W: M. Kurowska, E. Wolańska (red.). Metody i narzędzia diagnostyczne w logopedii. Warszawa: Elipsa.
Jauer-Niworowska O., Emiluta -Rozya D. (2017). Podstawy teoretyczne diagnozy i terapii logopedycznej pacjentów z uszkodzeniami/dysfunkcjami układu pozapiramidowego. PORADNIK JĘZYKOWY”, z. 6.
Krajna E., Żebryk-Stopa A. (2012) Zasady diagnostyki neurologopedycznej [w:] A. Obrębowski (red.) Wprowadzenie do neurologopedii, Termedia, Poznań
Krakowiak K., Panasiuk M. (1992). Umiejętności komunikacyjne dziecka z uszkodzonym słuchem, UMCS.
Kurowska M., Wolańska E. (red.) (2015). Metody i narzędzia diagnostyczne w logopedii, Elipsa.
Smoczyńska M. i współ. (2015). Test Rozwoju Językowego. Warszawa: IBE.
Styczek I. (1982). Badanie i kształtowanie słuchu fonematycznego, WSiP.
ORAZ PUBLIKACJE DOBIERANE INDYWIDUALNIE W ZALEŻNOŚCI OD SPECYFIKI STUDIUM PRZYPADKU |