Projektowanie indywidualnych programów edukacyjno-terapeutycznych dziecka PC-2S-PIE
TREŚCI PROGRAMOWE
- Analiza opinii, orzeczeń, wyników diagnozy pedagogiczno-psychologicznej i innych dokumentów ucznia uwzględniając mocne strony i trudności rozwojowe.
- Konstruowanie planu działań wspierających dla ucznia ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się.
- Ewaluacja efektów pomocy udzielanej uczniowi ze zdiagnozowanymi specyficznymi trudnościami w uczeniu się.
- Analiza orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego.
- Konstruowanie narzędzi do wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania.
- Zasady dostosowania wymagań zawartych w podstawie programowej do potrzeb i możliwości ucznia ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.
- Konstruowanie Indywidualnego Programu Edukacyjno – Terapeutycznego (IPET) na podstawie wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania ucznia. Ocena efektywności udzielanej pomocy uczniowi posiadającemu orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2022Ln: | W cyklu 2021Ln: | W cyklu 2020L: | W cyklu 2021L: | W cyklu 2020Ln: | W cyklu 2022L: |
Efekty kształcenia
Wiedza
Zna teoretyczne założenia i zasady konstruowania indywidualnych programów edukacyjno-terapeutycznych (IPET)
Zna zasady ewaluacji indywidualnych programów edukacyjno-terapeutycznych (IPET)
Umiejętności
Potrafi skonstruować indywidualny program edukacyjno-terapeutyczny
Umie interpretować dane diagnostyczne
Kompetencje społeczne
Ma świadomość odpowiedzialności za należyte konstruowanie i realizowanie indywidualnych programów edukacyjno-terapeutycznych (IPET)
Literatura
|
W cyklu 2021L:
Bogdanowicz, M. Adryjanek, A. (2009). Uczeń z dysleksją w szkole. Poradnik nie tylko dla polonistów. Gdynia: Operon. Głodkowska, J. (1999). Poznanie ucznia szkoły specjalnej. Warszawa: WSiP Spółka Akcyjna. Głodkowska, J. (red.). (2011). Uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w szkole ogólnodostępnej. Wybrane zagadnienia teoretyczne, diagnostyczne i metodyczne. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej. Głodkowska, J. (red.). (2010). Dydaktyka specjalna w przygotowaniu do kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej. Gruszczyk-Kolczyńska, E. (1992). Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki. Warszawa: WSiP. Leśniewska, K. Puchała, E., Zaremba L. (2011). Specjalne potrzeby edukacyjne dzieci i młodzieży. Praca zespołu nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i specjalistów prowadzących zajęcia z uczniem w przedszkolach, szkołach i placówkach.Warszawa: MEN. Marcinkowska, B., Wołowicz, A. (2010). Wielospecjalistyczna Ocena Poziomu Funkcjonowania i Konstruowania Indywidualnych Programów dla osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną. Skrypt. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej. Marcinkowska, B. (2011). Kształcenie uczniów z niepełnosprawnością intelektualną (cz.1, cz.2.). Szkoła Specjalna, 3,4 Marcinkowska, B. (2013). Model kompetencji komunikacyjnych osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną - w poszukiwaniu wzajemności i współpracy. Warszawa: APS. Podniesienie efektywności kształcenie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Materiały szkoleniowe cz. I, II. Ministerstwo Edukacji Narodowej, 2010. Smith, D. D. (2009). Pedagogika specjalna. Podręcznik akademicki. (cz.2.).Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, Wydawnictwo APS. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Literatura uzupełniająca: Brzezińska, A.I. (red.) (2005). Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa (rozdział 7-10). Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Hajnicz, W., Konieczna , A. (red.) (2013). Diagnozowanie kompetencji dzieci w procesie edukacyjnym. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej. Jastrząb, J. Baczała, D. (2011). Pedagogika toruńska. Wybrane zagadnienia z pedagogiki korekcyjno-kompensacyjnej. Wzorzec terapeuty. Toruń: Wydawnictwo Naukowe UMK. Gruszczyk-Kolczyńska, E., Dobosz, K., Zielińska, E. (1996). Jak nauczyć dzieci sztuki konstruowania gier?. Warszawa: WSiP. |
W cyklu 2021Ln:
Bogdanowicz, M. Adryjanek, A. (2009). Uczeń z dysleksją w szkole. Poradnik nie tylko dla polonistów. Gdynia: Operon. Głodkowska, J. (1999). Poznanie ucznia szkoły specjalnej. Warszawa: WSiP Spółka Akcyjna. Głodkowska, J. (red.). (2011). Uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w szkole ogólnodostępnej. Wybrane zagadnienia teoretyczne, diagnostyczne i metodyczne. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej. Głodkowska, J. (red.). (2010). Dydaktyka specjalna w przygotowaniu do kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej. Gruszczyk-Kolczyńska, E. (1992). Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki. Warszawa: WSiP. Leśniewska, K. Puchała, E., Zaremba L. (2011). Specjalne potrzeby edukacyjne dzieci i młodzieży. Praca zespołu nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i specjalistów prowadzących zajęcia z uczniem w przedszkolach, szkołach i placówkach.Warszawa: MEN. Marcinkowska, B., Wołowicz, A. (2010). Wielospecjalistyczna Ocena Poziomu Funkcjonowania i Konstruowania Indywidualnych Programów dla osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną. Skrypt. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej. Marcinkowska, B. (2011). Kształcenie uczniów z niepełnosprawnością intelektualną (cz.1, cz.2.). Szkoła Specjalna, 3,4 Marcinkowska, B. (2013). Model kompetencji komunikacyjnych osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną - w poszukiwaniu wzajemności i współpracy. Warszawa: APS. Podniesienie efektywności kształcenie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Materiały szkoleniowe cz. I, II. Ministerstwo Edukacji Narodowej, 2010. Smith, D. D. (2009). Pedagogika specjalna. Podręcznik akademicki. (cz.2.).Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, Wydawnictwo APS. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Literatura uzupełniająca: Brzezińska, A.I. (red.) (2005). Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa (rozdział 7-10). Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Hajnicz, W., Konieczna , A. (red.) (2013). Diagnozowanie kompetencji dzieci w procesie edukacyjnym. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej. Jastrząb, J. Baczała, D. (2011). Pedagogika toruńska. Wybrane zagadnienia z pedagogiki korekcyjno-kompensacyjnej. Wzorzec terapeuty. Toruń: Wydawnictwo Naukowe UMK. Gruszczyk-Kolczyńska, E., Dobosz, K., Zielińska, E. (1996). Jak nauczyć dzieci sztuki konstruowania gier?. Warszawa: WSiP. |
W cyklu 2022L:
Bogdanowicz, M. Adryjanek, A. (2009). Uczeń z dysleksją w szkole. Poradnik nie tylko dla polonistów. Gdynia: Operon. Głodkowska, J. (1999). Poznanie ucznia szkoły specjalnej. Warszawa: WSiP Spółka Akcyjna. Głodkowska, J. (red.). (2011). Uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w szkole ogólnodostępnej. Wybrane zagadnienia teoretyczne, diagnostyczne i metodyczne. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej. Głodkowska, J. (red.). (2010). Dydaktyka specjalna w przygotowaniu do kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej. Gruszczyk-Kolczyńska, E. (1992). Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki. Warszawa: WSiP. Leśniewska, K. Puchała, E., Zaremba L. (2011). Specjalne potrzeby edukacyjne dzieci i młodzieży. Praca zespołu nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i specjalistów prowadzących zajęcia z uczniem w przedszkolach, szkołach i placówkach.Warszawa: MEN. Marcinkowska, B., Wołowicz, A. (2010). Wielospecjalistyczna Ocena Poziomu Funkcjonowania i Konstruowania Indywidualnych Programów dla osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną. Skrypt. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej. Marcinkowska, B. (2011). Kształcenie uczniów z niepełnosprawnością intelektualną (cz.1, cz.2.). Szkoła Specjalna, 3,4 Marcinkowska, B. (2013). Model kompetencji komunikacyjnych osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną - w poszukiwaniu wzajemności i współpracy. Warszawa: APS. Podniesienie efektywności kształcenie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Materiały szkoleniowe cz. I, II. Ministerstwo Edukacji Narodowej, 2010. Smith, D. D. (2009). Pedagogika specjalna. Podręcznik akademicki. (cz.2.).Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, Wydawnictwo APS. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Literatura uzupełniająca: Brzezińska, A.I. (red.) (2005). Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa (rozdział 7-10). Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Hajnicz, W., Konieczna , A. (red.) (2013). Diagnozowanie kompetencji dzieci w procesie edukacyjnym. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej. Jastrząb, J. Baczała, D. (2011). Pedagogika toruńska. Wybrane zagadnienia z pedagogiki korekcyjno-kompensacyjnej. Wzorzec terapeuty. Toruń: Wydawnictwo Naukowe UMK. Gruszczyk-Kolczyńska, E., Dobosz, K., Zielińska, E. (1996). Jak nauczyć dzieci sztuki konstruowania gier?. Warszawa: WSiP. |
W cyklu 2022Ln:
Bogdanowicz, M. Adryjanek, A. (2009). Uczeń z dysleksją w szkole. Poradnik nie tylko dla polonistów. Gdynia: Operon. Głodkowska, J. (1999). Poznanie ucznia szkoły specjalnej. Warszawa: WSiP Spółka Akcyjna. Głodkowska, J. (red.). (2011). Uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w szkole ogólnodostępnej. Wybrane zagadnienia teoretyczne, diagnostyczne i metodyczne. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej. Głodkowska, J. (red.). (2010). Dydaktyka specjalna w przygotowaniu do kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej. Gruszczyk-Kolczyńska, E. (1992). Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki. Warszawa: WSiP. Leśniewska, K. Puchała, E., Zaremba L. (2011). Specjalne potrzeby edukacyjne dzieci i młodzieży. Praca zespołu nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i specjalistów prowadzących zajęcia z uczniem w przedszkolach, szkołach i placówkach.Warszawa: MEN. Marcinkowska, B., Wołowicz, A. (2010). Wielospecjalistyczna Ocena Poziomu Funkcjonowania i Konstruowania Indywidualnych Programów dla osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną. Skrypt. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej. Marcinkowska, B. (2011). Kształcenie uczniów z niepełnosprawnością intelektualną (cz.1, cz.2.). Szkoła Specjalna, 3,4 Marcinkowska, B. (2013). Model kompetencji komunikacyjnych osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną - w poszukiwaniu wzajemności i współpracy. Warszawa: APS. Podniesienie efektywności kształcenie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Materiały szkoleniowe cz. I, II. Ministerstwo Edukacji Narodowej, 2010. Smith, D. D. (2009). Pedagogika specjalna. Podręcznik akademicki. (cz.2.).Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, Wydawnictwo APS. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Literatura uzupełniająca: Brzezińska, A.I. (red.) (2005). Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa (rozdział 7-10). Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Hajnicz, W., Konieczna , A. (red.) (2013). Diagnozowanie kompetencji dzieci w procesie edukacyjnym. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej. Jastrząb, J. Baczała, D. (2011). Pedagogika toruńska. Wybrane zagadnienia z pedagogiki korekcyjno-kompensacyjnej. Wzorzec terapeuty. Toruń: Wydawnictwo Naukowe UMK. Gruszczyk-Kolczyńska, E., Dobosz, K., Zielińska, E. (1996). Jak nauczyć dzieci sztuki konstruowania gier?. Warszawa: WSiP. |
Uwagi
|
W cyklu 2021L:
Zaliczenie przedmiotu odbywa się w formie ustnej składającej się z dwóch części: W pierwszej studenci prezentują opracowane przez siebie materiały dotyczące zadanych zagadnień związanych charakterystyką ucznia ze SPE oraz planem działań,a także opisem meto wspierających ucznia W drugiej części studenci prezentują opracowane przez siebie na podstawie przesłanych materiałów IPETy |
W cyklu 2021Ln:
Metody kształcenia: podająca, poglądowa, praktycznego działania Godziny kontaktowe np. ćwiczenia - 15 godz. Przygotowanie się do zajęć, lektury - 15 godz. Przygotowanie się do zaliczenia - 10 godz. Przygotowanie referatu, prezentacji IPET - 10 godz. Zaliczenie przedmiotu odbywa się w formie ustnej składającej się z dwóch części: W pierwszej studenci prezentują opracowane przez siebie materiały dotyczące zadanych zagadnień związanych charakterystyką ucznia ze SPE oraz planem działań,a także opisem meto wspierających ucznia W drugiej części studenci prezentują opracowane przez siebie na podstawie przesłanych materiałów IPETy |
W cyklu 2022L:
Metody kształcenia: podająca, poglądowa, praktycznego działania Godziny kontaktowe np. ćwiczenia - 15 godz. Przygotowanie się do zajęć, lektury - 15 godz. Przygotowanie się do zaliczenia - 10 godz. Przygotowanie referatu, prezentacji IPET - 10 godz. Zaliczenie przedmiotu odbywa się w formie ustnej składającej się z dwóch części: W pierwszej studenci prezentują opracowane przez siebie materiały dotyczące zadanych zagadnień związanych charakterystyką ucznia ze SPE oraz planem działań, a także opisem metod wspierających ucznia W drugiej części studenci prezentują opracowane przez siebie na podstawie przesłanych materiałów IPETy |
W cyklu 2022Ln:
Metody kształcenia: podająca, poglądowa, praktycznego działania Godziny kontaktowe np. ćwiczenia - 15 godz. Przygotowanie się do zajęć, lektury - 15 godz. Przygotowanie się do zaliczenia - 10 godz. Przygotowanie referatu, prezentacji IPET - 10 godz. Zaliczenie przedmiotu odbywa się w formie ustnej składającej się z dwóch części: W pierwszej studenci prezentują opracowane przez siebie materiały dotyczące zadanych zagadnień związanych charakterystyką ucznia ze SPE oraz planem działań, a także opisem metod wspierających ucznia W drugiej części studenci prezentują opracowane przez siebie na podstawie przesłanych materiałów IPETy |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: