Diagnostyka psychopedagogiczna PC-2F-DPP

Podstawowe pojęcia z zakresu diagnostyki pedagogicznej, źródła poznania diagnostycznego; znaczenie diagnozy w działaniach o charakterze edukacyjnym i wychowawczym.
Założenia diagnozy jako metody, zasady i reguły diagnozowania pedagogicznego.
Technika wywiadu i rozmowy w diagnostyce psychopedagogicznej.
Kontakt diagnostyczny - cechy i techniki budowania prawidłowego kontaktu, wskaźniki kontaktu pozornego, organizacja pierwszego spotkania.
Opór w kontakcie z diagnostą – jego źródła i objawy, techniki radzenia sobie z oporem,
Błędy diagnosty.
Etyczne aspekty diagnozy;

Zagadnienia do samodzielnego opracowania:
Temat: uwarunkowania procesu diagnostycznego
E. Jarosz, E. Wysocka, Diagnoza psychopedagogiczna, rozdz. 2, s. 29-50
Temat: wywiad i rozmowa

1. Na kim spoczywa odpowiedzialność za przebieg procesu diagnostycznego?
2. Czym różni się kontakt diagnostyczny od kontaktu interpersonalnego?
3. Czym różni się prawidłowy kontakt diagnostyczny od nieprawidłowego?
4. Jaką spełnia rolę prawidłowy kontakt diagnostyczny dla diagnosty a jaką dla osoby badanej?
5. Jakie są podstawowe cechy kontaktu diagnostycznego wg W. Sztander (i na czym polegają)?
6. Jakie są podstawowe wskaźniki pozwalające ocenić jakość kontaktu diagnostycznego?
7. Jakie są momenty krytyczne kontaktu diagnostycznego?
8. Na czym polegają techniki nawiązywania kontaktu (pierwsze wrażenie, zmniejszanie dystansu, t.pierwszych pytań)?
9. Jakie czynniki utrudniają nawiązanie kontaktu?
10. Na czym polegają techniki podtrzymywania kontaktu?
11. Jak można zdefiniować opór w trakcie kontaktu diagnostycznego?
12. Jakie są dwie postaci (formy) przejawiania się oporu?
13. Jakie sygnały wskazują na opór?
14. Jakie techniki pozwalają eliminować zaburzenia kontaktu (opór)?
15. Czym różni się podejście psychoanalityczne od humanistycznego – jeśli chodzi o anonimowość diagnosty?
16. Jakie umiejętności budują kontakt lub eliminują zakłócenia kontaktu?
17. Na czym polegają podstawowe błędy w procesie diagnostycznym?

E. Jarosz, E. Wysocka, Diagnoza psychopedagogiczna, rozdz. 3 (3.1.), s. 54-64
18. Czym rożni się wywiad jawny od ukrytego?
19. Jakie są rodzaje pytań w wywiadzie?
20. Jakie są reguły organizacji całości wywiadu (większych fragmentów- sekwencji pytań)?
21. Jakie są strategie budowania całości wywiadu (dotyczące rozpoczynania, sekwencji tematów, zmiany tematu, zakończenia)?
21. Jaki jest tok działań diagnosty podczas 3 etapów wywiadu: rozmowa wstępna, część zasadnicza, zakończenie (jaka powinna być sekwencja pytań)?
22. Jakie cechy powinien posiadać język stosowany podczas wywiadu/ jakie błędy w prowadzeniu wywiadu dotyczą strony językowej?
23. Jakie reguły w zakresie prowadzenia wywiadu dotyczą "warunków poprawności" (warunki fizyczne, przewidywanie zakłóceń po stronie badanego, zachowania po stronie diagnosty)?
24. Na czym polega zasada standaryzacji?
25. Na czym polega zasada dyrektywności?
26. Jakie są stosowane sposoby rejestracji danych podczas wywiadu; jakie są ich wady i zalety?
27. Jakie zasady obowiązują podczas sporządzania protokołu z wywiadu?
28. Na czym polega "głębokość" wywiadu?
29. Jakie są ograniczenia stosowania wywiadu w diagnozie?

Podstawowe pojęcia z zakresu diagnostyki psychopedagogicznej, znaczenie diagnozy w działaniach o charakterze edukacyjnym i wychowawczym.
Założenia diagnozy jako metody; zasady i reguły diagnozowania pedagogicznego.
Projektowanie działań diagnostycznych - poprawność metodologiczna i organizacyjna.
Technika wywiadu i rozmowy w diagnostyce psychopedagogicznej.
Kontakt diagnostyczny - cechy i techniki budowania prawidłowego kontaktu, wskaźniki kontaktu pozornego, organizacja pierwszego spotkania.
Opór w kontakcie z diagnostą – jego źródła i objawy, techniki radzenia sobie z oporem.
Błędy diagnosty.
Etyczne aspekty diagnozy.

Zagadnienia do samodzielnego opracowania:
Temat: uwarunkowania procesu diagnostycznego
E. Jarosz, E. Wysocka, Diagnoza psychopedagogiczna, rozdz. 2, s. 29-50
1. Na kim spoczywa odpowiedzialność za przebieg procesu diagnostycznego?
2. Czym różni się kontakt diagnostyczny od kontaktu interpersonalnego?
3. Czym różni się prawidłowy kontakt diagnostyczny od nieprawidłowego?
4. Jaką spełnia rolę prawidłowy kontakt diagnostyczny dla diagnosty a jaką dla osoby badanej?
5. Jakie są podstawowe cechy kontaktu diagnostycznego wg W. Sztander (i na czym polegają)?
6. Jakie są podstawowe wskaźniki pozwalające ocenić jakość kontaktu diagnostycznego?
7. Jakie są momenty krytyczne kontaktu diagnostycznego?
8. Na czym polegają techniki nawiązywania kontaktu (pierwsze wrażenie, zmniejszanie dystansu, t.pierwszych pytań)?
9. Jakie czynniki utrudniają nawiązanie kontaktu?
10. Na czym polegają techniki podtrzymywania kontaktu?
11. Jak można zdefiniować opór w trakcie kontaktu diagnostycznego?
12. Jakie są dwie postaci (formy) przejawiania się oporu?
13. Jakie sygnały wskazują na opór?
14. Jakie techniki pozwalają eliminować zaburzenia kontaktu (opór)?
15. Czym różni się podejście psychoanalityczne od humanistycznego – jeśli chodzi o anonimowość diagnosty?
16. Jakie umiejętności budują kontakt lub eliminują zakłócenia kontaktu?
17. Na czym polegają podstawowe błędy w procesie diagnostycznym?

Temat: wywiad i rozmowa
E. Jarosz, E. Wysocka, Diagnoza psychopedagogiczna, rozdz. 3 (3.1.), s. 54-64
18. Czym rożni się wywiad jawny od ukrytego?
19. Jakie są rodzaje pytań w wywiadzie?
20. Jakie są reguły organizacji całości wywiadu (większych fragmentów- sekwencji pytań)?
21. Jakie są strategie budowania całości wywiadu (dotyczące rozpoczynania, sekwencji tematów, zmiany tematu, zakończenia)?
21. Jaki jest tok działań diagnosty podczas 3 etapów wywiadu: rozmowa wstępna, część zasadnicza, zakończenie (jaka powinna być sekwencja pytań)?
22. Jakie cechy powinien posiadać język stosowany podczas wywiadu/ jakie błędy w prowadzeniu wywiadu dotyczą strony językowej?
23. Jakie reguły w zakresie prowadzenia wywiadu dotyczą "warunków poprawności" (warunki fizyczne, przewidywanie zakłóceń po stronie badanego, zachowania po stronie diagnosty)?
24. Na czym polega zasada standaryzacji?
25. Na czym polega zasada dyrektywności?
26. Jakie są stosowane sposoby rejestracji danych podczas wywiadu; jakie są ich wady i zalety?
27. Jakie zasady obowiązują podczas sporządzania protokołu z wywiadu?
28. Na czym polega "głębokość" wywiadu?
29. Jakie są ograniczenia stosowania wywiadu w diagnozie?

Podstawowe pojęcia z zakresu diagnostyki pedagogicznej, źródła poznania diagnostycznego; znaczenie diagnozy w działaniach o charakterze edukacyjnym i wychowawczym.
Założenia diagnozy jako metody, zasady i reguły diagnozowania pedagogicznego.
Technika wywiadu i rozmowy w diagnostyce psychopedagogicznej.
Kontakt diagnostyczny - cechy i techniki budowania prawidłowego kontaktu, wskaźniki kontaktu pozornego, organizacja pierwszego spotkania.
Opór w kontakcie z diagnostą – jego źródła i objawy, techniki radzenia sobie z oporem,
Błędy diagnosty.
Etyczne aspekty diagnozy;

Zagadnienia do samodzielnego opracowania:
Temat: uwarunkowania procesu diagnostycznego
E. Jarosz, E. Wysocka, Diagnoza psychopedagogiczna, rozdz. 2, s. 29-50

1. Na kim spoczywa odpowiedzialność za przebieg procesu diagnostycznego?
2. Czym różni się kontakt diagnostyczny od kontaktu interpersonalnego?
3. Czym różni się prawidłowy kontakt diagnostyczny od nieprawidłowego?
4. Jaką spełnia rolę prawidłowy kontakt diagnostyczny dla diagnosty a jaką dla osoby badanej?
5. Jakie są podstawowe cechy kontaktu diagnostycznego wg W. Sztander (i na czym polegają)?
6. Jakie są podstawowe wskaźniki pozwalające ocenić jakość kontaktu diagnostycznego?
7. Jakie są momenty krytyczne kontaktu diagnostycznego?
8. Na czym polegają techniki nawiązywania kontaktu (pierwsze wrażenie, zmniejszanie dystansu, t.pierwszych pytań)?
9. Jakie czynniki utrudniają nawiązanie kontaktu?
10. Na czym polegają techniki podtrzymywania kontaktu?
11. Jak można zdefiniować opór w trakcie kontaktu diagnostycznego?
12. Jakie są dwie postaci (formy) przejawiania się oporu?
13. Jakie sygnały wskazują na opór?
14. Jakie techniki pozwalają eliminować zaburzenia kontaktu (opór)?
15. Czym różni się podejście psychoanalityczne od humanistycznego – jeśli chodzi o anonimowość diagnosty?
16. Jakie umiejętności budują kontakt lub eliminują zakłócenia kontaktu?
17. Na czym polegają podstawowe błędy w procesie diagnostycznym?

Zagadnienia do samodzielnego opracowania (c.d.):
Temat: wywiad i rozmowa
E. Jarosz, E. Wysocka, Diagnoza psychopedagogiczna, rozdz. 3 (3.1.), s. 54-64
18. Czym rożni się wywiad jawny od ukrytego?
19. Jakie są rodzaje pytań w wywiadzie?
20. Jakie są reguły organizacji całości wywiadu (większych fragmentów- sekwencji pytań)?
21. Jakie są strategie budowania całości wywiadu (dotyczące rozpoczynania, sekwencji tematów, zmiany tematu, zakończenia)?
21. Jaki jest tok działań diagnosty podczas 3 etapów wywiadu: rozmowa wstępna, część zasadnicza, zakończenie (jaka powinna być sekwencja pytań)?
22. Jakie cechy powinien posiadać język stosowany podczas wywiadu/ jakie błędy w prowadzeniu wywiadu dotyczą strony językowej?
23. Jakie reguły w zakresie prowadzenia wywiadu dotyczą "warunków poprawności" (warunki fizyczne, przewidywanie zakłóceń po stronie badanego, zachowania po stronie diagnosty)?
24. Na czym polega zasada standaryzacji?
25. Na czym polega zasada dyrektywności?
26. Jakie są stosowane sposoby rejestracji danych podczas wywiadu; jakie są ich wady i zalety?
27. Jakie zasady obowiązują podczas sporządzania protokołu z wywiadu?
28. Na czym polega "głębokość" wywiadu?
29. Jakie są ograniczenia stosowania wywiadu w diagnozie?

TREŚCI PROGRAMOWE
- Podstawowe pojęcia i ustalenia terminologiczne; etapy postępowania diagnostycznego warunki i cechy pełnej diagnozy
- Ilościowe i jakościowe kategorie badań w procesie diagnozowania
- Diagnoza decyzyjna i interwencyjna
- Dyspozycje diagnosty i kontakt diagnostyczny; źródła błędów w procesie diagnozowania
- Diagnoza w ramach podstawowych form funkcjonowania dziecka w szkole
- Wstępne zasady procesu diagnozowania dotyczącego sytuacji rodzinnej dziecka
- Metody i techniki stosowane w procesie diagnozowania pedagogicznego
- Dobór metod i technik do obszaru i celu diagnozy.

Podstawowe pojęcia z zakresu diagnostyki pedagogicznej, źródła poznania diagnostycznego; znaczenie diagnozy w działaniach o charakterze edukacyjnym i wychowawczym.
Założenia diagnozy jako metody, zasady i reguły diagnozowania pedagogicznego.
Technika wywiadu i rozmowy w diagnostyce psychopedagogicznej.
Kontakt diagnostyczny - cechy i techniki budowania prawidłowego kontaktu, wskaźniki kontaktu pozornego, organizacja pierwszego spotkania.
Opór w kontakcie z diagnostą – jego źródła i objawy, techniki radzenia sobie z oporem,
Błędy diagnosty.
Etyczne aspekty diagnozy

Podstawowe pojęcia z zakresu diagnostyki pedagogicznej, źródła poznania diagnostycznego; znaczenie diagnozy w działaniach o charakterze edukacyjnym i wychowawczym.
Założenia diagnozy jako metody, zasady i reguły diagnozowania pedagogicznego.
Technika wywiadu i rozmowy w diagnostyce psychopedagogicznej.
Kontakt diagnostyczny - cechy i techniki budowania prawidłowego kontaktu, wskaźniki kontaktu pozornego, organizacja pierwszego spotkania.
Opór w kontakcie z diagnostą – jego źródła i objawy, techniki radzenia sobie z oporem,
Błędy diagnosty.
Etyczne aspekty diagnozy

E. Jarosz E, E. Wysocka, Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe problemy i rozwiązania, Żak, 2006
Wysocka E., (2017), Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe pojęcia, przedmiot, problemy i modele diagnozy, [w:] Skibska J. (red.), Diagnoza interdyscyplinarna. Wybrane problemy, Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”, s. 39–67
Wysocka E., (2013), Diagnostyka pedagogiczna. Nowe obszary i rozwiązania, Kraków: „Impuls”
Stemplewska-Żakowicz K., (2009), Diagnoza psychologiczna. Diagnozowanie jako kompetencja profesjonalna, Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne
Krakowiak K (red.) (2017): Diagnoza specjalnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych dzieci i młodzieży. Warszawa: ORE
M. Deptuła (red.), Diagnostyka i profilaktyka w teorii i praktyce pedagogicznej, Bydgoszcz 2006
A.Janowski, Poznawanie uczniów. Warszawa 2002, Fraszka Edukacyjna
Literatura nieobowiązkowa:
Karwowska-Struczyk M., Hajnicz W. (1986). Obserwacja w poznawaniu dziecka. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne
Rembowski J. (1986). Metoda projekcyjna w psychologii dzieci i młodzieży. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, s. 14-31, 58-90.
Jarosz E. (2007). Wybrane obszary diagnozowania pedagogicznego. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, s.68-77
Deptuła M. (red.).(2004). Diagnostyka pedagogiczna i profilaktyka w szkole i środowisku lokalnym. Bydgoszcz: Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej.
Deptuła M. (red.).(2006). Diagnostyka i profilaktyka w teorii i praktyce pedagogicznej. Bydgoszcz: Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej.
Deptuła M. (red.).(2005). Diagnostyka, profilaktyka, socjoterapia w teorii i praktyce pedagogiczne. Bydgoszcz: Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej.
W. Hajnicz, A. Konieczna (red.), Diagnozowanie kompetencji dziecka w procesie edukacyjnym, Warszawa 2013
W. Hajnicz, A. Konieczna (red.), Indywidualne wsparcie edukacyjne, Warszawa 2015
A. Konieczna, Członkowie klasy wobec sytuacji „odrzucania kolegi”. W poszukiwaniu podmiotowego kontekstu wspierającego deliberację w warunkach kultury konfliktu w klasie, Warszawa 2015;
W. Hajnicz, A. Konieczna, Proces włączenia się dziecka do grupy o sformalizowanych regułach funkcjonowania, Warszawa 2018
A. Konieczna, Szkoła wobec rodziców dziecka źle funkcjonującego w roli ucznia, Wydawnictwo APS, Warszawa 2010

E. Jarosz E., E. Wysocka , "Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe problemy i rozwiązania, Żak, 2006
M. Deptuła (red.), Diagnostyka i profilaktyka w teorii i praktyce pedagogicznej, Bydgoszcz 2006
A.Janowski, Poznawanie uczniów. Warszawa 2002, Fraszka Edukacyjna
Wysocka E., (2017), Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe pojęcia, przedmiot, problemy i modele diagnozy, [w:] Skibska J. (red.), Diagnoza interdyscyplinarna. Wybrane problemy, Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”, s. 39–67
Wysocka E., (2013), Diagnostyka pedagogiczna. Nowe obszary i rozwiązania, Kraków: „Impuls”
Stemplewska-Żakowicz K., (2009), Diagnoza psychologiczna. Diagnozowanie jako kompetencja profesjonalna, Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne
Krakowiak K (red.) (2017): Diagnoza specjalnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych dzieci i młodzieży. Warszawa: ORE
M. Deptuła (red.), Diagnostyka i profilaktyka w teorii i praktyce pedagogicznej, Bydgoszcz 2006
A.Janowski, Poznawanie uczniów. Warszawa 2002, Fraszka Edukacyjna
Karwowska-Struczyk M., Hajnicz W. (1986). Obserwacja w poznawaniu dziecka. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne
Rembowski J. (1986). Metoda projekcyjna w psychologii dzieci i młodzieży. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, s. 14-31, 58-90.
Jarosz E. (2007). Wybrane obszary diagnozowania pedagogicznego. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, s.68-77
Deptuła M. (red.).(2004). Diagnostyka pedagogiczna i profilaktyka w szkole i środowisku lokalnym. Bydgoszcz: Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej.
Deptuła M. (red.).(2006). Diagnostyka i profilaktyka w teorii i praktyce pedagogicznej. Bydgoszcz: Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej.
Deptuła M. (red.).(2005). Diagnostyka, profilaktyka, socjoterapia w teorii i praktyce pedagogiczne. Bydgoszcz: Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej.
W. Hajnicz, A. Konieczna (red.), Diagnozowanie kompetencji dziecka w procesie edukacyjnym, Warszawa 2013
W. Hajnicz, A. Konieczna (red.), Indywidualne wsparcie edukacyjne, Warszawa 2015
A. Konieczna, Członkowie klasy wobec sytuacji „odrzucania kolegi”. W poszukiwaniu podmiotowego kontekstu wspierającego deliberację w warunkach kultury konfliktu w klasie, Warszawa 2015;
W. Hajnicz, A. Konieczna, Proces włączenia się dziecka do grupy o sformalizowanych regułach funkcjonowania, Warszawa 2018
A. Konieczna, Szkoła wobec rodziców dziecka źle funkcjonującego w roli ucznia, Wydawnictwo APS, Warszawa 2010

E. Jarosz E, E. Wysocka, Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe problemy i rozwiązania, Żak, 2006
Wysocka E., (2017), Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe pojęcia, przedmiot, problemy i modele diagnozy, [w:] Skibska J. (red.), Diagnoza interdyscyplinarna. Wybrane problemy, Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”, s. 39–67
Wysocka E., (2013), Diagnostyka pedagogiczna. Nowe obszary i rozwiązania, Kraków: „Impuls”
Stemplewska-Żakowicz K., (2009), Diagnoza psychologiczna. Diagnozowanie jako kompetencja profesjonalna, Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne
Krakowiak K (red.) (2017): Diagnoza specjalnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych dzieci i młodzieży. Warszawa: ORE
M. Deptuła (red.), Diagnostyka i profilaktyka w teorii i praktyce pedagogicznej, Bydgoszcz 2006
A.Janowski, Poznawanie uczniów. Warszawa 2002, Fraszka Edukacyjna
Literatura nieobowiązkowa:
Karwowska-Struczyk M., Hajnicz W. (1986). Obserwacja w poznawaniu dziecka. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne
Rembowski J. (1986). Metoda projekcyjna w psychologii dzieci i młodzieży. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, s. 14-31, 58-90.
Jarosz E. (2007). Wybrane obszary diagnozowania pedagogicznego. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, s.68-77
Deptuła M. (red.).(2004). Diagnostyka pedagogiczna i profilaktyka w szkole i środowisku lokalnym. Bydgoszcz: Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej.
Deptuła M. (red.).(2006). Diagnostyka i profilaktyka w teorii i praktyce pedagogicznej. Bydgoszcz: Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej.
Deptuła M. (red.).(2005). Diagnostyka, profilaktyka, socjoterapia w teorii i praktyce pedagogiczne. Bydgoszcz: Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej.
W. Hajnicz, A. Konieczna (red.), Diagnozowanie kompetencji dziecka w procesie edukacyjnym, Warszawa 2013
W. Hajnicz, A. Konieczna (red.), Indywidualne wsparcie edukacyjne, Warszawa 2015
A. Konieczna, Członkowie klasy wobec sytuacji „odrzucania kolegi”. W poszukiwaniu podmiotowego kontekstu wspierającego deliberację w warunkach kultury konfliktu w klasie, Warszawa 2015;
W. Hajnicz, A. Konieczna, Proces włączenia się dziecka do grupy o sformalizowanych regułach funkcjonowania, Warszawa 2018
A. Konieczna, Szkoła wobec rodziców dziecka źle funkcjonującego w roli ucznia, Wydawnictwo APS, Warszawa 2010

E. Jarosz E., E. Wysocka , "Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe problemy i rozwiązania, Żak, 2006
M. Deptuła (red.), Diagnostyka i profilaktyka w teorii i praktyce pedagogicznej, Bydgoszcz 2006
A.Janowski, Poznawanie uczniów. Warszawa 2002, Fraszka Edukacyjna
Wysocka E., (2017), Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe pojęcia, przedmiot, problemy i modele diagnozy, [w:] Skibska J. (red.), Diagnoza interdyscyplinarna. Wybrane problemy, Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”, s. 39–67
Wysocka E., (2013), Diagnostyka pedagogiczna. Nowe obszary i rozwiązania, Kraków: „Impuls”
Stemplewska-Żakowicz K., (2009), Diagnoza psychologiczna. Diagnozowanie jako kompetencja profesjonalna, Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne
Krakowiak K (red.) (2017): Diagnoza specjalnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych dzieci i młodzieży. Warszawa: ORE
M. Deptuła (red.), Diagnostyka i profilaktyka w teorii i praktyce pedagogicznej, Bydgoszcz 2006
A.Janowski, Poznawanie uczniów. Warszawa 2002, Fraszka Edukacyjna
Karwowska-Struczyk M., Hajnicz W. (1986). Obserwacja w poznawaniu dziecka. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne
Rembowski J. (1986). Metoda projekcyjna w psychologii dzieci i młodzieży. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, s. 14-31, 58-90.
Jarosz E. (2007). Wybrane obszary diagnozowania pedagogicznego. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, s.68-77
Deptuła M. (red.).(2004). Diagnostyka pedagogiczna i profilaktyka w szkole i środowisku lokalnym. Bydgoszcz: Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej.
Deptuła M. (red.).(2006). Diagnostyka i profilaktyka w teorii i praktyce pedagogicznej. Bydgoszcz: Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej.
Deptuła M. (red.).(2005). Diagnostyka, profilaktyka, socjoterapia w teorii i praktyce pedagogiczne. Bydgoszcz: Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej.
W. Hajnicz, A. Konieczna (red.), Diagnozowanie kompetencji dziecka w procesie edukacyjnym, Warszawa 2013
W. Hajnicz, A. Konieczna (red.), Indywidualne wsparcie edukacyjne, Warszawa 2015
A. Konieczna, Członkowie klasy wobec sytuacji „odrzucania kolegi”. W poszukiwaniu podmiotowego kontekstu wspierającego deliberację w warunkach kultury konfliktu w klasie, Warszawa 2015;
W. Hajnicz, A. Konieczna, Proces włączenia się dziecka do grupy o sformalizowanych regułach funkcjonowania, Warszawa 2018
A. Konieczna, Szkoła wobec rodziców dziecka źle funkcjonującego w roli ucznia, Wydawnictwo APS, Warszawa 2010

E. Jarosz E, E. Wysocka, Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe problemy i rozwiązania, Żak, 2006
Wysocka E., (2017), Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe pojęcia, przedmiot, problemy i modele diagnozy, [w:] Skibska J. (red.), Diagnoza interdyscyplinarna. Wybrane problemy, Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”, s. 39–67
Wysocka E., (2013), Diagnostyka pedagogiczna. Nowe obszary i rozwiązania, Kraków: „Impuls”
Stemplewska-Żakowicz K., (2009), Diagnoza psychologiczna. Diagnozowanie jako kompetencja profesjonalna, Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne
Krakowiak K (red.) (2017): Diagnoza specjalnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych dzieci i młodzieży. Warszawa: ORE
M. Deptuła (red.), Diagnostyka i profilaktyka w teorii i praktyce pedagogicznej, Bydgoszcz 2006
A.Janowski, Poznawanie uczniów. Warszawa 2002, Fraszka Edukacyjna
Literatura nieobowiązkowa:
Karwowska-Struczyk M., Hajnicz W. (1986). Obserwacja w poznawaniu dziecka. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne
Rembowski J. (1986). Metoda projekcyjna w psychologii dzieci i młodzieży. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, s. 14-31, 58-90.
Jarosz E. (2007). Wybrane obszary diagnozowania pedagogicznego. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, s.68-77
Deptuła M. (red.).(2004). Diagnostyka pedagogiczna i profilaktyka w szkole i środowisku lokalnym. Bydgoszcz: Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej.
Deptuła M. (red.).(2006). Diagnostyka i profilaktyka w teorii i praktyce pedagogicznej. Bydgoszcz: Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej.
Deptuła M. (red.).(2005). Diagnostyka, profilaktyka, socjoterapia w teorii i praktyce pedagogiczne. Bydgoszcz: Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej.
W. Hajnicz, A. Konieczna (red.), Diagnozowanie kompetencji dziecka w procesie edukacyjnym, Warszawa 2013
W. Hajnicz, A. Konieczna (red.), Indywidualne wsparcie edukacyjne, Warszawa 2015
A. Konieczna, Członkowie klasy wobec sytuacji „odrzucania kolegi”. W poszukiwaniu podmiotowego kontekstu wspierającego deliberację w warunkach kultury konfliktu w klasie, Warszawa 2015;
W. Hajnicz, A. Konieczna, Proces włączenia się dziecka do grupy o sformalizowanych regułach funkcjonowania, Warszawa 2018
A. Konieczna, Szkoła wobec rodziców dziecka źle funkcjonującego w roli ucznia, Wydawnictwo APS, Warszawa 2010

E. Jarosz E, E. Wysocka, Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe problemy i rozwiązania, Żak, 2006
Wysocka E., (2017), Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe pojęcia, przedmiot, problemy i modele diagnozy, [w:] Skibska J. (red.), Diagnoza interdyscyplinarna. Wybrane problemy, Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”, s. 39–67
Wysocka E., (2013), Diagnostyka pedagogiczna. Nowe obszary i rozwiązania, Kraków: „Impuls”
Stemplewska-Żakowicz K., (2009), Diagnoza psychologiczna. Diagnozowanie jako kompetencja profesjonalna, Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne
Krakowiak K (red.) (2017): Diagnoza specjalnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych dzieci i młodzieży. Warszawa: ORE
M. Deptuła (red.), Diagnostyka i profilaktyka w teorii i praktyce pedagogicznej, Bydgoszcz 2006
A.Janowski, Poznawanie uczniów. Warszawa 2002, Fraszka Edukacyjna
Literatura nieobowiązkowa:
Karwowska-Struczyk M., Hajnicz W. (1986). Obserwacja w poznawaniu dziecka. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne
Rembowski J. (1986). Metoda projekcyjna w psychologii dzieci i młodzieży. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, s. 14-31, 58-90.
Jarosz E. (2007). Wybrane obszary diagnozowania pedagogicznego. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, s.68-77
Deptuła M. (red.).(2004). Diagnostyka pedagogiczna i profilaktyka w szkole i środowisku lokalnym. Bydgoszcz: Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej.
Deptuła M. (red.).(2006). Diagnostyka i profilaktyka w teorii i praktyce pedagogicznej. Bydgoszcz: Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej.
Deptuła M. (red.).(2005). Diagnostyka, profilaktyka, socjoterapia w teorii i praktyce pedagogiczne. Bydgoszcz: Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej.
W. Hajnicz, A. Konieczna (red.), Diagnozowanie kompetencji dziecka w procesie edukacyjnym, Warszawa 2013
W. Hajnicz, A. Konieczna (red.), Indywidualne wsparcie edukacyjne, Warszawa 2015
A. Konieczna, Członkowie klasy wobec sytuacji „odrzucania kolegi”. W poszukiwaniu podmiotowego kontekstu wspierającego deliberację w warunkach kultury konfliktu w klasie, Warszawa 2015;
W. Hajnicz, A. Konieczna, Proces włączenia się dziecka do grupy o sformalizowanych regułach funkcjonowania, Warszawa 2018
A. Konieczna, Szkoła wobec rodziców dziecka źle funkcjonującego w roli ucznia, Wydawnictwo APS, Warszawa 2010

Metody: Wykład, wspomagany prezentacją treści w formie multimedialnej, dyskusja, analiza przykładów zaczerpniętych z publikacji, prac studentów oraz filmów

Nakład pracy studenta:
godziny kontaktowe: 15 godzin (wykłady);
godziny potrzebne do przygotowania się do zajęć: 10 godzin
godziny potrzebne do przygotowania się do egzaminu: 10 godzin

Liczba punktów ECTS: 2

Metody: Wykład, wspomagany prezentacją treści w formie multimedialnej, dyskusja, analiza przykładów zaczerpniętych z publikacji, prac studentów oraz filmów

Nakład pracy studenta:
godziny kontaktowe: 10 godzin (wykłady);
godziny potrzebne do przygotowania się do zajęć: 10 godzin
godziny potrzebne do przygotowania się do egzaminu: 10 godzin

Liczba punktów ECTS: 2

Metody: Wykład, wspomagany prezentacją treści w formie multimedialnej, dyskusja, analiza przykładów zaczerpniętych z publikacji, prac studentów oraz filmów

Nakład pracy studenta:
godziny kontaktowe: 15 godzin (wykłady);
godziny potrzebne do przygotowania się do zajęć: 10 godzin
godziny potrzebne do przygotowania się do egzaminu: 10 godzin

Liczba punktów ECTS: 2

Metody: Wykład, wspomagany prezentacją treści w formie multimedialnej, dyskusja, analiza przykładów zaczerpniętych z publikacji, prac studentów oraz filmów

Nakład pracy studenta:
godziny kontaktowe: 10 godzin (wykłady);
godziny potrzebne do przygotowania się do zajęć: 10 godzin
godziny potrzebne do przygotowania się do egzaminu: 10 godzin

Liczba punktów ECTS: 2

Metody: Wykład, wspomagany prezentacją treści w formie multimedialnej, dyskusja, analiza przykładów zaczerpniętych z publikacji, prac studentów oraz filmów

Nakład pracy studenta:
godziny kontaktowe: 15 godzin (wykłady);
godziny potrzebne do przygotowania się do zajęć: 10 godzin
godziny potrzebne do przygotowania się do egzaminu: 10 godzin

Metody: Wykład, wspomagany prezentacją treści w formie multimedialnej, dyskusja, analiza przykładów zaczerpniętych z publikacji, prac studentów oraz filmów

Nakład pracy studenta:
godziny kontaktowe: 10 godzin (wykłady);
godziny potrzebne do przygotowania się do zajęć: 10 godzin
godziny potrzebne do przygotowania się do egzaminu: 10 godzin