|
W cyklu 2021Ln:
ITERATURA OBOWIĄZKOWA:
1. Dukiewicz L., 1995, Fonetyka [w:] H. Wróbel (red.), Gramatyka współczesnego języka polskiego. Fonetyka i fonologia, Wyd. IJP PAN, Kraków, s. 7-103.
2. Klebanowska B., 2007, Interpretacja fonologiczna zjawisk fonetycznych w języku polskim - z ćwiczeniami, Wydawnictwo UW, Warszawa.
3. Lorens G., Karwowska A., Więcek-Poborczyk I., 2017, GORA – Gesty Obrazujące Ruchy Artykulatorów, Wyd. Harmonia Uniwersalis, Gdańsk.
4. Sawicka I., 1995, Fonologia [w:] H. Wróbel (red.), Gramatyka współczesnego języka polskiego. Fonetyka i fonologia, Wyd. IJP PAN, Kraków, s.105-195.
5. Wierzchowska B., 1971, Wymowa polska, wydanie II, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa.
6. Więcek-Poborczyk I., 2014, Normy wymawianiowe polszczyzny a wariantywność wymowy, Wydawnictwo APS, Warszawa.
7. Więcek-Poborczyk I., 2016, Wariantywność współczesnej wymowy polskiej (wybrane konteksty fonetyczne), [w:] Boksa E., Rosińska-Mamej A., Senderska J. (red.), Język - człowiek - świat. Różne aspekty komunikacji międzyludzkiej, KTN, Kielce, s. 215-223.
8. Wiśniewski M., 2001, Zarys fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego, Wyd. UMK, Toruń.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. Karaś M., Madejowa M., 1977, Słownik wymowy polskiej, Warszawa, PWN.
2. Lubaś W., Urbańczyk S., 1994, Podręczny słownik poprawnej wymowy polskiej, Wydawnictwo Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego i Fundacja dla Wspierania Śląskiej Humanistyki, Kraków–Katowice.
3. Madelska L., 2005, Słownik wariantywności fonetycznej współczesnej polszczyzny, Kraków. |
W cyklu 2022L:
LITERATURA OBOWIĄZKOWA:
1. Dukiewicz L., 1995, Fonetyka [w:] H. Wróbel (red.), Gramatyka współczesnego języka polskiego. Fonetyka i fonologia, Wyd. IJP PAN, Kraków, s. 7-103.
2. Klebanowska B., 2007, Interpretacja fonologiczna zjawisk fonetycznych w języku polskim - z ćwiczeniami, Wydawnictwo UW, Warszawa.
3. Lorens G., Karwowska A., Więcek-Poborczyk I., 2017, GORA – Gesty Obrazujące Ruchy Artykulatorów, Wyd. Harmonia Uniwersalis, Gdańsk.
4. Sawicka I., 1995, Fonologia [w:] H. Wróbel (red.), Gramatyka współczesnego języka polskiego. Fonetyka i fonologia, Wyd. IJP PAN, Kraków, s.105-195.
5. Wierzchowska B., 1971, Wymowa polska, wydanie II, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa.
6. Więcek-Poborczyk I., 2014, Normy wymawianiowe polszczyzny a wariantywność wymowy, Wydawnictwo APS, Warszawa.
7. Więcek-Poborczyk I., 2016, Wariantywność współczesnej wymowy polskiej (wybrane konteksty fonetyczne), [w:] Boksa E., Rosińska-Mamej A., Senderska J. (red.), Język - człowiek - świat. Różne aspekty komunikacji międzyludzkiej, KTN, Kielce, s. 215-223.
8. Wiśniewski M., 2001, Zarys fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego, Wyd. UMK, Toruń.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. Karaś M., Madejowa M., 1977, Słownik wymowy polskiej, Warszawa, PWN.
2. Lubaś W., Urbańczyk S., 1994, Podręczny słownik poprawnej wymowy polskiej, Wydawnictwo Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego i Fundacja dla Wspierania Śląskiej Humanistyki, Kraków–Katowice.
3. Madelska L., 2005, Słownik wariantywności fonetycznej współczesnej polszczyzny, Kraków. |
W cyklu 2022Ln:
LITERATURA OBOWIĄZKOWA:
1. Dukiewicz L., 1995, Fonetyka [w:] H. Wróbel (red.), Gramatyka współczesnego języka polskiego. Fonetyka i fonologia, Wyd. IJP PAN, Kraków, s. 7-103.
2. Klebanowska B., 2007, Interpretacja fonologiczna zjawisk fonetycznych w języku polskim - z ćwiczeniami, Wydawnictwo UW, Warszawa.
3. Lorens G., Karwowska A., Więcek-Poborczyk I., 2017, GORA – Gesty Obrazujące Ruchy Artykulatorów, Wyd. Harmonia Uniwersalis, Gdańsk.
4. Sawicka I., 1995, Fonologia [w:] H. Wróbel (red.), Gramatyka współczesnego języka polskiego. Fonetyka i fonologia, Wyd. IJP PAN, Kraków, s.105-195.
5. Wierzchowska B., 1971, Wymowa polska, wydanie II, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa.
6. Więcek-Poborczyk I., 2014, Normy wymawianiowe polszczyzny a wariantywność wymowy, Wydawnictwo APS, Warszawa.
7. Więcek-Poborczyk I., 2016, Wariantywność współczesnej wymowy polskiej (wybrane konteksty fonetyczne), [w:] Boksa E., Rosińska-Mamej A., Senderska J. (red.), Język - człowiek - świat. Różne aspekty komunikacji międzyludzkiej, KTN, Kielce, s. 215-223.
8. Wiśniewski M., 2001, Zarys fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego, Wyd. UMK, Toruń.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
1. Karaś M., Madejowa M., 1977, Słownik wymowy polskiej, Warszawa, PWN.
2. Lubaś W., Urbańczyk S., 1994, Podręczny słownik poprawnej wymowy polskiej, Wydawnictwo Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego i Fundacja dla Wspierania Śląskiej Humanistyki, Kraków–Katowice.
3. Madelska L., 2005, Słownik wariantywności fonetycznej współczesnej polszczyzny, Kraków. |
W cyklu 2023L:
LITERATURA OBOWIĄZKOWA:
1. Dukiewicz L., 1995, Fonetyka [w:] H. Wróbel (red.), Gramatyka współczesnego języka polskiego. Fonetyka i fonologia, Wyd. IJP PAN, Kraków, s. 7-103.
2. Klebanowska B., 2007, Interpretacja fonologiczna zjawisk fonetycznych w języku polskim - z ćwiczeniami, Wydawnictwo UW, Warszawa.
3. Lorens G., Karwowska A., Więcek-Poborczyk I., 2017, GORA – Gesty Obrazujące Ruchy Artykulatorów, Wyd. Harmonia Uniwersalis, Gdańsk.
4. Sawicka I., 1995, Fonologia [w:] H. Wróbel (red.), Gramatyka współczesnego języka polskiego. Fonetyka i fonologia, Wyd. IJP PAN, Kraków, s.105-195.
5. Wierzchowska B., 1971, Wymowa polska, wydanie II, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa.
6. Więcek-Poborczyk I., 2014, Normy wymawianiowe polszczyzny a wariantywność wymowy, Wydawnictwo APS, Warszawa.
7. Więcek-Poborczyk I., 2016, Wariantywność współczesnej wymowy polskiej (wybrane konteksty fonetyczne), [w:] Boksa E., Rosińska-Mamej A., Senderska J. (red.), Język - człowiek - świat. Różne aspekty komunikacji międzyludzkiej, KTN, Kielce, s. 215-223.
8. Wiśniewski M., 2001, Zarys fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego, Wyd. UMK, Toruń.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
Anderson S.R., 2002, Wprowadzenie do fonologii, tłum. E. Gussmann, Ossolineum, Wrocław
Awramiuk E., 2004, Stereotyp spółgłoski i samogłoski w języku polskim, „Język Polski” LXXXIV, z. 3, s. 197-205.
Bańko M., 2008, O normie i błędzie, „Poradnik Językowy”, z. 5, s. 3-17.
Bednarek J.D., 2002, Ćwiczenia wyrazistości wymowy, TWP Dolnośląska Szkoła Wyższa Edukacji, Wrocław.
Benni T., 1964, Fonetyka opisowa języka polskiego z obrazami głosek polskich podług M. Abińskiego, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław.
Breza E., 1991, Konsekwencje nietypowego połączenia samogłoska + samogłoska w języku polskim, „Język Polski” LXXI, z. 3-5, s. 243-245.
Bugajski M. (red.), 1995, Norma językowa w polszczyźnie, WSP, Zielona Góra.
Doroszewski W., Wieczorkiewicz B., 1947, Zasady poprawnej wymowy polskiej ze słowniczkiem, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa.
Dunaj B., 2003, Zagadnienia poprawności językowej, 1. Wymowa samogłosek nosowych, „Język Polski” LXXXIII, z. 2, s. 125-126.
Dunaj B., 2004, Zagadnienia poprawności językowej, 2. Wymowa połączeń ai, ei, ii, oi, ói, ui, yi, „Język Polski” LXXXIV, z. 3, s. 206-209.
Dunaj B., 2006, Zasady poprawnej wymowy polskiej, „Język Polski” LXXXVI, z. 3, s. 161-172.
Gruszczyński W., Bralczyk J. (red.), 2002, Słownik gramatyki języka polskiego, WSiP, Warszawa.
Hertmanowicz-Brzoza M., 2000, Słownik wymowy. Postacie, nazwy, terminy historyczne, Wydawnictwo Literackie, Kraków.
Kamińska B., 2004, Samogłoski nosowe w wymowie dzieci w wieku przedszkolnym, Wydawnictwo UMCS, Lublin.
Kamińska-Szmaj I., 2005, Logopedia wobec różnych interpretacji zjawisk fonetycznych we współczesnej polszczyźnie [w:] M. Młynarska, T. Smereka (red.), Logopedia. Teoria i praktyka, Agencja Wydawnicza a linea, Wrocław, s. 231-241.
Karaś M., Madejowa M., 1977, Słownik wymowy polskiej, Warszawa, PWN.
Klemensiewicz Z., 1995, Prawidła poprawnej wymowy polskiej, wyd. 8, uzup. S. Urbańczyk, Wydawnictwo Baran i Suszczyński, Kraków.
Krajna E., 2008, 100-wyrazowy Test Artykulacyjny, Wydawnictwo Komlogo, Gliwice.
Kurek H., 1984, Wymowa -n przed spółgłoskami tylnojęzykowymi k, g, k, g, w języku mieszkańców Krakowa [w:] „Zeszyty Naukowe UJ, Prace Językoznawcze”, z. 76, s. 159-174.
Kurek H., 1985, Wymowa typu dugi, gupi itp. w Krakowie, „Język Polski” LXV, z. 5, s. 345-349.
Kurek H., 2008, Polszczyzna mówiona inteligencji, Wydawnictwo UJ, Kraków.
Lubaś W., Urbańczyk S., 1994, Podręczny słownik poprawnej wymowy polskiej, Wydawnictwo Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego i Fundacja dla Wspierania Śląskiej Humanistyki, Kraków–Katowice.
Łobacz P., 1982, Interpretacja fonologiczna palatalności w języku polskim na podstawie analizy spektrograficznej [w:] J. Maciejewski (red.), Z zagadnień fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego. Księga referatów Ogólnopolskiej Konferencji w Toruniu, 27-29 listopada 1978 r., UMK, Toruń, s. 93-100.
Łobacz P., 1996, Polska fonologia dziecięca. Studia fonetyczno-akustyczne, Wydawnictwo Energeia, Warszawa.
Łobacz P., 2001, Wymowa patologiczna a norma fonetyczna w świetle analizy akustycznej [w:] S. Grabias (red.), Zaburzenia mowy, Wydawnictwo UMCS, Lublin, s. 189-215.
Madelska L., 2005, Słownik wariantywności fonetycznej współczesnej polszczyzny, Kraków.
Markowski A., 2007, Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Markowski A., 2012, Norma wzorcowa [w:] A. Markowski, R. Pawelec (red.), Oblicza polszczyzny, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa, s. 57-63.
Mazur K., 2001, O mowie artystycznej [w:] S. Dubisz, S. Gajda (red.), Polszczyzna XX wieku. Ewolucja i perspektywy rozwoju, Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa, s. 229-232.
Michałowska D., 2006, O polskiej wymowie scenicznej oraz przykładowe nagrania. Podręcznik przeznaczony dla studentów wyższych szkół teatralnych, wyd. 3, PWST im. L. Solskiego w Krakowie, Kraków.
Ostaszewska D., Tambor J., 2002, Fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Rocławski B., 1973, Co należy zmienić w Prawidłach poprawnej wymowy polskiej, „Logopedia”, t. 11, s. 77-82.
Rocławski B., 1993, Słuch fonemowy i fonetyczny. Teoria i praktyka, Wydawnictwo Glottispol, Gdańsk.
Rocławski B., 2001, Podstawy wiedzy o języku polskim dla glottodydaktyków, pedagogów, psychologów i logopedów, Wydawnictwo Glottispol, Gdańsk
Sachajska E., 1981, Uczymy poprawnej wymowy, WSiP, Warszawa.
Toczyska B., 1992, Kama makaka ma! (wprawki dykcyjne), Wyd. UG Gdańsk.
Toczyska B., 1997, Sarabanda w chaszczach (ćwiczenia samogłosek), Wyd. Podkowa, Gdańsk.
|
W cyklu 2023Ln:
LITERATURA OBOWIĄZKOWA:
1. Dukiewicz L., 1995, Fonetyka [w:] H. Wróbel (red.), Gramatyka współczesnego języka polskiego. Fonetyka i fonologia, Wyd. IJP PAN, Kraków, s. 7-103.
2. Klebanowska B., 2007, Interpretacja fonologiczna zjawisk fonetycznych w języku polskim - z ćwiczeniami, Wydawnictwo UW, Warszawa.
3. Lorens G., Karwowska A., Więcek-Poborczyk I., 2017, GORA – Gesty Obrazujące Ruchy Artykulatorów, Wyd. Harmonia Uniwersalis, Gdańsk.
4. Sawicka I., 1995, Fonologia [w:] H. Wróbel (red.), Gramatyka współczesnego języka polskiego. Fonetyka i fonologia, Wyd. IJP PAN, Kraków, s.105-195.
5. Wierzchowska B., 1971, Wymowa polska, wydanie II, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa.
6. Więcek-Poborczyk I., 2014, Normy wymawianiowe polszczyzny a wariantywność wymowy, Wydawnictwo APS, Warszawa.
7. Więcek-Poborczyk I., 2016, Wariantywność współczesnej wymowy polskiej (wybrane konteksty fonetyczne), [w:] Boksa E., Rosińska-Mamej A., Senderska J. (red.), Język - człowiek - świat. Różne aspekty komunikacji międzyludzkiej, KTN, Kielce, s. 215-223.
8. Wiśniewski M., 2001, Zarys fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego, Wyd. UMK, Toruń.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
Anderson S.R., 2002, Wprowadzenie do fonologii, tłum. E. Gussmann, Ossolineum, Wrocław
Awramiuk E., 2004, Stereotyp spółgłoski i samogłoski w języku polskim, „Język Polski” LXXXIV, z. 3, s. 197-205.
Bańko M., 2008, O normie i błędzie, „Poradnik Językowy”, z. 5, s. 3-17.
Bednarek J.D., 2002, Ćwiczenia wyrazistości wymowy, TWP Dolnośląska Szkoła Wyższa Edukacji, Wrocław.
Benni T., 1964, Fonetyka opisowa języka polskiego z obrazami głosek polskich podług
M. Abińskiego, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław.
Breza E., 1991, Konsekwencje nietypowego połączenia samogłoska + samogłoska w języku polskim, „Język Polski” LXXI, z. 3-5, s. 243-245.
Bugajski M. (red.), 1995, Norma językowa w polszczyźnie, WSP, Zielona Góra.
Doroszewski W., Wieczorkiewicz B., 1947, Zasady poprawnej wymowy polskiej ze słowniczkiem, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa.
Dunaj B., 2003, Zagadnienia poprawności językowej, 1. Wymowa samogłosek nosowych, „Język Polski” LXXXIII, z. 2, s. 125-126.
Dunaj B., 2004, Zagadnienia poprawności językowej, 2. Wymowa połączeń ai, ei, ii, oi, ói, ui, yi, „Język Polski” LXXXIV, z. 3, s. 206-209.
Dunaj B., 2006, Zasady poprawnej wymowy polskiej, „Język Polski” LXXXVI, z. 3, s. 161-172.
Gruszczyński W., Bralczyk J. (red.), 2002, Słownik gramatyki języka polskiego, WSiP, Warszawa.
Hertmanowicz-Brzoza M., 2000, Słownik wymowy. Postacie, nazwy, terminy historyczne, Wydawnictwo Literackie, Kraków.
Kamińska B., 2004, Samogłoski nosowe w wymowie dzieci w wieku przedszkolnym, Wydawnictwo UMCS, Lublin.
Kamińska-Szmaj I., 2005, Logopedia wobec różnych interpretacji zjawisk fonetycznych we współczesnej polszczyźnie [w:] M. Młynarska, T. Smereka (red.), Logopedia. Teoria i praktyka, Agencja Wydawnicza a linea, Wrocław, s. 231-241.
Karaś M., Madejowa M., 1977, Słownik wymowy polskiej, Warszawa, PWN.
Klemensiewicz Z., 1995, Prawidła poprawnej wymowy polskiej, wyd. 8, uzup. S. Urbańczyk, Wydawnictwo Baran i Suszczyński, Kraków.
Krajna E., 2008, 100-wyrazowy Test Artykulacyjny, Wydawnictwo Komlogo, Gliwice.
Kurek H., 1984, Wymowa -n przed spółgłoskami tylnojęzykowymi k, g, k, g, w języku mieszkańców Krakowa [w:] „Zeszyty Naukowe UJ, Prace Językoznawcze”, z. 76, s. 159-174.
Kurek H., 1985, Wymowa typu dugi, gupi itp. w Krakowie, „Język Polski” LXV, z. 5, s. 345-349.
Kurek H., 2008, Polszczyzna mówiona inteligencji, Wydawnictwo UJ, Kraków.
Lubaś W., Urbańczyk S., 1994, Podręczny słownik poprawnej wymowy polskiej, Wydawnictwo Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego i Fundacja dla Wspierania Śląskiej Humanistyki, Kraków–Katowice.
Łobacz P., 1982, Interpretacja fonologiczna palatalności w języku polskim na podstawie analizy spektrograficznej [w:] J. Maciejewski (red.), Z zagadnień fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego. Księga referatów Ogólnopolskiej Konferencji w Toruniu, 27-29 listopada 1978 r., UMK, Toruń, s. 93-100.
Łobacz P., 1996, Polska fonologia dziecięca. Studia fonetyczno-akustyczne, Wydawnictwo Energeia, Warszawa.
Łobacz P., 2001, Wymowa patologiczna a norma fonetyczna w świetle analizy akustycznej [w:] S. Grabias (red.), Zaburzenia mowy, Wydawnictwo UMCS, Lublin,
s. 189-215
Madelska L., 2005, Słownik wariantywności fonetycznej współczesnej polszczyzny, Kraków.
Markowski A., 2007, Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Markowski A., 2012, Norma wzorcowa [w:] A. Markowski, R. Pawelec (red.), Oblicza polszczyzny, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa, s. 57-63.
Mazur K., 2001, O mowie artystycznej [w:] S. Dubisz, S. Gajda (red.), Polszczyzna XX wieku. Ewolucja i perspektywy rozwoju, Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa, s. 229-232.
Michałowska D., 2006, O polskiej wymowie scenicznej oraz przykładowe nagrania. Podręcznik przeznaczony dla studentów wyższych szkół teatralnych, wyd. 3, PWST im. L. Solskiego w Krakowie, Kraków.
Ostaszewska D., Tambor J., 2002, Fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Rocławski B., 1973, Co należy zmienić w Prawidłach poprawnej wymowy polskiej, „Logopedia”, t. 11, s. 77-82.
Rocławski B., 1993, Słuch fonemowy i fonetyczny. Teoria i praktyka, Wydawnictwo Glottispol, Gdańsk.
Rocławski B., 2001, Podstawy wiedzy o języku polskim dla glottodydaktyków, pedagogów, psychologów i logopedów, Wydawnictwo Glottispol, Gdańsk
Sachajska E., 1981, Uczymy poprawnej wymowy, WSiP, Warszawa.
Toczyska B., 1992, Kama makaka ma! (wprawki dykcyjne), Wyd. UG Gdańsk.
Toczyska B., 1997, Sarabanda w chaszczach (ćwiczenia samogłosek), Wyd. Podkowa, Gdańsk. |
W cyklu 2024L:
LITERATURA OBOWIĄZKOWA:
1. Dukiewicz L., 1995, Fonetyka [w:] H. Wróbel (red.), Gramatyka współczesnego języka polskiego. Fonetyka i fonologia, Wyd. IJP PAN, Kraków, s. 7-103.
2. Klebanowska B., 2007, Interpretacja fonologiczna zjawisk fonetycznych w języku polskim - z ćwiczeniami, Wydawnictwo UW, Warszawa.
3. Lorens G., Karwowska A., Więcek-Poborczyk I., 2017, GORA – Gesty Obrazujące Ruchy Artykulatorów, Wyd. Harmonia Uniwersalis, Gdańsk.
4. Sawicka I., 1995, Fonologia [w:] H. Wróbel (red.), Gramatyka współczesnego języka polskiego. Fonetyka i fonologia, Wyd. IJP PAN, Kraków, s.105-195.
5. Wierzchowska B., 1971, Wymowa polska, wydanie II, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa.
6. Więcek-Poborczyk I., 2014, Normy wymawianiowe polszczyzny a wariantywność wymowy, Wydawnictwo APS, Warszawa.
7. Więcek-Poborczyk I., 2016, Wariantywność współczesnej wymowy polskiej (wybrane konteksty fonetyczne), [w:] Boksa E., Rosińska-Mamej A., Senderska J. (red.), Język - człowiek - świat. Różne aspekty komunikacji międzyludzkiej, KTN, Kielce, s. 215-223.
8. Wiśniewski M., 2001, Zarys fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego, Wyd. UMK, Toruń.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
Anderson S.R., 2002, Wprowadzenie do fonologii, tłum. E. Gussmann, Ossolineum, Wrocław
Awramiuk E., 2004, Stereotyp spółgłoski i samogłoski w języku polskim, „Język Polski” LXXXIV, z. 3, s. 197-205.
Bańko M., 2008, O normie i błędzie, „Poradnik Językowy”, z. 5, s. 3-17.
Bednarek J.D., 2002, Ćwiczenia wyrazistości wymowy, TWP Dolnośląska Szkoła Wyższa Edukacji, Wrocław.
Benni T., 1964, Fonetyka opisowa języka polskiego z obrazami głosek polskich podług M. Abińskiego, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław.
Breza E., 1991, Konsekwencje nietypowego połączenia samogłoska + samogłoska w języku polskim, „Język Polski” LXXI, z. 3-5, s. 243-245.
Bugajski M. (red.), 1995, Norma językowa w polszczyźnie, WSP, Zielona Góra.
Doroszewski W., Wieczorkiewicz B., 1947, Zasady poprawnej wymowy polskiej ze słowniczkiem, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa.
Dunaj B., 2003, Zagadnienia poprawności językowej, 1. Wymowa samogłosek nosowych, „Język Polski” LXXXIII, z. 2, s. 125-126.
Dunaj B., 2004, Zagadnienia poprawności językowej, 2. Wymowa połączeń ai, ei, ii, oi, ói, ui, yi, „Język Polski” LXXXIV, z. 3, s. 206-209.
Dunaj B., 2006, Zasady poprawnej wymowy polskiej, „Język Polski” LXXXVI, z. 3, s. 161-172.
Gruszczyński W., Bralczyk J. (red.), 2002, Słownik gramatyki języka polskiego, WSiP, Warszawa.
Hertmanowicz-Brzoza M., 2000, Słownik wymowy. Postacie, nazwy, terminy historyczne, Wydawnictwo Literackie, Kraków.
Kamińska B., 2004, Samogłoski nosowe w wymowie dzieci w wieku przedszkolnym, Wydawnictwo UMCS, Lublin.
Kamińska-Szmaj I., 2005, Logopedia wobec różnych interpretacji zjawisk fonetycznych we współczesnej polszczyźnie [w:] M. Młynarska, T. Smereka (red.), Logopedia. Teoria i praktyka, Agencja Wydawnicza a linea, Wrocław, s. 231-241.
Karaś M., Madejowa M., 1977, Słownik wymowy polskiej, Warszawa, PWN.
Klemensiewicz Z., 1995, Prawidła poprawnej wymowy polskiej, wyd. 8, uzup. S. Urbańczyk, Wydawnictwo Baran i Suszczyński, Kraków.
Krajna E., 2008, 100-wyrazowy Test Artykulacyjny, Wydawnictwo Komlogo, Gliwice.
Kurek H., 1984, Wymowa -n przed spółgłoskami tylnojęzykowymi k, g, k, g, w języku mieszkańców Krakowa [w:] „Zeszyty Naukowe UJ, Prace Językoznawcze”, z. 76, s. 159-174.
Kurek H., 1985, Wymowa typu dugi, gupi itp. w Krakowie, „Język Polski” LXV, z. 5, s. 345-349.
Kurek H., 2008, Polszczyzna mówiona inteligencji, Wydawnictwo UJ, Kraków.
Lubaś W., Urbańczyk S., 1994, Podręczny słownik poprawnej wymowy polskiej, Wydawnictwo Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego i Fundacja dla Wspierania Śląskiej Humanistyki, Kraków–Katowice.
Łobacz P., 1982, Interpretacja fonologiczna palatalności w języku polskim na podstawie analizy spektrograficznej [w:] J. Maciejewski (red.), Z zagadnień fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego. Księga referatów Ogólnopolskiej Konferencji w Toruniu, 27-29 listopada 1978 r., UMK, Toruń, s. 93-100.
Łobacz P., 1996, Polska fonologia dziecięca. Studia fonetyczno-akustyczne, Wydawnictwo Energeia, Warszawa.
Łobacz P., 2001, Wymowa patologiczna a norma fonetyczna w świetle analizy akustycznej [w:] S. Grabias (red.), Zaburzenia mowy, Wydawnictwo UMCS, Lublin, s. 189-215.
Madelska L., 2005, Słownik wariantywności fonetycznej współczesnej polszczyzny, Kraków.
Markowski A., 2007, Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Markowski A., 2012, Norma wzorcowa [w:] A. Markowski, R. Pawelec (red.), Oblicza polszczyzny, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa, s. 57-63.
Mazur K., 2001, O mowie artystycznej [w:] S. Dubisz, S. Gajda (red.), Polszczyzna XX wieku. Ewolucja i perspektywy rozwoju, Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa, s. 229-232.
Michałowska D., 2006, O polskiej wymowie scenicznej oraz przykładowe nagrania. Podręcznik przeznaczony dla studentów wyższych szkół teatralnych, wyd. 3, PWST im. L. Solskiego w Krakowie, Kraków.
Ostaszewska D., Tambor J., 2002, Fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Rocławski B., 1973, Co należy zmienić w Prawidłach poprawnej wymowy polskiej, „Logopedia”, t. 11, s. 77-82.
Rocławski B., 1993, Słuch fonemowy i fonetyczny. Teoria i praktyka, Wydawnictwo Glottispol, Gdańsk.
Rocławski B., 2001, Podstawy wiedzy o języku polskim dla glottodydaktyków, pedagogów, psychologów i logopedów, Wydawnictwo Glottispol, Gdańsk
Sachajska E., 1981, Uczymy poprawnej wymowy, WSiP, Warszawa.
Toczyska B., 1992, Kama makaka ma! (wprawki dykcyjne), Wyd. UG Gdańsk.
Toczyska B., 1997, Sarabanda w chaszczach (ćwiczenia samogłosek), Wyd. Podkowa, Gdańsk.
|
W cyklu 2024Ln:
LITERATURA OBOWIĄZKOWA:
1. Dukiewicz L., 1995, Fonetyka [w:] H. Wróbel (red.), Gramatyka współczesnego języka polskiego. Fonetyka i fonologia, Wyd. IJP PAN, Kraków, s. 7-103.
2. Klebanowska B., 2007, Interpretacja fonologiczna zjawisk fonetycznych w języku polskim - z ćwiczeniami, Wydawnictwo UW, Warszawa.
3. Lorens G., Karwowska A., Więcek-Poborczyk I., 2017, GORA – Gesty Obrazujące Ruchy Artykulatorów, Wyd. Harmonia Uniwersalis, Gdańsk.
4. Sawicka I., 1995, Fonologia [w:] H. Wróbel (red.), Gramatyka współczesnego języka polskiego. Fonetyka i fonologia, Wyd. IJP PAN, Kraków, s.105-195.
5. Wierzchowska B., 1971, Wymowa polska, wydanie II, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa.
6. Więcek-Poborczyk I., 2014, Normy wymawianiowe polszczyzny a wariantywność wymowy, Wydawnictwo APS, Warszawa.
7. Więcek-Poborczyk I., 2016, Wariantywność współczesnej wymowy polskiej (wybrane konteksty fonetyczne), [w:] Boksa E., Rosińska-Mamej A., Senderska J. (red.), Język - człowiek - świat. Różne aspekty komunikacji międzyludzkiej, KTN, Kielce, s. 215-223.
8. Wiśniewski M., 2001, Zarys fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego, Wyd. UMK, Toruń.
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
Anderson S.R., 2002, Wprowadzenie do fonologii, tłum. E. Gussmann, Ossolineum, Wrocław
Awramiuk E., 2004, Stereotyp spółgłoski i samogłoski w języku polskim, „Język Polski” LXXXIV, z. 3, s. 197-205.
Bańko M., 2008, O normie i błędzie, „Poradnik Językowy”, z. 5, s. 3-17.
Bednarek J.D., 2002, Ćwiczenia wyrazistości wymowy, TWP Dolnośląska Szkoła Wyższa Edukacji, Wrocław.
Benni T., 1964, Fonetyka opisowa języka polskiego z obrazami głosek polskich podług
M. Abińskiego, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław.
Breza E., 1991, Konsekwencje nietypowego połączenia samogłoska + samogłoska w języku polskim, „Język Polski” LXXI, z. 3-5, s. 243-245.
Bugajski M. (red.), 1995, Norma językowa w polszczyźnie, WSP, Zielona Góra.
Doroszewski W., Wieczorkiewicz B., 1947, Zasady poprawnej wymowy polskiej ze słowniczkiem, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa.
Dunaj B., 2003, Zagadnienia poprawności językowej, 1. Wymowa samogłosek nosowych, „Język Polski” LXXXIII, z. 2, s. 125-126.
Dunaj B., 2004, Zagadnienia poprawności językowej, 2. Wymowa połączeń ai, ei, ii, oi, ói, ui, yi, „Język Polski” LXXXIV, z. 3, s. 206-209.
Dunaj B., 2006, Zasady poprawnej wymowy polskiej, „Język Polski” LXXXVI, z. 3, s. 161-172.
Gruszczyński W., Bralczyk J. (red.), 2002, Słownik gramatyki języka polskiego, WSiP, Warszawa.
Hertmanowicz-Brzoza M., 2000, Słownik wymowy. Postacie, nazwy, terminy historyczne, Wydawnictwo Literackie, Kraków.
Kamińska B., 2004, Samogłoski nosowe w wymowie dzieci w wieku przedszkolnym, Wydawnictwo UMCS, Lublin.
Kamińska-Szmaj I., 2005, Logopedia wobec różnych interpretacji zjawisk fonetycznych we współczesnej polszczyźnie [w:] M. Młynarska, T. Smereka (red.), Logopedia. Teoria i praktyka, Agencja Wydawnicza a linea, Wrocław, s. 231-241.
Karaś M., Madejowa M., 1977, Słownik wymowy polskiej, Warszawa, PWN.
Klemensiewicz Z., 1995, Prawidła poprawnej wymowy polskiej, wyd. 8, uzup. S. Urbańczyk, Wydawnictwo Baran i Suszczyński, Kraków.
Krajna E., 2008, 100-wyrazowy Test Artykulacyjny, Wydawnictwo Komlogo, Gliwice.
Kurek H., 1984, Wymowa -n przed spółgłoskami tylnojęzykowymi k, g, k, g, w języku mieszkańców Krakowa [w:] „Zeszyty Naukowe UJ, Prace Językoznawcze”, z. 76, s. 159-174.
Kurek H., 1985, Wymowa typu dugi, gupi itp. w Krakowie, „Język Polski” LXV, z. 5, s. 345-349.
Kurek H., 2008, Polszczyzna mówiona inteligencji, Wydawnictwo UJ, Kraków.
Lubaś W., Urbańczyk S., 1994, Podręczny słownik poprawnej wymowy polskiej, Wydawnictwo Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego i Fundacja dla Wspierania Śląskiej Humanistyki, Kraków–Katowice.
Łobacz P., 1982, Interpretacja fonologiczna palatalności w języku polskim na podstawie analizy spektrograficznej [w:] J. Maciejewski (red.), Z zagadnień fonetyki i fonologii współczesnego języka polskiego. Księga referatów Ogólnopolskiej Konferencji w Toruniu, 27-29 listopada 1978 r., UMK, Toruń, s. 93-100.
Łobacz P., 1996, Polska fonologia dziecięca. Studia fonetyczno-akustyczne, Wydawnictwo Energeia, Warszawa.
Łobacz P., 2001, Wymowa patologiczna a norma fonetyczna w świetle analizy akustycznej [w:] S. Grabias (red.), Zaburzenia mowy, Wydawnictwo UMCS, Lublin,
s. 189-215
Madelska L., 2005, Słownik wariantywności fonetycznej współczesnej polszczyzny, Kraków.
Markowski A., 2007, Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Markowski A., 2012, Norma wzorcowa [w:] A. Markowski, R. Pawelec (red.), Oblicza polszczyzny, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa, s. 57-63.
Mazur K., 2001, O mowie artystycznej [w:] S. Dubisz, S. Gajda (red.), Polszczyzna XX wieku. Ewolucja i perspektywy rozwoju, Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa, s. 229-232.
Michałowska D., 2006, O polskiej wymowie scenicznej oraz przykładowe nagrania. Podręcznik przeznaczony dla studentów wyższych szkół teatralnych, wyd. 3, PWST im. L. Solskiego w Krakowie, Kraków.
Ostaszewska D., Tambor J., 2002, Fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Rocławski B., 1973, Co należy zmienić w Prawidłach poprawnej wymowy polskiej, „Logopedia”, t. 11, s. 77-82.
Rocławski B., 1993, Słuch fonemowy i fonetyczny. Teoria i praktyka, Wydawnictwo Glottispol, Gdańsk.
Rocławski B., 2001, Podstawy wiedzy o języku polskim dla glottodydaktyków, pedagogów, psychologów i logopedów, Wydawnictwo Glottispol, Gdańsk
Sachajska E., 1981, Uczymy poprawnej wymowy, WSiP, Warszawa.
Toczyska B., 1992, Kama makaka ma! (wprawki dykcyjne), Wyd. UG Gdańsk.
Toczyska B., 1997, Sarabanda w chaszczach (ćwiczenia samogłosek), Wyd. Podkowa, Gdańsk. |