Diagnozowanie logopedyczne - projekt badawczy LO-3F-DLP

TREŚCI PROGRAMOWE:
WYKŁAD:
1. Wyjaśnienia terminologiczne dot. diagnozowania logopedycznego (diagnoza logopedyczna, diagnozowanie logopedyczne, różnicowanie objawów, przyczyn i patomechanizmów zaburzeń artykulacji)
2. Narzędzia badania logopedycznego w przypadkach dyslalii
3. Badanie logopedyczne ukierunkowane na zaburzenia artykulacyjne i zaburzenia struktury wyrazów (w przypadkach dyslalii i opóźnionego rozwoju mowy na etapie wyrównywania się – zróżnicowanie procedury badania, przebieg i omówienie konkretnych przypadków (przykłady nagrań DVD)
4. Dokumentacja przebiegu badania logopedycznego (karta badania logopedycznego, sformułowanie diagnozy logopedycznej i określenie rokowań)
5. Programy terapii logopedycznej w przypadkach dyslalii i opóźnionego rozwoju mowy
6. Konieczność projektowania działań edukacyjnych dostosowanych do zróżnicowanych potrzeb i możliwości uczniów, w szczególności możliwości psychofizycznych oraz tempa uczenia się (wyrównywanie szans edukacyjnych).
ĆWICZENIA:
1. Dokumentacja przebiegu badania logopedycznego (protokoły przebiegu badania logopedycznego, opinie logopedyczne)
2. Praktyczne zastosowanie wiedzy dotyczącej diagnozowania logopedycznego - prezentacje (dokonywane przez studentów) studiów przypadków (na podstawie relacji z przeprowadzonego samodzielnie badania i nagrań na DVD) ze szczegółowym omówieniem: diagnozy wraz z uzasadnieniem, rokowań dotyczących dalszego rozwoju mowy u podopiecznych oraz planu usprawniania logopedycznego
3. Wykształcenie gotowości do:
- ponoszenia odpowiedzialności za sformułowane wnioski z postępowania diagnostycznego oraz sporządzoną opinię logopedyczną o podopiecznym
- doskonalenia umiejętności zawodowych dotyczących diagnozy i terapii osób z zaburzeniami wymowy
- przestrzegania zasad etyki zawodowej (z uwzględnieniem tajemnicy zawodowej)
- zwracania się do ekspertów, zasięgania ich opinii i współdziałania z nimi (np. w przypadku konieczności kierowania podopiecznego na badania specjalistyczne).

TREŚCI PROGRAMOWE:
WYKŁAD:
1. Wyjaśnienia terminologiczne dot. diagnozowania logopedycznego (diagnoza logopedyczna, diagnozowanie logopedyczne, różnicowanie objawów, przyczyn i patomechanizmów zaburzeń artykulacji)
2. Narzędzia badania logopedycznego w przypadkach dyslalii
3. Badanie logopedyczne ukierunkowane na zaburzenia artykulacyjne i zaburzenia struktury wyrazów (w przypadkach dyslalii i opóźnionego rozwoju mowy na etapie wyrównywania się – zróżnicowanie procedury badania, przebieg i omówienie konkretnych przypadków (przykłady nagrań DVD)
4. Dokumentacja przebiegu badania logopedycznego (karta badania logopedycznego, sformułowanie diagnozy logopedycznej i określenie rokowań)
5. Programy terapii logopedycznej w przypadkach dyslalii i opóźnionego rozwoju mowy
6. Konieczność projektowania działań edukacyjnych dostosowanych do zróżnicowanych potrzeb i możliwości uczniów, w szczególności możliwości psychofizycznych oraz tempa uczenia się (wyrównywanie szans edukacyjnych).
ĆWICZENIA:
1. Dokumentacja przebiegu badania logopedycznego (protokoły przebiegu badania logopedycznego, opinie logopedyczne)
2. Praktyczne zastosowanie wiedzy dotyczącej diagnozowania logopedycznego - prezentacje (dokonywane przez studentów) studiów przypadków (na podstawie relacji z przeprowadzonego samodzielnie badania i nagrań na DVD) ze szczegółowym omówieniem: diagnozy wraz z uzasadnieniem, rokowań dotyczących dalszego rozwoju mowy u podopiecznych oraz planu usprawniania logopedycznego
3. Wykształcenie gotowości do:
- ponoszenia odpowiedzialności za sformułowane wnioski z postępowania diagnostycznego oraz sporządzoną opinię logopedyczną o podopiecznym
- doskonalenia umiejętności zawodowych dotyczących diagnozy i terapii osób z zaburzeniami wymowy
- przestrzegania zasad etyki zawodowej (z uwzględnieniem tajemnicy zawodowej)
- zwracania się do ekspertów, zasięgania ich opinii i współdziałania z nimi (np. w przypadku konieczności kierowania podopiecznego na badania specjalistyczne).

TREŚCI PROGRAMOWE:
WYKŁAD:
1. Wyjaśnienia terminologiczne dot. diagnozowania logopedycznego (diagnoza logopedyczna, diagnozowanie logopedyczne, różnicowanie objawów, przyczyn i patomechanizmów zaburzeń artykulacji)
2. Narzędzia badania logopedycznego w przypadkach dyslalii
3. Badanie logopedyczne ukierunkowane na zaburzenia artykulacyjne i zaburzenia struktury wyrazów (w przypadkach dyslalii i opóźnionego rozwoju mowy na etapie wyrównywania się – zróżnicowanie procedury badania, przebieg i omówienie konkretnych przypadków (przykłady nagrań DVD)
4. Dokumentacja przebiegu badania logopedycznego (karta badania logopedycznego, sformułowanie diagnozy logopedycznej i określenie rokowań)
5. Programy terapii logopedycznej w przypadkach dyslalii i opóźnionego rozwoju mowy
6. Konieczność projektowania działań edukacyjnych dostosowanych do zróżnicowanych potrzeb i możliwości uczniów, w szczególności możliwości psychofizycznych oraz tempa uczenia się (wyrównywanie szans edukacyjnych).
ĆWICZENIA:
1. Dokumentacja przebiegu badania logopedycznego (protokoły przebiegu badania logopedycznego, opinie logopedyczne)
2. Praktyczne zastosowanie wiedzy dotyczącej diagnozowania logopedycznego - prezentacje (dokonywane przez studentów) studiów przypadków (na podstawie relacji z przeprowadzonego samodzielnie badania i nagrań na DVD) ze szczegółowym omówieniem: diagnozy wraz z uzasadnieniem, rokowań dotyczących dalszego rozwoju mowy u podopiecznych oraz planu usprawniania logopedycznego
3. Wykształcenie gotowości do:
- ponoszenia odpowiedzialności za sformułowane wnioski z postępowania diagnostycznego oraz sporządzoną opinię logopedyczną o podopiecznym
- doskonalenia umiejętności zawodowych dotyczących diagnozy i terapii osób z zaburzeniami wymowy
- przestrzegania zasad etyki zawodowej (z uwzględnieniem tajemnicy zawodowej)
- zwracania się do ekspertów, zasięgania ich opinii i współdziałania z nimi (np. w przypadku konieczności kierowania podopiecznego na badania specjalistyczne).

TREŚCI PROGRAMOWE:
WYKŁAD:
1. Wyjaśnienia terminologiczne dot. diagnozowania logopedycznego (diagnoza logopedyczna, diagnozowanie logopedyczne, różnicowanie objawów, przyczyn i patomechanizmów zaburzeń artykulacji)
2. Narzędzia badania logopedycznego w przypadkach dyslalii
3. Badanie logopedyczne ukierunkowane na zaburzenia artykulacyjne i zaburzenia struktury wyrazów (w przypadkach dyslalii i opóźnionego rozwoju mowy na etapie wyrównywania się – zróżnicowanie procedury badania, przebieg i omówienie konkretnych przypadków (przykłady nagrań DVD)
4. Dokumentacja przebiegu badania logopedycznego (karta badania logopedycznego, sformułowanie diagnozy logopedycznej i określenie rokowań)
5. Programy terapii logopedycznej w przypadkach dyslalii i opóźnionego rozwoju mowy
6. Konieczność projektowania działań edukacyjnych dostosowanych do zróżnicowanych potrzeb i możliwości uczniów, w szczególności możliwości psychofizycznych oraz tempa uczenia się (wyrównywanie szans edukacyjnych).
ĆWICZENIA:
1. Dokumentacja przebiegu badania logopedycznego (protokoły przebiegu badania logopedycznego, opinie logopedyczne)
2. Praktyczne zastosowanie wiedzy dotyczącej diagnozowania logopedycznego - prezentacje (dokonywane przez studentów) studiów przypadków (na podstawie relacji z przeprowadzonego samodzielnie badania i nagrań na DVD) ze szczegółowym omówieniem: diagnozy wraz z uzasadnieniem, rokowań dotyczących dalszego rozwoju mowy u podopiecznych oraz planu usprawniania logopedycznego
3. Wykształcenie gotowości do:
- ponoszenia odpowiedzialności za sformułowane wnioski z postępowania diagnostycznego oraz sporządzoną opinię logopedyczną o podopiecznym
- doskonalenia umiejętności zawodowych dotyczących diagnozy i terapii osób z zaburzeniami wymowy
- przestrzegania zasad etyki zawodowej (z uwzględnieniem tajemnicy zawodowej)
- zwracania się do ekspertów, zasięgania ich opinii i współdziałania z nimi (np. w przypadku konieczności kierowania podopiecznego na badania specjalistyczne).

LITERATURA OBOWIĄZKOWA:

1. Czaplewska E. (2012). Diagnoza zaburzeń rozwoju artykulacji. W: Czaplewska E., Milewski S., (red.), Diagnoza logopedyczna. Gdańsk: GWP.
2. Emiluta – Rozya D. (2004). Współpraca logopedy z psychologiem i lekarzem w rozpoznawaniu uwarunkowań trudności dziecka w komunikowaniu się werbalnym. W: J. Przesmycka – Kamieńska (red.), Diagnoza psychologiczna dzieci z trudnościami w porozumiewaniu się werbalnym. Wrocław: UWr.
3. Emiluta-Rozya D. (2013). Całościowe badanie logopedyczne. Warszawa: Wyd. APS - tylko wskazane podczas zajęć fragmenty (s. 15-17, 18-19, 29-41) dotyczące diagnozowania logopedycznego na podstawowym poziomie.
4. Emiluta-Rozya D. (2015). Uwagi do narzędzi diagnostycznych mojego autorstwa i współautorstwa. W: Wolańska E., Kurowska M. (red.), Metody i narzędzia diagnostyczne w logopedii. Warszawa: ELIPSA.
5. Emiluta-Rozya D., Jauer-Niworowska O. (2021). Logopedyczne i psychologiczne aspekty diagnozowania zaburzeń mowy. Warszawa: Wyd. APS - tylko rozdział 3 "Typologia zaburzeń mowy..." (s. 26-64).
6. Emiluta - Rozya D. (1998) Diagnoza logopedyczna dzieci z wadami wymowy , [w:] Rola J.(red.) Wybrane problemy psychologicznej diagnozy zaburzeń rozwoju dzieci , Wyd. WSPS (wydanie drugie zmienione), Warszawa.
7. Emiluta-Rozya D., Lipiec D. (2021). Zaburzenia artykulacji - przyczyny symptomatologia, klasyfikacje. W: Domagała A., Mirecka U. (red.), Logopedia przedszkolna i wczesnoszkolna. Tom 1: Rozwój sprawności językowych. Podstawowe problemy logopedyczne. Wieku. Gdańsk: Grupa Wydawnicza Harmonia (Harmonia Universalis).
8. Lipiec, D., Więcek-Poborczyk, I. (2021). Nienormatywne dźwiękowe realizacje fonemów języka polskiego u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. W: Domagała A., Mirecka U. (red.), Logopedia przedszkolna i wczesnoszkolna. Tom 1: Rozwój sprawności językowych. Podstawowe problemy logopedyczne. Gdańsk: Grupa Wydawnicza Harmonia (Harmonia Universalis).

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

1. Demel G. (1983). Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola. Warszawa: WSiP.
2. Emiluta-Rozya D. (2008). Modyfikacja zestawienia form zaburzeń mowy H. Mierzejewskiej i D. Emiluty-Rozya. W: J. Porayski – Pomsta (red.), Diagnoza i terapia w logopedii. Warszawa: Elipsa.
3. Kielar-Turska M. (2018). Proces diagnozowania logopedycznego z punktu widzenia psychologii i psycholingwistyki rozwojowej. W: S. Śniatkowski, D. Emiluta-Rozya, K.I. Bieńkowska (red.), Norma i zaburzenia komunikacji językowej w kontekście edukacyjnym. Warszawa: Wyd. APS.
4. Lipiec D., Więcek-Poborczyk I. (2018). Normatywne i nienormatywne realizacje fonemu [r] we współczesnym języku polskim. W: Śniatkowski S., Emiluta-Rozya D., Bieńkowska K.I. (red.), Norma i zaburzenia komunikacji językowej w kontekście edukacyjnym. Warszawa: Wyd. APS.
5. Mierzejewska H., Emiluta – Rozya D. (1994). Terminy jako problem badania kompleksowego. W: J. Ożdżyński (red.), Polska terminologia logopedyczna. Kraków: WSP.
6. Pluta-Wojciechowska D. (2017). Dyslalia obwodowa. Katowice: Ergo sum.
7. Rocławski B. (1991). Słuch fonemowy i fonetyczny. Gdańsk: Wyd. UG.
8. Stecko E. (2014). Sprawdź jak mówię. Karta badania logopedycznego z materiałami pomocniczym. Warszawa: Emart.
9. Styczek I. (1982). Badanie i kształtowanie słuchu fonematycznego. Warszawa: WSiP.
10. Szeląg E., Szymaszek A. (2006). Test do badania słuchu fonematycznego u dzieci i dorosłych. Gdańsk:Gd.Wyd. Psychol.
11. Tarkowski Z. (1992). Test Sprawności Językowej PFZM, Lublin.
12. Więcek-Poborczyk I., Lipiec D., Mężyk A. (2021). Faza ustna połykania u dzieci w wieku przedszkolnym - perspektywa logopedyczna. Warszawa: Wyd. APS.

W ramach tego przedmiotu mogą powtarzać się publikacje podawane do innych wcześniejszych zajęć. Diagnozowanie logopedyczne wymaga pogłębionej analizy treści publikacji zalecanych wcześniej podczas studiów (w szczególności w zakresie dyslalii, fonetyki, rozwoju mowy).

LITERATURA OBOWIĄZKOWA:

1. Czaplewska E. (2012). Diagnoza zaburzeń rozwoju artykulacji. W: Czaplewska E., Milewski S., (red.), Diagnoza logopedyczna. Gdańsk: GWP.
2. Emiluta – Rozya D. (2004). Współpraca logopedy z psychologiem i lekarzem w rozpoznawaniu uwarunkowań trudności dziecka w komunikowaniu się werbalnym. W: J. Przesmycka – Kamieńska (red.), Diagnoza psychologiczna dzieci z trudnościami w porozumiewaniu się werbalnym. Wrocław: UWr.
3. Emiluta-Rozya D. (2013). Całościowe badanie logopedyczne. Warszawa: Wyd. APS - tylko wskazane podczas zajęć fragmenty (s. 15-17, 18-19, 29-41) dotyczące diagnozowania logopedycznego na podstawowym poziomie.
4. Emiluta-Rozya D. (2015). Uwagi do narzędzi diagnostycznych mojego autorstwa i współautorstwa. W: Wolańska E., Kurowska M. (red.), Metody i narzędzia diagnostyczne w logopedii. Warszawa: ELIPSA.
5. Emiluta-Rozya D., Jauer-Niworowska O. (2021). Logopedyczne i psychologiczne aspekty diagnozowania zaburzeń mowy. Warszawa: Wyd. APS - tylko rozdział 3 "Typologia zaburzeń mowy..." (s. 26-64).
6. Emiluta - Rozya D. (1998) Diagnoza logopedyczna dzieci z wadami wymowy , [w:] Rola J.(red.) Wybrane problemy psychologicznej diagnozy zaburzeń rozwoju dzieci , Wyd. WSPS (wydanie drugie zmienione), Warszawa.
7. Emiluta-Rozya D., Lipiec D. (2021). Zaburzenia artykulacji - przyczyny symptomatologia, klasyfikacje. W: Domagała A., Mirecka U. (red.), Logopedia przedszkolna i wczesnoszkolna. Tom 1: Rozwój sprawności językowych. Podstawowe problemy logopedyczne. Wieku. Gdańsk: Grupa Wydawnicza Harmonia (Harmonia Universalis).
8. Lipiec, D., Więcek-Poborczyk, I. (2021). Nienormatywne dźwiękowe realizacje fonemów języka polskiego u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. W: Domagała A., Mirecka U. (red.), Logopedia przedszkolna i wczesnoszkolna. Tom 1: Rozwój sprawności językowych. Podstawowe problemy logopedyczne. Gdańsk: Grupa Wydawnicza Harmonia (Harmonia Universalis).

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

1. Demel G. (1983). Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola. Warszawa: WSiP.
2. Emiluta-Rozya D. (2008). Modyfikacja zestawienia form zaburzeń mowy H. Mierzejewskiej i D. Emiluty-Rozya. W: J. Porayski – Pomsta (red.), Diagnoza i terapia w logopedii. Warszawa: Elipsa.
3. Kielar-Turska M. (2018). Proces diagnozowania logopedycznego z punktu widzenia psychologii i psycholingwistyki rozwojowej. W: S. Śniatkowski, D. Emiluta-Rozya, K.I. Bieńkowska (red.), Norma i zaburzenia komunikacji językowej w kontekście edukacyjnym. Warszawa: Wyd. APS.
4. Lipiec D., Więcek-Poborczyk I. (2018). Normatywne i nienormatywne realizacje fonemu [r] we współczesnym języku polskim. W: Śniatkowski S., Emiluta-Rozya D., Bieńkowska K.I. (red.), Norma i zaburzenia komunikacji językowej w kontekście edukacyjnym. Warszawa: Wyd. APS.
5. Mierzejewska H., Emiluta – Rozya D. (1994). Terminy jako problem badania kompleksowego. W: J. Ożdżyński (red.), Polska terminologia logopedyczna. Kraków: WSP.
6. Pluta-Wojciechowska D. (2017). Dyslalia obwodowa. Katowice: Ergo sum.
7. Rocławski B. (1991). Słuch fonemowy i fonetyczny. Gdańsk: Wyd. UG.
8. Stecko E. (2014). Sprawdź jak mówię. Karta badania logopedycznego z materiałami pomocniczym. Warszawa: Emart.
9. Styczek I. (1982). Badanie i kształtowanie słuchu fonematycznego. Warszawa: WSiP.
10. Szeląg E., Szymaszek A. (2006). Test do badania słuchu fonematycznego u dzieci i dorosłych. Gdańsk:Gd.Wyd. Psychol.
11. Tarkowski Z. (1992). Test Sprawności Językowej PFZM, Lublin.
12. Więcek-Poborczyk I., Lipiec D., Mężyk A. (2021). Faza ustna połykania u dzieci w wieku przedszkolnym - perspektywa logopedyczna. Warszawa: Wyd. APS.

W ramach tego przedmiotu mogą powtarzać się publikacje podawane do innych wcześniejszych zajęć. Diagnozowanie logopedyczne wymaga pogłębionej analizy treści publikacji zalecanych wcześniej podczas studiów (w szczególności w zakresie dyslalii, fonetyki, rozwoju mowy).

LITERATURA OBOWIĄZKOWA:

1. Czaplewska E. (2012). Diagnoza zaburzeń rozwoju artykulacji. W: Czaplewska E., Milewski S., (red.), Diagnoza logopedyczna. Gdańsk: GWP.
2. Emiluta – Rozya D. (2004). Współpraca logopedy z psychologiem i lekarzem w rozpoznawaniu uwarunkowań trudności dziecka w komunikowaniu się werbalnym. W: J. Przesmycka – Kamieńska (red.), Diagnoza psychologiczna dzieci z trudnościami w porozumiewaniu się werbalnym. Wrocław: UWr.
3. Emiluta-Rozya D. (2013). Całościowe badanie logopedyczne. Warszawa: Wyd. APS - tylko wskazane podczas zajęć fragmenty (s. 15-17, 18-19, 29-41) dotyczące diagnozowania logopedycznego na podstawowym poziomie.
4. Emiluta-Rozya D. (2015). Uwagi do narzędzi diagnostycznych mojego autorstwa i współautorstwa. W: Wolańska E., Kurowska M. (red.), Metody i narzędzia diagnostyczne w logopedii. Warszawa: ELIPSA.
5. Emiluta-Rozya D., Jauer-Niworowska O. (2021). Logopedyczne i psychologiczne aspekty diagnozowania zaburzeń mowy. Warszawa: Wyd. APS - tylko rozdział 3 "Typologia zaburzeń mowy..." (s. 26-64).
6. Emiluta - Rozya D. (1998) Diagnoza logopedyczna dzieci z wadami wymowy , [w:] Rola J.(red.) Wybrane problemy psychologicznej diagnozy zaburzeń rozwoju dzieci , Wyd. WSPS (wydanie drugie zmienione), Warszawa.
7. Emiluta-Rozya D., Lipiec D. (2021). Zaburzenia artykulacji - przyczyny symptomatologia, klasyfikacje. W: Domagała A., Mirecka U. (red.), Logopedia przedszkolna i wczesnoszkolna. Tom 1: Rozwój sprawności językowych. Podstawowe problemy logopedyczne. Wieku. Gdańsk: Grupa Wydawnicza Harmonia (Harmonia Universalis).
8. Lipiec, D., Więcek-Poborczyk, I. (2021). Nienormatywne dźwiękowe realizacje fonemów języka polskiego u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. W: Domagała A., Mirecka U. (red.), Logopedia przedszkolna i wczesnoszkolna. Tom 1: Rozwój sprawności językowych. Podstawowe problemy logopedyczne. Gdańsk: Grupa Wydawnicza Harmonia (Harmonia Universalis).

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

1. Demel G. (1983). Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola. Warszawa: WSiP.
2. Emiluta-Rozya D. (2008). Modyfikacja zestawienia form zaburzeń mowy H. Mierzejewskiej i D. Emiluty-Rozya. W: J. Porayski – Pomsta (red.), Diagnoza i terapia w logopedii. Warszawa: Elipsa.
3. Kielar-Turska M. (2018). Proces diagnozowania logopedycznego z punktu widzenia psychologii i psycholingwistyki rozwojowej. W: S. Śniatkowski, D. Emiluta-Rozya, K.I. Bieńkowska (red.), Norma i zaburzenia komunikacji językowej w kontekście edukacyjnym. Warszawa: Wyd. APS.
4. Lipiec D., Więcek-Poborczyk I. (2018). Normatywne i nienormatywne realizacje fonemu [r] we współczesnym języku polskim. W: Śniatkowski S., Emiluta-Rozya D., Bieńkowska K.I. (red.), Norma i zaburzenia komunikacji językowej w kontekście edukacyjnym. Warszawa: Wyd. APS.
5. Mierzejewska H., Emiluta – Rozya D. (1994). Terminy jako problem badania kompleksowego. W: J. Ożdżyński (red.), Polska terminologia logopedyczna. Kraków: WSP.
6. Pluta-Wojciechowska D. (2017). Dyslalia obwodowa. Katowice: Ergo sum.
7. Rocławski B. (1991). Słuch fonemowy i fonetyczny. Gdańsk: Wyd. UG.
8. Stecko E. (2014). Sprawdź jak mówię. Karta badania logopedycznego z materiałami pomocniczym. Warszawa: Emart.
9. Styczek I. (1982). Badanie i kształtowanie słuchu fonematycznego. Warszawa: WSiP.
10. Szeląg E., Szymaszek A. (2006). Test do badania słuchu fonematycznego u dzieci i dorosłych. Gdańsk:Gd.Wyd. Psychol.
11. Tarkowski Z. (1992). Test Sprawności Językowej PFZM, Lublin.
12. Więcek-Poborczyk I., Lipiec D., Mężyk A. (2021). Faza ustna połykania u dzieci w wieku przedszkolnym - perspektywa logopedyczna. Warszawa: Wyd. APS.

W ramach tego przedmiotu mogą powtarzać się publikacje podawane do innych wcześniejszych zajęć. Diagnozowanie logopedyczne wymaga pogłębionej analizy treści publikacji zalecanych wcześniej podczas studiów (w szczególności w zakresie dyslalii, fonetyki, rozwoju mowy).

LITERATURA OBOWIĄZKOWA:

1. Czaplewska E. (2012). Diagnoza zaburzeń rozwoju artykulacji. W: Czaplewska E., Milewski S., (red.), Diagnoza logopedyczna. Gdańsk: GWP.
2. Emiluta – Rozya D. (2004). Współpraca logopedy z psychologiem i lekarzem w rozpoznawaniu uwarunkowań trudności dziecka w komunikowaniu się werbalnym. W: J. Przesmycka – Kamieńska (red.), Diagnoza psychologiczna dzieci z trudnościami w porozumiewaniu się werbalnym. Wrocław: UWr.
3. Emiluta-Rozya D. (2013). Całościowe badanie logopedyczne. Warszawa: Wyd. APS - tylko wskazane podczas zajęć fragmenty (s. 15-17, 18-19, 29-41) dotyczące diagnozowania logopedycznego na podstawowym poziomie.
4. Emiluta-Rozya D. (2015). Uwagi do narzędzi diagnostycznych mojego autorstwa i współautorstwa. W: Wolańska E., Kurowska M. (red.), Metody i narzędzia diagnostyczne w logopedii. Warszawa: ELIPSA.
5. Emiluta-Rozya D., Jauer-Niworowska O. (2021). Logopedyczne i psychologiczne aspekty diagnozowania zaburzeń mowy. Warszawa: Wyd. APS - tylko rozdział 3 "Typologia zaburzeń mowy..." (s. 26-64).
6. Emiluta - Rozya D. (1998) Diagnoza logopedyczna dzieci z wadami wymowy , [w:] Rola J.(red.) Wybrane problemy psychologicznej diagnozy zaburzeń rozwoju dzieci , Wyd. WSPS (wydanie drugie zmienione), Warszawa.
7. Emiluta-Rozya D., Lipiec D. (2021). Zaburzenia artykulacji - przyczyny symptomatologia, klasyfikacje. W: Domagała A., Mirecka U. (red.), Logopedia przedszkolna i wczesnoszkolna. Tom 1: Rozwój sprawności językowych. Podstawowe problemy logopedyczne. Wieku. Gdańsk: Grupa Wydawnicza Harmonia (Harmonia Universalis).
8. Lipiec, D., Więcek-Poborczyk, I. (2021). Nienormatywne dźwiękowe realizacje fonemów języka polskiego u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. W: Domagała A., Mirecka U. (red.), Logopedia przedszkolna i wczesnoszkolna. Tom 1: Rozwój sprawności językowych. Podstawowe problemy logopedyczne. Gdańsk: Grupa Wydawnicza Harmonia (Harmonia Universalis).

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

1. Demel G. (1983). Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola. Warszawa: WSiP.
2. Emiluta-Rozya D. (2008). Modyfikacja zestawienia form zaburzeń mowy H. Mierzejewskiej i D. Emiluty-Rozya. W: J. Porayski – Pomsta (red.), Diagnoza i terapia w logopedii. Warszawa: Elipsa.
3. Kielar-Turska M. (2018). Proces diagnozowania logopedycznego z punktu widzenia psychologii i psycholingwistyki rozwojowej. W: S. Śniatkowski, D. Emiluta-Rozya, K.I. Bieńkowska (red.), Norma i zaburzenia komunikacji językowej w kontekście edukacyjnym. Warszawa: Wyd. APS.
4. Lipiec D., Więcek-Poborczyk I. (2018). Normatywne i nienormatywne realizacje fonemu [r] we współczesnym języku polskim. W: Śniatkowski S., Emiluta-Rozya D., Bieńkowska K.I. (red.), Norma i zaburzenia komunikacji językowej w kontekście edukacyjnym. Warszawa: Wyd. APS.
5. Mierzejewska H., Emiluta – Rozya D. (1994). Terminy jako problem badania kompleksowego. W: J. Ożdżyński (red.), Polska terminologia logopedyczna. Kraków: WSP.
6. Pluta-Wojciechowska D. (2017). Dyslalia obwodowa. Katowice: Ergo sum.
7. Rocławski B. (1991). Słuch fonemowy i fonetyczny. Gdańsk: Wyd. UG.
8. Stecko E. (2014). Sprawdź jak mówię. Karta badania logopedycznego z materiałami pomocniczym. Warszawa: Emart.
9. Styczek I. (1982). Badanie i kształtowanie słuchu fonematycznego. Warszawa: WSiP.
10. Szeląg E., Szymaszek A. (2006). Test do badania słuchu fonematycznego u dzieci i dorosłych. Gdańsk:Gd.Wyd. Psychol.
11. Tarkowski Z. (1992). Test Sprawności Językowej PFZM, Lublin.
12. Więcek-Poborczyk I., Lipiec D., Mężyk A. (2021). Faza ustna połykania u dzieci w wieku przedszkolnym - perspektywa logopedyczna. Warszawa: Wyd. APS.

W ramach tego przedmiotu mogą powtarzać się publikacje podawane do innych wcześniejszych zajęć. Diagnozowanie logopedyczne wymaga pogłębionej analizy treści publikacji zalecanych wcześniej podczas studiów (w szczególności w zakresie dyslalii, fonetyki, rozwoju mowy).

METODY KSZTAŁCENIA:
Wykład: wykład konwencjonalny; prezentacja multimedialna w autorskim opracowaniu wykładowcy; oglądanie filmów z nagraniami diagnozowania logopedycznego dzieci z dyslalią
Ćwiczenia: prezentacja multimedialna w autorskim opracowaniu wykładowcy; dyskusja; oglądanie filmów i nagrań dvd z diagnozowania logopedycznego dzieci z dyslalią prowadzonego przez studentów; prezentacje studiów przypadków dzieci z dyslalią.

NAKŁAD PRACY STUDENTA

1. Godziny kontaktowe - wykład (15 godzin), ćwiczenia (45 godzin)= 60 godz.
2. Przygotowanie się do zajęć, lektury - 15 godz.
3. Przygotowanie się do egzaminu - 15 godz.
4. Inne formy: przeprowadzenie (poza zajęciami) badania logopedycznego oraz przygotowanie się do prezentacji studium przypadku dziecka z dyslalią - 15 godz.
5. Sumaryczna liczba punktów ECTS - 4

METODY KSZTAŁCENIA:
Wykład: wykład konwencjonalny; prezentacja multimedialna w autorskim opracowaniu wykładowcy; oglądanie filmów z nagraniami diagnozowania logopedycznego dzieci z dyslalią
Ćwiczenia: prezentacja multimedialna w autorskim opracowaniu wykładowcy; dyskusja; oglądanie filmów i nagrań dvd z diagnozowania logopedycznego dzieci z dyslalią prowadzonego przez studentów; prezentacje studiów przypadków dzieci z dyslalią.

NAKŁAD PRACY STUDENTA

NAKŁAD PRACY STUDENTA

1. Godziny kontaktowe - wykład (12 godzin), ćwiczenia (27 godzin)= 39 godz.
2. Przygotowanie się do zajęć, lektury - 20 godz.
3. Przygotowanie się do egzaminu - 25 godz.
4. Inne formy: przeprowadzenie (poza zajęciami) badania logopedycznego oraz przygotowanie się do prezentacji studium przypadku dziecka z dyslalią - 20 godz.
5. Sumaryczna liczba punktów ECTS - 4

METODY KSZTAŁCENIA:
Wykład: wykład konwencjonalny; prezentacja multimedialna w autorskim opracowaniu wykładowcy; oglądanie filmów z nagraniami diagnozowania logopedycznego dzieci z dyslalią
Ćwiczenia: prezentacja multimedialna w autorskim opracowaniu wykładowcy; dyskusja; oglądanie filmów i nagrań dvd z diagnozowania logopedycznego dzieci z dyslalią prowadzonego przez studentów; prezentacje studiów przypadków dzieci z dyslalią.

NAKŁAD PRACY STUDENTA

1. Godziny kontaktowe - wykład (15 godzin), ćwiczenia (45 godzin)= 60 godz.
2. Przygotowanie się do zajęć, lektury - 15 godz.
3. Przygotowanie się do egzaminu - 15 godz.
4. Inne formy: przeprowadzenie (poza zajęciami) badania logopedycznego oraz przygotowanie się do prezentacji studium przypadku dziecka z dyslalią - 15 godz.
5. Sumaryczna liczba punktów ECTS - 4

METODY KSZTAŁCENIA:
Wykład: wykład konwencjonalny; prezentacja multimedialna w autorskim opracowaniu wykładowcy; oglądanie filmów z nagraniami diagnozowania logopedycznego dzieci z dyslalią
Ćwiczenia: prezentacja multimedialna w autorskim opracowaniu wykładowcy; dyskusja; oglądanie filmów i nagrań dvd z diagnozowania logopedycznego dzieci z dyslalią prowadzonego przez studentów; prezentacje studiów przypadków dzieci z dyslalią.

NAKŁAD PRACY STUDENTA

NAKŁAD PRACY STUDENTA

1. Godziny kontaktowe - wykład (12 godzin), ćwiczenia (27 godzin)= 39 godz.
2. Przygotowanie się do zajęć, lektury - 20 godz.
3. Przygotowanie się do egzaminu - 25 godz.
4. Inne formy: przeprowadzenie (poza zajęciami) badania logopedycznego oraz przygotowanie się do prezentacji studium przypadku dziecka z dyslalią - 20 godz.
5. Sumaryczna liczba punktów ECTS - 4