Diagnoza i terapia logopedyczna dorosłych z dyzartrią LO-2F-DDY

Wykład:
1. Powtórzenie najważniejszych zagadnień związanych z dyzartrią: definicja, przyczyny oraz diagnoza różnicowa.
2. Klasyfikacje dyzartrii oraz charakterystyka klinicznych związanych z różnymi typami dyzartrii.
3. Omówienie najważniejszych chorób neurologicznych, takich jak: udar mózgu, stwardnienie rozsiane, choroba Parkinsona, stwardnienie zanikowe boczne, oraz incydentów neurologicznych (np. urazy głowy) mogących prowadzić do dyzartrii.
4. Przegląd metod diagnostycznych stosowanych w ocenie mowy dorosłych pacjentów z dyzartrią.
5. Zakres i przebieg logopedycznej diagnozy dorosłych z dyzartrią.
6. Zasady terapii osób dorosłych z dyzartrią i cele terapeutyczne
7. Techniki terapeutyczne: przegląd podejść terapeutycznych
8. Podstawowe metody i rodzaje ćwiczeń, które mogą być stosowane w terapii logopedycznej u osób dorosłych z dyzartrią.

Ćwiczenia/Laboratorium:
1. Omówienie narzędzi oraz testów wykorzystywanych do badania osób dorosłych z dyzartrią.
2. Praca z nagraniami audio-wideo: identyfikacja objawów dyzartrii u pacjentów.
3. Obserwacja procesu diagnozy i terapii pacjenta z dyzartrią na podstawie zaprezentowanych nagrań, omówienie wyników prób diagnostycznych ze studentami oraz analiza zastosowanych technik terapeutycznych oraz ich efektywności.
4. Przeprowadzenie analizy nagrania z badania logopedycznego dorosłego pacjenta z dyzartrią, mająca na celu identyfikację objawów, określenie rodzaju dyzartrii oraz opracowanie planu terapeutycznego (praca w małych grupach).

Wykład:
1. Powtórzenie najważniejszych zagadnień związanych z dyzartrią: definicja, przyczyny oraz diagnoza różnicowa.
2. Klasyfikacje dyzartrii oraz charakterystyka klinicznych związanych z różnymi typami dyzartrii.
3. Omówienie najważniejszych chorób neurologicznych, takich jak: udar mózgu, stwardnienie rozsiane, choroba Parkinsona, stwardnienie zanikowe boczne, oraz incydentów neurologicznych (np. urazy głowy) mogących prowadzić do dyzartrii.
4. Przegląd metod diagnostycznych stosowanych w ocenie mowy dorosłych pacjentów z dyzartrią.
5. Zakres i przebieg logopedycznej diagnozy dorosłych z dyzartrią.
6. Zasady terapii osób dorosłych z dyzartrią i cele terapeutyczne
7. Techniki terapeutyczne: przegląd podejść terapeutycznych
8. Podstawowe metody i rodzaje ćwiczeń, które mogą być stosowane w terapii logopedycznej u osób dorosłych z dyzartrią.

Ćwiczenia/Laboratorium:
1. Omówienie narzędzi oraz testów wykorzystywanych do badania osób dorosłych z dyzartrią.
2. Praca z nagraniami audio-wideo: identyfikacja objawów dyzartrii u pacjentów.
3. Obserwacja procesu diagnozy i terapii pacjenta z dyzartrią na podstawie zaprezentowanych nagrań, omówienie wyników prób diagnostycznych ze studentami oraz analiza zastosowanych technik terapeutycznych oraz ich efektywności.
4. Przeprowadzenie analizy nagrania z badania logopedycznego dorosłego pacjenta z dyzartrią, mająca na celu identyfikację objawów, określenie rodzaju dyzartrii oraz opracowanie planu terapeutycznego (praca w małych grupach).

Literatura obowiązkowa:
1. Jauer-Niworowska O. (2009). Dyzartria nabyta, Diagnoza logopedyczna i terapia osób dorosłych. Warszawa: Wydawnictwo APS.
2. Jauer-Niworowska O., Kwasiborska J. (2009). Dyzartria – wskazówki do diagnozy różnicowej poszczególnych typów. Gdańsk: Wydawnictwo Komlogo.
3. Mirecka U. (2008). Standard postępowania logopedycznego w przypadku dyzartrii. Logopedia, t.37, s. 235-242.

Literatura uzupełniająca:
Tłokiński W. (2005). Zaburzenia mowy o typie dysartrii. [W:] Gałkowski T., Szeląg E., Jastrzębowska E., (red.), Podstawy neurologopedii, Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskieg.

Zaleca się również korzystanie z następujących źródeł dostępnych w Internecie:

Jauer-Niworowska, O. (2012). Zaburzenia dyzartryczne - próba przedstawienia patomechanizmu. Wybrane problemy diagnozy. Studia Pragmalingwistyczne s. 39-52.
Źródło dostępu:
http://www.studiapragmaling.uw.edu.pl/wp-content/uploads/2015/07/SP-2012_noRev.pdf

Kucińska, P. (2016). Wybrane przyczyny dyzartrii związane z lokalizacją uszkodzenia w obrębie układu nerwowego. „Otorynolaryngologia”, 15(1), 8-15.
Źródło dostępu:
https://www.otorynolaryngologia-pk.pl/f/file/orl-2016-1-008.pdf

Pietrzyk, I., Seniów, J. (2013). Dyzartria w klinice osób dorosłych. Neurologia po Dyplomie.
Źródło dostępu:
https://podyplomie.pl/neurologia/15449,dyzartria-w-klinice-osob-doroslych

Literatura obowiązkowa:
1. Jauer-Niworowska O. (2009). Dyzartria nabyta, Diagnoza logopedyczna i terapia osób dorosłych. Warszawa: Wydawnictwo APS.
2. Jauer-Niworowska O., Kwasiborska J. (2009). Dyzartria – wskazówki do diagnozy różnicowej poszczególnych typów. Gdańsk: Wydawnictwo Komlogo.
3. Mirecka U. (2008). Standard postępowania logopedycznego w przypadku dyzartrii. Logopedia, t.37, s. 235-242.

Literatura uzupełniająca:
Tłokiński W. (2005). Zaburzenia mowy o typie dysartrii. [W:] Gałkowski T., Szeląg E., Jastrzębowska E., (red.), Podstawy neurologopedii, Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskieg.

Zaleca się również korzystanie z następujących źródeł dostępnych w Internecie:

Jauer-Niworowska, O. (2012). Zaburzenia dyzartryczne - próba przedstawienia patomechanizmu. Wybrane problemy diagnozy. Studia Pragmalingwistyczne s. 39-52.
Źródło dostępu:
http://www.studiapragmaling.uw.edu.pl/wp-content/uploads/2015/07/SP-2012_noRev.pdf

Kucińska, P. (2016). Wybrane przyczyny dyzartrii związane z lokalizacją uszkodzenia w obrębie układu nerwowego. „Otorynolaryngologia”, 15(1), 8-15.
Źródło dostępu:
https://www.otorynolaryngologia-pk.pl/f/file/orl-2016-1-008.pdf

Pietrzyk, I., Seniów, J. (2013). Dyzartria w klinice osób dorosłych. Neurologia po Dyplomie.
Źródło dostępu:
https://podyplomie.pl/neurologia/15449,dyzartria-w-klinice-osob-doroslych

METODY KSZTAŁCENIA:
wykład
ćwiczenia w sali
obserwacja
dyskusja
praca w grupach

NAKŁAD PRACY STUDENTA:
• Godziny kontaktowe:
Wykład: 15 godzin
Ćwiczenia: 5 godzin
Laboratorium/warsztaty: 10 godzin
• Przygotowanie do zajęć i lektura: 15 godzin
• Przygotowanie do egzaminu: 25 godzin
• Przygotowanie pomocy dydaktycznej dla pacjentów z dyzartrią: 15 godzin

Sumaryczna liczba punktów ECTS 3

METODY KSZTAŁCENIA:
wykład
ćwiczenia w sali
obserwacja
dyskusja
praca w grupach

NAKŁAD PRACY STUDENTA:
• Godziny kontaktowe:
Wykład: 9 godzin
Ćwiczenia: 6 godzin
Laboratorium/warsztaty: 6 godzin
• Przygotowanie do zajęć i lektura: 20 godzin
• Przygotowanie do egzaminu: 30 godzin
• Przygotowanie pomocy dydaktycznej dla pacjentów z dyzartrią: 15 godzin

Sumaryczna liczba punktów ECTS 3