Prowadzony w cyklach: 2020Z, 2021Z, 2022Z, 2023Z, 2024Z

Punkty ECTS: brak danych

Język: polski

Organizowany przez: Instytut Edukacji Artystycznej (dla: Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej)

Podstawy pedagogiki w pracy nauczyciela EP-3F-PPN

TREŚCI PROGRAMOWE:
Pedagogika jako wiedza/ nauka o wychowaniu. Sytuacja pedagogiki w ponowoczesności. Podstawowe pojęcia pedagogiczne: edukacja, wychowanie, kształcenie, socjalizacja, inkulturacja.
Wychowanie jako proces sprawczy. Ontologiczne, aksjologiczne, antropologiczne podstawy wychowania. Istota, dziedziny i funkcje wychowania. Proces wychowania, jego struktura, właściwości, dynamika. Współpraca rodziny i szkoły. Współpraca szkoły ze środowiskiem. Wychowawca wobec wartości, kompetencje osobiste i społeczne pedagoga oraz ich doskonalenie. Relacje wychowawca – wychowanek. Nauczyciel jako wychowawca klasy. Poszanowanie godności dziecka/ucznia/wychowanka. Różnicowanie, indywidualizacja i personalizacja pracy z uczniami. Klasa szkolna jako grupa społeczna, procesy społeczne w klasie. Rozwiązywanie konfliktów w klasie/grupie wychowawczej. Animowanie życia społeczno-kulturalnego klasy, wspieranie samorządności i autonomii uczniów. Społeczno-kulturowe konteksty wychowania. Problemy globalne współczesnej cywilizacji i ich związki z edukacją i wychowaniem. Dzieci zaniedbane i pozbawione opieki. Szkolna sytuacja dzieci emigrantów i reemigrantów. Dziecko w sytuacji kryzysowej lub traumatycznej. Zagrożenia dzieci i młodzieży.

W cyklu 2020Z:

TREŚCI PROGRAMOWE

Pytania o pedagogikę:

- Pedagogika jako wiedza/ nauka o wychowaniu.
Wiedza naukowa – jej istota i rozwój w kontekście wykładni współczesnych. Ewolucja ideałów społecznej racjonalności. -
- Nowożytne rozumienie nauki. Powstanie i ewolucja pedagogiki jako nauki. Różnicowanie się teoretyczne pedagogiki w XX wieku i ewolucja jej tożsamości. Integracyjny i interdyscyplinarny charakter pedagogiki.
- Nauki pedagogiczne dotyczące okresów rozwojowych człowieka oraz przedmiotu praktyki pedagogicznej. Sytuacja pedagogiki w ponowoczesności. Pedagogika nauką, techniką, sztuką wychowania.
- Działy pedagogiki współczesnej. Pedagogika a nauki z nią współpracujące. Zakresy współpracy pedagogiki z filozofią, psychologią i socjologią.
Podstawowe pojęcia pedagogiczne.

Pytania o wychowanie

- Wychowanie jako proces sprawczy – próby opisu. Istota, dziedziny, treści i uwarunkowania wychowania. Geneza wychowania – wychowanie w różnych kulturach i porządkach życia społecznego.
- Charakterystyka procesu wychowania. Struktura procesu wychowania.
- Działanie edukacyjne a wychowanie. Wychowanie a kształcenie. Wychowanie a inne procesy społecznego wpływu (a socjalizacja, inkulturacja, pielęgnacja i opieka, terapia). Funkcje i nurty wychowania.
- Funkcje: społeczna (zachowawcza i rozwojowa), indywidualna (adaptacyjna i kompensacyjna) oraz kreacyjna. Nurty wychowania: naturalny na tle socjalizacji; celowy – instytucjonalny; intencjonalnych wpływów społecznych; samowychowania.
- Celowość procesu wychowania . Aksjologiczny i teleologiczny wymiar wychowania. Wartości a cele wychowania (relacje). Cele ostateczne (finalne), pośrednie a cele konkretne i zadania wychowania.
- Podmioty wychowania. Wychowawca – wobec wartości, kompetencje osobiste i społeczne pedagoga oraz ich doskonalenie; wychowanek - ujawniający i rozwijający swą podmiotowość przez wychowanie. Relacje wychowawca – wychowanek; style wychowania.

Pytania o granice swobody i przymusu w wychowaniu – ramy dyskursu.

- Tradycyjne i emancypacyjne ujecie i praktyki wychowania.
- Wychowanie uprzedmiatawiające. Nowe wychowanie i odkrycie podmiotowości dziecka (E. Key, , M. Montessori) oraz wskazanie jego praw (J. Korczak).
- Argumenty na rzecz stosowania przymusu i na rzecz swobody.
- Egzemplifikacje praktyczne wychowania w swobodzie, porozumieniu z uczniami i wychowania w przymusie.

Pytania o rzeczywistość: społeczno-kulturowe konteksty wychowania.

- Problemy globalne współczesnej cywilizacji i ich związki z edukacją i wychowaniem. Problemy regionalne i ich implikacje dla edukacji.
- Edukacja permanentna jako program rozwoju kwalifikacji i idea edukacyjnej koncepcji życia.
- Problemy demokratyzacji życia i postępu społecznego. Edukacja obywatelska, do życia w społeczeństwie demokratycznym.
- Problemy ładu aksjonormatywnego. Edukacja upodmiatawiająca przygotowująca do świadomego uczestnictwa, odpowiedzialności i podmiotowej komunikacji.

Pytania o współczesne środowiska i praktyki wychowawcze.

- Rodzina. Współczesne środowiska i praktyki wychowawcze na poziomie „mikro” – rodziny. Możliwości i ograniczenia podmiotowości i dialogu w wychowaniu w rodzinie. Współczesne koncepcje oddziaływań wychowawczych w rodzinie (swoboda czy posłuszeństwo): A. Adler, T. Gordon., S. Sławiński
- Szkoła. Współczesne środowiska i praktyki wychowawcze na poziomie „mezo” – szkoły. Krytyczna analiza codzienności szkoły. Relacje społeczne w szkole – czynniki poprawiające i psujące relacje. Funkcje adaptacyjne i emancypacyjne szkoły i praktyki ich realizacji. Edukacja domowa jako alternatywa dla edukacji szkolnej. Przykłady
- Instytucje kultury. Współczesne środowiska i praktyki wychowawcze na poziomie „makro” – kultury. Edukacja kulturalna w świecie kultury urynkowionej.

WYMAGANIA
1. Znajomość literatury podstawowej przekładająca się na aktywność w czasie zajęć.
2. Przepracowanie kursu e-learningowego z wynikiem wyższym niż 50% (szkolenie na pierwszych zajęciach, 10.01.2021r. zamknięcie kursu).
3.Uczestnictwo w ćwiczeniach i prezentacja własnej mapy pojęć pedagogicznych lub uargumentowanej tezy pedagogicznej na forum grupy.
4. Przygotowanie pracy z zakresu diagnozy i rozwiązania pedagogicznego problemowej sytuacji wychowawczej.

W cyklu 2021Z:

1.Pedagogika jako nauka i wiedza o wychowaniu i procesach edukacyjnych i jej rozwój.
2.Wychowanie i inne podstawowe pojęcia pedagogiczne w ujęciu osobistych potocznych teorii oraz pedagogiki jako nauki – perspektywa porównawcza.
3.Koncepcje i funkcje wychowania. Wychowawca i wychowanek oraz ich znaczenie w procesie wychowania.
4.Wychowanie w rodzinie - rodzinne potoczne teorie wychowania, wychowawcze funkcjonowanie rodziny w kontekście kultury pedagogicznej rodziny oraz przemian rodziny.
5.Szkoła jako przestrzeń realizacji wychowania i innych procesów edukacyjnych – pomiędzy założeniami a rzeczywistością. Ukryty program wychowania szkolnego. Wychowawcze konteksty w podstawach programowych.
6. Aksjologiczne aspekty działalności profesjonalnych i nieprofesjonalnych wychowawców – wychowawca wobec wartości.
7. Współpraca szkoły z innymi środowiskami wychowawczymi.
8. Procesy i relacje interpersonalne w klasie szkolnej jako kontekst i czynnik warunkujący szkolne i społeczne funkcjonowania ucznia. Pedagog i grupa klasowa wobec konfliktów.
9. Nauczyciel jako wychowawca klasy – kompetencje i wyzwania jego działalności.
10. Profil kompetencyjny wychowawcy/nauczyciela. Moje kompetencje a postulowany model kompetencyjny nauczyciela wychowawcy - wstęp do konstruowania planu rozwoju pedagogicznego.
11. Dziecko zaniedbane, pozbawione opieki, doświadczające kryzysu lub traumatycznych sytuacji jako podmiot i uczestnik procesów edukacyjnych i odziaływań wychowawcy.
12. Współczesne zagrożenia rozwoju i funkcjonowania dzieci i młodzieży oraz postawy pedagogów wobec nich.
13. Społeczno-kulturowe konteksty wychowania oraz problemy globalne jako źródło wyzwań edukacyjnych i wychowawczych.
14. Uczeń odmienny kulturowo w środowisku szkolnym i rówieśniczym-perspektywa, potencjał i wyzwania edukacji międzykulturowej.
15. Samowychowanie i idee animacji społeczno-kulturowej oraz ich znaczenie w pracy nauczycieli-wychowawców i przedstawicieli innych środowisk wychowawczych. Podsumowanie.

W cyklu 2022Z:

1. Pedagogika jako nauka i wiedza o wychowaniu i procesach edukacyjnych i jej rozwój.

2. Wychowanie i inne podstawowe pojęcia pedagogiczne w ujęciu osobistych potocznych teorii oraz pedagogiki jako nauki – perspektywa porównawcza.

3. Koncepcje i funkcje wychowania. Wychowawca i wychowanek oraz ich znaczenie w procesie wychowania.

4. Wychowanie w rodzinie - rodzinne potoczne teorie wychowania, wychowawcze funkcjonowanie rodziny w kontekście kultury pedagogicznej rodziny.

5. Szkoła jako przestrzeń realizacji wychowania i innych procesów edukacyjnych – pomiędzy założeniami a rzeczywistością. Znaczenie i treść podstaw programowych w kontekście procesu wychowania i kształcenia.

6. Aksjologiczne aspekty działalności profesjonalnych i nieprofesjonalnych wychowawców – wychowawca wobec wartości.

7. Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w szkole. Współpraca szkoły z innymi środowiskami wychowawczymi.

8. Procesy i relacje interpersonalne w klasie szkolnej jako kontekst i czynnik warunkujący szkolne i społeczne funkcjonowania ucznia. Pedagog i grupa klasowa wobec konfliktów.

9. Nauczyciel jako wychowawca klasy – kompetencje i wyzwania jego działalności.

10. Profil kompetencyjny wychowawcy/nauczyciela. Moje kompetencje a postulowany model kompetencyjny nauczyciela wychowawcy - wstęp do konstruowania planu rozwoju pedagogicznego.

11. Dziecko zaniedbane, pozbawione opieki, doświadczające kryzysu lub traumatycznych sytuacji jako podmiot procesów edukacyjnych i odziaływań wychowawcy.

12. Współczesne zagrożenia rozwoju i funkcjonowania dzieci i młodzieży oraz postawy pedagogów wobec nich.

13. Społeczno-kulturowe konteksty wychowania oraz problemy globalne jako źródło wyzwań edukacyjnych i wychowawczych.

14. Uczeń odmienny kulturowo w środowisku szkolnym i rówieśniczym-perspektywa, potencjał i wyzwania edukacji międzykulturowej.

15. Samowychowanie i idee animacji społeczno-kulturowej oraz ich znaczenie w pracy nauczycieli-wychowawców i przedstawicieli innych środowisk wychowawczych. Podsumowanie.

W cyklu 2023Z:

1. Pedagogika jako nauka i wiedza o wychowaniu i procesach edukacyjnych i jej rozwój.
2. Wychowanie i inne podstawowe pojęcia pedagogiczne w ujęciu osobistych potocznych teorii oraz pedagogiki jako nauki – perspektywa porównawcza.
3. Koncepcje i funkcje wychowania. Wychowawca i wychowanek oraz ich znaczenie w procesie wychowania.
4. Wychowanie w rodzinie - rodzinne potoczne teorie wychowania, wychowawcze funkcjonowanie rodziny w kontekście kultury pedagogicznej rodziny.
5. Szkoła jako przestrzeń realizacji wychowania i innych procesów edukacyjnych w oparciu o wiedzę naukową/profesjonalną – perspektywa postulatywno-krytyczna.
6. Aksjologiczne aspekty działalności profesjonalnych i nieprofesjonalnych wychowawców – wychowawca wobec wartości.
7. Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w szkole. Współpraca szkoły z innymi środowiskami wychowawczymi.
8. Procesy i relacje interpersonalne w klasie szkolnej jako kontekst i czynnik warunkujący szkolne i społeczne funkcjonowania ucznia. Pedagog i grupa klasowa wobec konfliktów.
9. Nauczyciel jako wychowawca klasy – kompetencje, zadania i wyzwania jego działalności.
10. Profil kompetencyjny wychowawcy/nauczyciela. Moje kompetencje a postulowany model kompetencyjny nauczyciela wychowawcy - wstęp do konstruowania planu rozwoju pedagogicznego..
11. Dziecko zaniedbane, pozbawione opieki, doświadczające kryzysu lub traumatycznych sytuacji jako podmiot procesów edukacyjnych i odziaływań wychowawcy.
12. Współczesne zagrożenia rozwoju i funkcjonowania dzieci i młodzieży oraz postawy pedagogów wobec nich.
13. Społeczno-kulturowe konteksty wychowania oraz problemy globalne jako źródło wyzwań edukacyjnych i wychowawczych.
14. Uczeń odmienny kulturowo w środowisku szkolnym i rówieśniczym-perspektywa, potencjał i wyzwania edukacji międzykulturowej.
15. Idee animacji społeczno-kulturowej oraz ich znaczenie w pracy nauczycieli-wychowawców i przedstawicieli innych środowisk wychowawczych. Podsumowanie.

W cyklu 2024Z:

1. Pedagogika jako nauka i wiedza o wychowaniu i procesach edukacyjnych i jej rozwój.
2. Wychowanie i inne podstawowe pojęcia pedagogiczne w ujęciu osobistych potocznych teorii oraz pedagogiki jako nauki – perspektywa porównawcza.
3. Koncepcje i funkcje wychowania. Wychowawca i wychowanek oraz ich znaczenie w procesie wychowania.
4. Wychowanie w rodzinie - rodzinne potoczne teorie wychowania, wychowawcze funkcjonowanie rodziny w kontekście kultury pedagogicznej rodziny.
5. Szkoła jako przestrzeń realizacji wychowania i innych procesów edukacyjnych w oparciu o wiedzę naukową/profesjonalną – perspektywa postulatywno-krytyczna.
6. Aksjologiczne aspekty działalności profesjonalnych i nieprofesjonalnych wychowawców – wychowawca wobec wartości.
7. Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w szkole. Podstawy diagnozy pedagogicznej.
8. Procesy i relacje interpersonalne w klasie szkolnej jako kontekst i czynnik warunkujący szkolne i społeczne funkcjonowania ucznia. Pedagog i grupa klasowa wobec konfliktów.
9. Nauczyciel jako wychowawca klasy – kompetencje, zadania i wyzwania jego działalności. Współpraca szkoły z innymi środowiskami wychowawczymi.
10. Profil kompetencyjny wychowawcy/nauczyciela. Moje kompetencje a postulowany model kompetencyjny nauczyciela wychowawcy - wstęp do konstruowania planu rozwoju pedagogicznego.
11. Dziecko zaniedbane, pozbawione opieki, doświadczające kryzysu lub traumatycznych sytuacji jako podmiot procesów edukacyjnych i odziaływań wychowawcy.
12. Współczesne zagrożenia rozwoju i funkcjonowania dzieci i młodzieży oraz postawy pedagogów wobec nich.
13. Społeczno-kulturowe konteksty wychowania oraz problemy globalne jako źródło wyzwań edukacyjnych i wychowawczych.
14. Uczeń odmienny kulturowo w środowisku szkolnym i rówieśniczym-perspektywa, potencjał i wyzwania edukacji międzykulturowej.
15. Idee animacji społeczno-kulturowej oraz ich znaczenie w pracy nauczycieli-wychowawców i przedstawicieli innych środowisk wychowawczych. Podsumowanie.

Cele Zrównoważonego Rozwoju ONZ

Cel 4: Zapewnić wszystkim edukację wysokiej jakości oraz promować uczenie się przez całe życie

Rodzaj przedmiotu

obowiązkowe

Koordynatorzy przedmiotu

W cyklu 2022Z:

W cyklu 2024Z:

W cyklu 2021Z:

W cyklu 2023Z:

W cyklu 2020Z:

Efekty kształcenia

Wiedza
Student ma wiedzę nt. podstaw filozofii wychowania i aksjologii pedagogicznej, w szczególności zna i rozumie wychowanie w kontekście rozwoju: ontologiczne, aksjologiczne i antropologiczne podstawy wychowania; istotę i funkcje wychowania oraz proces wychowania, jego strukturę, właściwości i dynamikę; pomoc psychologiczno-pedagogiczną w szkole – regulacje prawne, formy i zasady udzielania wsparcia, a także znaczenie współpracy rodziny ucznia i szkoły oraz szkoły ze środowiskiem pozaszkolnym.
Posiada wiedzę o klasycznych i współczesnych teoriach dotyczących rozwoju człowieka, wychowania, nauczania-uczenia się oraz różnorodnych uwarunkowań tych procesów, potrafi je krytycznie oceniać i twórczo z nich korzystać, w szczególności: zna i rozumie zasady pracy opiekuńczo-wychowawczej nauczyciela: obowiązki nauczyciela jako wychowawcy klasy, metodykę pracy wychowawczej, program pracy wychowawczej, style kierowania klasą, ład i dyscyplinę, poszanowanie godności dziecka, ucznia lub wychowanka, różnicowanie, indywidualizację i personalizację pracy z uczniami, funkcjonowanie klasy szkolnej jako grupy społecznej, procesy społeczne w klasie, rozwiązywanie konfliktów w klasie lub grupie wychowawczej, animowanie życia społeczno-kulturalnego klasy, wspieranie samorządności i autonomii uczniów, rozwijanie u dzieci, uczniów lub wychowanków kompetencji komunikacyjnych i umiejętności społecznych niezbędnych do nawiązywania poprawnych relacji; pojęcia integracji i inkluzji; sytuację dziecka z niepełnosprawnością fizyczną i intelektualną w szkole ogólnodostępnej, problemy dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu i ich funkcjonowanie, problemy dzieci zaniedbanych i pozbawionych opieki oraz szkolną sytuację dzieci emigrantów i reemigrantów; zagadnienie dziecka w sytuacji kryzysowej lub traumatycznej; zagrożenia dzieci i młodzieży: zjawiska agresji i przemocy, w tym agresji elektronicznej oraz uzależnień, w tym od środków psychoaktywnych i komputera, a także zagadnienia związane z grupami nieformalnymi, podkulturami młodzieżowymi i sektami.
Ma wiedzę pedagogiczną o procesach rozwoju, socjalizacji, wychowania i nauczania-uczenia się, dającą podstawę do działań dydaktyczno-wychowawczych, na rzecz dobra każdego ucznia lub wychowanka, w poczuciu odpowiedzialności za jego postępy w nauce oraz integralny rozwój; w szczególności zna i rozumie: wychowanie w kontekście rozwoju: ontologiczne, aksjologiczne i antropologiczne podstawy wychowania; istotę i funkcje wychowania oraz proces wychowania, jego strukturę, właściwości i dynamikę; pomoc psychologiczno-pedagogiczną w szkole – regulacje prawne: formy i zasady udzielania wsparcia, a także znaczenie współpracy rodziny ucznia i szkoły oraz szkoły ze środowiskiem pozaszkolnym.
Student zna i rozumie specyfikę głównych środowisk wychowawczych i procesów w nich zachodzących, ma wiedzę na temat norm, procedur i dobrych praktyk stosowanych w działalności pedagogicznej (wychowanie przedszkolne, nauczanie w szkołach ogólnokształcących, technikach i szkołach branżowych, kształcenie ustawiczne, w szkołach i oddziałach specjalnych oraz integracyjnych, w różnego typu ośrodkach wychowawczych); w szczególności zna i rozumie: system oświaty: organizację i funkcjonowanie systemu oświaty, podstawowe zagadnienia prawa oświatowego, krajowe i międzynarodowe regulacje dotyczące praw człowieka, dziecka, ucznia oraz osób z niepełnosprawnościami, znaczenie pozycji szkoły jako instytucji edukacyjnej, funkcje i cele edukacji szkolnej, modele współczesnej szkoły, pojęcie ukrytego programu szkoły, alternatywne formy edukacji, zagadnienie prawa wewnątrzszkolnego, podstawę programową w kontekście programu nauczania oraz tematykę oceny jakości działalności szkoły lub placówki oświatowej.
Zna i rozumie główne pojęcia pedagogiki, jako dyscypliny naukowej oraz ich genezę, ma wiedzę wprowadzającą w zakresie wybranych wykładni teoretycznych głównych pojęć pedagogicznych, z uwzględnieniem ich odniesienia do praktyki wychowania, zna i rozumie genezę pedagogiki jako nauki, podstawowe kwestie związane ze współczesnym statusem naukowym pedagogiki, sposoby uprawiania pedagogiki jako nauki teoretycznej, stosowanej i normatywnej, a także powiązanie pedagogiki z innymi dyscyplinami, zna i rozumie specyfikę wychowania w środowisku rodzinnym, szkolnym i rówieśniczym.
Zna i rozumie: system oświaty: organizację i funkcjonowanie systemu oświaty, podstawowe zagadnienia prawa oświatowego, krajowe i międzynarodowe regulacje dotyczące praw człowieka, dziecka, ucznia oraz osób z niepełnosprawnościami, znaczenie pozycji szkoły jako instytucji edukacyjnej, funkcje i cele edukacji szkolnej, modele współczesnej szkoły, pojęcie ukrytego programu szkoły, alternatywne formy edukacji, zagadnienie prawa wewnątrzszkolnego, podstawę programową w kontekście programu nauczania oraz tematykę oceny jakości działalności szkoły lub placówki oświatowej.

Umiejętności
Prowadzi obserwację sytuacji i zdarzeń pedagogicznych oraz dokonuje ich analizy na podstawie wiedzy pedagogiczno-psychologicznej, oraz proponuje adekwatne rozwiązania problemów, w szczególności potrafi wybrać program nauczania zgodny z wymaganiami podstawy programowej i dostosować go do tej podstawy.
Diagnozuje potrzeby, możliwości i zdolności każdego ucznia, potrafi wykorzystywać podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu pedagogiki w celu analizowania i interpretowania problemów edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych, kulturalnych i pomocowych, w szczególności potrafi: zdiagnozować ucznia ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi i zaprojektować dla niego wsparcie, określić przybliżony potencjał ucznia i doradzić mu ścieżkę rozwoju.
Potrafi adekwatnie do sytuacji dobierać, tworzyć i dostosowywać materiały i środki do potrzeb uczniów, w celu samodzielnego projektowania i efektywnego realizowania działań pedagogicznych, dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych i artystycznych.
Posiada umiejętność projektowania i realizacji zindywidualizowanego programu kształcenia i wychowania, ma umiejętności potrzebne do pracy z dziećmi pochodzącymi ze środowisk odmiennych kulturowo; potrafi rozpoznawać sytuację zagrożeń i uzależnień uczniów.
Samodzielnie potrafi zaprojektować ścieżkę własnego rozwoju zawodowego, rozwijać wiedzę oraz umiejętności pedagogiczne, z wykorzystaniem różnych źródeł (w tym obcojęzycznych) i technologii.

Kompetencje społeczne
Posiada zdolność porozumiewania się z osobami pochodzącymi z różnych środowisk, będącymi w różnej kondycji emocjonalnej, rozwiązywać konflikty poprzez dialog i tworzenie dobrej atmosfery dla komunikacji w klasie szkolnej i poza nią, buduje relacje wzajemnego zaufania między wszystkimi uczestnikami procesu kształcenia, w tym rodzicami (opiekunami) ucznia, jest gotów do włączania ich w działania sprzyjające efektywnemu nauczaniu.
Jest gotów do podejmowania pracy w zespole oraz pełnienia różnych ról, umiejętnej współpracy z innymi nauczycielami, pedagogami i rodzicami ucznióworaz innymi osobami tworzącymi społeczność szkolną i lokalną.

Literatura

W cyklu 2020Z:

LITERATURA OBOWIĄZKOWA

Hojnicka-Bezwińska T., Pedagogika. Podręcznik dla pierwszego stopnia kształcenia na poziomie wyższym, Difin, Warszawa 2015
Humanistyka przełomu wieków, pod red. J. Kozieleckiego, Kraków 1999, cz.III, ss 241 – 342.
Gordon T., Wychowanie bez porażek, Warszawa 1991 lub: Wychowanie bez porażek w praktyce , Warszawa 1994
Kunowski S., Podstawy współczesnej pedagogiki, Warszawa 1993. Cz. I
Pedagogika. Podręcznik akademicki, red. Z. Kwieciński, B. Śliwerski, cz. 1 Warszawa 2003 (Cz. I s. 18 - 69 ); cz.2 Warszawa 2004 (Cz. II S. 240 – 320) lub Pedagogika. Podręcznik akademicki, red. Z. Kwieciński, B. Śliwerski, Warszawa 2019 (s. 15-38; 365-380; 407-417; 549-556; 859-875; 981-1002)
Śliwerski B., Podstawowe prawidłowości pedagogiki, Wydawnictwo APS, Warszawa, 2011

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Bińczycka J., Między przemocą a swobodą w wychowaniu, Kraków 1997
Edukacja – jest w niej ukryty skarb. Raport dla UNESCO 1998
Fromm E., Mieć czy być, Poznań 1997, Czym jest modus posiadania (s. 123 –141) Czym jest modus bycia (s.146 – 173)
Gadacz T., O umiejętności życia, „Znak”, Kraków 2003, s 38 – 62
Gutek G., Filozoficzne i ideologiczne podstawy edukacji, Gdańsk 2003
Ostrowska K., W poszukiwaniu wartości, Gdańsk 1994
Pachociński R., Oświata XXI wieku, Warszawa 1999, rozdz. Cywilizacja a postęp (s. 5 – 38), Oświata w społeczeństwie informacyjnym (s. 71 – 94)
B.Suchodolski, Edukacja permanentna, Warszawa 2003
Toffler A., Trzecia fala, Warszawa 1997 lub: Budowa nowej cywilizacji. Polityka trzeciej fali, Poznań 1995 Lub: Wojna i antywojna, Warszawa 1997
Ritzer G., McDonaldyzacja społeczeństwa, Muza 1997.
Szkudlarek T., Media. Szkic z filozofii i pedagogiki dystansu, Kraków 1999, ss. 108 - 134
Wołoszyn S., Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej. Kielce 1998. T. III. Ks. Pierwsza. Tekst E. Key: s. 46 – 67, Teksty Baden – Powella i A. Kamińskiego s. 311 – 328; Ks. Druga. Rozdz. Poszukiwanie nowych strategii oświatowych s. 508 – 543.

W cyklu 2021Z:

Literatura obowiązkowa
1. Błasiak, A. (2009). Aksjologiczne aspekty procesu wychowania. Kraków: Ignatianum, s. 131-154 oraz jeden wybrany zakres strony spośród 154-163; 163-177, 177-190.
2. Brzezińska, A. (2003). Dzieci z układu ryzyka. W: A. Brzezińska, S. Jabłoński, M. Marchow (red.), Ukryte piętno. Zagrożenia rozwoju w okresie dzieciństwa. Poznań: Humaniora, s. 11-38.
3. Dorczak, R. (2012). Modele współpracy szkoły z organizacjami w środowisku lokalnym. W: G. Mazurkiewicz (red.), Jakość edukacji – różnorodne perspektywy Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, s. 311-331.
4. Gołębniak, B.D. (2019). Proces kształcenia. W: B. Śliwerski, Z. Kwieciński (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki, s. 857-875.
5. Harwas-Napierała, B. (2008). Znaczenie przemian współczesnej rodziny dla rozwoju człowieka. Psychologia rozwojowa, 13, s. 21-27.
6. Hejnicka-Bezwińska, T. (2015). Pedagogika. Podręcznik dla pierwszego stopnia kształcenia na poziomie wyższym. Warszawa: Difin, s. 191-227.
7. Herudzińska, M.H. (2018). Dzieci cudzoziemskie w polskiej szkole. Portret(y), wyzwania, problemy. Wychowanie w rodzinie, 1, s. 187-209.
8. Janke, A. W. (2009). Pedagogika rodziny i wychowanie rodzinne. W: S. Kawula, J. Brągiel, A.W. Janke (red.), Pedagogika rodziny. Obszary i panorama problematyki. Warszawa: Wydawnictwo Adam Marszałek, s. 94-112; 335-344; 351-356.
9. Jarosz, E, Nowak, A. (2012). Przemoc wobec dziecka w rodzinie – cechy zjawiska oraz standardy i problemy jego ograniczenia. W: E. Jarosz, A. Nowak, Dzieci ofiary przemocy w rodzinie. Raport Rzecznika Praw Dziecka. Warszawa: Rzecznik Praw Dziecka, s. 17-31.
10. Kluczyńska, S., Zabłocka-Żytka, L. (2020). Dziecko w sytuacji kryzysowej. Warszawa: ORE, s. 6-13, 20-44 (2 wybrane sytuacje).
11. Konieczna, A. (2020) „Nasza klasa. Obraz społeczności klas szkolnych: analiza empiryczna wzorów społecznego uczestnictwa jej członków. Warszawa: Wydawnictwo APS, s. 13-27.
12. Korczak, J. (2012). Jak kochać dziecko. Dziecko w rodzinie. Warszawa: Rzecznik Praw Dziecka, dowolne fragmenty (około 10 stron).
13. Kron, W. (2012). Pedagogika. Kluczowe zagadnienia. Podręcznik akademicki. Gdańsk: GWP, s. 152-214.
14. Kwieciński, Z (2019). Edukacja w galaktyce znaczeń. W: B. Śliwerski, Z. Kwieciński (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Warszawa: PWN. s. 41-53.
15. Melosik, Z. (1998). Edukacja globalna – czy ideał wychowawczy XXI wieku. W: S. Wołoszyn (opracowanie), Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej, tom III, księga II, s. 736-753.
16. Melosik, Z. (2015). Kultura popularna, pedagogika i młodzież. W: J. Pyżalski (red.), Wychowawcze i społeczno-kulturowe kompetencje współczesnych nauczycieli (s. 31-42). Łódź:theQ studio.
17. Nadolnik, I. (2014). Efektywna współpraca szkoły i rodziny: przykłady dobrych praktyk. Edukacja elementarna w Teorii i Praktyce, 4, s. 137-147.
18. Nowotniak, J. (2007). Ukryty program wychowania. W: M. Dudzikowa, M. Czerepniak-Walczak (red.), Wychowanie. Pojęcia. Procesy. Konteksty, tom 3, Gdańsk: GWP, s. 181-206.
19. Ostrowska, U. (2006). Aksjologiczne podstawy wychowania. W: B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podstawy nauk o wychowaniu, tom 1, Gdańsk: GWP, s. 391-415.
20. Piorunek, M. (2020). Nauczyciel-wychowawca (nie)wspierający ucznia – o znaczeniu nauczycielskich kompetencji społecznych. Poznań: UAM, s. 39-69.
21. Pyżalski, J., Kołodziejczyk, J. (2015). Nauczyciel wobec sytuacji trudnych wychowawczo. W: J. Pyżalski (red.), Wychowawcze i społeczno-kulturowe kompetencje współczesnych nauczycieli. Łódź: theQ studio, s. 77-94.
22. Podstawa programowa kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej (s. 11-33; 53-56)
23. Polak, K. (2010). Uczeń w sytuacji konfliktów szkolnych. W: D. Borecka-Biernat (red.), Sytuacje konfliktu w środowisku rodzinnym, szkolnym i rówieśniczym. Warszawa: Difin, s. 23-40.
24. Pyżalski, J., Kołodziejczyk, J. (2015). Nauczyciel wobec sytuacji trudnych wychowawczo. W: J. Pyżalski (red.), Wychowawcze i społeczno-kulturowe kompetencje współczesnych nauczycieli. Łódź: theQ studio, s. 77-94.
25. słowniki i encyklopedie pedagogiczne
26. Rubacha, K. (2003). Nowe kategorie pojęciowe współczesnej teorii wychowania, W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika, tom 2. Warszawa: PWN, s. 59-67.
27. Schindler, A. (2004). Czym jest animacja społeczno-kulturalna? W: K. Hrycyk (red.). Konteksty animacji społeczno-kulturalnej. Wrocław: Silesia, s. 19-36.
28. Szkudlarek, T. (2019). Pedagogika międzykulturowa. W: B. Śliwerski, Z. Kwieciński (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki, s. 603-624
29. Szołtysek, A. (2009). Kompetencje nauczyciela w zakresie wychowania i profilaktyki. Nauczyciel i szkoła, 1-2, s. 61-72.
30. Śliwerski, B. (2012). Pedagogika ogólna. Podstawowe prawidłowości. Rozdział 2. Systematyzowanie wiedzy o wychowaniu. Kraków: Impuls, s. 31-66, 257-269.
31. Tanaś, M. (2016). Primum non nocere a internetowa przestrzeń wolności i aktywności nastolatków. W: M. Tanaś (red.), Nastolatki wobec Internetu. Warszawa: NASK, s. 41-54.
32. Uryga, D. (2018). „Mała szkoła” – w drodze ku rewitalizacji szkoły środowiskowej. Forum Oświatowe, 30 (1), s. 103-118.
33. Wysocka, E. (2012). Relacje nauczyciel-uczeń w dobie postmodernizmu- wyzwania i zagrożenia. Prace Naukowe AJD. Pedagogika, 21, s. 39-55.

Literatura uzupełniająca
1. Archer, M. (2013). Człowieczeństwo: Problem sprawstwa. Kraków: Zakład Wydawniczy „Nomos”.
2. Bińczycka, J. (2005). Między swobodą a przemocą w wychowaniu. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
3. Bauman, Z. (2006). Płynna nowoczesność. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
4. Brezinka, W. (2005). Wychowanie i pedagogika w dobie przemian kulturowych. Podręcznik akademicki. Kraków: Wydawnictwo WAM.
5. Chałas, K. (red.) (2014). Pedagogika szkolna, wczesnoszkolna i przedszkolna. Teoria i praktyka, tom 1: Wokół aktualnych problemów wychowania i nauczania. Lublin: Wydawnictwo KUL.
6. Chałas, K. (red.) (2016). Pedagogika szkolna, wczesnoszkolna i przedszkolna. Teoria i praktyka, tom 2: Wokół aktualnych problemów rozwoju szkoły. Lublin: Wydawnictwo KUL.
7. Czerepaniak-Walczak, M. (2006). Pedagogika emancypacyjna. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
8. Gara, J. (2014). Idea interdyscyplinarności i interdyscyplinarna natura wiedzy pedagogicznej. „Forum Pedgogiczne, 1, s. 35-54.
9. Gordon, T. (2014). Wychowanie bez porażek. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax.
10. Hejnicka-Bezwińska, T. (2008). Pedagogika ogólna. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
11. Hejnicka-Bezwińska, T. (2015). Praktyka edukacyjna w warunkach zmiany kulturowej. Warszawa: PWN.
12. Jaworski, M. (2006). Kultura popularna jako źródło inspiracji pedagogicznej i edukacyjnej. W: D. Kubinowski (red.), Kultura współczesna a wychowania człowieka (233-242). Lublin: Oficyna Wydawnicza Verba.
13. Kubiak-Szymborska, E. (2013). W czym wyraża się pluralizm teoretycznej wiedzy o wychowaniu. W: E. Kubiak-Szymborska, D. Zając. Wychowanie w kręgu pytań. (11-23). Bydgoszcz: Wydawnictwo Edukacyjne Wers.
14. Kunowski, S. (1993). Podstawy współczesnej pedagogiki. Warszawa: Wydawnictwo Salezjańskie.
15. Łobocki, M. (2006). Teoria wychowania. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
16. Milerski, B., Karwowski, M. (2016). Racjonalność procesu kształcenia. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
17. Nowak, M. (2008). Teorie i koncepcje wychowania. Warszawa: Wydawnictwa Naukowe i Profesjonalne.
18. Nowak-Dziemianowicz, M. (2012). Edukacja i wychowanie w dyskursie codzienności. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
19. Opozda, D. (2012). Struktura i treść jednostkowej wiedzy o wychowaniu: Studium pedagogiczne wiedzy rodziców i jej korelatów. Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
20. Szymanik, J. (2013). Pedagogika szkolna. Koszalin : Wydawnictwo Gdańskiej Wyższej Szkoły Humanistycznej.
21. Śliwerski, B. (2015). Współczesne teorie i nurty wychowania. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
22. Tarnowski, J. (1993). Jak wychowywać?. Warszawa: Wydawnictwa Akademii Teologii Katolickiej.
23. Tyszka, Z. (2003). Rodzina w świecie współczesnym – jej znaczenie dla jednostki i społeczeństwa. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
24.Wiśniewski Cz. (2009). Wychowanie-studia teoriopoznawcze i aksjologiczne. Łódź: Wydawnictwo Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi.
25. Wrońska, K. (2019) (red.). Dobra edukacji i ich pedagogiczna eksploracja. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
26. Zarzecki L. (2012). Teoretyczne podstawy wychowania. Teoria i praktyka w zarysie. Jelenia Góra: KPSW.

W cyklu 2022Z:

Literatura obowiązkowa
1. Błasiak, A. (2009). Aksjologiczne aspekty procesu wychowania. Kraków: Ignatianum.
2. Brzezińska, A. (2003). Dzieci z układu ryzyka. W: A. Brzezińska, S. Jabłoński, M. Marchow (red.), Ukryte piętno. Zagrożenia rozwoju w okresie dzieciństwa. Poznań: Humaniora.
3. Gasik, H. Metody rozwiązywania sytuacji konfliktowych w szkole. Warszawa: ORE.
4. Gołębniak, B.D. (2019). Proces kształcenia. W: B. Śliwerski, Z. Kwieciński (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Warszawa: PWN.
5. Hejnicka-Bezwińska, T. (2015). Pedagogika. Podręcznik dla pierwszego stopnia kształcenia na poziomie wyższym. Warszawa: Difin.
6. Herudzińska, M.H. (2018). Dzieci cudzoziemskie w polskiej szkole. Portret(y), wyzwania, problemy. Wychowanie w rodzinie, 1.
7. Janke, A. W. (2009). Pedagogika rodziny i wychowanie rodzinne. W: S. Kawula, J. Brągiel, A.W. Janke (red.), Pedagogika rodziny. Obszary i panorama problematyki. Warszawa: Wydawnictwo Adam Marszałek.
8. Jarosz, E, Nowak, A. (2012). Przemoc wobec dziecka w rodzinie – cechy zjawiska oraz standardy i problemy jego ograniczenia. W: E. Jarosz, A. Nowak, Dzieci ofiary przemocy w rodzinie. Raport Rzecznika Praw Dziecka. Warszawa: Rzecznik Praw Dziecka.
9. Kluczyńska, S., Zabłocka-Żytka, L. (2020). Dziecko w sytuacji kryzysowej.
10. Konieczna, A. (2020) „Nasza klasa. Obraz społeczności klas szkolnych: analiza empiryczna wzorów społecznego uczestnictwa jej członków. Warszawa: Wydawnictwo APS.
11. Korczak, J. (2012). Jak kochać dziecko. Dziecko w rodzinie. Warszawa: Rzecznik Praw Dziecka, dowolne fragmenty.
12. Kron, W. (2012). Pedagogika. Kluczowe zagadnienia. Podręcznik akademicki. Gdańsk: GWP.
13. Mendel, M. (2009). Nauczyciel z uczniem, rodzicami i lokalną społecznością. Koncepcja partnerstwa edukacyjnego. W: D. Klus-Stańska, M. Szczepska-Pustkowska (red.). Pedagogika wczesnoszkolna – dyskursy, problemy, rozwiązania. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
14. Melosik, Z. (1998). Edukacja globalna – czy ideał wychowawczy XXI wieku. W: S. Wołoszyn (opracowanie), Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej, tom III, księga II.
15. Melosik, Z. (2015). Kultura popularna, pedagogika i młodzież. W: J. Pyżalski (red.), Wychowawcze i społeczno-kulturowe kompetencje współczesnych nauczycieli. Łódź:theQ studio.
16. Ostrowska, U. (2006). Aksjologiczne podstawy wychowania. W: B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podstawy nauk o wychowaniu, tom 1, Gdańsk: GWP.
17. Piorunek, M. (2020). Nauczyciel-wychowawca (nie)wspierający ucznia – o znaczeniu nauczycielskich kompetencji społecznych. Poznań: UAM.
18. Pyżalski, J., Kołodziejczyk, J. (2015). Nauczyciel wobec sytuacji trudnych wychowawczo. W: J. Pyżalski (red.), Wychowawcze i społeczno-kulturowe kompetencje współczesnych nauczycieli. Łódź: theQ studio.
19. Podstawa programowa kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej.
20. Pyżalski, J., Kołodziejczyk, J. (2015). Nauczyciel wobec sytuacji trudnych wychowawczo. W: J. Pyżalski (red.), Wychowawcze i społeczno-kulturowe kompetencje współczesnych nauczycieli. Łódź: theQ studio.
21. Słowniki i encyklopedie pedagogiczne.
22. Rubacha, K. (2003). Nowe kategorie pojęciowe współczesnej teorii wychowania, W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika, tom 2. Warszawa: PWN.
23. Schindler, A. (2004). Czym jest animacja społeczno-kulturalna? W: K. Hrycyk (red.). Konteksty animacji społeczno-kulturalnej. Wrocław: Silesia.
24. Szkudlarek, T. (2019). Pedagogika międzykulturowa. W: B. Śliwerski, Z. Kwieciński (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Warszawa: PWN.
25. Szołtysek, A. (2009). Kompetencje nauczyciela w zakresie wychowania i profilaktyki. Nauczyciel i szkoła, 1-2.
26. Śliwerski, B. (2012). Pedagogika ogólna. Podstawowe prawidłowości. Rozdział 2. Systematyzowanie wiedzy o wychowaniu. Kraków: Impuls.
27. Wysocka, E. (2012). Relacje nauczyciel-uczeń w dobie postmodernizmu- wyzwania i zagrożenia. Prace Naukowe AJD. Pedagogika, 21.

W cyklu 2023Z:

Literatura obowiązkowa:
1. Błasiak, A. (2009). Aksjologiczne aspekty procesu wychowania. Kraków: Ignatianum, s. 131-154 lub 154-163 l ub163-177 lub 177-190.
2. Brzezińska, A. (2003). Dzieci z układu ryzyka. W: A. Brzezińska, S. Jabłoński, M. Marchow (red.), Ukryte piętno. Zagrożenia rozwoju w okresie dzieciństwa. Poznań: Humaniora, s. 11-38.
3. Chomczyńska-Rubacha, M. (2019). Szkolne środowisko uczenia się (paragraf: Język i wzorce porozumiewania się w klasie szkolnej). W: B. Śliwerski, Z. Kwieciński (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Warszawa: PWN, s. 819-831.
4. Gasik, H. Metody rozwiązywania sytuacji konfliktowych w szkole. Warszawa: ORE.
5. Gołębniak, B.D. (2019). Proces kształcenia. W: B. Śliwerski, Z. Kwieciński (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki, Warszawa: PWN, s. 866-875.
6. Hejnicka-Bezwińska, T. (2015). Pedagogika. Podręcznik dla pierwszego stopnia kształcenia na poziomie wyższym. Warszawa: Difin, s. 191-226.
7. Herudzińska, M.H. (2018). Dzieci cudzoziemskie w polskiej szkole. Portret(y), wyzwania, problemy. Wychowanie w rodzinie, 1, s. 187-209.
8. Jarosz, E, Nowak, A. (2012). Przemoc wobec dziecka w rodzinie – cechy zjawiska oraz standardy i problemy jego ograniczenia. W: E. Jarosz, A. Nowak, Dzieci ofiary przemocy w rodzinie. Raport Rzecznika Praw Dziecka. Warszawa: Rzecznik Praw Dziecka, s. 17-31.
9. Kawula, S. (2009). Kultura pedagogiczna rodziców jako czynnik stymulacji i rozwoju młodego pokolenia. W: S. Kawula, J. Brągiel, A.W. Janke (red.), Pedagogika rodziny: Obszary i panorama problematyki. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, s. 335-357.
10. Kluczyńska, S., Zabłocka-Żytka, L. (2020). Dziecko w sytuacji kryzysowej. Warszawa: ORE, s. 6-13, 20-44 (2 wybrane sytuacje).
11. Komendant-Brodowska, A. (2014). Agresja i przemoc szkolna. Raport o stanie badań. Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych, s. 6-20, 40-50.
12. Korczak, J. (2012). Jak kochać dziecko. Dziecko w rodzinie. Warszawa: Rzecznik Praw Dziecka, dowolne fragmenty (około 10 stron).
13. Kron, W. (2012). Pedagogika. Kluczowe zagadnienia. Podręcznik akademicki. Gdańsk: GWP, s. 152-176 oraz jeden wybrany fragment spośród stron (1) 176-180; (2)180-189; (3)189-201; (4) 201-214.
14. Kupisiewicz, Cz. (2012). Dydaktyka. Kraków: Oficyna Wydawnicza: Impuls, s. 263-278.
15. Melosik, Z. (2015). Kultura popularna, pedagogika i młodzież. W: J. Pyżalski (red.), Wychowawcze i społeczno-kulturowe kompetencje współczesnych nauczycieli (s. 31-42). Łódź:theQ studio.
16. Melosik, Z. (1998). Edukacja globalna – czy ideał wychowawczy XXI wieku. W: S. Wołoszyn (opracowanie), Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej, tom III, księga II, s. 736-753.
17. Mendel, M. (2009). Nauczyciel z uczniem, rodzicami i lokalną społecznością. Koncepcja partnerstwa edukacyjnego. W: D. Klus-Stańska, M. Szczepska-Pustkowska (red.). Pedagogika wczesnoszkolna – dyskursy, problemy, rozwiązania. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, s. 185-223.
18. Ostrowska, U. (2006). Aksjologiczne podstawy wychowania. W: B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podstawy nauk o wychowaniu, tom 1, Gdańsk: GWP, s. 391-415.
19. Piorunek, M. (2020). Nauczyciel-wychowawca (nie)wspierający ucznia – o znaczeniu nauczycielskich kompetencji społecznych. Poznań: UAM, s. 39-69.
20. Pyżalski, J., Kołodziejczyk, J. (2015). Nauczyciel wobec sytuacji trudnych wychowawczo. W: J. Pyżalski (red.), Wychowawcze i społeczno-kulturowe kompetencje współczesnych nauczycieli. Łódź: theQ studio, s. 77-94.
21. Podstawa programowa kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej (s. 11-18; 31-33, 87-91).
22. Rozporządzenie ministra edukacji narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach.
23. Schindler, A. (2004). Czym jest animacja społeczno-kulturalna? W: K. Hrycyk (red.). Konteksty animacji społeczno-kulturalnej. Wrocław: Silesia, s. 19-36.
24. Słowniki i Encyklopedie pedagogiczne.
25. Szkudlarek, T. (2019). Pedagogika międzykulturowa. W: B. Śliwerski, Z. Kwieciński (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki, s. 603-624.
26. Śliwerski, B. (2012). Pedagogika ogólna. Podstawowe prawidłowości. Rozdział 2. Systematyzowanie wiedzy o wychowaniu. Kraków: Impuls, s. 31-42.
27. Tłuściak-Deliowska, A. (2022). Klimat klasy szkolnej jako kategoria pedagogiczna. Studia z Teorii Wychowania, 4 (41). 93-107.

W cyklu 2024Z:

Literatura obowiązkowa:
1. Błasiak, A. (2009). Aksjologiczne aspekty procesu wychowania. Kraków: Ignatianum, s. 131-154 lub 154-163 l ub163-177 lub 177-190.
2. Błasiak, A. (2019). Kultura pedagogiczna rodziców jako wewnątrzrodzinny determinant jakości wychowania najmłodszego pokolenia. Studia Pedagogica Ignatiana, 2/22, s. 83-101.
3. Chomczyńska-Rubacha, M. (2019). Szkolne środowisko uczenia się (paragraf: Język i wzorce porozumiewania się w klasie szkolnej). W: B. Śliwerski, Z. Kwieciński (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Warszawa: PWN, s. 819-831.
4. Gasik, H. Metody rozwiązywania sytuacji konfliktowych w szkole. Warszawa: ORE.
5. Gołębniak, B.D. (2019). Proces kształcenia. W: B. Śliwerski, Z. Kwieciński (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki, Warszawa: PWN, s. 866-875.
6. Guziuk-Tkacz, M.(2022). Badania diagnostyczne w pedagogice i psychopedagogice. Toruń: Wydawnictwo Edukacyjne Akapit, s. 113-119, 124-131.
7. Hejnicka-Bezwińska, T. (2015). Pedagogika. Podręcznik dla pierwszego stopnia kształcenia na poziomie wyższym. Warszawa: Difin, s. 191-226.
8. Herudzińska, M.H. (2018). Dzieci cudzoziemskie w polskiej szkole. Portret(y), wyzwania, problemy. Wychowanie w rodzinie, 1, s. 187-209.
9. Jarosz, E, Nowak, A. (2012). Przemoc wobec dziecka w rodzinie – cechy zjawiska oraz standardy i problemy jego ograniczenia. W: E. Jarosz, A. Nowak, Dzieci ofiary przemocy w rodzinie. Raport Rzecznika Praw Dziecka. Warszawa: Rzecznik Praw Dziecka, s. 17-31.
10. Kluczyńska, S., Zabłocka-Żytka, L. (2020). Dziecko w sytuacji kryzysowej. Warszawa: ORE, s. 6-13, 20-44 (2 wybrane sytuacje).
11. Komendant-Brodowska, A. (2014). Agresja i przemoc szkolna. Raport o stanie badań. Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych, s. 6-20, 40-50.
12. Korczak, J. (2012). Jak kochać dziecko. Dziecko w rodzinie. Warszawa: Rzecznik Praw Dziecka, dowolne fragmenty (około 10 stron).
13. Kron, W. (2012). Pedagogika. Kluczowe zagadnienia. Podręcznik akademicki. Gdańsk: GWP, s. 152-176 oraz jeden wybrany fragment spośród stron (1) 176-180; (2)180-189; (3)189-201; (4) 201-214.
14. Kupisiewicz, Cz. (2012). Dydaktyka. Kraków: Oficyna Wydawnicza: Impuls, s. 263-278.
15. Melosik, Z. (2015). Kultura popularna, pedagogika i młodzież. W: J. Pyżalski (red.), Wychowawcze i społeczno-kulturowe kompetencje współczesnych nauczycieli (s. 31-42). Łódź:theQ studio.
16. Melosik, Z. (1998). Edukacja globalna – czy ideał wychowawczy XXI wieku. W: S. Wołoszyn (opracowanie), Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej, tom III, księga II, s. 736-753.
17. Mendel, M. (2009). Nauczyciel z uczniem, rodzicami i lokalną społecznością. Koncepcja partnerstwa edukacyjnego. W: D. Klus-Stańska, M. Szczepska-Pustkowska (red.). Pedagogika wczesnoszkolna – dyskursy, problemy, rozwiązania. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, s. 185-223.
18. Ostrowska, U. (2006). Aksjologiczne podstawy wychowania. W: B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podstawy nauk o wychowaniu, tom 1, Gdańsk: GWP, s. 391-415.
19. Piorunek, M. (2020). Nauczyciel-wychowawca (nie)wspierający ucznia – o znaczeniu nauczycielskich kompetencji społecznych. Poznań: UAM, s. 39-69.
20. Pyżalski, J., Kołodziejczyk, J. (2015). Nauczyciel wobec sytuacji trudnych wychowawczo. W: J. Pyżalski (red.), Wychowawcze i społeczno-kulturowe kompetencje współczesnych nauczycieli. Łódź: theQ studio, s. 77-94.
21. Podstawa programowa kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej (s. 11-18; 31-33, 87-91).
22. Rozporządzenie ministra edukacji narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach.
23. Schindler, A. (2004). Czym jest animacja społeczno-kulturalna? W: K. Hrycyk (red.). Konteksty animacji społeczno-kulturalnej. Wrocław: Silesia, s. 19-36.
24. Skałbania, B. (2013). Diagnostyka pedagogiczna. Wybrane obszary badawcze i rozwiązania praktyczne. Kraków: Impuls, s. 15-28, 56-63.
25. Słowniki i Encyklopedie pedagogiczne.
26. Szkudlarek, T. (2019). Pedagogika międzykulturowa. W: B. Śliwerski, Z. Kwieciński (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki, s. 603-624.
27. Śliwerski, B. (2012). Pedagogika ogólna. Podstawowe prawidłowości. Rozdział 2. Systematyzowanie wiedzy o wychowaniu. Kraków: Impuls, s. 31-42.
28. Tłuściak-Deliowska, A. (2022). Klimat klasy szkolnej jako kategoria pedagogiczna. Studia z Teorii Wychowania, 4 (41). 93-107.

Uwagi

W cyklu 2020Z:

LINK do ZESPOŁU w TEAMS dla grupy II DZEP-MTM:
https://teams.microsoft.com/l/team/19%3abcf60b2422c04caa85e04f35c7dcc334%40thread.tacv2/conversations?groupId=f9dbd6f7-dec8-460a-854d-014d3a523a03&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86

KOD do ZESPOŁU w TEAMS dla grupy II DZEP-MTM:
rlu5g6x

LINK do ZESPOŁU w TEAMS dla grupy II DZEP-ATM:
https://teams.microsoft.com/l/team/19%3a98d11defd48c429d985b4d9e30330ad2%40thread.tacv2/conversations?groupId=d9c92aef-b18c-4f58-9b1a-efaeecb4c3fb&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86

KOD do ZESPOŁU w TEAMS dla grupy II DZEP-ATM:
96pxq5s

METODY KSZTAŁCENIA

Samodzielna praca z kursem pedagogiki umieszczonym na platformie APS oraz z literaturą.
Podczas ćwiczeń – przeprowadzanie paneli dyskusyjnych, pracy w grupach, zadań indywidualnych.

NAKŁAD PRACY STUDENTA szacowany w godzinach potrzebnych do zrealizowania danej aktywności tj.

liczba godzin kontaktowych: 30,
liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zajęć: 10,
liczba godzin przeznaczonych e-learning: 10,
liczba godzin przeznaczonych na przygotowanie mapy pojęć lub tezy pedagogicznej: 8 ,
sumaryczna liczba godzin aktywności studenta: 58 ,

(z zachowaniem zasady, że średnio 25 - 30 godzinom pracy odpowiada 1 punkt ECTS)

W cyklu 2021Z:

Metody kształcenia: wykład problemowy, metoda problemowa, dyskusja, burza mózgów, realizacja zadań indywidualnych i zespołowych, analiza przypadków.

Nakład pracy studenta (z zachowaniem założenia, że 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom aktywności)
liczba godzin zajęciowych: 30,
liczba godzin przeznaczonych na konsultacje z nauczycielem: 2
liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zajęć (lektura tekstów): 11
liczba godzin przeznaczonych na przygotowanie się do kolokwium: 10
liczba godzin przeznaczonych na realizację zadań do portfolio: 7
sumaryczna liczba godzin aktywności studenta: 60

W związku z Zarządzeniem Rektor nr 303/2022 dokonane zostały następujące zmiany w zakresie weryfikacji efektów uczenia się:
dr Edyta Zawadzka - zmiana formy oddania portfolio z elektronicznej/papierowej (w zależności od wyboru studenta) na elektroniczną oraz zmiana formy kolokwium z pisemnej stacjonarnej na pisemną zdalną (z zastosowaniem aplikacji Microsoft Forms)
dr Sylwia Jaronowska - zmiana formy oddania portfolio z papierowej na elektroniczną oraz zmiana formy kolokwium z pisemnej stacjonarnej na pisemną zdalną (z zastosowaniem aplikacji Microsoft Forms).

W cyklu 2022Z:

Metody kształcenia: wykład problemowy, metoda problemowa, dyskusja, burza mózgów, realizacja zadań indywidualnych i zespołowych, analiza przypadków.

Nakład pracy studenta (z zachowaniem założenia, że 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom aktywności)
liczba godzin zajęciowych: 30
liczba godzin przeznaczonych na konsultacje z nauczycielem: 2
liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zajęć (lektura tekstów): 9
liczba godzin przeznaczonych na przygotowanie się do kolokwium: 10
liczba godzin przeznaczonych na realizację zadań do portfolio: 9
sumaryczna liczba godzin aktywności studenta: 60

linki, do zespołów Teams, w którym realizowane są zajęcia:
grupa 1 (prowadzona przez dr S. Joronowską): https://teams.microsoft.com/l/team/19%3aNTj1wboklWNXLOZ-B38XOQ-T5jTGsyHDeGFi7kCHwwA1%40thread.tacv2/conversations?groupId=61059a33-12c7-4f6f-a598-08ef9d841917&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86
grupa 2 (prowadzona przez dr E. Zawadzką): https://teams.microsoft.com/l/team/19%3aP9xKWkVMQPW5hbtJnQqM8jPI66FZyWp3prXg-8aBOG41%40thread.tacv2/conversations?groupId=a4be9930-da8f-473e-aff1-b44aea925e62&tenantId=aee18df6-9fc6-4188-b9f4-b3f12e451c86

W cyklu 2023Z:

Metody kształcenia: wykład problemowy, metoda problemowa, dyskusja, burza mózgów, realizacja zadań indywidualnych i zespołowych, analiza przypadków.

Nakład pracy studenta (z zachowaniem założenia, że 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom aktywności)
liczba godzin zajęciowych: 30
liczba godzin przeznaczonych na konsultacje z nauczycielem: 2
liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zajęć (lektura tekstów): 11
liczba godzin przeznaczonych na przygotowanie się rozmowy zaliczeniowej: 7
liczba godzin przeznaczonych na realizację zadań do portfolio: 10
sumaryczna liczba godzin aktywności studenta: 60, co odpowiada 2 punktom ECTS.

W cyklu 2024Z:

Metody kształcenia: wykład problemowy, metoda problemowa, dyskusja, burza mózgów, realizacja zadań indywidualnych i zespołowych, analiza przypadków.

Nakład pracy studenta (z zachowaniem założenia, że 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom aktywności)
liczba godzin zajęciowych: 30
liczba godzin przeznaczonych na konsultacje z nauczycielem: 2
liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zajęć (lektura tekstów): 10
liczba godzin przeznaczonych na przygotowanie się rozmowy zaliczeniowej: 7
liczba godzin przeznaczonych na realizację zadań do portfolio: 8
liczba godzin przeznaczonych na przygotowanie prezentacji dt. zagrożeń rozwoju dzieci i młodzieży: 3
sumaryczna liczba godzin aktywności studenta: 60, co odpowiada 2 punktom ECTS.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu EP-3F-PPN w USOSweb