Warsztaty socjoterapeutyczne EP-2S-WSO

Metodyczne aspekty przygotowania i prowadzenia zajęć
1) Struktura całego bloku zajęć – pomysł na całość zajęć, stałość , przewidywalność, finałowa nagroda, sprawdzenie nabytych umiejętności.
2) Struktura jednostkowych zajęć ( zawsze początek, praca właściwa i koniec )
3) Dbanie o dynamikę energii w grupie –różnorodna aktywność, różnorodne relacje
4) Dobór struktur z uwzględnieniem celu zajęć, faz procesu grupowego, wieku uczestników, poziomu energii w grupie.
5) Aktywność prowadzącego –uważność, zaangażowanie, rozumienie zjawisk w kontakcie pomocowym.
6) Sytuacje trudne w prowadzeniu grupy– opór, opuszczanie zajęć, konflikty między uczestnikami, ryzyko rozpadu grupy, rodzaje napięcia
obserwowane przez prowadzącego.
7) Bieżąca dokumentacja pozwalająca rozumieć i planować spotkania z grupą.
Sytuacje trudne w pracy socjoterapeuty
1) Nabór do grupy , kwalifikacja do grupy, skład grupy.
2) Opór, opuszczanie zajęć, konflikty między uczestnikami, rodzaje napięcia obserwowane przez prowadzącego, ryzyko rozpadu grupy. 3) Rodzaje napięcia obserwowane przez prowadzącego -próba zrozumienia w kontekście fazy grupy, trudnego uczestnika, relacji zależności.
4) Zniechęcenie prowadzącego, wypalenie, stagnacja
5) Superwizja pracy socjoterapeutycznej , doszkalanie, praca w duecie
6) Gotowość do pracy nad sobą i podnoszenie swoich umiejętności.

Metodyczne aspekty przygotowania i prowadzenia zajęć
1) Struktura całego bloku zajęć – pomysł na całość zajęć, stałość , przewidywalność, finałowa nagroda, sprawdzenie nabytych umiejętności.
2) Struktura jednostkowych zajęć ( zawsze początek, praca właściwa i koniec )
3) Dbanie o dynamikę energii w grupie –różnorodna aktywność, różnorodne relacje
4) Dobór struktur z uwzględnieniem celu zajęć, faz procesu grupowego, wieku uczestników, poziomu energii w grupie.
5) Aktywność prowadzącego –uważność, zaangażowanie, rozumienie zjawisk w kontakcie pomocowym.
6) Sytuacje trudne w prowadzeniu grupy– opór, opuszczanie zajęć, konflikty między uczestnikami, ryzyko rozpadu grupy, rodzaje napięcia
obserwowane przez prowadzącego.
7) Bieżąca dokumentacja pozwalająca rozumieć i planować spotkania z grupą.
Sytuacje trudne w pracy socjoterapeuty
1) Nabór do grupy , kwalifikacja do grupy, skład grupy.
2) Opór, opuszczanie zajęć, konflikty między uczestnikami, rodzaje napięcia obserwowane przez prowadzącego, ryzyko rozpadu grupy. 3) Rodzaje napięcia obserwowane przez prowadzącego -próba zrozumienia w kontekście fazy grupy, trudnego uczestnika, relacji zależności.
4) Zniechęcenie prowadzącego, wypalenie, stagnacja
5) Superwizja pracy socjoterapeutycznej , doszkalanie, praca w duecie
6) Gotowość do pracy nad sobą i podnoszenie swoich umiejętności.

Metodyczne aspekty przygotowania i prowadzenia zajęć
1) Struktura całego bloku zajęć – pomysł na całość zajęć, stałość , przewidywalność, finałowa nagroda, sprawdzenie nabytych umiejętności.
2) Struktura jednostkowych zajęć ( zawsze początek, praca właściwa i koniec )
3) Dbanie o dynamikę energii w grupie –różnorodna aktywność, różnorodne relacje
4) Dobór struktur z uwzględnieniem celu zajęć, faz procesu grupowego, wieku uczestników, poziomu energii w grupie.
5) Aktywność prowadzącego –uważność, zaangażowanie, rozumienie zjawisk w kontakcie pomocowym.
6) Sytuacje trudne w prowadzeniu grupy– opór, opuszczanie zajęć, konflikty między uczestnikami, ryzyko rozpadu grupy, rodzaje napięcia
obserwowane przez prowadzącego.
7) Bieżąca dokumentacja pozwalająca rozumieć i planować spotkania z grupą.
Sytuacje trudne w pracy socjoterapeuty
1) Nabór do grupy , kwalifikacja do grupy, skład grupy.
2) Opór, opuszczanie zajęć, konflikty między uczestnikami, rodzaje napięcia obserwowane przez prowadzącego, ryzyko rozpadu grupy. 3) Rodzaje napięcia obserwowane przez prowadzącego -próba zrozumienia w kontekście fazy grupy, trudnego uczestnika, relacji zależności.
4) Zniechęcenie prowadzącego, wypalenie, stagnacja
5) Superwizja pracy socjoterapeutycznej , doszkalanie, praca w duecie
6) Gotowość do pracy nad sobą i podnoszenie swoich umiejętności.

Johnson D., PODAJ DŁOŃ, Instytut Psychologii Zdrowia, Warszawa 1999.
Gerald D., Gerald K., JAK PRACOWAĆ Z DZIECIĘCYMI GRUPAMI TERAPEUTYCZNYMI. Podręcznik dla psychologów, pedagogów i pracowników socjalnych, GWP, Gdańsk 2005.
Wilk M., DIAGNOZA W SOCJOTERAPII Ujęcie psychodynamiczne, GWP, Gdańsk, 2011.
Grudziewska E. (red.), SOCJOTERAPIA W PRACY Z DZIEĆMI I MŁODZIEŻĄ. Programy zajęć, DIFIN, Warszawa 2015.
Grudziewska E. (red.), DIAGNOZA W SOCJOTERAPII. DIFIN: Warszawa, 2017.
Bates Ames Louise, F. L. Ilg,Sidney M. Baker, ROZWÓJ PSYCHICZNY DZIECKA OD 0 DO 10 LAT. Poradnik dla rodziców, psychologów i lekarzy, GWP, Gdańsk 2012.
Kozak A., PROCES GRUPOWY Poradnik dla trenerów, nauczycieli i wykładowców. Wyd. Helion, Warszawa 2010.
Vopel K. W, PORADNIK DLA PROWADZĄCYCH GRUPY, Jedność, Warszawa 1999.
Strzemiczny J., ZAJĘCIA SOCJOTERAPEUTYCZNE DLA DZIECI I MŁODZIEŻY. WARSZAWA: PTP 1993.

Johnson D., PODAJ DŁOŃ, Instytut Psychologii Zdrowia, Warszawa 1999.
Gerald D., Gerald K., JAK PRACOWAĆ Z DZIECIĘCYMI GRUPAMI TERAPEUTYCZNYMI. Podręcznik dla psychologów, pedagogów i pracowników socjalnych, GWP, Gdańsk 2005.
Wilk M., DIAGNOZA W SOCJOTERAPII Ujęcie psychodynamiczne, GWP, Gdańsk, 2011.
Grudziewska E. (red.), SOCJOTERAPIA W PRACY Z DZIEĆMI I MŁODZIEŻĄ. Programy zajęć, części 1-6, DIFIN, Warszawa 2015-2024.
Grudziewska E. (red.), DIAGNOZA W SOCJOTERAPII. DIFIN: Warszawa, 2017.
Bates Ames Louise, F. L. Ilg,Sidney M. Baker, ROZWÓJ PSYCHICZNY DZIECKA OD 0 DO 10 LAT. Poradnik dla rodziców, psychologów i lekarzy, GWP, Gdańsk 2012.
Kozak A., PROCES GRUPOWY Poradnik dla trenerów, nauczycieli i wykładowców. Wyd. Helion, Warszawa 2010.
Vopel K. W, PORADNIK DLA PROWADZĄCYCH GRUPY, Jedność, Warszawa 1999.
Strzemiczny J., ZAJĘCIA SOCJOTERAPEUTYCZNE DLA DZIECI I MŁODZIEŻY. WARSZAWA: PTP 1993.

Johnson D., PODAJ DŁOŃ, Instytut Psychologii Zdrowia, Warszawa 1999.
Gerald D., Gerald K., JAK PRACOWAĆ Z DZIECIĘCYMI GRUPAMI TERAPEUTYCZNYMI. Podręcznik dla psychologów, pedagogów i pracowników socjalnych, GWP, Gdańsk 2005.
Wilk M., DIAGNOZA W SOCJOTERAPII Ujęcie psychodynamiczne, GWP, Gdańsk, 2011.
Grudziewska E. (red.), SOCJOTERAPIA W PRACY Z DZIEĆMI I MŁODZIEŻĄ. Programy zajęć, części 1-6, DIFIN, Warszawa 2015-2024.
Grudziewska E. (red.), DIAGNOZA W SOCJOTERAPII. DIFIN: Warszawa, 2017.
Bates Ames Louise, F. L. Ilg,Sidney M. Baker, ROZWÓJ PSYCHICZNY DZIECKA OD 0 DO 10 LAT. Poradnik dla rodziców, psychologów i lekarzy, GWP, Gdańsk 2012.
Kozak A., PROCES GRUPOWY Poradnik dla trenerów, nauczycieli i wykładowców. Wyd. Helion, Warszawa 2010.
Vopel K. W, PORADNIK DLA PROWADZĄCYCH GRUPY, Jedność, Warszawa 1999.
Strzemiczny J., ZAJĘCIA SOCJOTERAPEUTYCZNE DLA DZIECI I MŁODZIEŻY. WARSZAWA: PTP 1993.

Metody pracy: dyskusja, metody aktywizujące, metody problemowe, metoda warsztatowa.
Nakład pracy:
Udział. zajęciach - 30 godzin
Przygotowanie do zajęć - 30 godzin
Przygotowanie się do zaliczenia - 30 godzin
Zaliczenie: obecność, aktywny udział w zajęciach oraz przeprowadzenie zajęć socjoterapeutycznych z grupą w oparciu o samodzielnie przygotowany scenariusz.

Metody pracy: dyskusja, metody aktywizujące, metody problemowe, metoda warsztatowa.

Nakład pracy:
Udział. zajęciach - 30 godzin
Przygotowanie do zajęć - 30 godzin
Przygotowanie się do zaliczenia - 30 godzin

Zaliczenie: obecność, aktywny udział w zajęciach oraz przeprowadzenie zajęć socjoterapeutycznych z grupą w oparciu o samodzielnie przygotowany scenariusz.

Metody pracy: dyskusja, metody aktywizujące, metody problemowe, metoda warsztatowa.

Nakład pracy:
Udział. zajęciach - 30 godzin
Przygotowanie do zajęć - 30 godzin
Przygotowanie się do zaliczenia - 30 godzin

Zaliczenie: obecność, aktywny udział w zajęciach oraz przeprowadzenie zajęć socjoterapeutycznych z grupą w oparciu o samodzielnie przygotowany scenariusz.