Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży 20-3F-PKD
WYKŁAD
1. Wprowadzenie – charakterystyka i obszar dziedziny, historia psychologii klinicznej dziecka w Polsce, podstawowe pojęcia. Pojęcie normy. Modele klasyfikacji zaburzeń – omówienie wybranych klasyfikacji. Podstawowe paradygmaty psychologii klinicznej.
2. Diagnoza w psychologii klinicznej dzieci i młodzieży- proces diagnozy, techniki diagnostyczne.
3.Fazy rozwoju dziecka z perspektywy psychologii klinicznej.
4. Wywiad i konceptualizacja pacjenta.
5. Rodzina a dziecko. Hospitalizacja i choroba przewlekła w życiu dziecka i jego rodziny.
6. Problemy psychologiczne dzieci urodzonych przedwcześnie i z obciążonym wywiadem okołoporodowym.
7. Dzieci z całościowymi zaburzeniami rozwoju.
8. Dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej i z deficytem uwagi.
9. Dzieci z zaburzeniami zachowania.
10. Dzieci ze specyficznymi trudnościami szkolnymi.
11 . Zaburzenia lękowe.
12. Zaburzenia nastroju u dzieci.
13. Próby samobójcze, samookaleczenia, nadużywanie substancji psychoaktywnych.
14. Zaburzenia odżywiania u dzieci.
15. Przemoc wybrane zagadnienia.
ĆWICZENIA
1. Omówienie klasyfikacji ICD-10 i DSM IV TR, na podstawie przykładów zaburzeń, zdefiniowanie pojęcia „nienormalność”.
2. i 3. Wybrane techniki diagnostyczne stosowane w diagnozie dzieci i młodzieży.
4. Konceptualizacja poznawcza pacjenta.
5. Zaburzenia więzi i choroba przewlekła. Narzędzia do diagnozy oraz oceny funkcjonowania pacjenta.
6. Upośledzenie umysłowe oraz FAS- sposób funkcjonowania pacjenta.
7. Całościowe zaburzenia rozwoju - sposób spostrzegania świata.
8. Diagnoza dziecka z ADHD.
9. Terapia behawioralna pacjenta z ADHD, ODD i CD.
10. Problemy psychologiczne dzieci z trudnościami szkolnymi.
11. Wybrane techniki diagnostyczne i terapeutyczne stosowane w zaburzeniach lękowych.
12. Wybrane techniki diagnostyczne i terapeutyczne stosowane w zaburzeniach nastroju.
13. Metody pracy z dziećmi po próbie samobójczej. 14. Zaburzenia odżywiania – analiza materiału klinicznego.
15. Procedury działania w przypadku przemocy stosowanej wobec dzieci.
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2017Zn: | W cyklu 2016Z: | W cyklu 2017Z: | W cyklu 2016Zn: |
Efekty kształcenia
Wiedza
Zna terminologię obowiązującą w psychologii klinicznej dzieci i młodzieży i jej zastosowanie w dziedzinach pokrewnych.
Zna specyfikę oraz zasady etyczne diagnozy i pomocy psychologicznej skierowanej do dzieci i młodzieży.
Zna obraz kliniczny, kryteria diagnostyczne i patomechanizm zaburzeń psychicznych wieku rozwojowego.
Rozumie i poddaje analizie procesy psychologiczne i czynniki mogą wpływać na zakłócenie rozwoju dzieci i młodzieży.
Umiejętności
Określa potencjalne problemy psychologiczne, jakich może doświadczać dziecko i adolescent na kolejnych etapach rozwoju.
Posiada podstawowe umiejętności wnioskowania o rozpoznaniu oraz przyczynach zaburzeń lub problemów psychologicznych na podstawie obserwowanej u dziecka czy adolescenta specyfiki funkcjonowania.
Potrafi określać skutki występowania zaburzeń u dzieci i młodzieży dla funkcjonowania jednostki oraz jej bliższego i dalszego otoczenia.
Posiada podstawowe umiejętności potrzebne do nawiązania kontaktu z dzieckiem i jego rodzicami
Kompetencje społeczne
Posiada świadomość specyfiki kontaktu klinicznego z dzieckiem i jego rodzicami.
Jest wrażliwy na ograniczenia w funkcjonowaniu emocjonalne i poznawczym dzieci na poszczególnych etapach rozwoju.
Jest wrażliwy na problemy i trudności dzieci z zaburzeniami rozwoju i problemami psychologicznymi.
Sposób pomiaru
Przygotowanie prezentacji multimedialnej w grupie
Egzamin pisemny. Praca w małych grupach.
Ocena wypowiedzi ustnych podczas zajęć. Analiza materiału klinicznego.
Ocena na podstawie obserwacji pracy grupowej. Ocena wypowiedzi ustnych podczas zajęć
Ocena na podstawie obserwacji pracy w małej grupie.
Ocena pracy warsztatowej w małych grupach
Kryteria oceniania
Sposób pomiaru
Wykład:
Egzamin pisemny: test jednokrotnego wyboru próg zaliczenia 60 % poprawnych odpowiedzi.
Ćwiczenia:
Praca w małych grupach.Przygotowanie prezentacji multimedialnej w grupie
Ocena wypowiedzi ustnych podczas zajęć. Analiza materiału klinicznego.
Ocena na podstawie obserwacji pracy grupowej. Ocena wypowiedzi ustnych podczas zajęć
Ocena na podstawie obserwacji pracy w małej grupie.
Ocena pracy warsztatowej w małych grupach
Literatura
LITERATURA OBOWIĄZKOWA I UZUPEŁNIAJĄCA
Literatura obowiązkowa:
1. DC:0-3R (2005). Klasyfikacja diagnostyczna. Warszawa: Wyd. „Fundament”.
2. ICD-10. Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych. Rewizja Dziesiąta. (1997, 2000) Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne “Vesalius”, Wydawnictwo Instytutu Psychiatrii i Neurologii. Kraków, Warszawa (188-238).
3. Jablow, M. (2000). Anoreksja, bulimia, otyłość. Gdańsk:GWP.
4. Kendall, P. (2004). Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji, Gdańsk:GWP.
5. Kmita, G. (2007). Małe dziecko i jego rodzina – z teorii i praktyki wczesnej interwencji psychologicznej. Zeszyty Sekcji Psychologii Klinicznej Dziecka PTP, t.5 (s.67-105).
6. Kołakowski, A., Wolańczyk, T., Pisula, A., Skotnicka, M., Bryńska, A. (2007). ADHD-zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Gdańsk: GWP.
7. Komender, J., Jagielska, G., Bryńska, A. (2009). Autyzm i zespół Aspergera, Warszawa:PZWL.
8. Namysłowska, I. (2007). Psychiatria dzieci i młodzieży.
9. Pisula, E. (2012). Autyzm. Od badań mózgu do praktyki psychologicznej, Sopot: GWP.
10. Rola, J. (2001). Depresja u dzieci, Kraków: Wyd.”Impuls”.
11. Święcicka, M. (2003). Problemy psychologiczne dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej. Zeszyty Sekcji Psychologii Klinicznej Dziecka PTP, t. 1.
12. Święcicka, M. (2011). Metody diagnozy w psychologii klinicznej dziecka i rodziny. Psychologia kliniczna dziecka i rodziny, t.8.
13. Święcicka, M., Zalewska, M. (2005). Problematyka kontaktu w diagnozie i terapii dzieci. Zeszyty Sekcji Psychologii Klinicznej Dziecka PTP, t.3
14. Wolańczyk ,T., Komender, J. (2005). Zaburzenia emocjonalne i behawioralne u dzieci. Warszawa: PZWL.
Literatura uzupełniająca:
1. Attwood, T. (2006). Zespół Aspergera, Warszawa: Wyd. Zysk i S-ka.
2. Biała M. (1994) Teoria zabawy wg. Koncepcji D.W. Winnicotta, Nowiny Psychologiczne 4.
3. Danielewicz, D., Pisula, E. (2011). Rodzice i rodzeństwo wobec trudności w zdrowiu i rozwoju dziecka, Warszawa: Wyd. APS.
4. Frith, U. (2008). Autyzm. Wyjaśnienie tajemnicy. Gdańsk: GWP.
5. Winnnicot D. Bawienie się. Rozważania teoretyczne. w: Brzezińska A., Czub T., Lutomski G., Smykowski B. (1995) Dziecko w zabawie i świecie języka.
6. Zalewska, M., Schier, K., (2002) Krewni i znajomi Edypa. Warszawa: Scholar.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: