Poradnictwo wychowawcze 10-0S-PWY
1. Przedmiot i cele poradnictwa wychowawczego
2. Podstawowe aspekty udzielania pomocy: zasady, formy, rodzaje poradnictwa
3. Style pracy doradczej
4. Zasady etyczne w poradnictwie
5. Metody skutecznej komunikacji w rozmowie doradczej
6. Wybrane metody/techniki pracy poradniczej
7. Istotne obszary tematyczne w poradnictwie wychowawczym:
- agresja i przemoc w rodzinie
- zagrożenia związane z korzystaniem z komputera i
multimediów
- komunikacja rodzic-dziecko
- zachowania ryzykowne dzieci i młodzieży - absencja szkolna, eksperymentowanie z substancjami psychoaktywnym
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2017Ln: | W cyklu 2017L: | W cyklu 2019Ln: | W cyklu 2016Zn: | W cyklu 2016Z: |
Efekty kształcenia
Wiedza
PC1_KK_W06 Posiada podstawową wiedzę o dziecku jako uczestniku działalności wychowawczej i opiekuńczej
PC1_KK_W06 Ma podstawową wiedzę o uwarunkowaniach rozwoju dzieci i młodzieży
PC1_KK_W07 Zna podstawowe założenia instytucjonalnej opieki i wychowania dzieci i młodzieży
Umiejętności
PC1_KK_U02 Potrafi dokonywać podstawowych obserwacji i prostych interpretacji zjawisk społecznych zachodzących w grupie
PC1_KK_U05 Umie w sposób spójny wypowiedzieć się w mowie i na piśmie na tematy dotyczące wybranych zagadnień z zakresu pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej
Kompetencje społeczne
PC1_KS_K02 PC1_KK_K05 Prezentuje swoje umiejętności dotyczące tworzenia sytuacji zadaniowych i wykonanych prac
Kryteria oceniania
Metody kształcenia:
- dyskusja dydaktyczna
- prezentacja multimedialna
- burza mózgu
- odgrywanie scenek sytuacyjnych
- praca w zespołach
- analiza przypadków
Nakład pracy studenta:
liczba godzin kontaktowych - ćwiczenia: 12
liczba godzin potrzebnych do przygotowania się do zajęć: 20
liczba godzin potrzebnych do przygotowania prac zaliczeniowych: 25
LICZBA PUNKTÓW ECTS: 2
Literatura
Cooper, M. (2010). Efektywność psychoterapii i poradnictwa psychologicznego. Instytut Psychologii Zdrowia. Warszawa
Kargulowa, A. (2005). O teorii i praktyce poradnictwa : odmiany poradoznawczego dyskursu : podręcznik akademicki. Warszawa : Wydaw. Nauk. PWN.
Skałbania, B. (2009). Poradnictwo pedagogiczne. Przegląd wybranych zagadnień. Oficyna wydawnicza Impuls. Kraków
Milewska, E., Szymanowska, A. (red.) (2000). Rodzic i dzieci. Psychologiczny obraz sytuacji problemowych. Warszawa: Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej MEN.
Sztandar, W. (1999). Rozmowy, które pomagają. Instytut Psychologii Zdrowia. Warszawa
Kołakowski, A., Pisula, A. (2016). Sposób na trudne dziecko. Przyjazna terapia behawioralna. Sopot. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Całusińska, M. (2012). Trening umiejętności wychowawczych. Dla rodziców i specjalistów. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Sopot
Uzupełniająca:
Faber, A., Mazlish, E. (2001). Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły. Nasza drukarnia. Poznań
Gordon, T. (2001). Wychowanie bez porażek. Instytut Wydawniczy PAX. Warszawa
McWhirter, J. J.; McWhirter, B. T..; McWhirter, A. M.; McWhirter, E., H. (2008). Zagrożona młodzież. Ujęcie kompleksowe. Dla pracowników poradni, nauczycieli, psychologów i pracowników socjalnych. Warszawa: PARPA.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: